Hallo allemaal !

Nee, weinig nieuws hier.  Bij jullie blijkbaar ook niet, maar ... geen nieuws - goed nieuws ?

Tot vorige week geen waterdruppel (tenzij uit de kraan) gezien sinds onze aankomst op 15 oktober.  Dus weer sproeien om de planten in leven te houden - weliswaar minder dan tijdens de zomer, want de planten krijgen nu toch een beetje nachtvocht waardoor ze kunnen overleven.  Nu, sinds enkele dagen, wisselvallig weertje, maar valt best mee.  Nog steeds zonnige perioden tussen de vlagen door en temperaturen tussen 15 en 20.  We klagen dus niet ..... zeker niet als we horen dat julle in de sneeuw zitten.  Ik zou wel willen een sneeuwman maken, maar de kou die erbij hoort zie ik niet meer zitten.

En HET seizoen van de citusvruchten is aangebroken !! Heerlijk weer vers geperst sap  's morgens !!! Zo'n overvloed !!! Gevallen vruchten worden nieteens opgeraapt... Bij elke wandeling ... kom je een of ander vrouwtje tegen ... en die heeft net een mandarijn gepeld ... ze biedt je de vrucht aan en is heel ongelukkig als je weigert.  En ... waarom zou je weigeren ? Het heel verfrissend en lekker !

Tot volgende en veel groetjes,

Hilde en Ali Baba

Een jaar terug kwam er een "boomdokter" aan op de heuvel ... per scooter om een olijfboom te enten.  Het resultaat ?  Misschien nog even afwachten ?

                       Met olijfhout kan je zoveel mooie dingen maken (nuttige en andere). 

Deze fruitschaal heb ik gemaakt ik met : houtbeitel, hamer, schuurmachine enz...  Hij is niet erg handig omdat er maar weinig in kan, maar ik vind hem wel mooi.  Ik ben dus op jacht naar vers gesnoeide olijftakken en afgehakte bomen om er leuke dingen van te maken.  Nota : het vraagt wel veel werk en geduld, maar ik doe het heel graag. De vorm van de tak en de tekening van het hout bepalen het uitzicht.

Ik was even naar de "eerste" foto's aan 't kijken.  We kwamen aan en waren zo gelukkig er eindelijk te zijn - niets leek een probleem ("problem yok" zeggen de Turken).  Zeg zelf, het verschil is  ... aan jullie er een naam aan te geven ... NU vertegenwoordigt onze inkom de typische Turkse ontvangst "Hosj geldiniz" of ..  WELKOM !

                                   

           op land ....  

                                                           en op zee

Even een onverwacht interval door die blogspot-uitval, maar ik was eigenlijk bezig over de bestemming en de toekomst van de olijven.

Het verschil tussen de groene en de zwarte olijven berust op hun mate van rijpheid. De groene olijven worden geplukt nog voor ze rijp zijn en de zwarte olijven rijpen aan de tak.De olijf is een uiterst bittere vrucht die zonder bewerking niet kan worden geconsumeerd. Ontbitteren is dus de boodschap. Er bestaan verschillende methodes. Afhankelijk van het type behandeling worden de olijven in water ondergedompeld, in een pekelbad (=water met een zeer grote concentratie zout) of in natriumcarbonaat (sodawater) voor de groene olijven. Deze stap schakelt de oleuropeïne, die de olijf bitter maakt, geheel of gedeeltelijk uit.

Maar … de meeste olijven gaan de “pers” in … om de heerlijke olijfolie

klaar "in the time of a cigaret"

Het afval gaat niet verloren bij het persen : het wordt gerecycleerd als brandstof voor de persmachines

Olijfolie is goed voor : de spijsvertering: de lichte verteerbaarheid ervan zorgt ervoor dat je zelfs van een digestieve werking kan spreken. Hart- en vaatziekten: 30 jaar geleden deed men voor het eerst onderzoek naar de invloed van olijfolie op hart en bloedvaten, omdat men constateerde dat de mensen die rond de Middellandse zee woonden, merkelijk minder hartziekten hadden.

Olijfolie is ook goed voor de huid : olijfoliezeep, smeersels, lotions enz

Een geschenk van de goden …. de natuur geeft véél meer dan wij beseffen want ... het moet toch niet allemaal uit potjes komen om goed te zijn ?

Groetjes, Hilde

  Volgens de mythe stak Pallas Athene, dochter van Zeus, een olijftak in de grond op de Akropolis. Hieruit ontsproot een olijfboom die volgens de overlevering in de tijd van Perikles nog steeds de berg sierde. Het maakte haar tot beschermvrouw van de stad die rond de berg werd opgebouwd en die haar naam zou dragen. De gift van de godin Athene, de olijfboom, werd het teken van overwinning, vrede en welvaart. De heilige olijfbossen rond de Olympus leverden de olijftakken waarvan de slingers werden gemaakt voor de winnaars van de Olympische spelen. Verslagen soldaten van vijandelijke legers kwamen om clementie smeken en droegen daartoe in wol gewikkelde olijftakken. Ook in het logo van de Verenigde Naties zien we nog steeds de olijftak als symbool voor vrede. In veel godsdiensten, mythes en legenden is de olijfboom een heilig symbool voor wijsheid, vrede en voorspoed.

Geplukt uit : http://www.panathea.nl/html/olijfboom.html

Sorry, ik was eigenlijk een beetje vergeten te vertellen van “hoe het begint”.  Je hoort nooit praten over olijfbloemen … en toch komt er een vrucht ! Juist, de olijfboom geeft bloem, maar dan wel onbetekende wit-crème bloemetjes.  Noch de bloem, noch de geur is bijzonder.  De bestuiving gebeurt door de wind en door de insecten (lees : bijen). Van alle bloemetjes wordt maar 10 % een OLIJF.

Het is een boom die honderden jaren oud kan worden. Al in het eerste bijbelboek wordt over de Olijfboom gesproken, zo lang is deze al op aarde. Het verhaal is dat Noach na de zondvloed een duif liet uitvliegen om te kijken of de aarde drooggevallen was. Bij de derde vlucht kwam de duif terug met, naar aangenomen wordt, een olijfblad in de snavel.

Een olijfboom verliest zijn bladeren niet : gedurende de 4 seizoenen zie je de blijvende groen/grijze bladeren.
 

.... groeien aan een boom !!!

In vorige berichten mochten jullie al genieten van foto's van oeroude bomen die hun leeftijd niet meer kunnen uitspreken. Deze keer had ik het genoegen te mogen helpen bij de olijvenpluk van jonge boompjes (3 jaar oud) : veel gemakkelijker, want je kan ze gewoon afplukken zonder stok en/of ladder.  

We zien op dit ogenblik dagelijks taferelen van mensen die in de bomen klimmen met een lange stok om de olijven eruit te kloppen.  Niet echt boom-vriendelijk, maar ze werken zoals hun ouders en voorouders het deden, venieuwing zit er niet in.  Nochtans moet het anders kunnen : onze Lieve hielp ooit een mee aan de olijvenpluk in Kreta, en daar hadden ze een soort stok met een "machientje" bovenop.  Maar ja, gezien de Turks-Griekse verhouding zal deze "kunde" niet direct uitgewisseld worden.

Vandaag was dit ons probleem niet.  Samen Met Dursun, zijn vader en echtgenote Nergis : 300 boompjes geplukt op een prachtig stuk grond van 17.000 m2 op weg naar Bozburun .... met een prachtig uitzicht over de baai van Selimiye

eerst werken ... en dan genieten

en de oogst ... mag er zijn !!!

prachtig toch, die rijke volle vruchten  ! Misschien was ik toch beter landbouwer geworden ipv boekhouder.  DIT is pas genieten (als je er niet moet van leven tenminste ...)

Tijdens het plukken was er wel een probleem ... wààr je voeten zetten om geen prille narcisjes te verpetteren : hier is het lente !... sorry

en nu … wat moet je ermee ??? Olijven zijn niet eetbaar in deze toestand ! Wordt dus vervolgd ….

De jeugd voorop !

         

               naar het eiland Kamerya ... met de ruïne van een Byzantijns kerkje

        

                                     bewonder de prachtige mozaïekvloeren

     

      en .. de wensboom : je kan een strikje aan deze boom binden en wensen dat ........

         

                                             terwijl de boot op ons wacht

                        en de visjes zich tegoed doen aan onze broodresten

Hallo Hallo !!

Na een rit Eernegem-Zaventem, perfect verzorgd door Kia, (onderweg, langs de autostrade, even voor Gent, zagen we 2 mannen – zwart gekleed met bivakmutsen - de autosnelweg overlopen) …en na een stipte vlucht  … en na een voorspoedige transfer, aangekomen in Selimiye om 14.30 uur.  Heerlijk terug THUIS te zijn !

2 dagen terug was er noodweer .. dat hebben we dus gemist, maar nu hebben we weer zalige temperaturen en blauwe hemel.  Ondertussen zien we overal gras en bloemen de kop uitsteken.

Dit inzoverre onze thuiskomst.  Het was natuurlijk weer leuk familie en vrienden terug te zien, maar het was niet mogelijk iedereen een bezoekje brengen – beloofd voor volgende keer.

Veel groetjes, 

Hilde en Ali Baba

Vannacht ... voelde ik iets zachts aan mijn voeten ... niet zo verdacht vermits onze poezen heel dikwijls bij ons komen soezen.  (de voordeur staat altijd open - dag en nacht) Maar deze keer voelde het anders: zachter en lichter.  En Mutlu was al verhuisd naar de buren ... ik sliep dus zonder mijn beschermengel



               

Hallo allemaal,
Even een laatste berichtje voor we Belgenland weer eens met onze aanwezigheid eren van 29 September tot 15 Oktober. (brrrrrrrrrrrrrr koud....). Hier ? Vannacht de eerste regenbui sinds 9 april. Maar het was dus wel de moeite hoor : gietregen, donder, bliksem en hevige windbuien. Even een uurtje in het holst van de nacht,méér niet, maarja weer electriciteit weg. De bui was zo hevig dat de dorre grond nieteens de kans kreeg wat water op te slorpen, dus : alles stroomde gewoon van boven naar beneden ... ons weggetje is weer helemaal ... oorspronkelijk geworden.  Maar vandaag terug zon, blauwe hemel met enkele lieve kleine witte wolkjes, we klagen niet, integendeel : we moeten vandaag niet sproeien !!!!
De verrassing ??? Gisteren SMSje van onze Lieve : heb een promotievlucht gevonden naar Dalaman : 123 euro, mogen we komen ? Antwoord : JAJAJA. Nu zitten we te wachten tot Lieve en Kia hier aankomen : een superleuke onverwachte verrassing !
Ik kan echter totaal niet akkoord gaan met de prijs van vliegtuigticketten. Op één en hetzelfde vliegtuig zitten mensen die 450, 400, 350, 300,...123 euro betalen voor dezelfde vlucht !!!! Op en trein of bus kost éénzelfde afstand toch éénzelfde prijs : vol of halfvol.
Door de regen zijn de temperaturen gevoelig gedaald, maar nu wordt het een heerlijk wandelweertje !!!
Groetjes
Hilde en Ali Baba

Jeaninne van het blog "jeaninne 1969" schreef een reactie op vorig artikel .... "er zitten zeker 2 hazen tussen".  Had ik eigenlijk zelf nog niet opgemerkt.  Maar ... in Turkije heeft een konijn en een haas dezelfde naam : "Tawsan". Of .. misschien is het een andere soort ... Konaasjes offfff Haasnijnen ?

In vorig artikel zag je een foto van de plataan in Bayir  ... maar er zijn heel wat oude platanen in de buurt.  Als je wil kan je alle gekke wensen doen al lopend rond die bomen.

Maar ook dieren worden gebruikt om de toerist te behagen.

Op het eiland Kamerya werd een ezel geparkeerd, die de boten opwacht aan de steiger en er verwend wordt met sla en watermeloen.  De toeristen verdringen zich rond dat beest om zelf een hapje te kunnen geven.

En dan hebben we het "konijneneiland".  Zodra er een boot in aantocht is staan al die diertjes op hun achterpootjes om het lunchafval te verorberen. (nota : konijn wordt in deze streek niet als voedsel aanzien)

Aan de watervallen van Turgut (op 10 km van hier) hadden ze vroeger een aapje. Tja, het diertje werd een beetje aggressief en werd afgevoerd.  Laatste nieuwigheid : een tamme kameleon, schattig dier, maar ik zie ze liever rond de toren in volle vrijheid.


        

Een 15-tal km van Selimiye ligt Bayir.  Vroeger een rustig dorpje, maar nu ... verpest door het toerisme. Elke dag vertrekken 10 tallen jeeps vanuit Marmaris op Jeepsafari en komen onder andere langs Bayir.  In het dorpscentrum staat een 2000 jaar oude plataan ...  en daar lopen de toeristen 3 x rond en doen een wens ...

             

De winkeltjes met brik en brak ...

  

maar de honing is er superlekker, je kan kiezen Kekik (thym), Cicek (bloemen) of Cam (pijnboom)

door welke kracht ontstond deze steen ?

ooit een wespentaille gezien ?

het web van een trechterspin.  In Belgie zien we de prachtige spinnewebben vooral tijdens de herfst; hier het hele jaar door

Hallo Hallo !!

Alweer méér dan een maand geleden dat ik nog wat nieuws vertelde.  Maar, grote gebeurtenissen zijn er niet geweest, dus komt het er niet zo snel van iets aan de computer toe te vertrouwen.  Ik kan toch niet altijd met het mooie weer pochen !

Geen enkele bezoeker gezien sinds ons Lieve vertrok, zijnde 11 juni. Maar ... vorige zondag kwamen onze Ichtegemse overburen wat leven in de brouwerij brengen : ouders + 2 kindjes.  Leuk !! 

We wisten niet goed hoe onze hond er zou op reageren, het dier is geen kindjes gewoon, maar alles viel best mee. En we brachten samen 5 heel mooie dagen door.  Zwemmen was natuurlijk heel belangrijk gezien de warmte.  Jonas vond een prachtwoord voor ons schiereiland, hij zei : “het is hier net een waterpretpark !!”  Ja, logisch, overal waar je komt is er een stukje zee.

Maandag komt een Belgische vriend uit Ankara even langs,  woensdag komt ons An en dan nog eens oud-klanten van mijn vroeger kantoor. 

Van 29 september tot 15 oktober komen wij naar België om er de mensen te ontmoeten die niet naar hier konden komen …..

En Selimiye ??? Druk druk druk ! Alles volzet en iedereen klaagt.  Nog een weekje en het seizoen is weer voorbij, want begin September is het weer Ramadan en midden September openen de scholen.

Tot binnenkort

Veel groetjes,  Hilde en Ali Baba

Hoe klein het dorp ook is, er zijn méér dan 50 eetgelegenheden ... Of ze winst maken is een andere zaak.  Het "seizoen" duurt met moeite 2 maanden. Wij gaan niet zo dikwijls "naar beneden" om te eten.  Ik heb mijn eigen kok : den Ali Baba.  Zolang hij dat ziet zitten vinden we het allebei leuker om 's avonds in de toren te zijn dan beneden waar het meestal druk en vochtig is.

   Maar ... ALS we dan toch eens beslissen buitenshuis

te gaan eten, kiezen we meestal voor "Falcon" en eten we er Pide, een Turkse vorm van pizza

Lekker, vers én klaargemaakt "in the time of a sigaret"

Leuke eigenaars ook : Dursun en echtgenote Nergiz

En hun motto, is ...

Ik denk dat Turkije een Super systeem heeft ontwikkeld voor het openbaar vervoer.  Het is ook heel belangrijk vermits de meeste mensen nog geen auto hebben. Het verkeer van dorp naar stad wordt verzorgd door de "dolmusj" - betekent "gevuld". (Ik vond recent op een blog de naam "dolbusje"     heel leuk gevonden, want de chauffeurs rijden soms als dollemannen).  Zelfs het kleinste en verste dorpje is bereikbaar via de Dolmusj. In Selimiye hoef je geen uurwerk, je hoort het aan de Dolmusj : 7 uur, 8,30, 10, 12, 15 en 17 uur stipt : toet toet de baai rond en dan richting Marmaris.  De Dolmusj dient niet enkel voor personenvervoer - je kan ook pakjes meegeven of laten meekomen. Er zijn ook geen vaste haltes, je gaat gewoon ergens langs de weg staan en je wordt opgepikt.

Eénmaal in stad kan je elke andere stad in dit hele grote land bereiken via luxebussen.  Alles heel verzorgd hoor, steward aan boord, er wordt thee en water geserveerd, airco en toilet.  Er is keuze tusen diverse maatschappijen die wedijveren om een klant te krijgen.  Soms is het echt leuk om in de "autogar" rond te kuieren en het concurentiëel geroep te horen.

Treinen zijn er heel weinig.  Er is een verbinding : Istanbul-Ankara, Istanbul-Izmir en verder nog enkele korte lijnen.

Het enige wat mank loopt met openbaar vervoer is ... de verbindingen van en naar de (ALLE)luchthavens.  Naar verluidt ten gevolge van de taxi-maffia.  Nu ja, de bevolking heeft niet direct deze trajecten nodig en het openbaar vervoer is duidelijk gemaakt voor de autochtonen, niet voor de toeristen.

Ja, natuurlijk : de amandelpluk !

Ooit een rijpe amandelnoot aan de boom zien hangen ?

Ik verzamelde enkele kiekjes ...
     

Ongelofelijk welk werk de notenklop vraagt.  En dat werk gebeurt in het heetst van de zomer.

Dit tafereel ...zie je het hele jaar door, want de voorraad is groot.

een primitief stalletje die de verse, onbehandelde ... maar prijzige amandelnoten aanbiedt aan de toeristen

Ja !!! Ik ben erin geslaagd zelf klosjes te maken : afgewaaide takken van een olijfboom, een breekmesje, schuurpapier en ... veel geduld.  Méér is er niet voor nodig.

En nu ik toch ingelogd ben, nog een foto van de Ottomaanse fontein, nieuw gebouwd langs ons weggetje.  Ik moet zeggen : toch wel leuk je even te kunnen opfrissen.