Zowat een week geleden … Lente !! Je voelde de natuur veranderen, je zag overal zomaar opeens bloemknoppen openbarsten, de temperaturen werden zacht, heerlijke zon en blauwe hemel. Het leek stabiel en mee met de vogeltjes voelden we ons bloed stromen en konden we niet weerstaan aan schoonmaak- en schilder beurten. 3 jaar terug schilderde ik alle houtwerk buiten in éénkleurig groen (waar er voorheen 5 soorten groen gebruikt werden – typisch Turks – heeft geen belang en … groen is toch groen). Gezien de combinatie van zon, wind en zoute lucht de verf heel snel aantast moest er een nieuwe laag gelegd worden. Toen ik de kleurenkaart bekeek dacht ik “waarom eigenlijk verdergaan met groen ?” en ik liet me verleiden door …Visne rood (kriek). Nu het werk al gedeeltelijk gedaan is oogt het zoveel mooier en rijker tegen de grijze muren ipv van dat arme groen ! Het is zo moeilijk een natuurlijk kleur groen te vinden hier, dan beter iets dat contrast maakt, dachten we, en … wij vinden het een succes.

                       

Maar ja, deze tijd kan het weer nog niet stabiel zijn, dus : vannacht terug begonnen met episode Herfst. Vreselijk huilende wind, bliksem en harde donderslagen (hoewel ik er niks van gehoord heb … had oordoppen in tegen het nachtelijk gezang van mijnen Ali Baba). We wachten af tot de Lente terug komt, dan kunnen we verder klussen. En ondertussen kan ik weer …. jaaaaaaaaaaaa klossen ! Op de web blog van Gisela “http://blog.seniorennet.be/kantklossen/” of “terug naar ‘t kantkussen” is de eerste zin : “een hobby die een passie werd”. Misschien klinkt het voor velen saai, maar ik heb het ook zo ervaren …ik zou er zelfs ’s nachts voor opstaan !! 

                                        

De voornoemde Lente heeft ervoor gezorgd dat alle amandel bloesems open barsten ! Gewoon prachtig en zoals ik een maand geleden zei : NU is Selimiye veranderd in één wit/roze wolk van bloesems waar de bijen in zoemen en nectar slurpen naar hartelust. Voor we in Selimiye kwamen wonen waren we er enkel tijdens de zomer en in het najaar geweest en … wij vonden het toen al zo mooi. Ik geloofde Bahri niet toen hij zei dat het tijdens de Lente nog veel mooier was, maar juist : hij had gelijk !



Voor de rest : niets te beleven tenzij regelmatig een versperde weg omwille van nieuwe bouwwerken - meestal illegaal. Daar sta je dan, je kan niet terug en je kan niet verder, dus : wachten tot de weg weer ontlast wordt van betonmolen, vrachtwagen ofzo. Nu ja, de frequente boodschappen doe ik toch te voet en de Tata doet niet veel meer dienst dan éénmaal per week. Blijkbaar is onze heuvel in trek momenteel – erg genoeg – wij hielden ervan afgelegen en rustig te wonen. Er is nog geen reden tot paniek : het is nog geen lintbebouwing en de afstand tussen de huizen is ruim. Maar .. blijkbaar smachten de in stress levende mensen meer en meer naar eenzame afgelegen plekjes – ver van de bewoonde wereld om te mijmeren bij een prachtig uitzicht. Marmaris is al veraf (1 ½ uur van het dichtste vliegveld – is nu eenmaal gelegen op een schiereiland) – Selimiye ligt nog een uurtje verder – wij : op de heuvel (13 jaar geleden onbewoond gebied) – en NU … zijn er 2 bouwwerken aan gang heel veel verder en hoger ! Haha, dan denk ik ”als je ’s avonds zonder sigaretten valt, zal je zeker het roken afleren” want, van dààr af naar het dorp in het donker !!!....... Laatste nieuws : ik boekte gisteren onze volgende komst naar België ! Een meevallertje, want je moet zoeken en zoeken en zoeken en dan .. BOEKEN als je dàt ziet : goeie prijs, goeie periode. We komen van 25 April tot 11 Mei en hopen toch vele van jullie te zien. We willen natuurlijk de dochters (èn schoonzoon die zich nu ernstig inspant om zijn Nederlands te perfectioneren) terugzien. Ons An voelt stilaan beterschap in been en voet. Ok, het gaat langzaam, maar zolang het de positieve richting uitgaat zijn we heel blij en opgelucht. Zo, tot volgende keer en veel groetjes !!!!! Hilde en Ali Baba