Jaja, ik weet het ... 2 maand sinds mijn vorige editie. Maar ja : eerst 2 weken in het ZONNIGE België, daarna thuiskomen en uitstellen, daarna 2 volle weken zonder internetverbinding, daarna Lieve en Kia op bezoek tot gisteren ...... maar nu wil ik een dapper kereltje zijn en zal eraan beginnen. Inderdaad, een zonnig Belgenlandje verwelkoomde ons 14 dagen lang, maar de tijd die we er doorbrachten was natuurlijk hoofdzakelijk op onze An gericht. Alles bij elkaar is ze 10 dagen in het ziekenhuis geweest en dan nog eens 2 weken in een revalidatiecentrum voor fysiotherapie. Operatie kan geen hulp bieden en haar toestand is tot op heden nog hetzelfde. Kine schijnt beetje bij beetje wat vooruitgang te boeken, maar het blijft afwachten. Gelukkig laat ze haar oren niet hangen en is onmiddellijk terug beginnen werken. Vermits de verplaatsing voor haar heel moeilijk is wordt ze geholpen door haar collega’s (“’t zijn echte schatten” zegt An). Dit geeft ons wel een goed gevoel. Maar toch … ik heb dan maar besloten de eindejaarsperiode bij de dochters door te brengen vermits An nu niet naar hier kan komen. Ja, ik kom eraan tussen 16 december en 6 januari ! Maar het wordt wel een kruisweg : via Antalya. Dwz : eerst naar Marmaris, dan 6 uur schudden op de bus (die wel langs een heel mooie weg door het Taurusgebergte rijdt) en dan overnachten in Antalya omdat het vliegtuig reeds om 6 uur in de morgen opstijgt en dan …. laat ons hopen dat er geen vertraging is. Het grote nieuws is nu wel dat er binnen 2 jaar een nieuw vliegveld zou klaar zijn in Gökova ! (ligt maar een half uurtje rijden voorbij Marmaris) Een geschenk uit de hemel …. ALS ze ook tijdens de winter Internationale vluchten krijgen. Nu is de situatie zo dat alle toerisme tussen Istanbul en Antalya 5 maanden lang bijna volledig plat ligt omdat er geen vluchten zijn. Wij hopen maar op een nieuwe verbinding Gökova-Oostende voor de toekomst (Ryanair ?) Het weer is nog steeds zacht – temperaturen tussen 15 en 20 graden en de meeste dagen zon en blauwe hemel – echt wandelweer dus. Toevallig bood een jonge man uit het dorp me aan me te gidsen naar één van de vele kastelen op de hoogste bergtop van Selimiye. Prachtig gewoon, maar wel een harde klimpartij. Veel van het kasteel blijft echter niet over, enkel de ommuring, maar het zicht van daaraf is onbetaalbaar, je ziet de hele omgeving – Rhodos – Symi –het Datça schiereiland en zelfs het schiereiland van Bodrum. Het is ongelofelijk hoeveel (weinig gekende) oude sites op ons kleine schiereiland staan. Geschreven geschiedenis over wat hier vroeger was is niet te vinden – hoe oud de sites zijn ? – ook geen idee. Met Lieve en Kia, gegidst door Jos en Hale, zijn we ook gaan stappen : een kasteel boven het dorpje Sögüt. Een tocht van 4 uur met aankomst in Taslica. We hebben er allemaal van genoten tot in de toppen van onze tenen !

Hoe het komt dat we 2 weken zonder Internet verbinding zaten ???? Wel, er is in het hele dorp een nieuwe lijn gelegd voor telefoon en ADSL. Vroeger kwam onze lijn rechtstreeks van beneden aan zee tot op de heuvel. Nu moest de nieuwe verbinding langs ons weggetje omhoog. En hoe denken de Turken ? Eerst de verbinding doorknippen en dan pas alle telefoonpalen planten. Een logica die niet echt strookt met de onze. Ze werden dan ook nog vertraagd door enkele storm en regen dagen, dus ja, wij maar wachten en wachten en wachten. Typisch Turkse toestanden noemen we dat. Maar het helpt toch niet om je er zenuwachting in te maken, beter passief ondergaan en ondertussen naar het dorp lopen om de mail te checken in het enige Internetcafé dat Selimye rijk is (je moet dan wel nog het geluk hebben dat niet alle computers bezet zijn én dat het café open is). Nog zoiets : vorig jaar hebben ze een kaai gemaakt aan het dorp met geperste voorgevormde stenen. Nu hebben ze die allemaal weer uitgebroken om te vervangen door natuursteen ! Waarom ? Misschien voor de werkgelegenheid. Maar het wordt er wel mooier op, dat is dan wel het voordeel. Verder nieuws in Selimiye stad (“Selimiye gat” zegt Lieve) ? Er wordt weer heel veel bijgebouwd, maar gelukkig niets dat ons panorama beschadigt. De bouwbedrijfjes beleven gouden tijden, maar waar dat zal eindigen ??? Recent werd zelfs begonnen aan de ontmaagding van de volgende heuvel. Een Fransman heeft er een plateau laten vrijmaken om er een “boutique hotel” neer te poten en er ligt zelfs nog geen fatsoenlijke toegangsweg naartoe ! Ik had Selimiye 12 jaar geleden moeten in een doosje stoppen zodat het kon blijven zoals het toen was. Zo, meer is er op het ogenblik niet te vertellen en ik zal proberen wat vlugger nieuws door te geven in de toekomst.

Veel groetjes ! Hilde