emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
29-08-2011
Straks is de Ramadan voorbij
Hallo Allemaal ! Binnen enkele minuten zal de Hodja roepen vanaf zijn minaret : "het vasten is voorbij". Voor ons lijkt het snel gegaan, maar voor deze die daadwerkelijk gevast hebben zal het wel een zalig gevoel geven. De hele Ramadan tijd werd door de dorpsvrouwen Ramadan-brood gebakken - het was klaar net voor zonsondergang : heerlijk als het vers is en ook enkel verkrijgbaar tijdens deze periode. Als ik naar het dorp wandelde om zo'n brood te kopen ... kwam het wel niet heelhuids boven ...
Zodra de Hodja roept,mag iedereen terug eten zoals normaal en de mensen bezoeken vrienden en kennissen en men eet gezamenlijk. De over het algemeen zeer zoete gebakjes worden gebruikt om weer energie te krijgen. De maaltijden strekken zich soms uit over uren, omdat men vanwege de lege maag niet overhaast mag eten. Vanwege die zoete gebakjes wordt dit feest Suikerfeest genoemd, maar ook het kleine feest. (het grote feest is het Offerfeest dat dit jaar doorgaat in November) Hierbij een foto van een vrouw in Heraklea die dagen voor het Suikerfeest reeds gebakjes maakt (met de geuren die eruit komen moet het niet leuk zijn te moeten wachten om ze op te eten)
Bij deze herinner ik me een reisje die An en ikzelf door Turkije maakten in 2001. De dag van het suikerfeest waren we onderweg van Koycegiz richting Antalya. Opeens politiecontrole ... ik vraag An de nodige papieren bijeen te zoeken, maar ... niet nodig, de politie besprenkelde onze handen met eau de Cologne en bood ons snoepjes aan !!! En de controle was voorbij ! Dit toont duidelijk de typische Turkse mentaliteit : belangrijke dingen gaan voor ...
De laatste marktdag was de hoofdbrok natuurlijk : SNOEP en de grootwarenhuizen in stad lokten ook veel mensen met de diverse snoepsoorten. n
Tengevolge van dit alles verzuipt Selimiye onder de (Turkse) toeristen. Het hele land heeft een volle week vakantie. Goed voor hen, maar wij zullen blij zijn als de drukte weer voorbij is, want nu is het weer serieus slalommen om naar onze zwembaai te rijden.
Nu eventje heel leuk nieuws : 2 weken terug werd de motor van de Kalapuna gestolen (prauw volledig door Othmar gemaakt). Teleurstelling, woede en alle mogelijke gevoelens ... En dan, gisteren, toen we aan het zwemmen waren komt Othmar eraan en hij roept : "hé mijn motor is terug !!!!! Inderdaad, de motor lag braafjes op het dek. Nu heeft Othmar een bordje erbij geplaatst : dank voor het terugbrengen ... Het is alom gekend : een Turk steelt niets, hij leent het enkel ... (maar je weet nooit hoelang)
Dit was het zowat, we wachten op de terugkeer van de rust en die zal heel binnenkort komen met de opening van de scholen. Elk schoolkind draagt eenzelfde uniformpje afhankelijk van de graad, maar het enige verschil kan de tekening op het kraagje zijn ..
En als de meteo deze keer gelijk heeft wordt het weer beter !!!!! Morgen regen voorspeld. Ik zie jullie ogen al gevuld met schietgeweren, maar voor ons is het nu eenmaal zo en ... niet kontent met de regen ??? er zijn veel plaatsjes onder de zon ! Veel groetjes, Hilde en den Ali Baba
Een uur later ... geen overtollig lawaai ... het leven is nog steeds ZALIG op de heuvel
Hallo Iedereen ! Gisteren gaf het weerbericht voor vandaag : donder, bliksem, regen ... HOERA !!! 's Avonds nog alles binnengehaald : kloskussen, stoelkussens, de autoramen gesloten ....Vanmorgen vol verwachting de ogen geopend ... NIETS ! Wel wat bewolking, maar weinig hoop. De temperatuur om 7 AM was slechts 26 °, dàt was pas een frisse morgen. Onze laatste regen kregen we op 31 Mei, dus begrijpen jullie ons gevoel ? Rond de middag, 2 donderslagen en dan hield het op en onze hoop verdampte onder de zon. Dedju, volgende keer beter.
We hebben eindelijk een vliegtuig geboekt ! We komen iets vroeger dan anders, maar we zaten geklemd met de afspraken voor Eddy's 2e oogoperatie. Alles is dus weer voor de bakker en het medisch onderhoud is geregeld : we proberen nogmaals een regering te vormen tussen 21 September en 9 Oktober en als het dan niet lukt is het voor volgend jaar ... ergens in April. Nu we toch al het record-zonder-regering hebben komt het op geen maandje meer. We verwachten Eddy's zus + echtgenoot 2 weken in September en onze An komt samen met ons naar Turkije : LEUK ! want de zomer was een beetje saai zonder bezoek.
Veel is er verder niet te vertellen, daarom sluit ik af met foto's van onze cactusbloem die de hele zomer in volle actie is.
EN natuurlijk is ook de klos-winter al af, en hoewel vele van jullie deze maand achter de stoof zaten, hadden we hier wel verfrissing nodig.
Maar jullie wens ik : een heel leuk warm week-end in de hoop dat de meteo geen loze beloften gedaan heeft. Het leven in Turkije is ondertussen voor ons heel wat goedkoper geworden. We zaten er niet op te wachten, maar met ons armemensen pensioentje is dat leuk meegenomen. 2 jaar geleden was de Turkse Lira 1.750 tov de Euro .. nu 2.5. Het verschil maakt meer dan één etentje buitenshuis ! Voor de Turken ligt de zaak natuurlijk anders, vooral voor deze die schulden hebben in Euro of Dollar. Spijtig én moeilijk voor hen natuurlijk.
of Ramazan, zoals het in Turkije genoemd wordt. Vandaag 1 augustus is het begonnen en is duidelijk te merken in Selimiye. Zowat de helft van de toeristen (Turkse) is terug naar huis om daar hun vastentijd te beleven. Er is trouwens niets aan om tijdens de vakantie niet te mogen eten noch drinken. Vele "ongelovigen" (=niet-moslims) kennen Ramadan als synoniem van Vasten, maar er komt echter meer bij kijken. Daarom geef ik even een overzicht van wat de vastentijd inhoudt.
Voor moslims bestaat er geen gezelliger maand dan de Ramadan. De winkels zijn langer open, er wordt extra lekker gekookt, familieleden bezoeken elkaar, er branden kleurrijke lampen en ieder probeert aardig te zijn tegen elkaar. Verder zijn er lezingen, culturele avonden, ontmoetingsdagen in de moskeeën een groot sociaal leven tot in de late uurtjes.Natuurlijk is er de vasten, waarin men tussen zonsopgang en zonsondergang niet eet of drinkt. Die vasten is een hele opgave, vooral in de zomermaanden zoals nu.(nvdr vooral dat niet drinken zie ik NIET zitten) Dan is het vroeg dag en laat avond. Een lange tijd niet eten of drinken put het lichaam uit, zeker als men overdag hard moet werken. Vasten is een inspannend gebeuren waarbij men leert doorbijten, standvastig zijn, onderscheid maken, zijn lichaam en geest reinigen. Toch is het in de vasten van moslims daar niet echt om te doen want het vasten is gericht op een beter samenleven. Dat laat zich s avonds zien wanneer de vasten wordt verbroken. Dan gebeurt er waar het vasten op gericht is: het samen eten, de ontmoetingen met elkaar waardoor moslims zich over heel de wereld met elkaar verbonden weten. Het vasten is gericht op beter leven en op betere verhoudingen onderling. Dat bewustzijn, zich onthouden van het teveel en zich zuiveren van het kwade, is gericht op een gelukkig samenleven in vrede en verbondenheid en wordt uitgebeeld in de iftarmaaltijd s avonds en het bruisende leven dat er bijhoort. Uiteraard is de vastenperiode tegelijk ook een godsdienstig gebeuren waarbij moslims zich beter willen ten dienste stellen van God (Allah). Het gebed, de koran en het leven van de Profeet Mohammed staan er centraal.
Wat het voor ons inhoudt ? Eigenlijk niets, je ziet alleen veel minder volk in de plaatselijke theehuizen en de rust is voor een heel stuk weergekeerd in ons dorp. De dorpelingen aanvaarden ons als ongelovigen, dus moeten we ook niet schijnheilig doen.
Verder nieuws : ik ben niet meer de enige die een blog heeft over "het leven in Selimiye". Conny is ook een blog begonnen. En voor wie zijn Duits wat wil bijwerken is het een echte aanrader ! De levensvisie van Conny loopt zowat gelijk met de mijne, maar zij wonen vlak bij zee, wat andere ervaringen meegeeft. Het adres : http://blog.kraft-schoepfen-am-meer..de/
Conny en Othmar verhuren ook een kamer - heerlijk verblijf vlak aan zee en van de cullinaire kunsten van Conny hebben we al meer dan eens genoten. Othmar is een fervent zeiler en heeft zijn eigen "prauw" helemaal zelf gebouwd, de Kalapuna - een leuke ervaring voor de liefhebbers ! Sinds vorig jaar -door onze nieuwe buren en Conny - is onze meest gesproken taal ... het Duits ! Na 40 jaar zonder enige duitstalige gesprekspartner was dat wel even diepe herinneringen bovenhalen. Maar, ik zal het der-die-das-euch-ihr-sie- probleem toch nooit onder de knie krijgen. Gelukkig storen de Duitsers zich minder aan zo'n "futiliteiten" dan de Fransen.
Ik vertelde reeds vaak over Ali Baba's kookkunsten, maar ... hij heeft ook nog andere talenten. Sinds enkele jaren maakt hij zelf likeur en dranken ... NEEN, geen geheimstokerijtje, hij gebruikt lokale dranken "met iets in". Sukses heeft het in elk geval want de bezoekers zien het altijd zitten ! Hieronder een foto van Conny en Othmar voor ze aan hun Picon begonnen (recept - met dank - gekregen van buurvrouw Kristientje uit de Mitswege). Foto "NA" hebben we niet genomen ...
En - ik weet het - jullie zullen jaloers geweest zijn op ons tijdens de regenmaand Juli ... maar, denk nu even positief : jullie hadden geen last van muggen, bij jullie vielen de mieren niet de ganse tijd op jullie vel (kriebelkriebel), jullie konden de vogels horen fluiten ipv dat aanhoudende vervelende getjirp van de cycaden, jullie moesten zelfs geen zweet van jullie gezicht en andere onderdelen afwissen. Zeg zelf : alles heeft voor- en nadelen
En om voor wat verfrissing te zorgen heb ik dan maar de herfst geklost : hier is hij !
Morgenvroeg bij het zwemmeke denken we aan jullie allen die zo dapper zijn om nog steeds mijn blog te lezen Veel groetjes, Hilde en Ali Baba