Ik ben Hilde 
Hallo allemaal,
Hilde vond dat het reeds lang geleden was dat ik nog van mij had laten horen en dat de mensen zouden vergeten dat ik er ook nog ben ! Daarom heeft ze me achter de computer gepoot en de opdracht gegeven iets neer te typen voor ik weer naar beneden mocht. Ze heeft me wel een pint bruin bier geven om inspiratie uit te halen Wist niet dat dit in dat flesje zat! Normaal schrijf ik als ik door observatie en filosoferen de vervelende neiging voel opborrelen om wat aan mekaar te flansen. Maar laat ik proberen wat uit mijn mouw te schudden en neem mij niet kwalijk als ik verveel, je kan nog altijd afsluiten en naar Google kijken, dat is altijd beter dan de telefoonboek van buiten leren.
Misschien om jullie een hart onder de riem te steken, hierbij zeggen dat we een koude (?) periode achter de rug hebben, toch laagste temperatuur 6° ’s morgens en 9° tijdens de dag. Koud zeg. Ik weet het jullie zijn meer (of minder) gewoon, ma
ar jullie hebben toch mooie sneeuw. Regen dat het water in bakken naar beneden valt hebben wij dit jaar nog niet gehad , maar de planten waren toch blij met elke druppel. Ten alle kanten komen de bloemen en het groen te voorschijn. De amandelbomen staan mooi in bloei en de bijtjes zijn ijverig honing aan het verzamelen. Gelukkig zijn hier niet veel grasperken zodat het de moeite niet is om zich een gras machine aan te schaffen, al zijn er toch die niet zonder kunnen.
Een grauwe lucht zoals in Vlaanderen en Nederland heb je hier niet zoveel, en al is de temperatuur niet te hoog, in de zon is het altijd lekker warm. Enkel als de wind blaast uit het Noorden kan het ijzig aanvoelen en kruip je bij de kachel. We hebben dit jaar veel wind en stormen gehad. Maar als het enigszins mogelijk is, en dat is nogal dikwijls, zit Hilde op haar winterterras te klossen.
Hilde weet niet waaraan ze eerst moet beginnen . Ze heeft zoveel op stapel staan en zoveel ideeën die ze wil uitvoeren dat er zeker geen tijd voor verveling overblijft. Er is afwisseling genoeg binnen en buiten de toren, dus maar van het een naar het andere volgens wat de weergoden toestaan. En tussendoor nog een boek. Probleem : als ze leest kan ze niet stoppen voor haar boek uit is, al is het midden in de nacht. Ze gaat dan met haar boek naar bed om verder te lezen tot ze in slaap valt en dan wordt ze lekker verwarmd door een poes die dicht bij haar kruipt.
Trouwens van dieren gesproken. Afgezien van de griezelige spinnen, muizen, ratten, duizendpoten, enz, probeert ze die allemaal te temmen. En met eten kan je veel bereiken bij de beesten. Zo geeft ze elke dag kruimels en kaaskorstjes aan een duif. Ze roept hem dan: "Kumru", en dan komt hij of zij aangevlogen tot op een halve meter van haar. En je ziet Kumru soms van ver komen .De Jans (Vlaamse gaaien) profiteren er dan ook van om een brokje te pikken, ze zijn echter met velen, dus is het vlug op. Louis de stier was ook zo iets. Als hij in de buurt was moest ze maar Louis roepen en hij kwam om zijn groenafval binnen te slokken. Hilde heeft hem zelfs al leren opzitten en pootje geven (haha)
Ook Bella de geit komt naar haar toe voor wat groen of voor een appel. Vooral in de zomer als er weinig eten is, lust ze wel een hapje. Ze is als enige geit vriendjes met Mutlu, behalve als ze kleintjes heeft. Dan moet Mutlu niet te dicht komen. Met schapen is er niks aan te vangen, die zijn zelfs bang van hun eigen schaduw. En dan is er Mutlu natuurlijk! Hildes grote lieverd. Sinds zij er is komt zij op de eerste plaats en ben ik weer een bank naar achter
geschoven. Dat is zo als je trouwt. De kinderen komen, en je schuift een plaatsje op, en ik heb twee dochters, dus ik heb al niet veel meer in de pap te brokken. En dan is er Mutlu, dus ik ben n° vier. En maar klagen zegt Hilde. Maar toen ze Mutlu meebracht was dat een kleine schattige wollebol. Maar je moet haar nu eens zien, ze schijnt niet te stoppen met groeien. We hebben de nieuwe tafel zelfs hoger dan normaal laten maken, anders kan ze zo uit ons bord eten. En Hilde knuffelt haar toch zo graag zoals je ziet.
Maar als compensatie speelt ze ’s avonds een spelletje kaart met mij. Probleem : ze wint bijna altijd en ik heb zo een vermoeden dat Felix er voor iets tussen zit. Waarom wil ze altijd op mijn schouder zitten en mee in mijn kaarten kijken.
Nu, zo snellen de dagen vooruit. Ik hoop dat ik jullie niet heb verveeld en zal voor de zekerheid maar stoppen. Ik denk dat ik genoeg bij elkaar heb gesprokkeld want de toetsen staan hier roodgloeiend en ik moet naar toilet .Ik schrijf nog wel eens een keer of er moet massaal protest komen om het a u b niet meer te doen!
De groeten van mij en Hilde en de ganse beestenboel.
Tot een volgende keer.
Ali baba en Hilde
Hilde vond dat het reeds lang geleden was dat ik nog van mij had laten horen en dat de mensen zouden vergeten dat ik er ook nog ben ! Daarom heeft ze me achter de computer gepoot en de opdracht gegeven iets neer te typen voor ik weer naar beneden mocht. Ze heeft me wel een pint bruin bier geven om inspiratie uit te halen Wist niet dat dit in dat flesje zat! Normaal schrijf ik als ik door observatie en filosoferen de vervelende neiging voel opborrelen om wat aan mekaar te flansen. Maar laat ik proberen wat uit mijn mouw te schudden en neem mij niet kwalijk als ik verveel, je kan nog altijd afsluiten en naar Google kijken, dat is altijd beter dan de telefoonboek van buiten leren.
Misschien om jullie een hart onder de riem te steken, hierbij zeggen dat we een koude (?) periode achter de rug hebben, toch laagste temperatuur 6° ’s morgens en 9° tijdens de dag. Koud zeg. Ik weet het jullie zijn meer (of minder) gewoon, ma
ar jullie hebben toch mooie sneeuw. Regen dat het water in bakken naar beneden valt hebben wij dit jaar nog niet gehad , maar de planten waren toch blij met elke druppel. Ten alle kanten komen de bloemen en het groen te voorschijn. De amandelbomen staan mooi in bloei en de bijtjes zijn ijverig honing aan het verzamelen. Gelukkig zijn hier niet veel grasperken zodat het de moeite niet is om zich een gras machine aan te schaffen, al zijn er toch die niet zonder kunnen.
Een grauwe lucht zoals in Vlaanderen en Nederland heb je hier niet zoveel, en al is de temperatuur niet te hoog, in de zon is het altijd lekker warm. Enkel als de wind blaast uit het Noorden kan het ijzig aanvoelen en kruip je bij de kachel. We hebben dit jaar veel wind en stormen gehad. Maar als het enigszins mogelijk is, en dat is nogal dikwijls, zit Hilde op haar winterterras te klossen.
Hilde weet niet waaraan ze eerst moet beginnen . Ze heeft zoveel op stapel staan en zoveel ideeën die ze wil uitvoeren dat er zeker geen tijd voor verveling overblijft. Er is afwisseling genoeg binnen en buiten de toren, dus maar van het een naar het andere volgens wat de weergoden toestaan. En tussendoor nog een boek. Probleem : als ze leest kan ze niet stoppen voor haar boek uit is, al is het midden in de nacht. Ze gaat dan met haar boek naar bed om verder te lezen tot ze in slaap valt en dan wordt ze lekker verwarmd door een poes die dicht bij haar kruipt.
Trouwens van dieren gesproken. Afgezien van de griezelige spinnen, muizen, ratten, duizendpoten, enz, probeert ze die allemaal te temmen. En met eten kan je veel bereiken bij de beesten. Zo geeft ze elke dag kruimels en kaaskorstjes aan een duif. Ze roept hem dan: "Kumru", en dan komt hij of zij aangevlogen tot op een halve meter van haar. En je ziet Kumru soms van ver komen .De Jans (Vlaamse gaaien) profiteren er dan ook van om een brokje te pikken, ze zijn echter met velen, dus is het vlug op. Louis de stier was ook zo iets. Als hij in de buurt was moest ze maar Louis roepen en hij kwam om zijn groenafval binnen te slokken. Hilde heeft hem zelfs al leren opzitten en pootje geven (haha)
Ook Bella de geit komt naar haar toe voor wat groen of voor een appel. Vooral in de zomer als er weinig eten is, lust ze wel een hapje. Ze is als enige geit vriendjes met Mutlu, behalve als ze kleintjes heeft. Dan moet Mutlu niet te dicht komen. Met schapen is er niks aan te vangen, die zijn zelfs bang van hun eigen schaduw. En dan is er Mutlu natuurlijk! Hildes grote lieverd. Sinds zij er is komt zij op de eerste plaats en ben ik weer een bank naar achter
geschoven. Dat is zo als je trouwt. De kinderen komen, en je schuift een plaatsje op, en ik heb twee dochters, dus ik heb al niet veel meer in de pap te brokken. En dan is er Mutlu, dus ik ben n° vier. En maar klagen zegt Hilde. Maar toen ze Mutlu meebracht was dat een kleine schattige wollebol. Maar je moet haar nu eens zien, ze schijnt niet te stoppen met groeien. We hebben de nieuwe tafel zelfs hoger dan normaal laten maken, anders kan ze zo uit ons bord eten. En Hilde knuffelt haar toch zo graag zoals je ziet.Maar als compensatie speelt ze ’s avonds een spelletje kaart met mij. Probleem : ze wint bijna altijd en ik heb zo een vermoeden dat Felix er voor iets tussen zit. Waarom wil ze altijd op mijn schouder zitten en mee in mijn kaarten kijken.
Nu, zo snellen de dagen vooruit. Ik hoop dat ik jullie niet heb verveeld en zal voor de zekerheid maar stoppen. Ik denk dat ik genoeg bij elkaar heb gesprokkeld want de toetsen staan hier roodgloeiend en ik moet naar toilet .Ik schrijf nog wel eens een keer of er moet massaal protest komen om het a u b niet meer te doen!
De groeten van mij en Hilde en de ganse beestenboel.
Tot een volgende keer.
Ali baba en Hilde
