emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Nu, inderdaad, dé mooiste tijd qua natuur. Alles is nog groen en overal bloemen en lammetjes. Een maand verder ... en alles verdort weer tot de Oktober of November regens nieuw leven geven. En als je er midden in leeft kan je er ook 100 % van genieten.
Hallo Iedereen !! Pasen hebben wij doorgebracht onder een blauwe hemel met 25 graden, sorry hoor, maar we hebben er toch van genoten. Om jullie te troosten zal ik er ook maar bij vermelden : voor de volgende 5 dagen wordt er regen voorspeld en ja dan voelen we ons weer in Belgenlandje. Vandaag 1 April en ik heb speciaal aan jullie allemaal gedacht en een Aprilvis geklost. Even voor Pasen vond ik op de blog van Gisela (seniorenblog : terug naar t kantkussen) 4 leuke carnavalvissen. Natuurlijk heb ik ze onmiddellijk gekopieerd en erop gevlogen gelijk Stoffel op zijn kat. 3 vissen zijn nu af, maar ik vergast jullie op Vis nummer 3 omdat ik die een échte Aprilvis vind. Voor nummer 4 moet ik nog even wachten tot ik de goede raad van Gisela kan inwinnen (is momenteel in vakantie), want ik ken nog niet àlle slagen en ben blij met een lerares die me altijd bereidwillig helpt. Hier ter plaatse moet ik natuurlijk geen hulp zoeken. Kloskant is niet gekend in de streek, wèl naaldkant en fijn haakwerk. Voor het garen moet ik minstens naar Marmaris rijden, want katoen ???? In een land waar katoen verbouwd wordt, worden meestal polyester garens gebruikt en linnen garen, dat is helemaal niet voorhanden ! Een voordeel is wel : àls je katoen vindt is het spotgoedkoop. En nu het nieuws uit Selimiye. Eigenlijk verbaast het me nog steeds dat er toch altijd nieuws is in ons klein dorpje, vooral als we denken hoe weinig nieuws er van jullie naar ons toe komt. Ik weet niet of het Selimiye nieuws jullie interesseert, maar zal het toch maar vertellen. Eerst en vooral : het standbeeld van Atatürk. Dat mag zelfs in het kleinste dorpje niet ontbreken en wordt heel erg in ere gehouden. Vorige lente : rondom het standbeeld : gras gezaaid maar ze hadden geen grasmaaier, het gras verdorde en de eer die Atatürk bewezen was verkommerde. Einde het jaar zag ik de mannen bezig om het gras (??) te vervangen door kleine kasseisteentjes. Natuurlijk niet waterpas gelegd volgens de regels van de Eernegemse kasseileggers. En nu : verrassing !!!! Is weer vervangen door JA, glanzend roze en bruin marmer. Atatürk zal kontent zijn dat er zoveel jaren na zijn dood nog zoveel aandacht aan hem besteed wordt in dat kleine uithoekje van zijn land. En dàn : DE promenade. Rond het centrum langs de bocht van de baai werd een promenade aangelegd in breuksteen, beetje hobbelig en nu al op diverse plaatsten hersteld of aan herstelling toe. Maar om de X meter staat ook een zitbankje èn een straatlamp (die nog niet aangesloten is) èn zelfs een vuilbak !!! (nvdr de containers langs de straten lopen wel weer over laat ons hopen dat ze die van de promenade schoonhouden) En ja, NOG nieuws : nu zijn ze bezig een soort vlottende steiger te bouwen (met vlottend beton) zodat de boten gemakkelijker kunnen aanleggen. Naar het schijnt zal die steiger elke dag groeien tot aan de overkant van de baai. We stellen er ons vragen bij : zullen er dààrom méér boten komen ? Moeten die allemaal voorzien worden van water en elektriciteit (zoveel hebben we van beide niet op overschot) en ja, zullen die allemaal hun vuil dumpen (die toch niet afgehaald wordt). Ik weet, het zal natuurlijk betalen worden voor de boten die er aanleggen. Nu even afwachten en zien of er nu méér boten de baai van het dorp inkomen of toch liever gratis in de volgende baai Sigliman blijven liggen. En nu zijn we aan het uitkijken hoeveel toeristen Selimiye dit jaar zal krijgen. Buitenlanders ? Heel weinig. Dus Turken. Het aantal bedden in hotels/motels en pensions is dit jaar weer enorm gestegen. Zullen ze volzet geraken (enkele maanden dan toch)? O ja, was vergeten te zeggen : met ons alles super Okee, het leven van Muhamed in Turkije is nog altijd het aards paradijs (zolang den Ali Baba wil koken tenminste). Genoeg voor vandaag, hopelijk alles goed bij iedereen en tot volgende. Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Nog voor we hier kwamen wonen werd het : "Kumru Kulesi", of "de toren van de Turkse tortel". Blijkbaar kunnen deze duifjes onze keuze naar waarde schatten ... Ze komen elke ochtend brood en kaaskorstjes eten en nadien vergasten ze ons op een vrijpartijtje ... Van oorsprong zijn ze Turks, maar in de jaren 1950 emigreerden ze massaal naar het Westen. Gelukkig blijven er hier nog enkele over. Ze zijn ook heel voorbeeldig (?) in hun gedrag : ze houden zich aan één partner voor de rest van hun leven.
In een moslimland betekent Pasen : NIETS. Er wordt gewoon verder gewerkt als elke dag, als elke zondag. We verwachten morgen zelfs betonmixers op de heuvel om de nieuwbouw van de Fransman te spijzen. Verder ??? Ik durf het bijna niet zeggen, maar ja ik moet eerlijk blijven : vandaag 21 graden, blauwe hemel en mijn wangen gloeien van de zon...Ik hoop dat - ondanks de kou die de lage landen nu teistert - jullie toch nog DE volle maan kunnen zien.... een lichtpuntje in de duisternis ???
Den Ali Baba en ik wensen jullie allemaal een goed Paasfeest !
Veel groetjes, Hilde
Hallo Allemaal !!! Heb deze keer niet te lang getreuzeld om weer eens iets te laten weten. Vind mezelf formidabel dat ik jullie niet vergeet (ha ha ha) Veel nieuws is er niet maar ja, toch weer eens even van ons laten horen. Gisteren 21 graden, maar je kon niet buiten komen !!!! Wind !!!! Zelfs de honden (Moosje is weer op pension) kwamen enkel buiten voor de natuurlijke behoeften. Gelukkig is de wind ’s avonds gevallen en … zalige stilte om te slapen. Je kan je gewoon niet voorstellen hoe luid dat fluiten van de wind klinkt. Vandaag een 3 tal graden minder, maar lekker in ’t zonnetje. Dus wat geschilderd en geklost. Ondertussen heb ik foto’s gesprokkeld van de 3 nieuwe huizen (?) langs ons weggetje. Allemaal heel verschillend, daarom een foto erbij. Binnenkort – als die huizen bewoond zijn hebben we wel een probleem : teveel auto’s op de weg en … er is maar plaats voor één. Moet je een andere auto kruisen, dan moet ofwel de één ofwel de andere terug en dekking zoeken. Ik toon eventjes een foto van de nieuwe huizen (mèt mijn ongenadige commentaar erbij). De eerst opgestarte was deze (legaal) : Eigenaar : plaatselijk en uitbater van het gerenommeerd restaurant Sardunya. Zal na afwerking duidelijk in orde zijn met alle luxe en zwembad : nog niet klaar en toch reeds verhuurd voor 10.000 Euro per jaar (volgens de dorpsroddels).
Mijn persoonlijk idee is dat het een beetje een mastodont is die niet echt past in Selimiye.
De volgende kwam als een paddenstoel uit de grond (illegaal), en … lijkt ook een beetje op een te hoog uitgegroeide paddenstoel, kijk zelf maar. Eigenlijk normaal, gezien de ligging : ze hebben totaal geen zicht op het panorama aan de grond vermits het lelijke huis van de kolonel recht voor hun neus staat. De eigenaars : uit Istanbul, maar komen er zelf in bewonen. Ligging : tussen ons en Jos. Bouwstijl : veel beter dan de meeste andere bouwtjes in ons dorp, maar, ja, normaal want hun dochter is architect ! (ik heb lang gedacht dat dit beroep niet bestond in deze contreien.
c
Nummer drie : ja, gebouwd door dorpsmensen in dito stijl : vierkante betonblok (ook illegaal). Maar toch veel te groot als ééns gezinswoning. Wàt het wordt ??? Even geduld en we zien het wel.
En dan spreek ik nog niet over “beneden”. Ongelofelijk wat er deze winter bijgekomen is. Het spijtige ervan is wel dat de mooie oude authentieke bouwtjes moeten wijken voor die lelijke betonblokken. Even een nostalgische foto van een huisje beneden dat ik graag had gerestaureerd …. Maar er is sinds kort niets meer van terug te vinden. Als de bulldozer komt … doet hij zijn werk goed !
Zo, meer te vertellen is er niet en tegenwoordig is het hier niet van “de boer, hij ploegde voort” (binnenkort heeftie geen land meer om te ploegen), maar … van “de bouwer, hij bouwde voort” … onze bezoekers van de eerste jaren zullen hun ogen uit hun kop kijken als ze nog eens terugkomen ! We dachten altijd “het zal onze tijd nog doen”, maar nu denken we dat dat niet meer zal lukken. En, nog iets : toen ik de toren voor het eerst zag, kon ik gewoon door iedereens tuintje doorlopen, ja, recht naar boven en zonder probleem en werd zelfs verwelkomd door de bewoners ! En nu .. SNIF, overal muurtjes en muren, ja, stilaan worden alle geitenpaden geblokkeerd, oh zo spijtig. Dus ja, Selimiye steunt de Koerdische arbeiders om … hier muren te bouwen, want daar voelen de Turken zich te goed voor. EN haha, straks zijn er ook geen bergen meer, want ze hebben die stenen nodig om muren te bouwen ….. Dit wordt wel vooruitgang genoemd hé
Goeie avond iedereen !!! Ben een beetje opgewonden want – vers van de pers - … eindelijk GOED nieuws !!! De zon in ons hart begint weer te schijnen : ons An voelt zich fysisch genoeg in orde om … weer eens naar Selimiye in vakantie te komen. Ze komt met ons mee op 11 Mei en gaat terug einde Mei. Het weer zal zeker in orde zijn voor haar want tijdens die periode : heerlijke zon en nog niet te warm. Den Ali Baba en ik hadden al voorzorgen genomen tegen haar mogelijke komst. An wil beneden slapen, maar er is geen bed, dus vroeger was dat kamperen. Nu heeft Ali Baba een aangroei getimmerd (met recup hout) aan de bestaande bank (die te klein is om op te slapen) zodat An nu een comfortabel bedje heeft beneden. Ik was ook even aan het denken - meestal spreek ik over mijzelf - maar, over den Eddy mag er ook wel eens iets gezegd worden. Hoe hij het doet weet ik niet, maar hij slaagt er nog altijd in – na bijna 4 jaar – om een super verrassingsontbijt voor me te serveren. En, sinds ik niet meer werk is het ontbijt voor mij primordiaal.
Weer een beetje meer veiligheid in de streek : in elke gevaarlijke bocht werden vangrails geplaatst. Ja, voorheen raadde ik iedereen aan niet naar hier te komen per auto als het donker was (vooral voor wie de streek niet kent) Nu : veiliger, maar het doet afbreuk aan de schoonheid. Ik hoop wel dat er mensenlevens mee gespaard worden. Even een foto van vorig jaar … toen je de witte lijn nog moest volgen …. recht de dieperik in hahahaha. Met de regen en de wind van vandaag zijn de late amandelbloesems weggewaaid. Nu staan de wilde perenbomen in bloem – prachtig, maar de vruchten zijn oneetbaar en nietig. Misschien zou ik me een beter eens toeleggen op het enten van bomen, er staan zoveel van die bomen en dienen tot niets ! En ja, Guy, de Fransman bouwt verder aan zijn droom. Ik begrijp hem, maar vind het toch heel spijtig dat hij door ZIJN droom een hele berg - én het zicht erop - een zielig uitzicht bezorgt.
.
Verder niets speciaals en veel groetjes !!!!! Hilde en Ali Baba
Een vrouwtje ... een touwtje ... en een schaap eraan. Waarschijnlijk hangt het oudste schaap eraan want alle andere volgen haar overal. En, oh zo leuk die dartele kleine lammetjes te zien rondhuppelen. Nu is er nog plaats voor schapen en dito hoedsters, maar als alles volgebouwd wordt waar kan je dan nog voer voor de schapen vinden ? Die dieren hebben ook elke dag honger hé ! Een afgespannen weide zoals bij ons bestaat hier niet. Gewoon maar een vrouwtje die bij haar diertjes blijft en ondertussen zit te mijmeren, wol te spinnen of te breien.
15 jaar geleden : overal prachtige zuivere baaien ...
"Kust der heerlijkheden waar het water levensverhalen weerspiegelt met de tand des tijds knagend aan het land. Waar blauw blauw is en de zee je niets verbergt. Baaien in de Turkse kust tientallen, honderden, duizenden; verborgen en geborgen, waar ontwake n nog een droom is en dagdromen realiteit " (Bruno Flour - juli 1995).
Spijtig genoeg is dit verleden tijd aan het worden. De baaien worden vervuild en overal worden restaurants gebouwd .... in elke mooie baai liggen ettelijke boten : gulets, zeilboten en jachten. Wààr is de tijd van toen ? Wij hebben de mooie tijd gekend èn hebben er met volle teugen van genoten. DIE tijd ... komt niet meer terug. Onze eerste keer met Mizana : 1993 : toen nog een primitieve gulet : het anker werd nog met de spierballen opgehaald, de énige luxe aan boord was de (verplichte) boordradio (GSM was toen nog niet weid verspreid) ... we vonden het heerlijk zwalpen van baai tot baai in alle eenvoud, rust en eenzaamheid. We misten het confort niet dat de reizigers van nu eisen. Elke vakantie aan boord was ronduit heerlijk.(indien interesse, even kijken naar het hele begin van mijn blog "hoe het begon"). Soms leek het op een gebed, al die schoonheid van de natuur, de stilte en het heerlijke samenzijn van ons gezinnetje na een hard werkjaar.
Hallo allemaal !
Een berichtje om te zeggen : neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, HIER SNEEUWT HET NIET !
We worden overspoeld met mailtjes om te vragen of we ondergesneeuwd zijn. Onze dochters worden ook bestookt met vragen als . JAAAAA zijn je ouders niet ondergesneeuwd ?
Selimiye ligt vlakbij de zeespiegel en heeft een beetje een micro klimaat. Het gebeurt dikwijls dat we rondom zwarte wolken zien en boven ons dorpje een cirkel blauwe lucht. Gisteren was een man van 70 bij ons op bezoek woont sinds zijn geboorte in de streek en heeft maar 2x sneeuw meegemaakt ! En dat was dan nog sneeuw die niet bleef liggen, daarvoor koelt de grond niet genoeg af. De laatste 2 dagen was het wel bitter koud (s morgens slechts 3 graden). Moest het echt beginnen vriezen zou het een ramp voor iedereen betekenen want alle waterleidingen liggen buiten zonder enige bescherming, en , veel mensen hebben hun wasmachine buiten staan.
Feit is : in Europa wordt nieuws verspreid zoals in Griekenland en Turkije is er grote sneeuwval. En dan denken alle bekenden ocharme Hilde en Eddy, die zijn voor het goede klimaat naar Turkije gaan wonen. DE grote fout aan dat denken is : Turkije is zo groot, maar is één land, zelfde naam en zelfde noemer. Dat schept wel foute gedachten in kleine landjes zoals België en Nederland.
Zo, tot volgende keer en veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba
Zowat een week geleden … Lente !! Je voelde de natuur veranderen, je zag overal zomaar opeens bloemknoppen openbarsten, de temperaturen werden zacht, heerlijke zon en blauwe hemel. Het leek stabiel en mee met de vogeltjes voelden we ons bloed stromen en konden we niet weerstaan aan schoonmaak- en schilder beurten. 3 jaar terug schilderde ik alle houtwerk buiten in éénkleurig groen (waar er voorheen 5 soorten groen gebruikt werden – typisch Turks – heeft geen belang en … groen is toch groen). Gezien de combinatie van zon, wind en zoute lucht de verf heel snel aantast moest er een nieuwe laag gelegd worden. Toen ik de kleurenkaart bekeek dacht ik “waarom eigenlijk verdergaan met groen ?” en ik liet me verleiden door …Visne rood (kriek). Nu het werk al gedeeltelijk gedaan is oogt het zoveel mooier en rijker tegen de grijze muren ipv van dat arme groen ! Het is zo moeilijk een natuurlijk kleur groen te vinden hier, dan beter iets dat contrast maakt, dachten we, en … wij vinden het een succes.
Maar ja, deze tijd kan het weer nog niet stabiel zijn, dus : vannacht terug begonnen met episode Herfst. Vreselijk huilende wind, bliksem en harde donderslagen (hoewel ik er niks van gehoord heb … had oordoppen in tegen het nachtelijk gezang van mijnen Ali Baba). We wachten af tot de Lente terug komt, dan kunnen we verder klussen. En ondertussen kan ik weer …. jaaaaaaaaaaaa klossen ! Op de web blog van Gisela “http://blog.seniorennet.be/kantklossen/” of “terug naar ‘t kantkussen” is de eerste zin : “een hobby die een passie werd”. Misschien klinkt het voor velen saai, maar ik heb het ook zo ervaren …ik zou er zelfs ’s nachts voor opstaan !!
De voornoemde Lente heeft ervoor gezorgd dat alle amandel bloesems open barsten ! Gewoon prachtig en zoals ik een maand geleden zei : NU is Selimiye veranderd in één wit/roze wolk van bloesems waar de bijen in zoemen en nectar slurpen naar hartelust. Voor we in Selimiye kwamen wonen waren we er enkel tijdens de zomer en in het najaar geweest en … wij vonden het toen al zo mooi. Ik geloofde Bahri niet toen hij zei dat het tijdens de Lente nog veel mooier was, maar juist : hij had gelijk !
Voor de rest : niets te beleven tenzij regelmatig een versperde weg omwille van nieuwe bouwwerken - meestal illegaal. Daar sta je dan, je kan niet terug en je kan niet verder, dus : wachten tot de weg weer ontlast wordt van betonmolen, vrachtwagen ofzo. Nu ja, de frequente boodschappen doe ik toch te voet en de Tata doet niet veel meer dienst dan éénmaal per week. Blijkbaar is onze heuvel in trek momenteel – erg genoeg – wij hielden ervan afgelegen en rustig te wonen. Er is nog geen reden tot paniek : het is nog geen lintbebouwing en de afstand tussen de huizen is ruim. Maar .. blijkbaar smachten de in stress levende mensen meer en meer naar eenzame afgelegen plekjes – ver van de bewoonde wereld om te mijmeren bij een prachtig uitzicht. Marmaris is al veraf (1 ½ uur van het dichtste vliegveld – is nu eenmaal gelegen op een schiereiland) – Selimiye ligt nog een uurtje verder – wij : op de heuvel (13 jaar geleden onbewoond gebied) – en NU … zijn er 2 bouwwerken aan gang heel veel verder en hoger ! Haha, dan denk ik ”als je ’s avonds zonder sigaretten valt, zal je zeker het roken afleren” want, van dààr af naar het dorp in het donker !!!....... Laatste nieuws : ik boekte gisteren onze volgende komst naar België ! Een meevallertje, want je moet zoeken en zoeken en zoeken en dan .. BOEKEN als je dàt ziet : goeie prijs, goeie periode. We komen van 25 April tot 11 Mei en hopen toch vele van jullie te zien. We willen natuurlijk de dochters (èn schoonzoon die zich nu ernstig inspant om zijn Nederlands te perfectioneren) terugzien. Ons An voelt stilaan beterschap in been en voet. Ok, het gaat langzaam, maar zolang het de positieve richting uitgaat zijn we heel blij en opgelucht. Zo, tot volgende keer en veel groetjes !!!!! Hilde en Ali Baba
Misschien een nieuw woord; we zagen het al heel dikwijls tijdens de wintermaanden maar ... NU kon Ali Baba het op foto vastleggen. Nog steeds ongelofelijk hoe snel het weer hier kan veranderen, en je ziet, hoort en voelt het ook. Boeiend om ernaar te kijken !
Geloof me of geloof me niet : vandaag EINDELIJK alles OPTIMAAL !!! Dit wil zeggen : water genoeg want het is winter en er zijn geen leidingen kapot elektriciteit al bijna het hele jaar (wil zeggen bijna 1 maand) zonder ernstige stroomonderbrekingen een prachtig weertje zonder regen, want regen betekent ook donder en bliksem, en dàn haal je gewoon alle elektrische apparatuur uit de stroom - Telefoon weer in orde hahaha, ja de lijn was enkele dagen weg en een automatische dame aan de lijn vertelde me dat hij afgesloten was !! ?? Ik had alle rekeningen stipt betaald, dus ??? Ja we hadden er nooit aan gedacht dat de telefoonrekening op naam van Bahri staat. Die had ergens een foutje gemaakt en was een klein bedragje vergeten te betalen na verhuis (of rekening niet aangekomen hier heel goed mogelijk). DUS : ALLE rekeningen op zijn naam werden afgesloten ook de onze ! Maar sinds vanmorgen kan iedereen weer rustig opbellen en last but not least : den ADSL ! We sukkelden als maanden is wel normaal dat ik er blijf over zagen eerst de werken in het dorp met nieuwe lijnen en palen, maar bij ons bleef het miserie miserie miserie. Inloggen, eventjes internetverbinding en om de 5 àf 10 minuten eruit vallen. Was bijna puudonnozel ! Vorige week kwamen dus 2 stevige mannen onze lijn checken .. alles OK, maar je modem is kapot ! Ja, dat betekent weer een ritje naar Marmaris. We dachten al : is geleverd in juni 2006 en 2 jaar garantie, dat komt goed . Weer misrekend ! Het winkeltje gezocht en daar vertelden die lieve jongens me dat die modem naar Istanbul moet opgestuurd worden : minstens 3 weken zonder modem (en zonder verbinding). Oplossing ondertussen ? Nieuwe kopen ! Dat is de service en garantie die normaal is in Turkije. Mijne kapotte modem wordt nu opgestuurd en na 3 weken zullen ze me weten te vertellen of het een technische fout is of een fout van de gebruiker. Technische fout : we krijgen een nieuwe (maar hebben ondertussen wel een nieuwe gekocht hé). Fout van de gebruiker (zijnde : wij) : nikske ! Maar wat zouden wij fout hebben kunnen doen ??? Wij hebben dat ding nooit in de afwas gestoken hoor ! Ja, gisteren de nieuwe modem geïnstalleerd en nu hopen we dat we iedereen weer volop mailtjes zal kunnen sturen. We genieten vandaag dus . van onze OPTIMALE DAG !!
En dan denk je even : WAT ZIJN WE VERWEND !!! We wonen in een uithoek van de wereld, we waren Europese normen gewoon : knopje indrukken en alles werkt - kraantje open en er komt water - en liefst zo snel en vlot mogelijk. En toch ... je beseft het mooie ervan niet als het altijd voorhanden is.
Veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba
Misschien zijn wij de enige Belgen die met een Tata rijden ??? Nee, duidelijk niet het autootje van 1700 Euro dat deze week in de kranten kwam, dat was een mini versie. Wij rijden sinds onze aankomst met een Tata Pick up : heel handig en zelfs bij het slechtste regenweer geraken we de heuvel op dankzij de 4x4. En onze nummerplaat ? 48 staat voor de provincie Mugla en MC staat voor "vreemdeling" - lettelijk misafir of gast. Zo weet elkeen dat wij inwijkelingen zijn. Ja, ons nummer, toegekend in juli 2004 is 560, maar ondertussen zijn zoveel MC platen op de baan, dwz heel veel meer inwijkelingen, zelfs verdubbeld op zo'n korte tijd. Ja, meestal Engelsen; die schijnen massaal hun eiland te verlaten om warmere oorden op te zoeken, en ... hebben ze geen gelijk ???
Heerlijk zonnetje, blauwe hemel en de bergen vol met wilde anemoontjes !!! Wel frisjes na zonsondergang, maar we kunnen ermee leven. Het verschil met Belgenlandje voelde ik al meteen bij terugkomst in Antalya. Ja, ik ben in België verwelkomd door vriesweer : KOUD ! Maar heel aangename eindejaarsdagen gehad bij de dochters en met de familie. En natuurlijk hadden An en Lieve enkele klusjes klaar liggen voor moeder de tijd werd dus heel snel ingevuld. Ik heb trouwens de meeste tijd in Antwerpen doorgebracht. Weer wakker worden met een wekker opstaan als het nog donker is de aangevroren ruiten van de auto schoonmaken An naar het werk brengen enz ik was eigenlijk dat soort leven al een beetje vergeten.
Wat me het meest hindert in mijn vroegere vaderland ??? Vooral het lawaai, de drukte, het verkeer, de donkergrijze wolkenmassa en de druilregen. Net voor de Kerst aangekomen . dus : overal kerstversiering (ben ik ook niet meer gewoon), haastige shoppende mensen, Kerstmuziek in de straten, het viel allemaal wel een beetje op me na bijna 4 jaar Selimiye.
De reis zelf is heel voorspoedig en stipt verlopen. Een dagrit met de bus : alleen al de moeite waard om het Taurusgebergte met zijn mooie landschappen en besneeuwde toppen te zien. Tegen donker in Antalya, dus ik rekende op een leuke avondwandeling door de oude stad, maar ik was de weergoden vergeten en die beslisten er anders over. Gietregen donder en bliksem ! De straten zagen er eerder als riviertjes uit. Ben dan maar braafjes in mijn hotelletje gebleven met een Raki en een boekje. De taxi stond stipt om 3.30 AM voor de deur het vliegtuig was op tijd de trein maar even vertraging en mijn broer wachtte me op in Brugge. Vertrokken in Selimiye om 8.30 de zaterdagmorgen en aangekomen in Brugge op zondagmorgen om 11 uur.
De terugreis was even stipt en gelukkig was er een bijna directe aansluiting met de bus naar Marmaris. Reeds op de trein in Brugge ontmoette ik een dame die reeds 18 jaar in Turkije (Fethiye) woont. En (toeval ?) op het vliegtuig zat een man naast ons die al 7 jaar in Bozburun woont (een dichte buur dus) Nooit eerder meegemaakt in alle geval : met 3 in Turkije wonende Belgen op één vliegtuig. Het was zeker geen saaie vlucht, gespreksstof genoeg tussen 3 geestesverwanten. Meestal zit je naast gestresseerde mensen die nood hebben aan een zon-vankantie tijdens het traject Brussel- Turkije. Ik ben dan rond 1.30 in de nacht in de toren aangekomen. Mutlu was verbaasd me te zien na 3 weken. En den Ali Baba was ook content hoewel hij zei nu is mijn vakantie voorbij Hij heeft die drie weken als een kluizenaar doorgebracht slechts éénmaal naar de markt in Bozburun en verder ? Ewel, zelf maar brood gebakken om toch niet naar het dorp te moeten !!!!!
Het weer was de hele week prachtig, maar vanaf maandag wordt er regen voorspeld. We kregen deze winter al meer regen dan de vorige 2 winters samen. OEF deze zomer wellicht geen watertekort.
Zo, genoeg voor vandaag, meer nieuws is er toch niet.
Veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba
Mandarijnen, clementijnen, appelsienen, aardappelen, rapen, rode en groene paprika, prei, pijpajuintjes, bloemkool, paddestoelen en uien : gekocht op de markt voor 16 Lira(10 Euro) alles samen .....
Een Nieuw Jaar - een nieuw begin ? - of gewoon maar verdergaan ...
Mijn wensen voor jou : ik hoop dat morgen beter wordt dan vandaag - dat 2008 meer geluk brengt dan 2007 - crescendo en hopen op de toekomst - mooi mooier mooist, en vooral : als de gezondheid goed is loopt de rest meestal mee ...
DUS : in 2008 : gezond (zelfs geen snotneus) vrij en vrolijk door het leven gaan - naar boven kijken en erin geloven dat de toekomst mooi zal zijn !
Ongelofelijk welk geduld katten hebben om hun prooi te bespieden. En .. ééns ze zeker zijn de prooi te kunnen pakken, vallen ze aan - mèt succes. Nu moet er duidelijk een heel interessante prooi te zien zijn en ??? wie van de drie zal erin slagen ?
Dit amandelboompje zo klein en zo dapper krijgt haar eerste bloesems. Fris als een maagd hoopt ze op een mooie toekomst.
Nu beginnen de eerste bloesems open te komen. Nog een maand verder en Selimiye wordt herschapen in één witte wolk : tien duizenden amandelbomen in bloei. Elk jaar sneuvelen tientallen bomen omwille van een nieuwbouw en zo weinig nieuwe boompjes worden aangeplant. Nochtans zijn amandelen één van de bestaansmiddelen van het dorp. Ze worden aan groothandelaars verkocht voor een prikje (na uren zware arbeid), en de rest wordt voor een gekke prijs aan de toeristen verkocht. Verder doen de dorpelingen er niets mee : geen marsepein, geen amandelcake of taart, ze kennen dat zelfs niet. 2008 zal weer een amandeljaar zijn : een grap van de natuur ? Elke 2 jaar zijn er volop noten en het jaar ertussen zo goed als niets. Het zou iets te maken hebben met regen, wind, bijen, maar ik ben er nog niet helemaal uit.
Ik ben Hilde 
Hallo Iedereen !! Pasen hebben wij doorgebracht onder een blauwe hemel met
25 graden, sorry hoor, maar we hebben er toch van genoten. Om jullie te troosten zal ik er ook maar bij vermelden : voor de volgende 5 dagen wordt er regen voorspeld en ja dan voelen we ons weer in Belgenlandje. Vandaag 1 April en
ik heb speciaal aan jullie allemaal gedacht en een
Aprilvis geklost. Even voor Pasen vond ik op de blog van Gisela (seniorenblog : terug naar t kantkussen) 4 leuke carnavalvissen. Natuurlijk heb ik ze onmiddellijk gekopieerd en erop gevlogen gelijk Stoffel op zijn kat. 3 vissen zijn nu af, maar ik vergast jullie op Vis nummer 3 omdat ik die een échte Aprilvis vind. Voor nummer 4 moet ik nog even wachten tot ik de goede raad van Gisela kan inwinnen (is momenteel in vakantie), want ik ken nog niet àlle slagen en ben blij met een lerares die me altijd bereidwillig helpt. Hier ter plaatse moet ik natuurlijk geen hulp zoeken. Kloskant is niet gekend in de streek, wèl naaldkant en fijn haakwerk. Voor het garen moet ik minstens naar Marmaris rijden, want katoen ???? In een land waar katoen verbouwd wordt, worden meestal polyester garens gebruikt en linnen garen, dat is helemaal niet voorhanden ! Een voordeel is wel : àls je katoen vindt is het spotgoedkoop. En nu het nieuws uit Selimiye. Eigenlijk verbaast het me nog steeds dat er toch altijd nieuws is in ons klein dorpje, vooral als we denken hoe weinig nieuws er van jullie naar ons toe komt. Ik weet niet of het Selimiye nieuws jullie interesseert, maar zal het toch maar vertellen. Eerst en vooral : het standbeeld van Atatürk. Dat mag zelfs in het kleinste dorpje niet ontbreken en wordt heel erg in ere gehouden. Vorige lente : rondom het standbeeld : gras gezaaid
maar ze hadden geen grasmaaier, het gras verdorde en de eer die Atatürk bewezen was verkommerde. Einde het jaar zag ik de mannen bezig om het gras (??) te vervangen door kleine kasseisteentjes. Natuurlijk niet waterpas gelegd volgens de regels van de Eernegemse kasseileggers. En nu : verrassing !!!! Is weer vervangen door
JA, glanzend roze en bruin marmer. Atatürk zal kontent zijn dat er zoveel jaren na zijn dood nog zoveel aandacht aan hem besteed wordt in dat kleine uithoekje van zijn land. En dàn : DE promenade. Rond het centrum langs de bocht van de baai werd een promenade aangelegd in breuksteen, beetje hobbelig en nu al op diverse plaatsten hersteld of aan herstelling toe. Maar
om de X meter staat ook een zitbankje
èn een straatlamp (die nog niet aangesloten is) èn
zelfs een vuilbak !!! (nvdr de containers langs de straten lopen wel weer over laat ons hopen dat ze die van de promenade schoonhouden) En ja, NOG nieuws : nu zijn ze bezig een soort vlottende steiger te bouwen (met vlottend beton) zodat de boten gemakkelijker kunnen aanleggen. Naar het schijnt zal die steiger elke dag groeien tot aan de overkant van de baai. We stellen er ons vragen bij : zullen er dààrom méér boten komen ? Moeten die allemaal voorzien worden van water en elektriciteit (zoveel hebben we van beide niet op overschot) en ja, zullen die allemaal hun vuil dumpen (die toch niet afgehaald wordt). Ik weet, het zal natuurlijk betalen worden voor de boten die er aanleggen. Nu even afwachten en zien of er nu méér boten de baai van het dorp inkomen of toch liever gratis in de volgende baai Sigliman blijven liggen. En nu zijn we aan het uitkijken hoeveel toeristen Selimiye dit jaar zal krijgen. Buitenlanders ? Heel weinig. Dus Turken. Het aantal bedden in hotels/motels en pensions is dit jaar weer enorm gestegen. Zullen ze volzet geraken (enkele maanden dan toch)? O ja, was vergeten te zeggen : met ons alles super Okee, het leven van Muhamed in Turkije is nog altijd het aards paradijs (zolang den Ali Baba wil koken tenminste). Genoeg voor vandaag, hopelijk alles goed bij iedereen en tot volgende. Veel groetjes, Hilde en Ali Baba 
c
Misschien zijn wij de enige Belgen die met een Tata rijden ??? Nee, duidelijk niet het autootje van 1700 Euro dat deze week in de kranten kwam, dat was een mini versie. Wij rijden sinds onze aankomst met een Tata Pick up : heel handig en zelfs bij het slechtste regenweer geraken we de heuvel op dankzij de 4x4. En onze nummerplaat ? 48 staat voor de provincie Mugla en MC staat voor "vreemdeling" - lettelijk misafir of gast. Zo weet elkeen dat wij inwijkelingen zijn. Ja, ons nummer, toegekend in juli 2004 is 560, maar ondertussen zijn zoveel MC platen op de baan, dwz heel veel meer inwijkelingen, zelfs verdubbeld op zo'n korte tijd. Ja, meestal Engelsen; die schijnen massaal hun eiland te verlaten om warmere oorden op te zoeken, en ... hebben ze geen gelijk ???
