emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
10-12-2012
de droom die werkelijkheid werd is voorbij
Hallo lieve lezers Aan allen die ons alle geluk wensten in ons nieuwe optrekje : dikke dankewellekes ! NU, onze laatste nacht in de toren - het voelt raar omdat we nooit echt gevoeld hebben dat we de toren huurden. De torendroom werd werkelijkheid en we hebben er bijna 9 jaar met volle teugen van genoten. Maar we bekijken het positief : Nu gaan we weer gewoon doen (haha), want ik kreeg altijd de kritiek dat ik een beetje "niet gewoon" was. Vanaf morgen leven we weer in een echt huis met als voordeel : geen trappen, ruime kamers en veel (zonne) licht en een grote tuin voor Mutlu en vele bloemetjes. EN toch weer buiten het dorpscentrum, waar het tijdens het seizoen oh zo druk is. Deze week nog vraag ik de nieuwe telefoonaansluiting aan en hoop op spoedige verbinding zodat ik snel weer online ben.. Veel groetjes en tot volgende met nieuwe ervaringen Hilde
Hallo hallo ! Hier ben ik met het beloofde nieuws. Niet dat het wereldschokkend is, maar het werd stilaan tijd terug een bijdrage te schrijven. Sinds meer dan een week wordt het Bozburun schiereiland geteisterd door aardbevingskens. Meestal kleintjes 2 à 3 op de schaal van Richter, maar af en toe 4 en méér. Belangstellenden kunnen even googelen naar http://www.koeri.boun.edu.tr/scripts/lst9.asp (laatste aardbevingen). We liggen er niet van wakker en als de aarde beeft, schudden we gewoon maar mee ...
Blijkbaar waren we niet de enigen die onze opzeg kregen van Bahri, sinds weken komen onze trouwe tortelduifjes niet meer eten. het brood op het muurtje ligt er 's morgens en ...'s avonds ligt het er nog. We missen hen, want ze waren er elke dag bij het ontbijt.
En, de tijd loopt, op 31 december moeten we uit de toren zijn. We zijn volop aan het inpakken. Het klein gerief brengen we stelselmatig naar het nieuwe huis - elke dag een volle Tata. Na bijna 9 jaar besef je niet hoeveel je wel in huis hebt (en dan nog in een klein torentje). Voor de meubels en de keukenapparaten vragen we een tractor met sterke mannen. Onze Felix is natuurlijk een heel hele hulp bij het verhuizen .
..
Het werk aan het huis verloopt stroef (allez, trager dan ik hoopte). De zonnecollectoren staan er al, maar het water is nog niet aangesloten. Ook de omheining : de draad staat er al, maar het werk moet nog uitgevoerd worden. Dàt zijn nu wel primordiale voorwaarden voor we in het huis kunnen wonen. Om wat druk te zetten heb ik zelf het hele huis gepoetst, maar dat heeft niet geholpen. En, iets heel leuk : in een hoekje van de woonkamer zit een gaatje .... heel handig als je het water naar buiten wil trekken want voor de deur ligt een dorpeltje om de tocht en de regen buiten te houden. (Turkse deuren staan altijd op minstens 2 cm van de grond af). Ik vind het heel inventief ... maar het gaatje is ondertussen al verstopt.
)
Het huis is proper en geschilderd : binnen wit èn buiten donkergroen. Dat valt best mee als je sommige huizen ziet in lila, roze, paars en andere pastelkleuren. Ik heb de schilder wel doeken gegeven om af te dekken. Blijkbaar wist hij niet dat hij op die manier properder werk kon leveren. Toch is hij er goed in geslaagd om vensterbanken, stopcontacten enz te bespatten. De stukadoor die het bovenste verdiep plakte ... de ruiten buiten vol cement. Mijn handigste werktuig : een glazenschrapertje !
Selimiye is weer in wintertooi. De mensen kunnen weer midden de straat een babbeltje doen, overal ligt een hoop zand en betonijzers - er wordt weer veel gebouwd - de boten worden aan wal gebracht, de winteroogst is er en de calamars en octopussen wachten tegen hun zin om gevangen te worden ...
.
D
De lekkere, verse broden, simits, açma's enzovoort van onze zomerbakker .... voorbij ! De bakker vond dat hij genoeg verdiend had om de winter mee door te komen en heeft de zaak gesloten. Zucht. Dit is Selimiye en nu maar hopen dat zijn geld op is tegen volgend seizoen.
Als laatste nog een foto van een intellectuele wandelende tak. Niet slecht hé, dat Turks diertje leest Nederlands !!!!
Vele groetjes en volgende bericht waarschijnlijk vanaf onze nieuwe stek. Hilde en Ali Baba
Hallo lieve lezers Misschien denken jullie dat ik altijd een uitvlucht zoek om niet te schrijven. Nochtans heb ik stof genoeg, maar we zaten weer bijna 3 weken zonder contact met de wereld. Telefoon en internet, OK, het lag aan een kapotte kabel ... en die is ondertussen hersteld ... voor hoe lang ??? Hierbij een foto van het herstelde deel ... misschien houdt het tot de volgende storm Ook de GSM gaf het op, niet het apparaat, maar de sim-kaart was geblokkeerd. We hebben onze bedenkingen erover, maar dat laten we in het midden. Gelukkig hebben we goede buren .... Meer nieuws volgt, maar na een dagje Marmaris zit het er nu niet in. Tot heel binnenkort en veel groetjes Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ! Jahoor, we zijn weer in Selimiye .... in de regen ! Geloof het of niet : de laatste weken was het hopen op een druppeltje regen hier ... we komen aan in België en hebben maar één dag totaal droog weer gehad ... we komen weer hier aan en ... na een uurtje : regen regen regen. We zijn er toch blij om : de planten herleven en er is hoop voor de schapen en geiten die geen voedsel meer vinden. Ik bedoel : voor deze die niet geslacht werden ter gelegenheid van het Offerfeest dat morgen doorgaat. Het was weer leuk de dochters en hun knuffels terug te zien. Kijk eens naar Lieve's Pakota die me goede nacht wenst
en An's Phloxke die hetzelfde bedoelt maar haar afstand bewaart
Er was werk aan de winkel in de tuintjes dankzij de overvloedige regen. Iets heel merkwaardig en nooit voorheen gezien : in het voorjaar hebben we onze (mooie) slangenden (apenboom) laten omhakken. Mooie boom, maar hij werd veel te groot.
Er kwam een hoogtewerker aan te pas en 2 volgeladen vrachtwagens brachten de takken weg. Maar NU ??? ... kijk eens even naar dit wonder van de natuur
de boom wil dus helemaal niet sterven. We geven hem voorlopig zijn zin, maar zullen hem niet meer groot laten worden.
Zondagnacht om 2 uur aangekomen in Selimiye. 's Morgens lekker ontbijt gekregen bij buren Doris en Murad, Mutlu afgehaald bij Ruth en Dean en dàn waren we natuurlijk heel nieuwsgierig naar de toestand van ons nieuwe huis. BRAVO voor de eigenaar, hij heeft goed werk geleverd ! En eindelijk kan ik een foto doorsturen - vandaag gemaakt
Wij zullen op het gelijkvloers wonen met ruim terras ervoor. De eerste verdieping dient als "zolder" en opslagplaats voor de eigenaar. De reeds aangekochte planten staan te popelen om de tuin in bloei te zetten. Ik sta trouwens ook te popelen om aan huis en tuin te werken, en geduld is niet mijn beste deugd.
2 weken weg uit Selimiye en geen nieuws - wàt zou er hier kunnen gebeurd zijn - maar een verblijf in België voelt altijd langer aan. Veel meer heb ik dus niet te vertellen, misschien volgende keer beter ? Veel groetjes Hilde en Ali Baba
Hallo, Belofte maakt schuld, ik ben
er dus. Misschien even beginnen met een foto van Ali Baba vanavond
iets na 7 ... het blijft warm ..
Niet jaloers zijn,
zelf komen !!!
En dan zie ik op mijn broerke's website dat ik
"vroeger al een beetje gek was". Dàt is zijn commentaar
bij deze foto uit de oude doos - iets meer dan 40 jaar geleden
Ik voel me niet gek, ik geniet !!!
Vergeef
me, maar veel nieuws kan ik niet op de blog zetten - hoewel ik het
heel graag zou willen. De Turkse eigenaar(s) van de toren lezen mijn
blog via een Internet vertaalprogramma. Ze begrijpen er maar de helft
van en ... de andere helft verkeerd. En één van de broertjes vindt
het leuk om in het Nederlands commentaar te geven (even kijken naar
de reacties van ene Eddy Gissel - een valse naam gebruiken is niet
echt sympathiek) We blijven het spijtig vinden dat we hier weg
moeten, maar voor mijn part - zoals de zaken ervoor staan - hoe
sneller, hoe liever. Maar ik begrijp nog steeds niet hoe mensen
kunnen veranderen éénmaal ze geld ruiken,
De werken aan onze nieuwe woning vorderen goed : er
staat al een splinternieuwe keuken (heb zelf de kleur en vormgeving
mogen kiezen), er werden heel mooie binnendeuren geplaatst en nu zijn
ze bezig een dak erop te zetten. Alles komt dus goed en ik sta al te
trappelen om de nieuwe tuin aan te leggen.
De dochters waren
hier 2 weken. Natuurlijk SUPER. Afgezien van het dagelijks zwemmeke
dat uren kon duren, bleef alles rustig. Ze genoten van Ali Baba's
keuken en van het samenzijn. Wat bezigheidstherapie : An borduren
en Lieve decoraties maken met mozaïeken voor ons nieuw huis.
.
September is altijd de maand
van onverwacht bezoek. Vooral van blog-connecties, die dan opeens
blog-vrienden worden. Heel leuk ! Jetty en Kees (die een huis hebben
in de omgeving van Izmir) hadden zelfs een hele tas boeken bij voor
ons !!! En of ze welkom waren ! Toch nog vermelden dat het meestal
Nederlanders zijn ... waarom blijven de Vlamingen zo stroef in
contact nemen ? Den Eddy is weer helemaal "de
oude". Heeft heimwee naar de leuke jonge verpleegstertjes in het
ziekenhuis, maar hij mag er voorlopig niet meer naartoe. Zo, tot
volgende en vele groetjes ! Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ja PFFFF, gisteren had ik een komplete tekst klaar, wou een foto bijvoegen en alles ... WEG !!! ALLES !!! Ondertussen was het 11.30, zijnde slaapekestijd. Dan zeg je DEDJU DEDJU en ga je lekker onder de lakens ... want dekens hebben we nog niet nodig. Vandaag naar Gökova gereden -- planten en bomen halen voor buurvrouw Doris en heb er ook enkele voor nieuwe tuin gekocht. Ben nu beetje bek-af, want het is toch een rit van 2 uur door en hetzelfde terug. Morgen verzamel ik alle moed om meer nieuws te geven. Vele groetjes en slaap lekker ! Hilde
Heyhey ! Nee, MEVLUT is geen scheldwoord, maar een dodenherdenking. Ik heb het de eerste keer meegemaakt bij buurvrouw Doris in haar tuin. Deze keer (om haar moeder en de moeder van haar man Murad te herdenken) was het in en rond de moskee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens ons verblijf hier nog nooit in de moskee was. Als bewoner voelt het niet goed aan er binnen te gaan, iedereen weet dat ik een ongelovige ben. Aldus ben ik gaan spitten in mijn kleerkast om te verschijnen .... zie foto
Ik was er net op tijd om niet te laat te zijn. Eerst op de eerste verdieping van de moskee (beneden is voorbehouden voor het herengezelschap) tot Doris het niet meer zag zitten, dan zijn we maar buiten bij de luidspreker gaan zitten. Afwisselend de imam en een medewerker zongen (of jankten ???). Toch waren er enkele leuke stukjes bij. De sfeer is wel goed. Iedereen is welkom om erbij te zijn, en ook iedereen is welkom voor het eten nadien
.
Op mijn vraag regelde Doris een foto met onze Imam - of Hodja in de moskee
Het eten was lekker en ik moest een portie meenemen voor mijne Ali baba, want Mevlut eten is iets anders als gewoon eten. Het heeft hem trouwens heel goed gesmaakt.
Gisteren was ook het suikerfeest. In Selimiye is het volle bak !!! Bayram duurt normaal 3 dagen, maar het zal wel een weekje worden. Gelukkig zullen de meesten weg zijn tegen de tijd dat onze dochters aankomen (zondag)
Onze toren-eigenaar gooide ons buiten met de reden dat hij er zelf in zou komen wonen ... (wat we van de eerste seconde al niet geloofden). Nu hebben we al 2 maal bezoek gekregen van een immo + potentiele klanten. Ik laat hen de tuin en het panorama zien, maar binnen komen ze niet ! Wij hebben recht op onze privacy tot einde dit jaar. En ... niet lachen he, de vraagprijs is 160.000 $, wat zicht vertaalt in 130.000 Euro. Interesse ? http://www.lideremlak.net/index2.php?sayfa=emlak_detay&emlak_id=1254420 Ondertussen vonden we een nieuwe stek, maar daarover later meer nieuws.
We genieten nu van een lekkere warmte na de hete dagen en staan te trappelen tot de dochters komen. Den Ali Baba doet het rustig aan en voelt zich goed. Vele groetjes Hilde
Jajaja, deze morgen een telefoontje : ik mag naar huis. Direct in de auto gesprongen, Mutlu gedropt bij onze Amerikaanse vrienden en op naar Marmaris. Het was snel afgehandeld in het ziekenhuis : 8 lira te betalen voor 2 telefoongesprekken en de rest wordt geregeld via onze DKV ziekteverzekering. En dan ... recht naar het dichtste restaurant om een engels ontbijt. Het eten is niet het beste punt van het ziekenhuis. Eens voldaan, recht naar Selimiye en Mutlu die Ali Baba met veel enthousiasme begroette. Dank aan jullie die ons gesteund hebben en velevelevele groetjes, Hilde, Ali Baba, Mutlu en Felix
Heyhey ! Stel je even voor : mijnen Ali Baba had nog nooit op een ziekenhuisbed gelegen ... bijna 69 jaar oud : kan hij klagen ??? Vorige week echter : het ging niet meer goed met hem en na veel zagen kon ik hem de auto inkrijgen richting Marmaris. Ok, een doktersbezoek ontaardt hier zowieso in een ziekenhuisopname. En, als je dààr aankomt zetten ze onmiddellijk een infuus zodat je niet meer kan weglopen. Maar, eender hoe, dàt was veiliger dan thuis te blijven. Vrijdagmorgen was hij het doodkloppen niet waard, maar deze morgen .... kijk eens naar de foto !!!
Hij verblijft in het privé ziekenhuis Ahu Hetman
,
waar tijdens de zomer veel verbrande toeristen opgevangen worden. Het voordeel is dat bijna elk personeelslid engels spreekt. De behandelende geneesheer ??? Dokter Özcan Özkumova
.
Hij is er elke dag, hij is er 's morgens vroeg, hij is er 's avonds laat, hij is er midden de nacht. Zou hij een recept ontwikkeld hebben om zonder slaap noch ontspanning te kunnen leven ?
Mutlu en ikke verwachten den Ali Baba morgen of overmorgen weer thuis en dàt zal een goed gevoel geven, want na bijna 40 jaar getrouwd .....nee, ik maak er geen tekeningetje van.
Jahoor, mijne bloes is af, nu stuur ik de oude bloes die me inspireerde en daarna de creatie à la Hilde
En nu ik het al druk heb met het Marmaris rijden krijg ik 3 super-geinteresseerde dames voor kantklossen. Vanavond eerste les gegeven, morgen verder. Voor hen is het onbekend en nieuw, ik heb hen Gisela's blog getoond en ze waren gewoon ademloos : Leuk ! en ik hoop dat ik hen een stapje verder kan brengen in de klantkloswereld.. Even een foto waar één van de dames zo gelukkig is met mijn muts te mogen poseren
.
Ik kruip sebiets in mijn bed en ik weet dat Mutlu over me waakt Vele veel knuffels aan mijn lieve lezers Hilde
Regen, regen, regen, regen, wel 2 uur aan een stuk !!!! Heerlijk en de bloemetjes krullen zich van de deugd. Een super verfrissing tussen de hete dagen Groetjes Hilde en Ali Baba
Goeie avond-morgen-dag-of nacht allemaal !!! De kogel is door de kerk ! We hadden het verwacht, maar niet zo snel. Eén jaar voor einde kontrakt, krijgen we per Email een bericht dat we de toren moeten verlaten tegen einde dit jaar. Even een klap in ons gezicht. En dan begin je te denken : de toren-droom is uitgekomen en we hebben er 9 jaar van genoten. Waarom de bladzijde niet omslaan en verder kijken ? Beetje meer comfort ? Beetje minder trappen ? Beetje betere toegankelijkheid ? Het zal wel lukken. Ons onwezenlijk panorama zullen we nergens meer vinden, maar ondertussen is het op onze netvliezen ingebrand. Wat wel moet kunnen : een plaats met meer stilte want de laatste maanden horen we niets anders dan op en afrijden van tractors, lastwagens enz. "Het weggetje" is ondertussen geasfalteerd, wat niets goeds met zich meebrengt : de auto's rijden sneller en er komt meer en meer verkeer. We zitten niet in zak en as omdat we wegmoeten, maar we vinden het zo spijtig dat vriendschap moet wijken voor geld. En nu zijn we in spanning voor wat we zullen vinden om een nieuw nestje te bouwen !!!!! Vervolg op vorig bericht : ik heb weer eens Marmaris overleefd : eerst auto onderhoud - moet maar één keer per jaar omdat we heel weinig km rijden. Even een foto van de garage ... als er 3 auto's in staan, hangt de 3e al met zijn kont buiten, maar de service is degelijk.
En ondertussen heb je de tijd om te shoppen in Marmaris, maar dat is wel mijn ding niet. Het stadsbeeld is helemaal veranderd tijdens de lente. Het grootwarenhuis Tansas (door iedereen gekend en als wegwijzer gebruikt) werd deze winter gesloopt. Nu is er een park met fonteinen en ik moet zeggen : het is snel gebeurd én mooi.
Wat slenteren om de tijd te verdoen en wàt opvalt is dat bij elke apotheek een reklamebord
ophangt zoals deze :
en dan denk je .... is dat voor de toeristen ??? is dat voor de Turken omdat ze méér Westerse vrouwen zouden kunnen versieren ? Of zijn de Turken niet echt zo'n felle mannen ???
Verder slenterend vind ik een brochure voor pedicure met visjes !!! Lijkt SUPER ! Ik wist dat er in het binnenland een plaats is waar visjes ingezet worden tegen psoriasis, maar blijkbaar hebben we er nu vlakbij. Zal ik zeker eens proberen
.
Toen de auto klaar was, snel naar de keuring en we zijn weer gerust voor een jaartje ! De sticker hangt erop en alles is geregeld en betaald .. (het was wel een hele aanslag op ons maandbudget, maar als je een auto wil moet je de gevolgen dragen)
Nu de Ramadan begonnen is is het wel OEFF. Een maandje rust want vanaf 19 augustus wordt het weer superdruk - een week Bayram (suikerfeestvakantie)
Genieten jullie maar van de mooie warme dagen, gelukkig heb ik toch een beetje zonneke kunnen doorsturen .... dankewel Hilde ! En we blijven kijken naar de sterren ...
Maar ... jullie moeten ze zelf komen ophalen ! Hallo hallo ! Vandaag haalden we de 39 graden en er worden er nog meer voorspeld - we kunnen er dus een deel missen, want jullie kunnen ze gebruiken in verzopen Belgenlandje. En Pfffffff morgen moet ik naar het nog warmere Marmaris voor auto-onderhoud in voorbereiding van de autokeuring. Onze Tata wordt stilaan een Omaatje, ze wordt binnenkort acht, maar haar hart is jong met nog maar 55.000 km. Ondertussen is mijn muts "in het net" af, even een foto met mijne zelf als fotomodel, geassisteerd door Felix..
Maar de zijde voor mijn sjaal is nog steeds niet aangekomen ....
Ondertussen is Selimiye aan het verstikken onder de (Turkse) toeristen. Iedereen haast zich om nu vakantie te nemen, want op 20 juli start reeds de Ramadan. Voor ons geen probleem hierboven, maar beneden is het een drukte van jewelste. Net op tijd om toch een beetje te laat te zijn heeft de gemeente een autoparkeerplaats aangelegd - betalend natuurlijk. En wat zie je .... dat hele terrein ... leeg ... en de auto's staan nog steeds aan weerszijden van onze toch al smalle straat. Er werden dan recent verkeersborden geplaatst, maar wij zien niet echt het nut ervan in ;
kijk zelf :
Waar is die bocht ???
?
Waar is dat zebrapad ??? Ik weet er geen enkele in heel het dorp ! (zonder nog commentaar te geven op de plaats waar dat zebrapad zou moeten liggen ...)
En .... Maximum snelheid : 50 km BRAVO !!! wij doen de weg dagelijks en halen met moeite 30 km als we Tata niet kapot willen of als we geen kinderen of loslopende dieren willen doodrijden. In het dorpscentrum is de beperking wèl 30 km, maar niemand haalt dat vermits het daar meestal stilstaand verkeer is. Ach ach, waar is het Selimiye van weleer .... Ik herinner me onze aankomst n 2004; ik was de tuin aan het opkuisen en bracht de stenen weg om de gaten in het baantje te vullen. Een oud vrouwtje zei : "niet doen ! dan zullen de auto's komen". Juist, Selimiye is verkocht, maar daar hebben ze zelf schuld aan. Als ze hun gronden kunnen verkopen voor vele Lira's, zijn ze onmiddellijk akkoord en ... maken het geld zo snel mogelijk op. Genoeg kritiek ! Ik laat jullie meegenieten van enkele leuke insecten (andere zijn minder leuk omdat die teveel lawaai maken of teveel kriebelen)
En ... mijn volgende project waar ik al half mee klaar ben ??? Een Nederlandse vriendin had een prachtige bloes in gedeeltelijk nepkant en machinaal borduurwerk. De bloes is al oud, maar heel mooi. En nu wil ik die maken "à la Hilde". Zalig werkje als het zo warm is ! Foto volgt als het af is !
Hallo hallo !!! Het heeft me heel wat moeite gekost om dit bericht erop te krijgen ! Heel de tijd stroomuitval, Laatste poging nu. Ik was zo druk bezig de laatste maand dat er geen tijd overbleef om wat op de blog te zetten. Met watte ??? Ik was aan het oefenen op Milanese KANT (nee, geen Milanese saus). Op Gisela's blog (terug naar 't kantkussen) vond ik een prachtige sjaal (uitgevoerd door Paula, die me ondertussen ook vooruithelpt èn mij het patroon bezorgd heeft) Even kijken : mooi hé
DUS ik wil kost wat kost deze sjaal maken, maar dat lukt niet zo meteen. Ik had nog nooit Milanese kant gemaakt (aan elkaar gehechte sierlinten). Dat werd dus oefenen met vallen en opstaan en hulp vragen aan Gisela en Paula. Maar mijn proefwerkjes raakten door de jury, oeff. Volgend probleem : volgens het patroon moest het uitgewerkt worden met wilde zijde; ik een dagje naar Marmaris ... alle garenwinkels afgestroopt en dan nog uit wanhoop de tapijtverkopers op de rooster gelegd ...GEEN zijde te vinden in de hele streek. En dàt in een land waar nog zijde geproduceerd wordt. Ik heb dan maar online besteld in Brugge (3 weken terug), maar niets meer van gehoord. Uit frustratie heb ik dan maar oude restjes uit de kast gehaald en aan de muts (die bij de sjaal hoort) begonnen. .. en daar mogen jullie van meegenieten (het is wel een kladwerkje, maar nu ben ik bezig "in het net"). Vermits ik zo zat te zweten om sommige linten voor elkaar krijgen zei Ali Baba : "ik wist niet dat een muts met zoveel gaten zoveel warmte kan geven" .Ik heb Ali Baba dan geforceerd om de muts op te zetten voor de foto en daarna buurvrouw Doris gevraagd als fotomodel (nota : meer enthousiasme bij Doris dan bij Ali Baba, maar dat zien jullie zelf ook wel)
V
Verder nieuws
Voor wie niet in kant geïnteresseerd is : het seizoen is gestart in Selimiye, het zeewater is nu (eindelijk) warm en vanaf morgen doen we weer elke dag ons zwemmeke. Wel heel fijn nieuws : recent werden er een vijf-tal glasbakken geplaatst in het dorp !!! SUPER, want voorheen konden we niets anders dan alles in dezelfde container gooien met een zekere wroeging.
Vandaag weer even geschud en gebeefd,we zagen echt de pergola en de toren bewegen (het was nog geen Raki Time). Ik wou direct eens checken op Internet maar ... zowel stroom als Internet had het begeven. Een uurtje later zag ik dat het een beving was van 6.1, niet niets hé. Epicentrum : Ölüdeniz, maar volgens de Belgische krant was het Rhodos (ook maar 50 km verder). En het blijft rommelen, maar wel veel kleinere bevingskes.
Spijtig genoeg kon ik geen foto maken van een arend die over de baai vloog. Spectaculair groot dier met gouden vleugels, maar hij had "iets' bij. Het leek wel een vlieger met een staart ... De verrekijker erbij gehaald en DAT was het dus : hij had een slang (minstens 2 m lang) in zijn bek of tussen zijn klauwen. Stel je eens even voor dat hij die slang laat vallen en dat die onverwachts in je nek belandt ... Maar dat is gelukkig niet gebeurd. Deze week zag ik ook vlakbij een mus (!!!) die een 5 cm gote sprinkhaan oppikte. Ik was ervan overtuigd dat mussen zaadeters zijn. Het vogelboek erbij gehaald en blijkbaar eten ze ook insecten. Het was wel speciaal om zien : dat kleine mannenmusje met die grote sprinkhaan !
Ik stop ermee, want OF de stroom valt eruit OF de Internet begeeft. Maar als ik het nu kan doorsturen laat ik jullie nog even meegenieten van ons panorama deze morgen
Hallo hallo ! Jaaaaaaaaaaaaaa we hebben de 8 jaar gehaald EN overleefd ... en nog steeds blij hier te mogen zijn. 28 april valt toevallig samen met de verjaardag van mijn jongste broer Pol ... die me beloofd heeft dat hij nooit in Turkije op bezoek zou komen. En, hoewel onze relatie goed is ... houdt hij zijn woord. Bij deze : heel fijne verjaardag Pol ! En dan heb ik nog mijn oudste broer : Jan ... die me telkens zegt als we in België aankomen : "pffffff elke keer ik je zie ben ik weer een half jaar ouder". Hij zou die termijn wel korter kunnen maken met een Selimiye bezoekje ..... Ons bezoek aan Belgenland was een dikke tegenvaller qua weer. KOUD !!! dus, zijn we nu heel gelukkig ons hier te laten verwennen door een stralende zon. Heerlijk terug naar 't strand te kunnen met Mutlu waar de eerste toeristen aankomen. Maar ook plaatselijke bewoners genieten van het strand om te picknicken. Een beetje stemmige muziek en een Raki gaan er ook bij.
Tijdens onze afwezigheid is er werk gemaakt van ons weggetje. Er werd rode aarde aangevoerd om de putten te dempen met het vooruitzicht er asfalt over te gieten. Nu krijgen we rood stof ipv geel stof. En de asfalt zal misschien het stofprobleem gedeeltelijk verhelpen, maar ik ben er toch niet gelukkig mee.
Vandaag genoten van een heerlijke lange wandeling (nu het nog niet te warm is) en onderweg vond ik deze mooie boom
En .. de vlinders fladderen en zijn even gelukkig als wij met de genietbare zon en de lente bloemen
Hallo hallo ! Jahoor, alles okee en vandaag de vliegtickets ontvangen om naar Belgie te komen. Op 1 april komen we aan en dat is GEEN aprilgrap ! We komen terug naar Selimiye op 19 april, net op tijd om de 28ste ons 8-jarig verblijf hier te vieren. Wat gaat de tijd toch snel !!! Veel nieuws is er niet. Deze winter zijn er (gelukkig) heel weinig nieuwe huizen gebouwd, het was dus zalig de stilte te beluisteren. Eindelijk is de lente aangekomen samen met de klaproosjes en de çala's (de lekkere ??? onrijpe vruchten van de amandelbomen). De zon doet zo'n deugd na die lange koude en natte winter. En, ik kan natuurlijk niet wachten om mijn gekloste meikever te tonen. Nu ja, als we terugkomen is het toch al bijna mei.
Hoewel we hier ongelofelijk veel soorten insecten hebben, heb ik nog nooit een meikever gezien in de buurt - er zijn ook geen beukenhagen, misschien daarom. Maar op dit ogenblik zijn er ontelbaar veel bijen rondom : voor de (ondertussen uitgebloeide) amandelbomen en nu voor de lentebloemetjes. Het gegons is zo hard dat het soms stoort. Her en der staan bijenkasten om de lekkere bloemenhoning te verzamelen
.
Zo, volgend bericht zal wel na Belgie komen, tenzij er supernieuws is OF superfoto's zijn. Veel groetjes, Hilde en Ali Baba (die in bed ligt met de griep)
Hallo Allemaal ! Beloofd is beloofd, maar het is dus overmorgen geworden. Weer een echt Turks wetten-verhaal. Blijkbaar werd het verplicht aan elke Turk èn aan elke vreemdeling die hier een verblijfsvergunnig heeft voor meer dan 1 jaar - om vanaf 1/1/2012 een ziekteverzekering af te sluiten aan de prijs van ... ongeveer 100 Euro per maand. (zonder dekking van vroegere medische problemen). PFFFFFF om te beginnen : de meeste vreemdelingen die hier komen wonen zijn al een beetje op leeftijd en hebben wel hier en daar een kwiek of een kwak - dat is dus niet gedekt. De eerste geruchten die we erover hoorden was tijdens de laatste week van januari (laatst mogelijke registratie 31/1/2012). Tussen de vreemdelingen werkt de tam-tam gelukkig goed en er werden ons langs alle kanten - en gegevens van alle landen - doorgestuurd. Het werd wel een onoverzichtelijke boel : wat moesten wij doen ? We hebben nog een verplichte Belgische ziekteverzekering én een privé ziekteverzekering. Mailtje naar het Belgisch Consulaat in Istanbul, mailtje naar de Belgische Ambassade in Ankara, mailtje naar onze Belgische ziekteverzekeraar. We werden er niets wijzer van. Gelukkig werd de registratietermijn verlengd met één maand. Volgende de week de 3e rit naar Marmaris om (hopelijk) de zaak in orde te brengen. Volgens de recentste gegevens zouden de Belgische inwoners vrijgesteld zijn als ze over een formulier BT8 beschikken en dàt hebben we nu in handen. Maar we moeten dit laten registreren. Dinsdag weten we dan of alles in orde komt en ... zoniet riskeren we een boete van een slordige 400 euro per man plus de betaling van 100 euro per maand (al goed dat we getrouwd zijn anders was het 2 x 100 euro per maand en dàt kan ons pensioentje niet slikken)
En de boer, hij ploegde voort en ikke ??? klos verder. Op Gisela's kantblog zag ik een kloswerkje van Sveltlana Pavlicova.
Ik zag het wel zitten om het eens in kleurtjes uit te proberen. Na heel wat gezwoeg was het klaar : de eerste foto met alle spelden erin
en,
na nog 2 uur gezwoeg om de spelden eruit te halen ... het afgewerkt stuk langs de juiste kant ! (voor de onbevoegden : een kantwerk wordt gemaakt met de achterkant naar boven, je ziet pas het resultaat als alle spelden eruit zijn en je het werkje omdraait.
)
En ... goed nieuws !!! De E sigaret werkt !!! Mijn quotum als karaktervast roker was op één week al gehalveerd !!! Nu verder afbouwen en dan ?? wie weet
Als laatste : een leuk bericht. Sinds ik een blog heb krijg ik van veel kanten vragen zoals : hoe leven en/of werken in Turkije, hoe en waar moet je begraven worden, over een boot die in Bozburun staat en de eigenaar weet niet op welk scheepswerf, een vraag om stekelvarkensstekels te sparen enzovoort enzoverder. Deze week echter ontving ik een mailtje van Lilly. Zij had de naam van haar opa gegoogeld en .. kwam op mijn blog terecht. Ik had inderdaad in 2005 of 2006 geschreven dat ik een boekje over Selimiye gelezen had van Joop Triëst ... en dàt is haar opa !!! Zij was totaal onwetend over dat boekje. Het boekje lag bij buurman Jos en ben het gaan halen. Den Ali Baba heeft het nu helemaal gefotografeerd en ik heb alle blaadjes doorgestuurd. En of ze er gelukkig mee is ! Nu heeft ze zelfs een foto van haar opa "in zijn goede jaren", want zij heeft hem enkel gekend als een zieke man aan het einde van zijn leven. Joop (of Oannes zoals hij in Selimiye genoemd werd) woonde in Selimiye jaren voor de inval van de toeristen en de vreemdelingen (dit geeft me een jaloers gevoel). Hij schrijft over het dagelijkse leven, de gebruiken, de mentaliteit van de bewoners. En eigenlijk is de echte kern nog steeds zoals toen (de jaren voor en na 1987). We hopen dat Lilly de voetstappen van haar Opa zal volgen en Selimiye en ons een bezoekje zal brengen. Wie weet .. krijgt dit verhaaltje nog een staartje ..
.
Zo, ik heb mijn belofte gehouden. We sturen jullie zonnestraaltjes en lentebloesems. veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Hallo Hallo !!! Oeffff, we zijn uitgebibberd. Nog nooit zo'n lange koude natte winter gehad. Nog nooit was de voordeur zolang dicht. Nog nooit heb ik zo weinig buiten kunnen klossen tijdens de januari/februari periode. Maar ... gisteren ontwaakte de natuur in een ongelofelijk tempo : de bermen en weiden staan opeens vol met papatya (madeliefjes), de bijen geven een waar concert tussen de amandelbloesems, de vogels fluiten dat het een lust is. En wij ... zijn blij eindelijk enkele lagen kledij te kunnen afpellen.
Sinds An vertrok op 6 januari hebben we niets anders gehad dan regen en kou, zelfs tot het vriespunt ! Bij jullie normaal natuurlijk, maar jullie huizen zijn er ook op ingesteld. In Selimiye ken ik maar één huis met centrale verwarming, en dat is dat van onze Duitse buren .... maar ... ze gebruiken deze dure installatie niet meer gezien de kostprijs van de gas te hoog is. Nu stoken ze het huis warm met een houtkachel. Wij houden het bij ons gaskacheltje dat voldoet voor de kleine oppervlakte van de toren. We maakten ook een storm mee zoals nooit tevoren. De storm van 25 januari 1990 was maar een windje erbij vergeleken. Iedereen had wel ergens schade hoewel we heel harde wind gewoon zijn. Bij ons 3 dakpannen naar beneden en rondom enkele amandel- en pijnbomen gesneuveld. Enkel de olijfbomen ondervonden geen schade - ongelofelijk - ze staan fier rechtop met al hun bladeren, ze schudden in de wind, maar weigeren te vallen. Ik ben gek op alles wat olijf is, de boom, het hout, de bloemengeur, de vrucht, de olie - het is een waar geschenk van de natuur. Onderstaand autootje heb ik in samenwerking met Ali Baba uit een olijftak gesneden om onze Amerikaanse vriend Dean een verrassing te bezorgen. En of hij er blij mee is ! Hij doet niets liever dan het autootje bepotelen en de zachtheid van het hout te bevoelen terwijl hij TV kijkt.
Eigenlijk heb ik nog veel meer te vertellen, maar dat komt morgen ... of overmorgen Ondertussen veel groetjes van Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ! Eigenlijk was ik een beetje "geambeteerd" met mijn nieuwjaarswensen toen ik de ramp van de Costa Concordia vernam via de internetkrant
Neehoor, een cruise met dergelijke afloop wou ik jullie zeker niet wensen, Gelukkig stranden even weinig boten als vliegtuigen, een auto ongeval komt veel meer voor, hoewel de eerstgenoemden het veel beter doen in de pers. Maar ik moet eerlijk zeggen : mij krijgen ze niet meer in zo'n drijvende doodskist zonder diepgang na een cruise op de Nijl waar ik helemaal claustrofobisch van werd.
Met het Nieuwe Jaar heb ik goede voornemens genomen ... neehoor, niet stoppen met roken, maar wel starten met de E sigaret. Ik probeerde het uit op het zonnewendefeestje bij Otmar en Conny en het lijkt me heel bevredigend. Vermits de E sigaret in Belgie niet te koop is (vadertje staat is bang de tabaks-taksen kwijt te spelen), brengt een Duitse vriendin het voor me mee. Ik start dus vanaf 10 februari met de E sigaret en dàt betekent dat ik ook in het vliegtuig, op de trein en in de restaurants mag (en kan) roken vermits het geur noch gif afgeeft.
.
Ik weet het, weeral bijna een maand geleden sinds ik een bericht schreef, de tijd gaat zo snel !!! Onze An bleef tot 6 januari en we beleefden mooie dagen samen; het weer was heel acceptabel en we hadden zelfs prachtige zonnige dagen. Maar, zodra ze weg was ... regen, kou, regen, wind. We kunnen ook niet verwachten dat het al zomert in Januari. Lekker wandelweer voor mij en de hondjes en ondertussen (haha) heerlijk alleenzijn voor Ali Baba, de kluizenaar. Ja, Moosje van de buren was weer een maand onze gast en Mutlu was heel gelukkig om haar "ventje" in de buurt te hebben. Tijdens de wandelingen genieten de honden van de geurtjes van schapen, geiten, stekelvarkens, wilde zwijnen enzomeer, terwijl ik bloemen pluk : op dit ogenblik vooral anemonen en narcissen... ik breng boeketjes mee volgens wat er in het "winkeltje" voorradig is. Vandaag was er vanaf de bergtop sneeuw te zien aan de overkant .. en ik liep te zweten ....Spijtig genoeg zijn er zoveel schapen en geiten op de berg, ik kan Mutlu niet meer laten loslopen want ze wil steeds met de lammetjes spelen en ... dàt vinden de eigenaars niet leuk. Toch zijn er nog steeds vrouwen die boven het voer voor de dieren halen en naar beneden sjouwen. De foto hierbij komt niet uit Selimiye (ik ben een beetje voorzichtig bij het fotograferen van de dorpelingen) maar de foto had evengoed in Selimiye gemaakt kunnen zijn ...
De bestrating van ons weggetje is toch een hele verbetering. Niet dat het perfect is, maar de auto's zijn er gelukkig mee. Het stuk na de bestrating tot bij ons is een echte ramp na de regens, maar de Tata rijdt er dapper overheen. De foto's hierna zijn ook op onze weg genomen (deel bestrating) .... maar ... kijk even ... toch niet overladen ??? Je bent toch niet verbaasd dat er wat van de lading verloren gaat onderweg ?
Het kantklossen ligt natuurlijk niet stil. Ik had een kolibrie geklost (de groene) en An wou er ook eentje en heeft zelf de kleuren gekozen. Kies maar welke je de mooiste vindt ...
Zonet bekeek ik eens de statistieken van mijn blog. Ik voeg de geografische gegevens hierbij. De Vlamingen en de Nederlanders kunnen het lezen, maar ik begrijp niet wat een Vietnamees en een Rus er komen doen. Mischien leuk stripverhaal zoeken ? Wat opvalt is : meer Nederlanders dan Vlamingen, maar ik moet ook zeggen dat ik meer reakties toegestuurd krijg van Nederlanders dan van Vlamingen. Kijk zelf maar eens ...
Percentage
Nederland
50,6 % (2810)
België
41,5 % (2307)
Spanje
1,5 % (85)
Verenigde Staten
1,3 % (70)
Duitsland
0,7 % (39)
Turkije
0,7 % (39)
Frankrijk
0,5 % (25)
Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië)
0,3 % (19)
Italië
0,1 % (8)
Zweden (Sverige)
0,1 % (7)
Noorwegen (Norge)
0,1 % (6)
Finland (Suomi Finland)
0,1 % (5)
Israël
0,1 % (5)
Tsjechië
0,1 % (5)
Zwitserland
0,1 % (5)
Canada
0,1 % (4)
Aruba
0,1 % (3)
Hongarije (Magyar)
0,1 % (3)
Oostenrijk
0,1 % (3)
Portugal
0,1 % (3)
Slowakije
0,1 % (3)
Suriname
0,1 % (3)
Denemarken
0,0 % (2)
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai)
0,0 % (2)
Australië
0,0 % (1)
Brazilië
0,0 % (1)
Griekenland (Ellas, Hellas)
0,0 % (1)
Polen (Polska)
0,0 % (1)
Rusland
0,0 % (1)
Saoedi-Arabië
0,0 % (1)
Singapore
0,0 % (1)
Vietnam
0,0 % (1)
Onbekend
1,5 % (85)
+
100 % (5554)
Totaal aantal getelde landen:
32
Dat was het dan voor vandaag. Ik vind dat ik heel hard mijn best gedaan heb om nieuws door te geven zonder echt nieuws te hebben .... veel groetjes en tot volgende Hilde en Ali Baba
We wensen jullie een luxe cruise langs de 12 maanden van 2012 Een cruise waar je rust vindt waar je tijd vindt voor je medepassagiers waar je de stem van moeder natuur hoort een cruise waar je gelukkig en stil van wordt
Terwijl we wachten tot onze An verschijnt, even de blog bijwerken. An is nu in Istanbul en wacht op haar vlucht naar Dalaman, en dan ... nog 2 1/2 uur rijden en dàn kunnen we elkaar knuffelen. Lieve kan spijtig genoeg de eindejaarsdagen niet met ons doorbrengen, maar dankzij onze vriend(in) Internet kunnen we elkaar toch dagelijks zien en spreken.
Morgen alweer Kerstavond, we verdelen de taken : An de hapjes, ik het voorgerecht en den Ali Baba het hoofdgerecht. Ik denk niet dat we nog aan een dessert toekomen. Maar ik wil jullie allen die dit lezen een heel mooie Kerst toewensen. Vermits de winter er hier meer uitziet als lente stuur ik - samen met mijn klosvriendin uit Brugge van wie ik de naam niet mag bekendmaken -
alvast een lente-klos-boterbloempje
Ondertussen hebben we voor de 3e maal een Ikamet - of verblijfsvergunning gekregen. We kunnen weer 5 jaar lang leven zonder administratieve zorgen. Deze keer verliep de zaak heel vlotjes : als je over alle nodige papieren en foto's beschikte kon het klusje geklaard worden op een halve dag. Wat een sukses vergeleken met de vorige keren !!! En, vermits wij brave Belgjes zijn is de kostprijs - 159 $ - ook veel lager (bijna de helft) dan de andere Europese landen. Weer geen reden tot klagen ! We kregen wel het hoge bezoek van de Jandarma bij ons thuis. Ze hadden een papier bij met onze namen Hilde Maria Godelieve Tanghe en Edgard Florimond Antoine van Steerteghem èn met de naam van onze vader èn die van onze moeder voor ze getrouwd was. Ze hebben niet eens ons paspoort gevraagd, ze wilden enkel even onze kop zien (alsof ze die niet kenden met weer eens 4 foto's in hun dossier).
En dan minder goed nieuws : de lieve moeder van onze buurvrouw Doris (die ook hier woonde) is gestorven op weg naar Duitsland, in het vliegtuig even voorbij Istanbul. Het vliegtuig moest terugkeren naar het dichtstbijzijnde vliegveld (Istanbul) met alle nodige administratieve problemen vandien. Misschien een goeie raad voor wie zoiets ooit meemaakt ... niets zeggen en doorvliegen, dat bespaart heel wat problemen ! De dag ervoor had Doris ons nog uitgenodigd voor een "Abschiedsfrühstück", en het was inderdaad hét afscheid. Toen we daar waren hadden de poezen (ze hebben er 6 stuks van) een slang verschalkt. Ik vond hem zo mooi dat ik een foto wil bijvoegen. (ik heb wel aan de verleiding weerstaan er een ceintuurke van te maken)
.
Doordat bijna alle restaurants gesloten zijn, is het jaarlijkse winterprobleem weer opgedoken : zwerfkatten en dito honden. Meer en meer mensen voeden ze (vooral de buitenlanders en de Turken uit de steden) en de laatste 2 jaar zijn er ongeveer 200 katten gesteriliseerd of gecastreerd met geld uit giften en inzamelingen. (het moet ook gezegd dat de dierenarts de behandeling van de straatdieren zo goed als gratis doet). Het wordt té erg als de populatie blijft uitbreiden. Dan zie je van die magere scharminkeltjes met vuil snot aan hun neusje. Meestal zijn ze te vinden bij een vuilcontainer waar ze naar iets eetbaars zoeken.
Eergisteren waren we uitgenodigd op HET zonnewendefeest - met vreugdevuur -
bij Conny en Othmar. De dagen lengen weer en dàt moet gevierd worden !Veel geluk gehad met het weer dat de laatste week heel wispelturig was. Ieder had een potje bereid, vlees werd op de BBQ gelegd, iemand had zelfs zelfgerookte forel mee en natuurlijk ook Glühwein om het voedsel door te spoelen. Heerlijk samenzijn met vrienden (niet enkel buitenlanders) en eten van elkaars gerechten. Met wat warme kledij aan kon het feest doorgaan buiten op het terras.
Voor wie nog steeds denkt dat Turkije het dorre land is dat ze tijdens de zomer zagen ... hier een foto van een heel idyllisch plekje
Veel groetjes en geniet van de warmte van de Kerstdagen met familie en vrienden Hilde en Ali Baba
Ik ben Hilde 
..
)
.
D
Hallo lieve lezers
Ik voel me niet gek, ik geniet !!!
.
, 
. 
.
:
.
.
?
Verder nieuws 
.
.
en, 
)
.
Nederland 
België 
Spanje 
Verenigde Staten 
Duitsland 
Turkije 
Frankrijk 
Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië) 
Italië 
Zweden (Sverige) 
Noorwegen (Norge) 
Finland (Suomi Finland) 
Israël 
Tsjechië 
Zwitserland 
Canada 
Aruba 
Hongarije (Magyar) 
Oostenrijk 
Portugal 
Slowakije 
Suriname 
Denemarken 
Verenigde Arabische Emiraten (Abu Dhabi, Dubai) 
Australië 
Brazilië 
Griekenland (Ellas, Hellas) 
Polen (Polska) 
Rusland 
Saoedi-Arabië 
Singapore 
Vietnam 
