emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
28-04-2005
Bedenkingen na één jaar
Na een jaar denk je even na.
Ja, we deden een stap terug, qua levensomstandigheden, qua cultuur, qua comfort, maar we hebben er geen spijt van.We kregen zoveel moois die de rest doet vergeten.Wat maakt het uit dat er zo dikwijls stroomuitval is ??? Een kaarsje doet het ook wel en je past je aan de omstandigheden aan.Wat maakt het uit dat de dichtste slager op 15 km afstand woont ?Is het belangrijk dat je 45 km moet rijden om geld uit de muur te halen of brandstof in je auto te tanken?
De blauwe hemel en de zon geven zoveel energie geen grijs plafond die depressies veroorzaakt en regen ??? dat is altijd welkom, want krijgen we veel te weinig.En, ALS het regent ben je zeker dat er na enkele uren weer zonneschijn is.En vooral : het is zo aangenaam als iedereen of je hen kent of niet heel vriendelijk een goeie dag wenst.
We leren leven met de ongemakken en gaan met plezier ons 2e jaar in
De zon is net achter de bergtop verdwenen: 4.10 uur in de namiddag. En, het voelt net aan zoals Jos het zegt : precies alsof de verwarming en de verlichting uitvalt. Hét moment om naar binnen te gaan en mijn weekverslag te schrijven. Mijn huid gloeit van wind en zon zal er maar een olietje op smeren anders krijg ik te snel oudewijvenvel. Oei, ik word eventjes gestoord door de elektriciteitsopnemer (op zondag !!!). Een rekening van 6 maanden (soms zien ze het niet zitten om tot hier te komen, normaal moet dit elke twee maand). Dure rekening dus, maar nog steeds minder dan de Belgische rekening voor 2 maand. Wel normaal vermits we zoveel stroomonderbrekingen hebben !!!!!!! Het ventje was weer bang van onze Mutlu. Ongelofelijk hoeveel Turken bang zijn voor honden, en t is toch zone lieverd. Hij blaft alleen omdat hij wil geknuffeld worden, maar dat schijnen ze hier niet te begrijpen : een hond aanraken is vies. Haar mooie tijd is weldra voorbij : Jos en Hale komen deze week thuis en Moosje moet weer naar boven na bijna twee maanden. Er is één goed punt aan voor mij : ik zal weer kunnen stofzuigen (Mutlu is in de rui). Moosje is zo kwaad op de stofzuiger staat errond te dansen en te springen, bijt in de teut en . zijn tongetje blijft erinzitten. Nu durf ik de stofzuiger niet meer bovenhalen, anders moet ik dat beestje teruggeven zonder tong ! Eergisteren nog eens naar het bloemenwinkeltje Dans la nature geweest. Prachtige wandeling tot je de Gökova baai ziet met de besneeuwde bergtoppen aan de overkant. Twee boeketten meegebracht : één van bloedrode anemonen (ik wist niet dat die een maand later bloeien dan hun paars-roze zusjes) en een tuiltje wilde orchideetjes (rood-roze en wit).
Ik had op de grond hiernaast al een boeket geel-groene irisjes geplukt : nu geen tekort aan bloemen in huis buiten trouwens ook niet. Ali Baba heeft me gisteren ook verrast met een gevonden amandelboom-scheutje. Heb het in een pot geplant, misschien kan ik er een bonsai amandelboompje van kweken. Ben deze week ook eens alleen (met de auto) op stap geweest : verdere verkenning van ongekende wegen. Door de bergen, plassen en vreselijke wegjes langs minidorpjes zoals Kizilköy en Bayir en terug naar huis. De bermen zien wit van de bloemen en overal langs de baan zie je de lelijke houten bijenboxen (maar de honing ervan is lekker). Soms zien de bergen er zo onherbergzaam uit dat je echt verwacht een bruine beer op de weg te vinden (die hebben we hier nog !). En dan zie je opeens een auto staan langs de kant, maar geen mensen, wel geiten en schapen. Dan denk je : WAT doen die hier aan het einde van de wereld ? Sommigen van jullie verklaarden ons zo goed als gek toen jullie hoorden dat we naar Turkije verhuisden. We zijn nog steeds met alle plezier gek, en, we zijn zeker niet de enige gekken. In Selimiye zelf zijn we wel de enige Belgen, maar in enkele dorpjes rondom zijn er meer. Sommige hebben we reeds ontmoet, andere zien we ooit wel eens. Eigenlijk heeft nationaliteit hier niet zoveel belang, we zijn al blij zoveel aangespoelden te kennen recent ook weer een Engels koppel die hier een huis (met veel werk) kocht. De autochtonen of de village people zijn vriendelijk, maar het is moeilijk echt contact met hen te hebben. Selimiye is nog heel authentiek en traditioneel (gelukkig maar) vermits het dorpje niet langs de weg kon bereikt worden tot einde de jaren 1980. Voorheen moest je een bootje huren (of zelf één hebben) om Selimiye te bereiken. Toch voelen we ons niet afgezonderd, en ook niet aan het einde van de wereld. Als we nood hebben aan iets anders, nemen we de auto en gaan waar we ook willen. Doch, de behoefte eraan is niet groot, we voelen ons goed. Trouwens, de auto wordt normaal alleen gebruikt om inkopen te doen in Bozburun of Marmaris (en ik ben blij als Ali Baba dit afhandelt). Voor de rest staat die achteraan geparkeerd voor geval van nood . Ja, ik weet het : we moeten naar Belgie gaan. Ik kan echter maar boeken na 27 maart, dan gaan de kantoren van Thomas Cook terug open. DUS : we komen ! Maar juiste gegevens kan ik nog niet doorgeven. Normaal : na 17 April (ons An blijft tot 17 April), maar het zal wel geen probleem opleveren een ticket te boeken in dit seizoen. Tot volgende week ! Veel groetjes !!! Hilde & Ali Baba
Maandag 21 maart Dag allemaal !! Sorry, een dag te laat, maar gisteren hadden we teveel bezoek om nog tijd te vinden om te schrijven. Oef, ik lees en hoor dat Belgie/Nederland ook geniet van een lentezonnetje. Daarom durf ik nog maar eens ons weerbericht doorgeven : sinds vorige maandag een standvastig warme (20/22 °C) zon, blauwe hemel en weinig wind. Genieten dus ! Ook heerlijk weer om klusjes en tuinwerk te doen. Gevolg : mijn handen zien er niet meer uit, ik heb nog nooit in mijn leven zoveel geïnvesteerd in handcrème en het helpt nog niet. Je moest de bergen stenen zien die we al uit de grond gehakt hebben. In Belgie tuinieren is toch stukken gemakkelijker. En je moet niet denken : eens die stenen eruit is het werk gedaan. Nee hoor, na elke regenbui komen er weer hopen stenen naar boven. Gisteren is Bahri me komen helpen om de wortels van een bush (kleine B) uit te hakken die in de weg stond van mijn projecten. Te zwaar werk voor mij. Terwijl ik mij afsloof in de tuin houdt Ali Baba zich bezig met het bestuderen van nieuwe recepten om culinaire hoogstandjes te kunnen produceren - en mèt resultaat !. Nog maar eens over het panorama. Voor zonsopgang hangt er een geheimzinnige nevel tussen de bergen de vogeltjes fluiten (en de schuifeltjes vogelen) een primitief vissersbootje vaart weg met luide (Turkse) muziek en verder : de STILTE geen autos of storende geluiden, en dan verschijnt de zon met haar warmte en slorpt alle nevels op het dorp komt tot leven de vrouwtjes komen naar de bron, roepend en pratend -moet je echt meemaken. En dan s avonds is de zee soms roze. Denk nu niet dat ik dit zie onder de invloed van Raki, het is echt èn mooi ! Homeros schreef reeds in zijn Ilias : ik zag de kleur van de Egeïsche zee : rood als donkere wijn Geloof het maar, wij zagen het ook reeds. Soms is ze ook paars, ongelofelijk mooi. Van Raki gesproken (ik weet niet of dit in het Belgisch nieuws kwam) : er is hier fraude gebeurd met de flessen. Flessen en etiketten werden gestolen bij Tekel (de staatsbrouwerij), ze werden gevuld met goedkoop spul met gevolg dat er reeds verschillende mensen aan gestorven zijn.
Toen ik donderdag mijn bergwandeling maakte zag weer bij elke stap die ik zette een hagedisje wegspurten. Blijkbaar waren ze allemaal dezelfde dag wakker geworden of misschien heeft iemand een grote zak vol hagedisjes losgelaten ??? Ook de schildpadden zijn weer present. Ze vreten zich vol met bloemknopjes en ander groen. Wie een schildpad heeft thuis weet dat die een winterslaap hebben. Wel, hier doen ze een zomerslaap en worden wakker zodra het eerste groen tevoorschijn komt. Boom- en waterkikkers hoor je ook overal. Soms hoor je s avonds een compleet kikkerconcert Door de warmte bloeien nu ook de eerste poppys (of papavertjes). Ze komen dus niet enkel voor in Flanders fields. Wel mooi tussen de papatya's (madeliefjes) en gele bloemetjes.
Onze Pawlonia begint ook bloem te krijgen. Wat uitleg : Bahri had hier een Pawlonia geplant. Toen we vorig jaar aankwamen was die 15 cm hoog, nu 4 meter ! Het is de snelst groeiende boom ter wereld. Komiek zicht nu : de grote bladeren zijn er deze winter afgewaaid en nu staat hij daar zoals een vlaggenstok met bovenaan een trosje knopjes die ontluiken tot prachtige paarse bloemen. Ik heb wel het laddertje van Jos moeten lenen om fotos te kunnen maken.
Het is zo leuk nu eens tijd te hebben om al die natuurwonderen te kunnen zien ontwikkelen dag na dag. Vroeger was het alsof de bloemen er opeens stonden zonder voorafgaande. O ja, Jos en Hale zijn vrijdag thuisgekomen na een verblijf in Nederland-Thailand en Istanbul. Het Moosje was dolblij hen terug te zien en woont nu weer boven. Maar, onze Mutlu treurt nu ze haar vriendje kwijt is.
Het dorp komt ook in beweging. De restaurantjes en (weinige) winkeltjes beginnen aan een opknapbeurt om te openen zodra de eerste toeristen aankomen. Er worden al enkele tafeltjes buiten aan zee gezet voor mogelijke gasten. Niemand schijnt nog veel regen te verwachten tot .. december (???) We zien dat zitten zolang de waterbevoorrading op wieltjes loopt. Misschien wat meer nieuws volgende week. Veel groetjes !!! Hilde & Ali Baba
Pasen, 27 maart 2005 We wensen jullie de warmte van de rijzende zon en warmte van het samenzijn met familie en vrienden op dit paasfeest
Hilde & Ali Baba
Zondag 3 april Hallo iedereen !!! Hoera !!! Vanavond komt ons An (samen met Ellen) aan. We hebben onze dochter niet meer gezien sinds oktober. t Zal leuk worden : weer jong leven in de brouwerij !! Ze wilden beiden persé het eerste vliegtuig van het jaar boeken, en, dat komt natuurlijk midden in de nacht aan. Ali Baba zorgde voor de bevoorrading : is naar Marmaris gereden en kwam met een volle pick up terug. Gelukkig doet hij de inkopen, ik heb er niet echt zin in. Marmaris begint nu weer druk te worden : de eigenaars van de vele jachten en zeilboten moeten op tijd hun boot uit de marina halen en de eerste toeristen zijn er al. Naar Bozburun gaan is voor mij geen probleem : een mooi weggetje met prachtige zichten op de zee en de eilandjes rondom. Wel oppassen geblazen, want de stormen en de regens hebben de weg op 2 plaatsen doen inzakken (wie weet wanneer wordt dit hersteld ??). Er zijn ook reuzenrotsblokken naar beneden gekomen. Het marktje op dinsdag is er altijd heel aangenaam en gezellig. Je ontmoet ook steeds iemand die je kent èn bij de handelaars worden we als vrienden onthaald, zowel op de markt als in het stadje. We hebben een complete geit gekocht (alles erop en eraan), maar wel geslacht. Ali Baba is nu druk bezig met het scheiden en verpakken van de onderdelen. Heb ook het vel erbij gekregen : weet iemand van jullie soms hoe je amateuristisch kan looien ?? Het is een mooie, langharige beige pels. Hale is al weg met de maag van het beest en zal er Iskembe (penssoep) van koken : een typisch Turks gerecht dat meestal geserveerd wordt in de kleine uurtjes. We hebben een drukke periode achter de rug : eerst een feestje bij Ruth & Dean om de thuiskomers te verwelkomen, daarna een super-paasbarbecue bij Jos & Hale, en last but not least : het verlovingsfeest van Pete & Emel in Cinar. Weer eens van het goede teveel op zon korte tijd. Volgend feest : HET huwelijksfeest van Pete & Emel op 21 mei. De nieuwe eigenaars van het witte huisje in ons panorama zijn aangekomen. En, nieuwe heren, nieuwe wetten : de boomzaag velt er onbarmhartig de amandelbomen èn de mimosa die volop in bloei stond. Het panorama wijzigt en we kunnen er niets aan doen. Ondanks de bouwstop zijn er beneden toch weer huizen bijgebouwd. De kustlijn raakt vol. Wat zal er van ons Selimiye overblijven binnen 10 jaar ??? Laat ons hopen dat er spoedig een serieus bouwplan uit de bus komt. Het dorpje genoot jarenlang van de rust maar meer en meer toeristen vinden nu de weg. Er is ook een nieuwe wet gestemd : alle illegale gebouwen krijgen geen vergunning om een zaak uit te baten. Wel erg, gezien 99 % van de bouwsels illegaal zijn. Dit wil dus zeggen dat geen enkel restaurant, pension en hotel in Selimiye en omstreken kan opengaan, en het seizoen begint !!!! Zelfs de selecte Robinson Club (die hun gasten per helikopter van Dalaman afhaalt) en het Magic Life park krijgt geen vergunning. Ze zijn nu druk aan het zoeken naar een leemte in de wet om dit euvel te verhelpen. Nog meer slecht nieuws : Cosmos sluit de deuren : waar moet ik nu gaan om mijn pintje te drinken ??? Het enige alternatief is bij Osman, een slijmerige Turk met een mond vol gouden tanden en dàt zie ik ook niet zitten. Ook Cinar sluit gezien Emel samen met Pete naar Engeland vertrekt. Hale vroeg me deze week of ik zin had in vrijwilligerswerk. OK, we zijn samen naar de school gegaan om de kinderen te helpen begeleiden. Een grote bus staat er met een tiental computers. We leren de kinderen de eerste beginselen en ze zijn dolenthousiast, want ik denk niet dat één van de kinderen een computer thuis heeft staan. Op school zijn er maar 2 voorhanden : voor de directeurs. De leerkrachten hebben er ook geen. Ik beloofde één van de leraressen om haar in te wijden in de computergeheimen. Hale kwam te weten dat er enkele kinderen dyslexie hebben. We maakten een afspraak met hen om samen oefeningetjes te maken, maar, geen van beide daagde op. Vergeten ??? Of mag het niet van de ouders ??? De mentaliteit van de village people is wel helemaal anders dan de onze. Eèn zaak staat voor mij vast : ik zou me nooit kunnen integreren bij een gezin uit het dorp. De mannen zitten in het theehuis te kletsen en tavla te spelen en de vrouwen moeten alle werk doen, thuis, op het land en de dieren verzorgen. Ze sleuren ook het hout op hun rug om de oven te stoken, enz . Niet echt een luxeleventje ! Ik probeer een vlucht te boeken naar België : van 17 april tot begin mei. Ik laat binnenkort wel weten of dit gelukt is. We zullen blij zijn jullie terug te zien, maar we hebben er niet echt zin in. Ondertussen zaagt de boomzaag ongenadig verder . Tot volgende week en vele groetjes !!! Hilde & Ali Baba
Zondag 10 april Hallo iedereen !!! Het is weer bijna zover : onze tweede vakantie in Belgie. We konden een vlucht boeken samen met AN op zondag 17 april. Aankomst : maandag 18 april om . 00.50 uur in Zaventem. Mag ik een oproep doen ??? Vrijwilliger gevraagd die de maandag niet moet werken en ons (3 personen) kan ophalen ??? WANT de eerste trein bestemming Brugge is pas om 5 uur in de morgen. Vermits alle 1 mei vluchten volzet waren kunnen we pas terugkomen naar ons torentje op woensdag 4 mei maar dan kunnen we waarschijnlijk wel de trein nemen naar Zaventem. Lieve kon ondertussen ook een vlucht boeken : ook 4 mei, maar .. komt aan in Bodrum wij in Dalaman. We zien wel hoe we dit hier kunnen regelen, want ook Marscha en Arja zullen ondertussen hun intrek genomen hebben in ons torentje : volle bak dus !!!
Deze week was het inderdaad : jong leven in de brouwerij. Zowel An als Ellen (die elkaar leerden kennen tijdens de vlucht) waren dolblij Mutlu (en ons) terug te zien. Het was zo leuk toen ze hun tassen leegmaakten. Leek op Sinterklaasfeest. An had bevoorrading mee van tabak en sigaren voor Ali Baba (hij kwam in hoge nood) en Ellen had vooral gedacht op onze stroomuitval : speciale lichten en een zaklantaarn die werkt zonder batterijen, enkel op .. schudden. Het werkt dan nog ook !! Ze had ook haar video over onze Oost Turkije reis laten omzetten tot DVD. We herleefden de reis toen we de DVD bekeken samen met Ruth & Dean die er toen ook bij waren. Enkele uitstapjes gemaakt in de omgeving en genoten van het mooie weer. We hebben ook Taslica verkend : een dorpje aan het einde der wereld gelegen in een PRACHTIG natuurgebied. Tas betekent steen, en als je het dorpje en de buurt bekijkt begrijp je dat de naam Taslica heeeeeeeeeeel goed gekozen is. Dan verder gereden tussen paarden, koeien en ezels tot aan de Serçe limani (mussenhaven). Het (enige) restaurantje was nog gesloten, maar geen nood (de Turken vinden altijd een oplossing), de eigenaar ging enkele visjes kopen bij de vissersbootjes die er aangemeerd lagen, plukte wat tomaten, sla, ajuintjes en rode kool, èn het werd een pracht lunch overgoten met een frisse Efes onder de bloeiende mimosabomen.
Op de terugweg wat paardenmest opgeraapt voor de rozen in de tuin. Ook een pick nick meegemaakt in Kizilköy, een gehucht van Selimiye gelegen tussen de bergen. Jos & Hale hebben er een stukje land met een gebouwtje erop. Alle aangespoelden waren er weer een oud gordijn op de grond en we hadden een tafel. Lekker in het gras zittend genoten we van elkaars bereidingen, de zon, de omgeving en het gezelschap. We zagen weer een arend speurend naar een mals lammetje zo mooi en sierlijk ondanks hun grootte. An & Ellen zien het hier wel zitten, ze hebben beide al een mooi kleurtje en Ali Babas keuken wordt serieus geapprecieerd. Op dit ogenblik zijn ze bezig met het bestuderen van 2 grote grijs/blauw/groene hagedissen die zitten te zonnen op de stenen. Spijtig genoeg moet Ellen vanavond het vliegtuig in, maar ze komt zeker terug. An blijft nog een week. Ben ondertussen bezig met de behandeling van het geitenvel. Ellen heeft een Marokkaans schoonzusje die me de nodige tips bezorgde per telefoon. Een heel werkje, maar t valt mee, het is minder vies dan ik dacht. Eerst laten drogen terwijl de koolmeesjes de laatste restjes vet eraf pikken. Daarna met een deegje (bloem, melk & water) inwrijven en masseren met behulp van een steen die goed in de hand ligt. Laten trekken en twee maal per dag herhalen. Nu ben ik bijna klaar hiermee en dan moet ik de pels laten drogen op een schaduwrijke plaats. De pels moet daarna soepel en zacht zijn : we zullen zien. Kom nu aub niet allemaal met een velletje af, ik zal er zeker niet mijn beroep van maken ! Zo, dat was het voor vandaag, want ik moet nog naar Marmaris eventjes shoppen en dan Ellen droppen aan de bus voor Dalaman.
Tot volgende week en vele groetjes !!! Hilde & Ali Baba
Ik ben Hilde 
