emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
28-03-2009
3 x V : Verrasende Turkse wetten - Vlaamse gaaien - Verkiezingen
Ik heb toch weer wat nieuws voor jullie !!! Vandaag even over :
De Turkse wetten die je nog minder goed kan vatten dan de Belgische, en als je de taal dan nog niet echt goed meester bent ... dan ben je de pineut ! Toen ik vorig jaar naar de autokeuring ging moest er een nieuw inschrijvingsbewijs, OK, veel weg en weer geloop en gerij- plus overal betalen, maar dankzij Hale kwam alles voor elkaar op 1 dag, een groot sukses naar Turkse normen.Maar, WAT stond er vermeld op dat nieuw inschrijvingsbewijs ? : “Enkel aan de eigenaar, de echtgenoot en de kinderen wordt toegestaan met deze auto rijden”. Waarom ? Omdat we als buitenlanders een MC nummerplaat hebben (speciale nummerrplaat voor de buitenlanders). Nu ja, we hadden dat gezien vorige zomer, maar tilden daar niet zo zwaar aan, we dachten “het is onze auto, we lenen die toch uit aan wie wij zelf willen’’.HA HA HA , niets is minder waar : NIEMAND mag nog met onze auto rijden met risico dat de auto definitief aangeslagen wordt .. zomaar, zondermeer.Nuis er grondige politiecontrole op.Reden : Geen flauw idee, de auto is in Turkije aangekocht en wij betalen evenveel taksen en verzekeringen als een allochtoon.Oplossing ? geen vragen stellen en braafjes ondergaan. Een volgend probleem : de auto staat op mijn naam omdat den Ali Baba op moment van de aankoop nog geen taksnummer had (na 5 jaar weten we nog steeds niet waartoe dat taksnummer eigenlijk dient)DUS als Ali Baba alleen op weg is met de auto ... hoe kan hij bewijzen dat hij mijn wettige echtgenoot is sinds meer dan 36 jaar ?Dit gegeven komt niet meer voor, noch op onze identiteitskaart, noch op ons paspoort of rijbewijs. Nu zullen we onze trouwboek nog moeten kopieren en laten vertalen door een notaris, anders ... TATA ... dada
Laatste - ? - probleem : normaal brachten onze Turkse vrienden ons naar Dalaman-vliegveld, zij gebruikten de Tata terwijl wij weg waren en kwamen ons stipt afhalen bij thuiskomst : een goede regeling voor beide partijen in volle vertrouwen. NU ... kan en mag dat niet meer. Alternatief : zelf naar Dalaman rijden en daar de auto op de parking achterlaten ? Is niet echt een optie, is stronteduur en we hebben er geen vertrouwen in.Nu zullen we moeten een taxi regelen voor onszelf aan 100 euro enkel ... en onze auto in Selimiye achterlaten. En misschien bij aankoop van een volgende auto... die op de naam van een Turk laten zetten ...
Daardoor dacht ik aan Vlaamse gaaien, zo voelden we ons na dit bericht. En uiteindelijk heb ik nog nooit iets verteld over deze vogels. Het zijn de meest voorkomende in de streek, samen met de Mussen, de Turkse Tortels en de Distelvinken. Ze zijn heel mooi, maar maken geluiden die je niet voor mogelijk schat, soms denk je echt dat het om een miauwend katje gaat. En, vermits we ons Turks-tortel-koppeltje dagelijks voeren, komen de Vlaamse gaaien ook gretig af op de broodkruimels. Maar ze zijn zo snel en schichtig !Eindelijk kon Ali Baba enkele superfoto´s schieten.
Morgen, verkiezingen ... ik ben speciaal naar het dorp geweest om de sfeer te proeven ... maar die was er helemaal niet. Alleen auto´s die de hele dag de baai op en af reden met posters aan de ruiten gekleefd, meer niet. Nu even afwachten en hopen dat de meerderheidspartij - de AK partij – niet teveel groeit, anders ... moet ik hier straks met een hoofddoek rondlopen en is er geen alcohol meer te verkrijgen. Twee ernstige redenen om een nieuwe heimat te zoeken.
Ter info, in Turkije hebben vrouwen stemrecht sinds 1934, in Belgie was het wachten tot 1948.
Verder is het aftellen naar onze Belgische vakantie en genieten van de zon en een helblauwe hemel - sorry, we proberen een stukje mee te smokkelen, beloofd
We klagen niet echt hoor, maar .... t'is niet zoals anders. De bloemen bloeien nochtans overal hartstochtelijk, zoals elke lente, maar toch harde wind, niet genietbaar. De schildpadden rennen weer overal rond, maar de hagedissen vinden het nog te frisjes en .. wij ook.
Ook weer in elke overblijvende plas duizenden kikkervisjes, of puudekopjes zoals wij ze noemden - hoeveel zullen er overleven ? Het is een ware jeugdherinnering .. waar vind je ze nog in Vlaandrenland ? Het geluid van de kikkers is ook zoveel aangenamer dan autogeluid. De kikkers hier kwaken niet gewoon maar, ze geven een echt concert - vooral 'avonds is het zo leuk ernaar te luisteren.
De verkiezingscampagnes in Selimiye beperken zich voorlopig tot de woensdag - marktdag. Ik kreeg een foldertje van de CHP (republiekijnse partij) en vond het leuk dat Selimiye gebruikt wordt in hun propaganda tegen de AK partij (fundamentalistische partij), die al jaren een bouwplan belooft aan de dorpen, maar er niet aan werkt en de dorpelingen liever doet boete betalen ... waarna de huizen toch dreigen gesloopt te worden. En of dat slopen alsnog zal doorgaan blijft een vraagteken. Er wordt veel verteld, maar blijkbaar zouden er - na de verkiezing - toch enkele huizen plat gaan. Afwachten dus.
en dan een rondrijdend busje met luidsprekers die galmen door de baai, deze keer van de MHP (nationalistische partij)
Onze bron werd recent vernieuwd ! Of er nu meer water zal doorkomen tijdens de zomer weet ik nog niet - wat uiteindelijk het belangrijkste is - maar het geheel ziet er al wat "deftiger" uit. De oude Helleense stenen werden gedeeltelijk hergebruikt, maar enkele ervan hebben toch ''pootjes'' gekregen ...
vroeger :
nu :
Ik vraag me meer en meer af wie er eigenlijk mij blog leest ! Ik zit aan een gemiddelde van 10 bezoekers per dag - niet slecht he, want ik praat enkel over de mensen die lezen in mijn blog !!! De bedoeling was uiteindelijk aan familie en vrienden wat nieuws door te geven maar ... ik krijg eigenlijk meer respons van mensen die ik nog nooit gezien heb !!! Wel heel leuk die nieuwe contacten.
Verder nieuws voorlopig niet, we tellen af tot Belgie .. nog 2 weken en jaja dan hoop ik weer helder naar alles te kunnen kijken !!!
Veel groetjes,
Hilde en Ali Baba .... die ondertussen zijn buikje kwijtraakte ...
Hopelijk bij jullie alles onder controle ? Hier ??? Dit was onze natste en koudste winter tot nog toe. Maarrrrrr de lente is in zicht, je hoort het aan de vogels en aan de bijen die zoemen van bloem tot bloem. De bijenboxen staan weer strategisch opgesteld en met wat geluk zie je er een imker bij - lijkt meer op een Marsmannetje. (op de foto staan de bijenboxen bij een privebegraafplaats en rechts staat een imker - dichter inzoomen kon ik spijtig genoeg niet, want .. de batterij van mijn fototoestel was plat)
In de bergen zie je ook nog "berenverschrikkers" - het ziet eruit als de klassieke vogelverschrikkers, maar het is wel de bedoeling de beren af te schrikken. BEREN ??? JA ! Hoewel de laatste in de omgeving jaren geleden gesignaleerd werd, gelooft de bevolking nog steeds dat er overlevenden zijn. Nu, als je het landschap bekijkt - met bergen en bossen - dan KAN het wel. Wie weet zien we er ooit eentje. En dan maar hopen dat we snel genoeg kunnen lopen ....
En zodra de bloemen hier uitgebloeid zijn, worden de bijenboxen - 's nachts , omdat de bijen dan rustiger zijn - geladen op vrachtwagens en weggebracht naar een andere streek waar de bloemen wel nog bloeien. Tussen haakjes : wie van jullie weet hoeveel km een bij moet vliegen om 1 pot honing te maken ? Duizelingwekkend !!! Niet moeilijk dat honing duurder is dan eieren.
We wachten nu op wat sensatie bij de verkiezingen. Van de eerste verkiezingen die we meemaakten (nationaal), hebben we niets gemerkt. Einde deze maand zijn het regionale verkiezingen plus gemeenteverkiezing. Ik heb al een minibusje langs de weg zien rijden met publiciteit van de AK partij - helemaal beschilderd - de chauffeur knikte me heel vriendelijk toe, maar .... ik heb geen stemrecht - en moest ik dat wel hebben zou ik toch voor een andere partij kiezen.
Indien ik leuke foto's van de gebeurtenissen kan sprokkelen, komen ze zeker op de blog.
Wij zijn niet de enigen die het hier naar onze zin hebben
Toevallig ... kwam ik op de blog terrecht van Marc en Sevim. Ze wonen sinds een jaar nabij Izmir. Hij Belg, zij Turkse. Meer vertel ik er niet over : de blognaam staat hieronder vermeld voor de geinteresseerde lezers. Toen ik DIT artikel las, voelde het zo verwant ... en heb ik gevraagd of ik het op mijn blog mocht publiceren ... JA dus, en dankewel Marc en Sevim !
"Ja, ik ben een vreemdeling hier. Maar ik voel me niet uitgesloten, niet gediscrimineerd. Integendeel, de mensen ontvangen me overal met open armen. Ze vinden me misschien wel een beetje raar maar maken graag een babbeltje. Vriendschap en de gastvrijheid – toch wel essentiële mensenwaarden – zijn hier heilig.
Als ik betaal in een winkel en ik heb vijf of tien kuros te weinig dan zeggen ze, laat maar zitten. Blijkbaar heeft niemand hier klein geld. Als ik betaal met 100 TL dan vragen ze of ik geen gepast geld heb. Heb ik het niet, dan zeggen zij, betaal het dan de volgende keer. Echt waar. Zelfs in winkels waar ik maar af en toe kom. Ik herinner me dat ik na mijn terugkeer uit België nog een krant moest betalen. Toen ik dat zei haalde de man zijn schouders op. 'Niet belangrijk'. Ik herinner me toen Sevim in de Colruyt afrekende en ze twee cent !!! te weinig bij zich had. De bediende zei – overigens heel onvriendelijk – dat ze dan maar iets moest terugleggen in de rekken want dat zij het zeker niet zou betalen.
Een andere mentaliteit, dat is zeker. In ons land wordt alles gemeten met geld, met tijd. Hier nemen de mensen nog tijd. In de zomer doen we onze inkopen bij een ouder koppel dat groenten verbouwt. Je zit er minimum één uur, je drinkt er thee of Turkse koffie en dat behoort tot die mensen hun gastvrijheid, of je nu iets koopt dat 1 TL of 5 TL kost. Het maakt niet uit. Je bent hun gast en ze behandelen je met vriendschap en respect.
Respect, iets dat zeer belangrijk is. Een van onze schrijnwerkers was een heel gelovige moslim en telkens de moskee opriep tot gebed ging hij bidden. Dat respecteer je. Waarom niet.
Als ik de mensen hier vertel over deontologische code bij de stad halen zij hun schouders op. Het eerste dat zij vragen is of politici ook een deontologische code hebben en dat doen ze met leedvermaak. Als ik hun vertel over een prikklok dan kijken ze me ongelovig aan. Tijd betekent iets anders voor hen.
Natuurlijk is het goed dat er regels zijn maar zijn we niet een beetje overgeregeld. Wat er hier te weinig is, is er in België teveel. Dat wordt gedragen – ook bij de stad – door een categorie van personeelsleden die door de doorsneewerkers – de luxepaarden – genoemd worden. Zij staan niet in voor het doorsnee werk zoals onze arbeiders en een groot deel van de lagere bedienden. Zij hebben vrijheden die het 'voetvolk' niet kent. Het zijn de 'kleine baasjes' die spreken over 'de missie van het personeel'.
De overgrote meerderheid wil echter zijn/haar job goed doen. Zij hebben geen boodschap aan hoogdravende woorden of missies, voor hun gaat dit terug naar de koloniale tijd. Zij willen enkel gerespecteerd worden en dat is hun volste recht.
Hopelijk alles okee in de Lage Landen.Dankzij de Internet krant weten we nog wat ginder gebeurt, want veel persoonlijk nieuws krijgen we niet meer – al bijna 5 jaar weg en soms voelen we ons een beetje vergeten ... Hoe is het spreekwoord ook alweer?“ uit het oog, uit het hart” ? Misschien wat hard gezegd, maar elk berichtje doet plezier als je ver woont.
Vandaag en juistgeteld over 1 maand zijn we weer in Belgenlandje : van 5tot 23 April. En nu wil ik niet horen “oh, we wisten niet dat jullie zouden komen “!
We blijven wat langer dan normaal - spijtig genoeg - want het is de beste tijd van het jaar. Reden ? Ik heb dringend een cataract- ingreep nodig want mijn zicht vermindert elke dag. Heb de onderzoeken hier laten uitvoeren, maar dat is een ander verhaal. Ik heb dus besloten om alles in Belgie te regelen. Ten tweede : Lieve komt in ons huis in Ichtegem wonen en we willen haar en Kia helpen met verhuis enzovoort. Ons huis zal weer een thuis worden ...
Nee, geen ander nieuws hier, tenzij het klassieke weerbericht. Na 2 dagen van puur lentegevoel met om en bij de 20 graden, is er nu weer harde storm – fluitende wind enz .., maar de pannen op het dak liggen gelukkig stevig vast.
"Muğla Marmaris de wijk, de sneeuw was de eerste keer na 22 jaar.
AA correspondent die informatie ontvangen van de ambtenaren van het directoraat Meteorologie Marmaris volgens de bloesem van de amandelbomen effectief zijn bij het terugdringen van de wijk is hoog na de regen, sneeuw tot een dikte van 5 centimeter. Autoriteiten, aan Marmaris in februari 1987 voor de sneeuw, de sneeuw, want van de instrumenten op weg naar de Marmaris-Turunç kon scramble. Sneeuw is leuk door het spelen van de bal na enige sneeuw, sommige van hen nemen aandenken foto's.Aan de anderekant, sommigeamandelbomen in bloeiin hetdistrictcentrum werd waargenomen. Tussen Marmaris-Turunç kunnen doen volledige drijvende Yusuf Ay, "een van de ochtend, me 'naar Marmaris naar sneeuw' zou ook, ik zou het niet geloven," zei hij. Weer de ambtenaren, de wijk van de temperatuur van de lucht werd gemeten op 3 graden, woensdag en donderdag 6 tot 9 gradentussen detemperatuur van de lucht zal veranderenaangekondigd. "
Dit inzoverre .... Vertaling via google, heb begrip voor de foutjes. Jullie zullen toch begrepen hebben dat het voor het eerst sinds 22 jaar gesneeuwd heeft in Marmaris, dat de kinderen (en volwassenen) konden genieten van sneeuwpret, dat de sneeuw in fel contrast was met de bloeiende amandelbomen en dat de weg Marmaris-Bayir afgesloten werd .......
De sneeuw kwam niet tot Selimiye - die raakte de berg niet over - dus voor ons geen sneeuwpret.
Weinig nieuws, maar ik probeer er toch wat te sprokkelen. We zitten in een - voor ons - heel koude periode. s'Nachts minder dan 10 graden en tijdens de dag maar eventjes boven de tien (boven nul natuurlijk). We durven wel niet klagen, want we zien dagelijks in de krant dat jullie er erger aan toe zijn - en met wat geluk kunnen we de was nog buiten drogen.
In het dorp wordt er aan 2 legale bouwsels verdergewerkt. Een kleintje beneden en ... een groot huis aan de overkant van ons weggetje MAAR gelukkig aan de achterkant van de toren. Ons panorama blijft intact !
De heuvel in november
de heuvel ... nu
We krijgen nieuwe buren ! Het wordt hier stilaan klein Europa : Belgie - Duitsland - Frankrijk - Nederland (in alfabetische volgorde om niemand te bruskeren). De nieuwe komen uit Munchen - hij Turk, zij Duits - met pensioen en hopen, net zoals wij, hier heerlijke jaren te kunnen beleven. We gunnen het hen van harte ! Maar, dat huis van wordt wel heel groot ... ik zou niet graag instaan voor het onderhoud ervan. Het is gebouwd volgend Europese normen, niet beseffend dat je hier 8 op de 12 maanden buiten kan leven.
Verder niets speciaals, veel groetjes en tot volgende
Eindelijk kan ik jullie vertellen hoe het afgelopen is met de afbraak van de huizen in Selimiye. Ewel Selimiye heeft het gewonnen !!!!! Afgezien van die 5 huizen in Taslica is er niets meer gebeurd, niet hier, maar ook niet in alle andere dorpen. Het is dus op een sisser uitgelopen (of een scheet in een netzak, zoals we in West Vlaanderen zeggen). Er is wel verbod om aan de illegale huizen verder te werken (die staan daar nu als betonskeletten) en alle bouwvakkers zijn naar huis gestuurd - voor hoe lang ? - dat weet alleen Allah. Toch niet normaal dat de overheid zo'n zware verordeningen publiek maakt en ze dan niet uitvoert (gelukkig maar) - het komt een beetje belachelijk over he.
Tja, die bliksem, dat was niet normaal hoor ! In de toren klonk het zoals op een slagveld. Na de eerste schrik ga je alles nakijken en je raakt ontmoedigd omdat je niets dan onherstelbare toestellen meer overhebt. Gelukkig kon ik de computer van de buren gebruiken ... tot 3 dagen later ... Toen kwam een storm - ongelofelijk - ik heb de hele nacht niet geslapen omdat ik dacht dat het dak er zou afvliegen. De storm in Belgie op 25 januari 1990 was een briesje hierbij vergeleken - toen heb ik gewoon doorgeslapen. Her en der inderdaad daken afgewaaid en heel veel telefoonkabels afgebroken. Weer pech, ook die van Jos was gebroken - weer geen Internetverbinding meer.
En dan ? Dan kan je niet verder ontmoedigd raken, je legt je erbij neer zodra je de zon weer ziet schijnen en de bloesems aan de amandelbomen ziet opengaan. Ooit komt alles wel weer in orde.
En ik kan niet nalaten er een kiekje bij te zetten van .... een klein hondje met veel pretentie en van een onderdanig huissloofje
Gisteren zijn we thuisgekomen met alle nieuwe apparatuur. Ali Baba is bezig met TV en aanverwanten te installeren en ik met de computer. Nee, geen laptop meer na 2 doodgebliksemde op 5 jaar tijd. Een desktop dus met een losstaand "klavje". Gelukkig kon ik een Engels klavier -qwerty- bemachtigen, want een Turks is me te lastig met al die gekke lettertekens. Er hangen nu ook 2 losstaande "hoparlôrs" aan .... ik vind die Turkse schrijfwijze van de hun toegeêigende Franse woorden nog altijd grappig.
Binnenkort komt meer nieuws, want nu heb ik heel veel terug te installeren op de nieuwe computer.
Deze keer is het echt niet mijn schuld dat er geen nieuws kwam. Een blikseminslag gehad 2 weken terug. Enkel de keukenapparaten bleven gespaard EN wijzelf ook, wat natuurlijk het belangrijkste is. Nu uitzien naar een nieuwe computer, printer, TV, receiver, DVD enzoverder ...
Vermits ook de telefoonlijn al 2 weken plat ligt ondanks aandringen om herstel, zullen jullie nog even moeten wachten op verder nieuws. Nu gebruik ik even de computer van vrienden.
Tot in betere tijden en veel groetjes, Hilde en Ali Baba
DE machine kwam ... zag ... en verloor - voorlopig
Inderdaad, deze voormiddag kroop de Hydromek de heuvel op ... op weg naar een nieuwbouw helemaal boven, begeleid door een 6-tal auto's van de Jandarma. Het halve dorp was op de been met begrafenisgezicht. De altijd vriendelijke dorpelingen hadden zelfs niet de moed effe goeiedag te zeggen. Pers en TV waren ook van de partij om het gebeuren vast te leggen.
En toen ... net voor de Hydromek aankwam bij het huis van Jos stond een terreinwagen dwars over de baan - geen doorgang meer mogelijk. De bevolking ging er allemaal ook staan en ze begonnen te discuteren en te scanderen. Blijkbaar met resultaat, want .... na een hele tijd maakte de Hydromek rechtsomkeer en de Jandarma, ondertussen gesteund door de Traffik Polis maakte zich ook uit de voeten.
Het dorp was één, dàt was duidelijk. Nu, het hele dorp is op één of andere manier familie van elkaar en, ze zijn allemaal schuldig aan dezelfde zonde : illegaal bouwen.
En toen ... is er beneden in het dorp een gevecht begonnen ... en binnen de kortst mogelijke tijd kwamen 2 trucks vol soldaten aan. Heb vernomen dat er geschoten werd - dat iemand afgevoerd werd met de ambulance ... en 6 personen naar de gevangenis. Maar dat heb ik alleen van horen zeggen, want ik ben veilig boven gebleven. Tenslotte ben ik geen oorlogsjournalist hé
Ik denk dat het hele verhaal nog een lang staartje krijgt en dat de opstand wellicht een negatief gevolg kan hebben voor Selimiye. De vernieling van de illegale bouwsels zou duizenden gebouwen omvatten in de hele Provincie.
In alle geval is de Hydromek weer op weg naar Mugla (hoofstad van de Provincie), waarschijnlijk voor reparatie, want de ruiiten waren ingeslagen.
Nee dus, DE machine is nog niet aangekomen en alle huizen staan nog recht. Maar iedereen is zenuwachtig en wacht op wat er kan komen. Gisterenavond begon iemand een nieuwe bouw op te zetten aan de overkant van de weg achter ons. HERRIE !!! Burgemeester, Jandarma en betogers uit het dorp waren erbij. Het was al hellestekedonker en toch moesten die volle betonmixers de berg op geraken - spannend ... Legaal of niet legaal : er mag niet meer gebouwd worden.
Maar toch ongelofelijk : het enige wat je hoort in het dorp zijn bouwgeluiden ... ze denken dat de regering de plannen niet zal doorvoeren. Voor ons moet het niet, maar er moet toch paal en perk gesteld worden aan alle illegale woningen.
Vervolg op vorig bericht : "de geruchten" vertellen dat "de machine" morgen naar Selimiye komt. Ze zouden beginnen op onze heuvel om de recent gebouwde huizen plat te leggen - pers en TV aanwezig. Ellendig gevoel. Ik hou jullie op de hoogte, afwachten dus. Maar, de mentaliteit is zo anders hier : de mensen blijven verder bouwen ondanks de dreiging dat de boel tegen de grond gaat. Wij, Westerlingen zouden eerder redden wat er te redden valt.
Op dit ogenblik is het de tijd van het jaar voor de "çintar", een soort paddestoelen én een delicatesse. Overal zie je mensen langs de straat die ze aanbieden. Wel niet goedkoop naar Turkse normen : 4 euro per kilo. Ze zijn moeilijk te ontdekken, ooit ging ik eens met Bahri op zoek ... hij vond ze allemaal en ik niet ééntje ! Die krengen verstoppen zich het liefst onder dennennaalden ... en dat wist ik toen nog niet
.
Deze week was ik in Mugla (2 uur rijden) en kon deze foto van de groentenmarkt sprokkelen ... een heerlijkheid aan verse groeten en fruit
Kerst en Nieuwjaar zijn weer voorbij en we hopen allemaal op een nieuw superjaar. Soms lukt dit, soms niet ...spijtig genoeg.
We hadden een heerlijke tijd met ons An hier, ze genoot met volle teugen van ietwat kouder weer, maar meestal zonnig en ... dus heel genietbaar. De eerste dag na aankomst zelfs BUITEN ontbijt !!!
en heel veel wandelen stond ook het programma
Ze is nu weer in Belgenland aangekomen en bibbert.. zoals jullie allen, sorry.
Maar nu even wat over de titel : PANIEK. En met reden ! De "Regering" in Ankara vindt dat de Zuid-Westkust niet genoeg stemmen oplevert ... en na onderzoek zagen ze dat er hier in de streek heel erg veel aan wildbouw gedaan wordt ... Dààr hebben ze gelijk in, maar ware het niet beter wildbouw op te schorten zonder voor drama's te zorgen ? NU : de hele streek zit onder spanning : Taslica : 12 huizen, Sögüt : 92 huizen, Bozburun : weetikniet, Selimiye 175 huizen, Orhaniye : 120 huizen, Hisarönü : 300 huizen ............................. Het hele schiereiland zal eruitzien alsof er oorlog was .... indien DAT doorgaat. Na wat schudden en beven van schrik .. zou de toren niet op de vernietigingslijst staan, maar, je weet het nooit hier.
Kunnen jullie dàt voorstellen ? .. de "machine" komt eraan en legt gewoon je huis plat ! ALS de regeringsplannen doorgaan ... mag het hele schiereiland alle toerisme vergeten ... En het ergste vind ik nog dat er zoveel autochtonen op "de lijst" vermeld staan. Hun hele bezit en leven zou gewoon weg zijn.
Vorige Maandag is de machine begonnen in Taslica : eerste dag : 2 huizen plat (die wel gebouwd waren op grond van de staat) ... hoe en waar zal het eindigen ?
Spannend, maar niet leuk. Nu afwachten en zien ... Het énige positieve eraan is dat ... Selimiye misschien Selimiye zal blijven ... even toch.
Tot vorig jaar zagen we de houten ploeg met een ossenspan,...
Dit jaar enkel nog tractors.
Een Selimiyaanse akker, pas gezaaid en geploegd ... een Vlaamse boer zou zich de haren uit het hoofd trekken, en toch begint het graan binnen de 2 weken boven te komen dankzij de vruchtbare grond. De productiviteit zou wel serieus kunnen opgevoerd worden als er iemand het zou zien zitten die stenen weg te brengen. Nu ja, bij de volgende ploegbeurt komen weer evenveel stenen boven ... waarom zou je je de moeite getroosten ?
Oef, net terug elektriciteitstoevoer !!! 36 uur NIKS tengevolge van een zeer zware (droge) storm. Ik moet wel zeggen dat het heel lang geleden was sinds we het nog zolang zonder stroom hebben moeten stellen. Gevolg, de zaken een beetje verwaarloosd : oplaadbare lampen maar half opgeladen, gaslamp ... geen gas meer, dus, dan maar "dinner by candlelight" en vroeg in bed.
Dan ben je natuurlijk vroeg wakker - en uit bed - en kan je genieten van het prachtig rood aan de hemel voor de zon opkomt ...
In ons Belgenlandje zou zo'n toestand een halve revolutie uitlokken ... maar hier ... ondergaan ze het gelaten - uiteindelijk kennen ze elektriciteit pas sinds 1987. En wij hebben er eigenlijk ook niet zo'n probleem mee. Gelukkig maar dat de vrieskast heel dapper is ... anders konden we heel wat vlees voederen aan de dieren. Maar, de vreugde die je voelt als er terug stroom is ... ken je niet als je altijd stroom hebt !!!
Ik ben Hilde 
