Zondag 17 September
Hallo allemaal !!
Vele onder jullie ontvingen de laatste maanden mijn mails en/of foto’s als “Chinese tekst”. Een oplossing ervoor is nog niet gevonden, maar nu is er wel een alternatief uit de bus gekomen dankzij Hale’s zoon Kaan. Met veel geduld legde hij me uit hoe ik een Webblog kan maken en … het is er al !! Hoe het nu verder gaat ? Gewoon maar : http://hildeinselimiye.blogspot.com intypen en je kan niet alleen lezen wat ik tot nu toe schreef, maar ook de laatste nieuwsbrieven. Het begon me wel danig op de zenuwen te werken dat ik zoveel mailtjes ontving van “je mail is niet goed aangekomen”. Dit euvel is nu verholpen. DANKEWEL KAAN !!!
Zo, meer schrijf ik niet meer per mail, jullie kennen nu de weg.
Veel groetjes aan jullie allen en ziens of tot mails.
Hilde & Ali Baba
Hallo Hallo !!
Nu jullie weet hebben van mijn Webblog voel ik me verplicht toch nog eens een beetje nieuws neer te schrijven. Ik geef toe : het is lang geleden. Niet dat ik niets te vertellen had, maar het was hier wel druk de laatste weken.
Onze twee dochters zijn op dit ogenblik onderweg naar de luchthaven van Dalaman – ze komen vanavond laat aan in Brussel. Het laat een leegte na. Terug het hele huis voor ons, maar het is niet dàt. Vooral de leegte binnenin van het “niet meer samenzijn”. Nu ja, we komen de 2e helft van Oktober eventjes terug naar België en dan zien we hen terug.
De toren was de laatste weken goed bevolkt ! Eerst Katlijn (de eerste van mijn familie die op bezoek kwam – zeg wel, na 2 ½ jaar !!!) en Katleen. Na 3 dagen kwamen ook onze dochters aan. De 4 meiden samen naar het strand, op uitstap naar Serçe Limani, naar Datça enz.. het was een leuke boel. De “Katjes” waren wel verhuisd naar de studio bij Jos omdat 6 man in de toren gewoonweg onmogelijk is ( vooral waterprobleem als al die jonge vrouwen willen douchen), maar tijdens de dag waren ze vooral hier of aan het strand. Hun verblijf in Selimiye werd afgesloten met een barbeque bij Jos & Hale bij volle maan. Maar – iets wat jullie niet konden zien – er was een gedeeltelijke maansverduistering : heel mooi. Middernacht een champagnedronk op Katleen’s verjaardag en ’s anderendaags : het afscheid.
Dan nog 10 dagen met alleen de dochters : veel zwemmen, bijpraten en genieten van Selimiye en elkaar.
Verder ook wel slecht nieuws. Over de bomaanslagen had ik al geschreven. Zojuist hoorde ik dat die gezochte terroristen enkele dagen geleden gesignaleerd werden in een winkeltje rond Gökova. Vermits ze gratis wilden shoppen werd de Jandarma erbij geroepen en één van de mannen gooide een bom die het leven koste aan een Jandarma. Op dit ogenblik dus grote klopjacht in de bergen om de terroristen te vinden.
In Selimiye gebeurde een zwaar ongeval : een jonge vrouw – net getrouwd begin dit jaar – werd doodgereden door een zware vrachtwagen – bestuurd door een jongen van 16 jaar oud en zoontje van het plaatselijk bouwbedrijfje. De vrouw die hij doodreed was zijn eigen nicht. Even over de ervaring bij zo’n sterfgeval hier ter plaatse. Ik was meegegaan met de boot van Jos & Hale omdat het op land zo heet was. We komen aan in Selimiye en zien zoveel mensen dezelfde richting uitgaan. Hale vraagt aan iemand : “is er ergens feest” omdat dat het normale gedrag is van de mensen hier bij feestelijkheden. En dan hoort ze over het ongeval. Het hele dorp is op de been, want niet alleen iedereen kent haar, maar ook : het hele dorp is op één of andere manier familie van elkaar. Gehuil, geweeklaag, gezang … iedereen toont openlijk zijn of haar verdriet. Het snijdt door merg en been. ’s Anderendaags werd Meral begraven (naar Moslimgewoonte) en de jongen zit in de gevangenis. Mijns inziens is de vader meer verantwoordelijk dan de jongen – wie laat nu een jongen van die leeftijd rijden met een 12 tonner ? De eerste dagen na het ongeval heerste een koude stilte over het dorp – rouw die iedereen aanvoelt – een gemeenschap die op zo’n dagen één is.
Er waren ook diverse bosbranden in Turkije. Op één dag werden er een 30-tal gesignaleerd : zal ook geen toeval zijn. In Efese stopte de brand op enkele meter van het bedevaartsoord (huisje waar Maria zou gestorven zijn). Mirakel ? Neen, de brandweer had waarschijnlijk duidelijke instructies om hun toeristeninkomen te beschermen. Ook nabij Bodrum was een bosbrand : in vogelvlucht niet zo heel ver van hier. Eerst wisten we niet wat het was, maar de belichting was zo eigenaardig en voor de zon hing een nevel en haar kleuren waren omringd door paars en oranje. Toen we de as zagen neerdalen overal wisten we hoe laat het was : weer een stukje natuur weg die jaren nodig zal hebben om terug te komen.
Zo, dat was het dan. Den Ali Baba zit te genieten van de rust na een drukke periode van koken voor meer dan 2 man. Mutlu ligt uitgeput in haar zandbak omdat ze het deze morgen tegen 2 reuen heeft opgenomen aan het strand. Duidelijk dominant beestje want de 2 mannetjes gingen voor haar op hun rug liggen.
Ik laat jullie, hopend dat er nog een beetje zon voor jullie over is om vitamientjes op te doen tegen de winter.
Veel groetjes en ziens of tot mails.
Hilde & Ali Baba
Ik ben Hilde 
