Even terug kijken naar de 14 januari-editie ? De dreiging om 175 huizen plat te gooien in Selimiye ? Niemand geloofde er nog in - iedereen werkte de begonnen bouwsels verder af ... Vandaag kwamen 2 machines en legden 6 huizen plat. De dorpelingen waren - tot mijn verbazing - niet opstandig, maar daarna hoorde ik dat het enkel om huizen van niet-inwoners waren, misschien daarom. Maar deze avond hebben ze uiteindelijk het eerste huis van een inwoner geveld en nu, om half negen horen we de bulldozer nog steeds, maar we weten niet waar hij "werkt". Wij waren wel de pineut hoor ! Lieve en Tats waren deze morgen naar Bozburun gewandeld - Ali Baba, An en ik zijn hen met de auto gaan ophalen en we hebben er samen een heerlijk ontbijt gehad aan zee : DUS, het zwemmen (waar ik niet kan aan ontsnappen) was pas deze namiddag. Mutlu en Moosje al kwispelstaartend mee. Wij wisten nog niks over de gebeurtenissen. Maar we konden met de auto het strand niet bereiken !!! Nu, de Jandarma zijn meestal heel jonge, knappe, lieve ventjes en die deden de bulldozer even wachten tot we voorbij waren. Na een - noodgedwongen - lange zwembeurt konden we terug naar huis maar .... ondertussen was een 2e bull de straat aan het blokkeren bij een andere afbraak en wij konden niets anders doen dan wachten, want alternatieve wegen in Selimiye-City ??? Nee dus. 2 uur wachten tot dat huis ook veranderd werd in een puinhoopje. Die huizen zijn allemaal gebouwd met gewapend beton en de kracht van een bulldozer kan zo'n werkje niet klaren op 10 minuten. Na 2 halve liter pinten zijn we er eindelijk in geslaagd onze toren te bereiken . Mutlu en Moosje blij en gelukkig thuis te zijn na al deze rare ervaringen . En wat nu ? Dat weet Allah alleen. Hoever zullen ze gaan met afbreken ? Willen ze Selimiye echt veranderen in een "na-oorlogs dorp" ? Wordt vervolgd ...

Hallo, hallo !!

Ja, ja, ja, verschiet niet, maar we zijn in verwachting van een drieling ! Morgenavond komen ons An + Lieve + vriendin Tats eraan !!! Wel het maximum, want de toren kan niet méér aan.  En nu maar hopen dat er geen waterprobleem komt ... anders moeten de jonge lui maar X keer per dag naar de bron lopen. Den Ali Baba zal weer in zijn nopjes zijn : enige man tussen 4 vrouwen, 3 katinnen en een hondenteefje !!! Nu zal hij weer uitgebreid kunnen koken ... want ik ben in dat opzicht geen dankbaar onderwerp.

Wat minder nieuws : het pootje van onze Mutlu betert maar niet.  De dierenarts wist er ook geen raad meer mee en dat duurt al 1 1/2 jaar.  Nu is er een stukje uit haar pootje gesneden en verstuurd naar Istanbul ... volgende week meer nieuws.  We hopen maar dat het goed komt - eigenlijk houden we heel veel van dit lieve dier, die onze Vlaamse taal begrijpt (nochtans Turkse hond) en ... die ons jong en bewegelijk houdt. We durven er echt niet aan denken dat ze zou verdwijnen uit ons leven hier.

Daarnet zag ik op ce site van een Immobiliënkantoor (we hebben er 3 in Selimiye) dat de grond naast ons nogmaals te koop is HAHAHA ... voor een prikje : 6.000 m2 voor een slordige 330.000 euro. Interesse ? Het mag wel niet verkaveld worden en er mag maar één gebouw gezet worden. We zien wel wat de toekomst brengt.

Totnogtoe nog geen échte zomer (naar onze normen hier).  Ik slaap 's nachts nog met een donsdeken waar dat vorige jaren al niet meer was rond deze tijd.  Maar het is heerlijk frisse nachten te hebben, dat geeft ook een zalige slaap.

Nu maar vroeg in bedje, want ik ben zeker dat het morgenavond laat wordt : het bezoek komt eraan rond 22.30 ongeveer en dan zal de avond eindeloos zijn : babbel-tater-babbel

Veel groetjes, Hilde en Ali Baba

Hallo Allemaal !

We zijn bijna een week terug alleen - doet altijd raar aan na een bezoek.  Franky en Jaklien hebben genoten hier te zijn.  Spijtig genoeg had Franky 2 dagen voor aankomst hier nog een knie-operatie ondergaan : dwz : geen zwemmekes en geen wandelingen.  Spijtig, maar ze kunnen altijd terugkomen als de problemen voobij zijn.  Meer dan wat door de zee lopen zat er niet in,  Mutlu volgde Franky steeds op de voet.

EN er zijn ook altijd leuke foto's te sprokkelen, ook al ga je niet diep het water in.

Ze zijn weer goed en wel thuisgekomen en wachten wij op het bruisende trio An-Lieve-Tats - zondagavond laat komen ze eraan.

             Bij de familie in Belgenland ook leuk nieuws :

weer een Tanghetje derbij, Kobe Fort, zoontje van Katlijn en Andrew EN er lijkt nog ergens ééntje onderweg ...Als die jonge lui zo verder werken krijgen we toch nog een grote familie samen.

Nu weer eens naar Marmaris om voedselvoorraad op te slaan, want IEDEREEN HEEFT ALTIJD HONGER OF DORST !!!

       Gelukkig kunnen we ten allen tijde winkelen -de openingsuren zijn veel ruimer dan bij ons : van 9 tot 23 uur doorlopend bij Kipa en bij Migros zelfs 24 uur tijdens het seizoen.

HET toeristisch seizoen is duidelijk in aantocht.  Gisteren de eerste boot die de hele baai afvoer met knalharde muziek ... om 11 uur in de nacht.  Ik begrijp dat echt niet ! De mensen zoeken rust (?) en verknallen dan de rust van anderen.  ’t Is toch hemelstegodgeklaagd !!! Reglementering is er niet, het blijft hopen dat het niet elke nacht zo is.

Op dit ogenblik is Ali Baba een nederlandse uitzending aan het volgen : een discussieprogramma over het wel of niet "Turkije bij Europa".  Ik wil er zelfs niet meer naar luisteren - heb er al te dikwijls over gediscuteerd.  En mijn idee is : "niet goed voor beide partijen" - verder wil ik er niet op in gaan.

Misschien meer nieuws tijdens of na het bezoek van de dochters

Ondertussen veel groetjes en tot volgende

Hilde en Ali Baba

Waarom vervelen we ons hier nooit ???

Dierenplezier ... je krijgt er nooit genoeg van !



                                      



                                      



                                       

Hallo allemaal,

Na een kort verblijfje in Dalyan is ons bezoek aangekomen.  Voor Jaklien was het al de 2e maal, Franky kwam voor het eerst.  Beiden zijn alweer goed onderhevig aan panoramaverslaafdheid.  Op dit ogenblik zijn ze met Ali Baba naar de Bozburunmarkt, zodoende heb ik even tijd om de blog wat bij te benen.

Misschien enkele foto-tjes van resultaten van het strandjutten ??? De stukken hout kunnen zo mooi zijn - laten liggen ?  geen sprake van !

          

     

Selimiye maakt zich op voor het seizoen.  Beetje laat, maar het zal toch lukken, de meeste toeristen komen toch pas in Juli/Augustus. Blijkbaar is de verf met Middellands-zee-blauw in aanbieding, want tal van restaurants kregen een nieuw laagje in deze kleur, stoelen en tafels incluus.

Vandaag zondag : ben even naar het dorp geweest om een biertje te drinken bij Osman (de man met de gouden tanden én de goedkoopste) en een folder gekregen met wat publiciteit.  Ik laat jullie meegenieten ... vooral van zijn gouden tanden.  En hij pronkt er nogal mee hoor.  Toch raar : 2 kleuren goud in zijn mond ... uit goede en slechte tijden ? Eén ding is zeker, je bent er altijd welkom.




                                                   

   

Verder ?  De echte zomerwarmte is pas vandaag aangekomen : LEKKER !  Nu wachten op ons komend bezoek : volgende week komt de zus van Ali Baba met haar man.  Weer leven in de brouwerij !

Veel groetjes

Hilde en Ali Baba

Eigenlijk wou ik nog iets kwijt over mijn (voorbije) oogprobleem - en wieweet kan ik iemand helpen om er niet zo pathetisch mee om te gaan zoals ik.  Toen het zicht op mijn éne oog wazig, duister en grijs werd - het werd dus duidelijk met de dag minder en grijzer, dacht ik : "er is iets heel erg mis".  En dan begin je te piekeren ... je hoort en je leest vanalles.  Controle bij een oogarts in Marmaris, diagnose : je hebt begin van cataract, maar dàt kan niet de oorzaak zijn van je 10 %  overblijvend zicht - er moet een andere oorzaak zijn.  Gevolg : bloedonderzoek - resultaat : ha-ha-ha, veel te hoge chollesterol, ikke, die heel matig en zelfs weinig eet.  En dan geniet je van de turkse ziekenhuisstijl : snel en duur.  Nu, na meer onderzoeken kwam er aan het licht dat ik dus wel een heel duidelijk cataract had. De zaken zijn ondertussen in Belgie opgelost - het ziekenfonds vond dat beter ... hoewel ... als de operatie in Turkije gebeurd was haden ze heel wat minder moeten tussenkomen, maarja, zo werkt het nu éénmaal.

Maar de essentie van wat ik wou vertellen : IK KAN TERUG ZIEN !!! Een mens beseft niet hoe goed hij zich voelt als er niets fout  loopt.  Ik kan niet erg klagen over gezondheid en mankementen, maar niet zien vond ik dus wel frustrerend. Okee, het was maar één oog, maar ... dan heb je er ook maar één meer over hé - en dàt is dan wel het laatste oog.

DUS : blij, blij, blij dat ik de bloemen weer kan zien in de juiste kleuren en met de juiste proporties - ik laat jullie nu even meegenieten wat voor mij een hernieuwd genot is.

En voor elk van jullie die aan een cataract- operatie toe is : ik ervaarde het als  : pijnloos, probleemloos en na één dag wist ik al dat het goed kwam !  Wat is de technologie erop vooruitgegaan ! Ik was ooit met mijn grootmoeder bij een oogarts in verband met hetzelfde probleem ... een kleine 40 jaar geleden ... nog geen laser , oogdruk werd gemeten met iets dat geleek op een brievenweegschaaltje ... en de enige oplossing toen was : leer ermee leven.  Dankewel aan de mensen die deze technologie ontwikkelden !

Veel groetjes, Hilde

YES !!! Vandaag niet alleen de verjaardag van mijn jongste broer(tje), maar ook : vandaag, 5 jaar geleden zijn we aangekomen in de toren - met hoop op de toekomst en met het idee dat deze plaats voor ons bestemd was.  Deze 5 jaar zijn voorbijgevlogen, we tekenen nu bij voor de volgende 5 jaar.  Een proficiat is niet nodig, want het was zeker geen grote opgave ...

Vandaag nog eens naar Marmaris geweest, dringende voedsel-aankopen en vooral : een nieuwe pick-nick tafel.  De vorige tafel had het begeven, zat vol met schimmel die het hout opvrat, en zowel Ali Baba als ik zijn er doorgevallen - gelukkig zonder lichamelijke breuken en/of letsels.  Een nieuwe houten tafel ? Nee, niet betaalbaar of ver te zoeken, dus is het plastic geworden. Onze Felix, die reeds hielp bij het uitpakken, heeft tafel en stoelen al grondig goedgekeurd.

Deze morgen stonden we weer in in bewondering om het mooie ochtendlicht in Orhaniye.  We kwamen er al zo dikwijls voorbij, en het is altijd zo adembenemend.  Vandaag had ik de camera bij de hand en ik laat jullie meegenieten van een heel klein stukje van dit natuurschoon.

De bouw van de Duitsers achter ons vordert heel goed.  We denken dat het een mooi huis wordt (wel heeeeeeel groot, er zijn 26 binnendeuren - wij hebben der maar ééntje).  De plaatselijke steenklopper van Selimiye, Ibo (die ook geholpen heeft aan de bouw van onze toren) zit elke dag stenen te kappen met een engelengeduld.  Elke dag. 7 dagen op 7, van 8.30 tot 7.30, lange zware dagen.

Het weer wil nog niet echt mee, hoewel de toeristen in Marmaris reeds in short en blote topjes rondlopen (en wellicht thuis zullen komen met een verkoudheid of erger).  We klagen niet, maar er is nog steeds koude wind, wel zonnig en rond de 22 graden.

We wensen jullie een leuke avond en tot volgende

Hilde en Ali Baba                        

En niet enkel ons grote zwembad ... ook de toren, de druiven die vanuit de dorre takken langs alle kanten frisse groene schaduwbladeren produceren, de vooruitgang van de bloementuin, het onkruid die welig tierde zonder mijn (ondertussen) alziend oog, de citrusboompjes in bloei, de aankomende artichokken enz ... enz ...

De dochters hadden wel een opmerking op mijn laatste bericht "je schrijft enkel over jezelf en je zegt nieteens dat je blij was je dochters te zien". Inderdaad, ze hadden gelijk, maar ik was gelukkig èn bij hen en ... dan denk je er niet aan erover te schrijven ... mea culpa, mea culpa ... Om dit goed te maken zet ik hier even een foto van de zusjes samen.

Mutlu was weer heel blij ons te zien.  Eigenlijk ... als je iets achterlaat, is het altijd een welkom als je terugkomt (doordenkertje).  Onze Iauw was er even snel als wij ... omdat ze altijd honger heeft. En Felix ... nog maar eventjes gezien in de verte. Katten zijn heel anders dan honden : een hond is blij dat je terug bent, een kat verwijt je dat je weg was.

Deze keer waren we langer in Belgie, maar er was weer tijd tekort - de laatste dagen waren zelfs hectisch, dus, de rustige sfeer van Selimiye gaf ons beiden een lange droomloze nachtrust.

Lieve en Kia wonen nu in ons huis in de Mitswege - vol enthousiasme - van beider kanten.  Gedaan met gezeur en gezever van huurders, want de laatste 2 jaren was het niet meer om vrolijk van te worden.

We laten jullie even meegenieten van de prachtige bloemen die ons "welkom" heetten.


 
                                      

Zo, meer nieuws is er voorlopig niet, dank aan iedereen waar we zo gastvrij ontvangen werden en dank aan de mensen die Lieve en Kia geholpen hebben met de verhuis. 

Veel groetjes, Hilde en Ali Baba  

Aan alle lieve mensen die me het beste wensten met de cataract ingreep : DANKEWEL ! Het is voorbij EN alles goed verlopen.  Gisteren kwam ik wel thuis zoals een clown ....

Gelukkig werd ik deze morgen van verband en oogschelp verlost en kon ik zien ... dat ik kan zien.  Mijn zicht verbetert "zienderogen" en tegen het weekend zou het helemaal goed moeten zijn - ik heb er de beste hoop op.  Met dank aan de oogkliniek Antwerpen-Berchem die alle data van vooronderzoek, operatie en naonderzoek via Email vastlegde, en waar alles heel sympathiek en stipt verloopt.  We weten het altijd te zeggen als er klachten zijn, maar als alles goed is moet het zeker ook verteld worden.

Selimiye ligt alweer zover in gedachten - volgende week deze tijd pakken we de valiezen in voor de terugreis. Het zal heerlijk zijn er weer te zijn.  Als toemaatje een foto van de bloeiende Pawlonia toen we er vertrokken.

                                       

De valiezen liggen klaar ... en WAT zit erin ?  Nee, juist, niets wat gewoonlijk vervoerd wordt met de chartervliegtuigen.  Boeken, potten honing, zelfgemaakte marsepein, een paar kilo komkommertjes, noten, citrusconfituur, plantjes, plastic tasjes (hier moet je ze gewoon weigeren - pochet yok -) en in Belgie moet je ervoor betalen ...

We zijn er dus klaar voor om Belgie nogmaals te observeren... want het IS observeren, omdat je je eigen land met andere ogen bekijkt als je in het buitenland woont.

Deze week nog iets heel leuk meegemaakt : met Mutlu naar het zandstrand gewandeld (6,5 km heen en terug).  Vermits het weer al goed warm was en de wandeling lastig voor ons pelsmanteltje ... ze sprong recht de zee in om te zwemmen !!! Flinke Meid he ! Ik ben nog niet zo flink ... nog 2 maandjes wachten, dan is de zee op temperatuur naar mijn maatstaven.

Nu ja, op het strand waren 3 vissers bezig een vuurtje te stoken ... en de pas gevangen visjes werden erop gelegd, broodje, tomaat en ajuin erbij  ...

En toen, volgens de Turkse gastvrijheid ... duwden ze me een stuk brood in mijn handen ... met een kompleet visje ertussen (kop, staart en ingewanden inclusief). En de beleefdheid zegt ... ja, ik heb het opgegeten en Mutlu kreeg al hun visafval. Gevolgen ? Ja Mutlu gaf overdadig over in het winkeltje waar ik brood kocht. Ik rode wangen, en gelukkig maar, ik heb niet moeten overgeven, want een vis zomaar recht uit zee ... vers is het wel, maar ik heb het liever een beetje meer gekuist.

Nu zal de blog wellicht stilliggen tot 23 april, ik mag toch ook even vakantie he.

Tot in Belgie of tot ?? wie weet

Ook dit jaar heb ik een aprilvis voor jullie geklost.  Misschien een ietwat minder vriendelijke vis, maar toch mooi vind ik.  Het patroontje dank ik aan Gisela van het blog ''terug naar 't kantkussen''

En ook dit patroontje heb ik van Gisela's blog afgesnoept : een zicht op Brugge                              

Het is heerlijk te klossen achter de toren, lekker in de zon, luisterend naar de vogels en de bijen.

Ik heb toch weer wat nieuws voor jullie !!! Vandaag even over :

De Turkse wetten die je nog minder goed kan vatten dan de Belgische, en als je de taal dan nog niet echt goed meester bent ... dan ben je de pineut ! Toen ik vorig jaar naar de autokeuring ging moest er een nieuw inschrijvingsbewijs, OK, veel weg en weer geloop en gerij- plus overal betalen, maar dankzij Hale kwam alles voor elkaar op 1 dag, een groot sukses naar Turkse normen.  Maar, WAT stond er vermeld op dat nieuw inschrijvingsbewijs ? : “Enkel aan de eigenaar, de echtgenoot en de kinderen wordt toegestaan met deze auto rijden”. Waarom ? Omdat we als buitenlanders een MC nummerplaat hebben (speciale nummerrplaat voor de buitenlanders).  Nu ja, we hadden dat gezien vorige zomer, maar tilden daar niet zo zwaar aan, we dachten “het is onze auto, we lenen die toch uit aan wie wij zelf willen’’.  HA HA HA , niets is minder waar : NIEMAND mag nog met onze auto rijden met risico dat de auto definitief aangeslagen wordt .. zomaar, zondermeer.  Nu  is er grondige politiecontrole op.  Reden : Geen flauw idee, de auto is in Turkije aangekocht en wij betalen evenveel taksen en verzekeringen als een allochtoon.  Oplossing ? geen vragen stellen en braafjes ondergaan. Een volgend probleem : de auto staat op mijn naam omdat den Ali Baba op moment van de aankoop nog geen taksnummer had (na 5 jaar weten we nog steeds niet waartoe dat taksnummer eigenlijk dient)  DUS als Ali Baba alleen op weg is met de auto ... hoe kan hij bewijzen dat hij mijn wettige echtgenoot is sinds meer dan 36 jaar ?  Dit gegeven komt niet meer voor, noch op onze identiteitskaart, noch op ons paspoort of rijbewijs. Nu zullen we onze trouwboek nog moeten kopieren en laten vertalen door een notaris, anders ... TATA ... dada

Laatste - ? - probleem : normaal brachten onze Turkse vrienden ons naar Dalaman-vliegveld, zij gebruikten de Tata terwijl wij weg waren  en kwamen ons stipt afhalen bij thuiskomst : een goede regeling voor beide partijen in volle vertrouwen.  NU ... kan en mag dat niet meer. Alternatief : zelf naar Dalaman rijden en daar de auto op de parking achterlaten ? Is niet echt een optie, is stronteduur en we hebben er geen vertrouwen in.  Nu zullen we moeten een taxi regelen voor onszelf aan 100 euro enkel ... en onze auto in Selimiye achterlaten. En misschien bij aankoop van een volgende auto  ... die op de naam van een Turk laten zetten ­­...

Daardoor dacht ik aan Vlaamse gaaien, zo voelden we ons na dit bericht. En uiteindelijk heb ik nog nooit iets verteld over deze vogels. Het zijn de meest voorkomende in de streek, samen met de Mussen, de Turkse Tortels en de Distelvinken.  Ze zijn heel mooi, maar maken geluiden die je niet voor mogelijk schat, soms denk je echt dat het om een miauwend katje gaat.  En, vermits we ons Turks-tortel-koppeltje dagelijks voeren, komen de Vlaamse gaaien ook gretig af op de broodkruimels.  Maar ze zijn zo snel en schichtig !  Eindelijk kon Ali Baba enkele superfoto´s schieten.

Morgen, verkiezingen ... ik ben speciaal naar het dorp geweest om de sfeer te proeven ... maar die was er helemaal niet.  Alleen auto´s die de hele dag de baai op en af reden met posters aan de ruiten gekleefd, meer niet.  Nu even afwachten en hopen dat de meerderheidspartij - de AK partij – niet teveel groeit, anders ... moet ik hier straks met een hoofddoek rondlopen en is er geen alcohol meer te verkrijgen. Twee ernstige redenen om een nieuwe heimat te zoeken.

Ter info, in Turkije hebben vrouwen stemrecht sinds 1934, in Belgie was het wachten tot 1948.

Verder is het aftellen naar onze Belgische vakantie en genieten van de zon en een helblauwe hemel  - sorry, we proberen een stukje mee te smokkelen, beloofd

Veel groetjes

Hilde en Ali Baba

Hallo Iedereen !

We klagen niet echt hoor, maar .... t'is niet zoals anders.  De bloemen bloeien nochtans overal hartstochtelijk, zoals elke lente, maar toch harde wind, niet genietbaar. De schildpadden rennen weer overal rond, maar de hagedissen vinden het nog te frisjes en .. wij ook.

Ook weer in elke overblijvende plas duizenden kikkervisjes, of puudekopjes zoals wij ze noemden - hoeveel zullen er overleven ?  Het is een ware jeugdherinnering .. waar vind je ze nog in Vlaandrenland ? Het geluid van de kikkers is ook zoveel aangenamer dan autogeluid. De kikkers hier kwaken niet gewoon maar, ze geven een echt concert - vooral 'avonds is het zo leuk ernaar te luisteren.

De verkiezingscampagnes in Selimiye beperken zich voorlopig tot de woensdag - marktdag.  Ik kreeg een foldertje van de CHP (republiekijnse partij) en vond het leuk dat Selimiye gebruikt wordt in hun propaganda tegen de AK partij (fundamentalistische partij), die al jaren een bouwplan belooft aan de dorpen, maar er niet aan werkt en de dorpelingen liever doet boete betalen ... waarna de huizen toch dreigen gesloopt te worden. En of dat slopen alsnog zal doorgaan blijft een vraagteken.  Er wordt veel verteld, maar blijkbaar zouden er - na de verkiezing - toch enkele huizen plat gaan. Afwachten dus.

en dan een rondrijdend busje met luidsprekers die galmen door de baai, deze keer van de MHP (nationalistische partij)

Onze bron werd recent vernieuwd ! Of er nu meer water zal doorkomen tijdens de zomer weet ik nog niet - wat uiteindelijk het belangrijkste is - maar het geheel ziet er al wat "deftiger" uit. De oude Helleense stenen werden gedeeltelijk hergebruikt, maar enkele ervan hebben toch ''pootjes'' gekregen ...

vroeger :

             nu :

Ik vraag me meer en meer af wie er eigenlijk mij blog leest ! Ik zit aan een gemiddelde van 10 bezoekers per dag - niet slecht he, want ik praat enkel over de mensen die lezen in mijn blog !!! De bedoeling was uiteindelijk aan familie en vrienden wat nieuws door te geven maar ... ik krijg eigenlijk meer respons van mensen die ik nog nooit gezien heb !!! Wel heel leuk die nieuwe contacten.

Verder nieuws voorlopig niet, we tellen af tot Belgie .. nog 2 weken en jaja dan hoop ik weer helder naar alles te kunnen kijken !!!

Veel groetjes,

Hilde en Ali Baba .... die ondertussen zijn buikje kwijtraakte ...
 

Hallo allemaal !

Hopelijk bij jullie alles onder controle ? Hier ??? Dit was onze natste en koudste winter tot nog toe.  Maarrrrrr de lente is in zicht, je hoort het aan de vogels en aan de bijen die zoemen van bloem tot bloem.  De bijenboxen staan weer strategisch opgesteld en met wat geluk zie je er een imker bij - lijkt meer op een Marsmannetje. (op de foto staan de bijenboxen bij een privebegraafplaats en rechts staat een imker - dichter inzoomen kon ik spijtig genoeg niet, want .. de batterij van mijn fototoestel was plat)

In de bergen zie je ook nog "berenverschrikkers" - het ziet eruit als de klassieke vogelverschrikkers, maar het is wel de bedoeling de beren af te schrikken. BEREN ??? JA ! Hoewel de laatste in de omgeving jaren geleden gesignaleerd werd, gelooft de bevolking nog steeds dat er overlevenden zijn.  Nu, als je het landschap bekijkt - met bergen en bossen - dan KAN het wel.  Wie weet zien we er ooit eentje. En dan maar hopen dat we snel genoeg kunnen lopen ....

En zodra de bloemen hier uitgebloeid zijn, worden de bijenboxen - 's nachts , omdat de bijen dan rustiger zijn - geladen op vrachtwagens en weggebracht naar een andere streek waar de bloemen wel nog bloeien. Tussen haakjes : wie van jullie weet hoeveel km een bij moet vliegen om 1 pot honing te maken ? Duizelingwekkend !!! Niet moeilijk dat honing duurder is dan eieren.

We wachten nu op wat sensatie bij de verkiezingen.  Van de eerste verkiezingen die we meemaakten (nationaal), hebben we niets gemerkt. Einde deze maand zijn het regionale verkiezingen plus gemeenteverkiezing.  Ik heb al een minibusje langs de weg zien rijden met publiciteit van de AK partij - helemaal beschilderd - de chauffeur knikte me heel vriendelijk toe, maar .... ik heb geen stemrecht - en moest ik dat wel hebben zou ik toch voor een andere partij kiezen.

Indien ik leuke foto's van de gebeurtenissen kan sprokkelen, komen ze zeker op de blog.

Veel groetjes en tot ?? wie weet

Hilde en Ali Baba

Toevallig ... kwam ik op de blog terrecht van Marc en Sevim.  Ze wonen sinds een jaar nabij Izmir.  Hij Belg, zij Turkse.  Meer vertel ik er niet over : de blognaam staat hieronder vermeld voor de geinteresseerde lezers.  Toen ik DIT artikel las, voelde het zo verwant ... en heb ik gevraagd of ik het op mijn blog mocht publiceren ... JA dus, en dankewel Marc en Sevim !

"Ja, ik ben een vreemdeling hier. Maar ik voel me niet uitgesloten, niet gediscrimineerd. Integendeel, de mensen ontvangen me overal met open armen. Ze vinden me misschien wel een beetje raar maar maken graag een babbeltje. Vriendschap en de gastvrijheid – toch wel essentiële mensenwaarden – zijn hier heilig.

Als ik betaal in een winkel en ik heb vijf of tien kuros te weinig dan zeggen ze, laat maar zitten. Blijkbaar heeft niemand hier klein geld. Als ik betaal met 100 TL dan vragen ze of ik geen gepast geld heb. Heb ik het niet, dan zeggen zij, betaal het dan de volgende keer. Echt waar. Zelfs in winkels waar ik maar af en toe kom. Ik herinner me dat ik na mijn terugkeer uit België nog een krant moest betalen. Toen ik dat zei haalde de man zijn schouders op. 'Niet belangrijk'.  Ik herinner me toen Sevim in de Colruyt afrekende en ze twee cent !!! te weinig bij zich had. De bediende zei – overigens heel onvriendelijk – dat ze dan maar iets moest terugleggen in de rekken want dat zij het zeker niet zou betalen.

Een andere mentaliteit, dat is zeker. In ons land wordt alles gemeten met geld, met tijd. Hier nemen de mensen nog tijd. In de zomer doen we onze inkopen bij een ouder koppel dat groenten verbouwt. Je zit er minimum één uur, je drinkt er thee of Turkse koffie en dat behoort tot die mensen hun gastvrijheid, of je nu iets koopt dat 1 TL of 5 TL kost. Het maakt niet uit. Je bent hun gast en ze behandelen je met vriendschap en respect.

Respect, iets dat zeer belangrijk is. Een van onze schrijnwerkers was een heel gelovige moslim en telkens de moskee opriep tot gebed ging hij bidden. Dat respecteer je. Waarom niet.

Als ik de mensen hier vertel over deontologische code bij de stad halen zij hun schouders op. Het eerste dat zij vragen is of politici ook een deontologische code hebben en dat doen ze met leedvermaak. Als ik hun vertel over een prikklok dan kijken ze me ongelovig aan. Tijd betekent iets anders voor hen.

Natuurlijk is het goed dat er regels zijn maar zijn we niet een beetje overgeregeld. Wat er hier te weinig is, is er in België teveel. Dat wordt gedragen – ook bij de stad – door een categorie van personeelsleden die door de doorsneewerkers – de luxepaarden – genoemd worden. Zij staan niet in voor het doorsnee werk zoals onze arbeiders en een groot deel van de lagere bedienden. Zij hebben vrijheden die het 'voetvolk' niet kent. Het zijn de 'kleine baasjes' die spreken over 'de missie van het personeel'.

De overgrote meerderheid wil echter zijn/haar job goed doen. Zij hebben geen boodschap aan hoogdravende woorden of missies, voor hun gaat dit terug naar de koloniale tijd. Zij willen enkel gerespecteerd worden en dat is hun volste recht.

Dit is het echte Turkije, waar ik zoveel van hou"

Geschreven door Marc en Sevim

Hallo jullie allen !!!

Hopelijk alles okee in de Lage Landen.  Dankzij de Internet krant weten we nog wat ginder gebeurt, want veel persoonlijk nieuws krijgen we niet meer – al bijna 5 jaar weg en soms voelen we ons een beetje vergeten ... Hoe is het spreekwoord ook alweer  ?  “ uit het oog, uit het hart” ? Misschien wat hard gezegd, maar elk berichtje doet plezier als je ver woont.

Vandaag en juistgeteld over 1 maand zijn we weer in Belgenlandje :  van 5  tot 23 April. En nu wil ik niet horen “oh, we wisten niet dat jullie zouden komen “!

We blijven wat langer dan normaal - spijtig genoeg - want het is de beste tijd van het jaar. Reden ?  Ik heb dringend een cataract- ingreep nodig want mijn zicht vermindert elke dag.  Heb de onderzoeken hier laten uitvoeren, maar dat is een ander verhaal. Ik heb dus besloten om alles in Belgie te regelen.  Ten tweede :  Lieve komt in ons huis in Ichtegem wonen en we willen haar en Kia helpen met verhuis enzovoort.  Ons huis zal weer een thuis worden ...

Nee, geen ander nieuws hier, tenzij het klassieke weerbericht. Na 2 dagen van puur lentegevoel met om en bij de 20 graden, is er nu weer harde storm – fluitende wind enz .., maar de pannen op het dak liggen gelukkig stevig vast.

Veel groetjes en tot binnenkort

Hilde en Ali Baba

simpelweg, kijken naar de natuur, er is zoveel moois te vinden ...

gedroogde allium, puimsteen, zeeduizenpoot-huisje

spons, nerven van cactusvijgenblad, puimsteen

                  

een dorre tak, zee egel skeletjes en ... een Raki om het resultaat te vieren !

Krantenknipsel uit een Turkse gazet van vandaag : 

"Muğla Marmaris de wijk, de sneeuw was de eerste keer na 22 jaar.

AA correspondent die informatie ontvangen van de ambtenaren van het directoraat Meteorologie Marmaris volgens de bloesem van de amandelbomen effectief zijn bij het terugdringen van de wijk is hoog na de regen, sneeuw tot een dikte van 5 centimeter. 
Autoriteiten, aan Marmaris in februari 1987 voor de sneeuw, de sneeuw, want van de instrumenten op weg naar de Marmaris-Turunç kon scramble.
Sneeuw is leuk door het spelen van de bal na enige sneeuw, sommige van hen nemen aandenken foto's. Aan de andere kant, sommige amandelbomen in bloei in het district centrum werd waargenomen. 
Tussen Marmaris-Turunç kunnen doen volledige drijvende Yusuf Ay, "een van de ochtend, me 'naar Marmaris naar sneeuw' zou ook, ik zou het niet geloven," zei hij.  Weer de ambtenaren, de wijk van de temperatuur van de lucht werd gemeten op 3 graden, woensdag en donderdag 6 tot 9 graden tussen de temperatuur van de lucht zal veranderen aangekondigd. "

Dit inzoverre .... Vertaling via google, heb begrip voor de foutjes. Jullie zullen toch begrepen hebben dat het voor het eerst sinds 22 jaar gesneeuwd heeft in Marmaris, dat de kinderen (en volwassenen) konden genieten van sneeuwpret, dat de sneeuw in fel contrast was met de bloeiende amandelbomen en dat de weg Marmaris-Bayir afgesloten werd .......

De sneeuw kwam niet tot Selimiye - die raakte de berg niet over - dus voor ons geen sneeuwpret.

Het wordt niks dit jaar.  Teveel regen, teveel wind. Spijtig ... het kan zo mooi zijn ! Misschien volgend jaar weer beter ...