Hoe klein het dorp ook is, er zijn méér dan 50 eetgelegenheden ... Of ze winst maken is een andere zaak.  Het "seizoen" duurt met moeite 2 maanden. Wij gaan niet zo dikwijls "naar beneden" om te eten.  Ik heb mijn eigen kok : den Ali Baba.  Zolang hij dat ziet zitten vinden we het allebei leuker om 's avonds in de toren te zijn dan beneden waar het meestal druk en vochtig is.

   Maar ... ALS we dan toch eens beslissen buitenshuis

te gaan eten, kiezen we meestal voor "Falcon" en eten we er Pide, een Turkse vorm van pizza

Lekker, vers én klaargemaakt "in the time of a sigaret"

Leuke eigenaars ook : Dursun en echtgenote Nergiz

En hun motto, is ...

Ik denk dat Turkije een Super systeem heeft ontwikkeld voor het openbaar vervoer.  Het is ook heel belangrijk vermits de meeste mensen nog geen auto hebben. Het verkeer van dorp naar stad wordt verzorgd door de "dolmusj" - betekent "gevuld". (Ik vond recent op een blog de naam "dolbusje"     heel leuk gevonden, want de chauffeurs rijden soms als dollemannen).  Zelfs het kleinste en verste dorpje is bereikbaar via de Dolmusj. In Selimiye hoef je geen uurwerk, je hoort het aan de Dolmusj : 7 uur, 8,30, 10, 12, 15 en 17 uur stipt : toet toet de baai rond en dan richting Marmaris.  De Dolmusj dient niet enkel voor personenvervoer - je kan ook pakjes meegeven of laten meekomen. Er zijn ook geen vaste haltes, je gaat gewoon ergens langs de weg staan en je wordt opgepikt.

Eénmaal in stad kan je elke andere stad in dit hele grote land bereiken via luxebussen.  Alles heel verzorgd hoor, steward aan boord, er wordt thee en water geserveerd, airco en toilet.  Er is keuze tusen diverse maatschappijen die wedijveren om een klant te krijgen.  Soms is het echt leuk om in de "autogar" rond te kuieren en het concurentiëel geroep te horen.

Treinen zijn er heel weinig.  Er is een verbinding : Istanbul-Ankara, Istanbul-Izmir en verder nog enkele korte lijnen.

Het enige wat mank loopt met openbaar vervoer is ... de verbindingen van en naar de (ALLE)luchthavens.  Naar verluidt ten gevolge van de taxi-maffia.  Nu ja, de bevolking heeft niet direct deze trajecten nodig en het openbaar vervoer is duidelijk gemaakt voor de autochtonen, niet voor de toeristen.

Ja, natuurlijk : de amandelpluk !

Ooit een rijpe amandelnoot aan de boom zien hangen ?

Ik verzamelde enkele kiekjes ...
     

Ongelofelijk welk werk de notenklop vraagt.  En dat werk gebeurt in het heetst van de zomer.

Dit tafereel ...zie je het hele jaar door, want de voorraad is groot.

een primitief stalletje die de verse, onbehandelde ... maar prijzige amandelnoten aanbiedt aan de toeristen

Ja !!! Ik ben erin geslaagd zelf klosjes te maken : afgewaaide takken van een olijfboom, een breekmesje, schuurpapier en ... veel geduld.  Méér is er niet voor nodig.

En nu ik toch ingelogd ben, nog een foto van de Ottomaanse fontein, nieuw gebouwd langs ons weggetje.  Ik moet zeggen : toch wel leuk je even te kunnen opfrissen.


 

Gevonden : mosselen in Turkije !!! Let wel 5 YTL (2,5 euro) voor ... 20 mosselen.

Verder : vis, inktvis, octopus in overvloed, maar wel niet goedkoop.

Kon ik hun taal maar begrijpen ... ze hebben zoveel te vertellen ...ze zijn zo oud en toch zo mooi



                                      

 

Ja ! Om 6.30 uur letterijk wakkergeschud door een aardbeving : 6.3 op de schaal van Richter - is niet niks.  't Was weer eens lang geleden.  In Rhodos (vlakbij in vogelvlucht) één persoon gestorven.   Bij een aardbeving zijn er altijd meer sterfgevallen door paniek dan door andere oorzaken.  Den Ali Baba en ikzelf zijn gewoon maar in bed blijven liggen tot het voorbij was. En,  geen nood : alles OK met ons en geen schade.

Die foto van gisteren ?? Dat waren mieren rond een lekje confituur.  Mooi hé !

Hallo allemaal !!

Alles Okee in regenlandje ?  Hier – snif – weer geen druppel water.  Deze week 2 x onweer in de verte en … 5 regendroppen (het kunnen er ook 6 geweest zijn, maar dat maakt geen verschil).   Warm, maar een leuke wind (heeft een naam : Meltem) en de nachten zijn gelukkig koel zodat er geen slaapproblemen zijn.

Eigenlijk geen nieuws hier, maar ik wou toch van me laten horen omdat jullie zouden weten dat we nog in leven zijn.  De bananenbomen hebben nu 2 bloemen en de druiven …

 ja hoop voor volgende maand.

Ben nu begonnen aan de observatie van …..

Aan jullie te raden wat het is.  Heel boeiend moet ik zeggen. 

En ... ondertusen klos ik verder

Zo, een kort nieuwsje en tot volgende

Veel groetjes,  Hilde en Ali Baba

Tussen boot en boot is er heel veel verschil.  Wat kies je ? Het avontuurlijke zeilbootje ?  De romantische comfortabele gulet of ....het waterkasteel ?

 Mijn keuze is snel gemaakt : ik hou het bij onze favoriete Mizana


 

De baai waar we gaan zwemmen ... een 10-tal jaren geleden zagen we er een team mensen duiken .. de zone was afgeschermd ... Een gezonken schip werd bovengehaald. Boot en inhoud zijn te bezichtigen in Bodrum, in het kasteel die het zicht op Bodrum domineert. Interesse ? ... surf naar : www.diveturkey.com/inaturkey/selimiye.htm

Zo dicht bij Selimiye.  Het is dan ook normaal dat heel wat van de bewoners enkele "restanten" gevonden hebben.

DE cycaden of de krekel zoals wij ze meestal noemen : ongelofelijk hoeveel lawaai er uit zo'n klein beestje komt !!! En erg genoeg : als er een hele familie dichtbij zit, beginnen je trommelvliezen sneller te verslijten dan bij een Rock concert.  En ook raar : bij dageraad (5.30 uur) zingen ze allen samen op maat.  Daarna stilte en tegen dat de zon volledig opkomt zingen (???) ze gewoon kriskras door elkaar want ze zijn de maat vergeten.


En dan de spinnen ("kobben" in 't West Vlaams) ! Een spinnennestje is uitgebroken  ....

      


en andere meerpoters.  Ja, die sprinkhaan vindt het leuk om op onze tafel rond te lopen


      

Nog een experiment : het panorama vanaf de buren  : het voelt helemaal anders aan dan het panorama vanaf de toren  ... en toch is de afstand maar heel klein, maar de richting is ook anders.  Rechts zie je de toren die hun zicht op het dorp in de weg staat ...



en onze Mutlu die geduldig wacht tot alle kippen in hun hok op stok zitten

              

5 à 6 foto's samen voegen ... en dit is het resultaat :

Sigliman : de baai waar we gaan zwemmen



en na een wandeling met de honden door het bos komen we aan dit schitterende strandje

Vandaag ... voor het eerst ... we wonen hier nu meer dan 4 jaar en kennen het zingen van de Imam als er iemand gestorven is, maar hadden tot nu toe niets gezien ivm de plaatselijke gewoontes - eigenlijk vooral omdat we erg afgelegen wonen van het echte dorpsgebeuren. We hoorden deze morgen ook dat de Iman vertelde dat er iemand gestorven was (het is een gezang buiten de normale uren en met een heel andere melodie). Toen we terug kwamen van het "zwemmen" werden we vlak voor onze inrit geblokkeerd door ... de dorpstractor met een multifunctionele koelcel aangehecht - geen chauffeur - ik dacht al om te toeteren - maar zag opeens een aantal goedgeklede (voor Selimiye dan toch) mannen afkomen.
De eerste met een schaaltje brandende wierook - daarna een multifunctionele doodskist en dan de mannelijke familie. Het fototoestel zat in mijn handtas, maar ... als je hier woont doe je dat niet.
Bij een sterfgeval in een moslimland wordt de overledene binnen de 24 uur begraven, gewikkeld in een doek (uit één stuk) van 7 meter. Wie het was weten we niet, maar het was één van onze naaste buren.

Het is me eindelijk gelukt !!!!  2 foto's samenvoegen en de hele baai staat op één foto.
Het zicht is genomen vanaf de baan naar Bozburun.  De toren staat links op de heuvel, en rechts zie je de baan die naar Marmaris loopt.  Deze weg werd pas gelegd in de jaren 1980, voorheen was Selimiye enkel per boot bereikbaar.
De baai van Selimiye heeft haar uitgang naar volle zee via de baai van Hisarönü die je over de heuvelrug kan zien.

Het kleine schiereilandje in het midden is het centrum van Selimiye


            

het "busje" om naar de markt te gaan

Hallo Hallo !!

Ja, juist, lang geleden dat er nog wat nieuws van hier doorkwam. Dus, we waren gebleven bij Ali Baba die we achtergelaten hadden in België. Een week na ons kon hij het vliegtuig op aan de leuke prijs van 50 euro, dat viel best mee vermits het normale ticket 100 euro enkel gekost had en niet gebruikt was. Hij was heel blij terug de rust en de stilte van Selimiye te kunnen horen.

An en ik waren van het koken vanaf en vonden dat zeker niet erg !! Nog enkele uitstapjes gedaan met An en de dagen vlogen zo voorbij. Aan de dagelijkse zwembeurt kon ik natuurlijk niet ontsnappen.  (dapper van mij hé … het water was toen nog erg koud)

6 dagen na An’s vertrek kwamen Lieve en Tatsiana aan. (Lieve’s echtgenoot is in Iran wegens de zeer slechte gezondheidstoestand van zijn vader). Beide waren al heel wat rustiger dan bij hun vorige bezoek samen … ook al een dagje ouder ondertussen …. Bij hen zat een dag zonder zwemmen er ook al niet in, en dan ook weer de klassieke uitstapjes en wandelingen.

 

En dan .. ja … ook weer weg en wij terug alleen. Na zolang bezoek voelt het wel een beetje raar aan en de dagen schijnen ineens langer te duren.Anders geen groot nieuws – de seizoenen herhalen zich, het dorpsleven gaat rustig verder. Hieronder foto’s van het dorsen en van de oregano oogst. Om dat te zien moeten we ons zelfs niet verplaatsen : alles gebeurt net voor de toren.

Alleen gisterennacht : lawaai die de hele baai vulde. De voetballiefhebbers zullen wel begrijpen waarom. Een karavaan auto’s reedt al toeterend Selmiye rond – als ze nu nog in de finale geraken dan krijgen we een slapeloze nacht denk ik. Nu ja, ik weet dat velen van jullie dat ook kennen in steden waar veel Turken wonen, maar die voetbalgekte klinkt helemaal anders in een baai met een super akoestiek dan in een stad.

De buren zijn in Nederland. Dwz : halve dagtaak voor mij : 3 x per dag naar de kippen en die hele grote tuin water geven PLUS nog met de honden gaan zwemmen want de temperaturen lopen weer op tot 35 graden. Waarom 3 x per dag naar de kippen ? Die moeten ’s morgens uit hun hok en ’s avonds weer opgesloten worden anders krijgen de vossen en/of andere roofdieren een lekker avondmaal. Wel ondankbare dieren : op dit ogenblik zijn er 5 op de 6 broeds en nr 6 is nog te jong om te leggen, dus kunnen we de lekkere eieren maar vergeten. En terwijl ik de tuin sproei bewonder ik de bloemen en planten van Hale. En soms kan ik het niet laten enkele bloemen mee te brengen om thuis in een vaasje te zetten 

        

Tot binnenkort en veel groetjes, Hilde en Ali Baba

Toen ik vorige maand de ruines van Hydas bezocht (recht aan de overkant van de baai van Selimiye) zagen we een heel opmerkelijke boom - nooit eerder gezien.  Niemand van ons kon er een naam aan geven en ... er was er maar één op de hele bergflank.  Niet zo speciaal van model, maar wel van stam : de kleur is moeilijk te beschrijven - oranje/bruin -, maar een beetje vergelijkbaar met het gewei van een hert - ook als je je handen erover liet glijden gaf het hetzelfde gevoel.

             

Vorige week ben ik er met Lieve, Tats, Jos (had toch nog een gids nodig) en Faruk teruggeweest.  VERRASSING !  DE boom viel onmiddelijk op : het oranje/bruine buitendeel was aan het afschiferen en daaronder verscheen een fluogroene kleur ... die waarschijnlijk binnen enkele maanden weer bruin zal worden : PRACHTIG !
maar sorry, de foto is niet zo goed geslaagd)

                                 

DE vraag : "welke boom is dit ?"  Toen Bahri op bezoek kwam bracht hij enige helderheid : "een sandelboom". En, hij wist er nog staan in de omgeving. Ik ken sandelhoutjes omwille van de geur en de etherische oliën van sandelhout, maar had er nooit bij stil gestaan dat daar een boom bij hoorde die zo dichtbij te vinden was.
Ik denk dat ik nog dikwijls die wandeling zal maken ... want die boom is het waard gestreeld en gekoesterd te worden ...
groetjes, Hilde

de laatste weken dat we dit "verkeer" zien langs ons weggetje ... tot de volgende regens die
het gras weer doen groeien