emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
01-08-2011
Ramadan
of Ramazan, zoals het in Turkije genoemd wordt. Vandaag 1 augustus is het begonnen en is duidelijk te merken in Selimiye. Zowat de helft van de toeristen (Turkse) is terug naar huis om daar hun vastentijd te beleven. Er is trouwens niets aan om tijdens de vakantie niet te mogen eten noch drinken. Vele "ongelovigen" (=niet-moslims) kennen Ramadan als synoniem van Vasten, maar er komt echter meer bij kijken. Daarom geef ik even een overzicht van wat de vastentijd inhoudt.
Voor moslims bestaat er geen gezelliger maand dan de Ramadan. De winkels zijn langer open, er wordt extra lekker gekookt, familieleden bezoeken elkaar, er branden kleurrijke lampen en ieder probeert aardig te zijn tegen elkaar. Verder zijn er lezingen, culturele avonden, ontmoetingsdagen in de moskeeën een groot sociaal leven tot in de late uurtjes.Natuurlijk is er de vasten, waarin men tussen zonsopgang en zonsondergang niet eet of drinkt. Die vasten is een hele opgave, vooral in de zomermaanden zoals nu.(nvdr vooral dat niet drinken zie ik NIET zitten) Dan is het vroeg dag en laat avond. Een lange tijd niet eten of drinken put het lichaam uit, zeker als men overdag hard moet werken. Vasten is een inspannend gebeuren waarbij men leert doorbijten, standvastig zijn, onderscheid maken, zijn lichaam en geest reinigen. Toch is het in de vasten van moslims daar niet echt om te doen want het vasten is gericht op een beter samenleven. Dat laat zich s avonds zien wanneer de vasten wordt verbroken. Dan gebeurt er waar het vasten op gericht is: het samen eten, de ontmoetingen met elkaar waardoor moslims zich over heel de wereld met elkaar verbonden weten. Het vasten is gericht op beter leven en op betere verhoudingen onderling. Dat bewustzijn, zich onthouden van het teveel en zich zuiveren van het kwade, is gericht op een gelukkig samenleven in vrede en verbondenheid en wordt uitgebeeld in de iftarmaaltijd s avonds en het bruisende leven dat er bijhoort. Uiteraard is de vastenperiode tegelijk ook een godsdienstig gebeuren waarbij moslims zich beter willen ten dienste stellen van God (Allah). Het gebed, de koran en het leven van de Profeet Mohammed staan er centraal.
Wat het voor ons inhoudt ? Eigenlijk niets, je ziet alleen veel minder volk in de plaatselijke theehuizen en de rust is voor een heel stuk weergekeerd in ons dorp. De dorpelingen aanvaarden ons als ongelovigen, dus moeten we ook niet schijnheilig doen.
Verder nieuws : ik ben niet meer de enige die een blog heeft over "het leven in Selimiye". Conny is ook een blog begonnen. En voor wie zijn Duits wat wil bijwerken is het een echte aanrader ! De levensvisie van Conny loopt zowat gelijk met de mijne, maar zij wonen vlak bij zee, wat andere ervaringen meegeeft. Het adres : http://blog.kraft-schoepfen-am-meer..de/
Conny en Othmar verhuren ook een kamer - heerlijk verblijf vlak aan zee en van de cullinaire kunsten van Conny hebben we al meer dan eens genoten. Othmar is een fervent zeiler en heeft zijn eigen "prauw" helemaal zelf gebouwd, de Kalapuna - een leuke ervaring voor de liefhebbers ! Sinds vorig jaar -door onze nieuwe buren en Conny - is onze meest gesproken taal ... het Duits ! Na 40 jaar zonder enige duitstalige gesprekspartner was dat wel even diepe herinneringen bovenhalen. Maar, ik zal het der-die-das-euch-ihr-sie- probleem toch nooit onder de knie krijgen. Gelukkig storen de Duitsers zich minder aan zo'n "futiliteiten" dan de Fransen.
Ik vertelde reeds vaak over Ali Baba's kookkunsten, maar ... hij heeft ook nog andere talenten. Sinds enkele jaren maakt hij zelf likeur en dranken ... NEEN, geen geheimstokerijtje, hij gebruikt lokale dranken "met iets in". Sukses heeft het in elk geval want de bezoekers zien het altijd zitten ! Hieronder een foto van Conny en Othmar voor ze aan hun Picon begonnen (recept - met dank - gekregen van buurvrouw Kristientje uit de Mitswege). Foto "NA" hebben we niet genomen ...
En - ik weet het - jullie zullen jaloers geweest zijn op ons tijdens de regenmaand Juli ... maar, denk nu even positief : jullie hadden geen last van muggen, bij jullie vielen de mieren niet de ganse tijd op jullie vel (kriebelkriebel), jullie konden de vogels horen fluiten ipv dat aanhoudende vervelende getjirp van de cycaden, jullie moesten zelfs geen zweet van jullie gezicht en andere onderdelen afwissen. Zeg zelf : alles heeft voor- en nadelen
En om voor wat verfrissing te zorgen heb ik dan maar de herfst geklost : hier is hij !
Morgenvroeg bij het zwemmeke denken we aan jullie allen die zo dapper zijn om nog steeds mijn blog te lezen Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ! via deze weg : mijn excuses indien ik je mailtje niet beantwoordde, indien je onze verjaardagswernsen niet ontving, indien, indien, indien ...WAT er fout loopt weten we niet, maar we kunnen slechts af en toe onze hotmail openen. Verzonden berichten zijn niet meer te zien sinds 3 juli ... en wat geruststellend is (??) , het is niet enkel bij ons, maar ook bij de buren. we hebben al 3 modems in voorraad, we kunnen ze toch niet eindeloos bijkopen. maar soms helpt het even over te switchen naar een andere modem, maar het is geen blijvende oplossing. Nu, het zal ooit wel eens beteren zeker ? Na 7 jaar Turkije kan je daarmee leven Veel groetjes en hopelijk kunnen jullie een beetje regen naar onze bloemetjes sturen, dan krijgen jullie massa's zon terug !!! Hilde en Ali Baba
PS Joety is ondertussen verdwenen in de natuur en ... zo hoort het ook
Naast de toren : ontdekking !!! Een heel jong schildpadje. Het schild nog zo mooi getekend en gekleurd - even kijken naar het leuke strikje boven zijn/haar kopje. Het was super enthousiast over de appel die we bezorgden. Hopelijk blijft het in de buurt en wie weet : misschien zijn er nog broertjes en zusjes. We hebben het al een naam gegeven : Joety. Normaal lopen hier oudere dieren rond met een kleine 20 cm lengte en meestal is hun schild beschadigd door een val op de rotsen. Maar Joety is nog zo intact en fris. Al surfend op het internet leerde ik weer bij : het geslacht van deze dieren wordt bepaald door de temperatuur waaronder ze uitgebroed worden. En ook : als je schildpad eieren vindt mag je die nooit omdraaien, want dan sterft het embryo.
Met dezelfde oogopslag ... 2 sfeerbeelden : de vrouw die voor de toren haar jaarlijkse portie oregano klopt - uren, dagen, weken - in het heetst van de zomer op de meest primitieve wijze
en dit yacht
en . ... dan stel ik mij de vraag : zou die vrouw een weekje op het yacht overleven ?
en vooral : zouden de passagiers van dit yacht een weekje oregano-klop overleven ?
Zo was haar naam, Iauw, omdat ze die zelf kon uitspreken en altijd zo hartstochtelijk kon miauwen als ze honger had. Ze is verdwenen en waarschijnlijk dood. Onze lieve dikke knuffelpoes, daarom hier de mooiste foto die we van haar hebben.
Ze was bij ons sinds de eerste week van ons verblijf 7 jaar terug : toen besloot haar moeder Siyah zich bij ons in de toren te vestigen met haar 3 kittens. We zullen haar missen.
Recent zetten onze buren een publiciteitsfilmpje op You Tube : interesse ? zoek dan even naar "Finka Romantika Selimye". Je hebt dan een beetje de sfeer van ons dorp en van de heuvel. (de toren staat er natuurlijk ook op, want die zit in ieders gezichtsveld)
En vermits de zomer verzuipt bij jullie, stuur ik nog wat nagekomen vakantiefoto's van de dochters.
Deze magnum fles was een geschenk van Johny, Christiane, Wilfried en Ingrid enkele jaren terug. Gesmaakt heeft ze zeker !!!
Mijn klos-zomer is af.... hopelijk kunnen jullie je eraan verwarmen, want de zomer lijkt spoorloos in België
't Is hier weer stil, de "dochterstorm" is voorbij. Het was superleuk, maar daarna even uitblazen en de toren weer in orde brengen, want 5 personen is veel voor ons klein huisje, gelukkig dat we vooral buiten vertoeven. De dochters zijn echter niet veeleisend, ze genieten vooral van de stilte, het zwemmen en de relax. We hadden een plaatsje besteld voor een tochtje met de "koeienboot", maar niet genoeg toeristen voorradig. Toch kregen we de kans mee te gaan met het "dorps-schoolreisje" UNIEK ! 3 boten vol joelende Selimiye-jeugd - en het waren net kikkertjes toen ze allen in het water sprongen bij elk stopplaatsje. (ik denk dat er in Selimiye niemand is die niet kan zwemmen, normaal met zo'n groot zwembad rondom)
Einde de eerste week maakte Kristientje plaats voor Tatsie, Ze vond - zoals iedereen - de Tata een heel leuk vervoermiddel. En sukses dat ze hadden langs de baan ! Vooral met Mutlu binnen en de meiden achter. Het is voor de meeste Turken ondenkbaar een hond binnenin het heiligdom van hun auto te laten.
Het toerisme liet nog wat op zich wachten wat nu alweer verleden tijd is
De tweede week kregen we weer de gelegenheid even naar "het buitenland" Symi te varen. Het was genieten tot in de toppen van onze tenen (en zo hebben we een nieuwe voorraad vers spek in de vriezer)
Soms zie je hier wel rare dingen gebeuren. Deze winter werd er een muur gebouwd rond een stuk grond voor de toren, met de bedoeling er volgend jaar een huis op te bouwen. (illegaal natuurlijk) Vorige week echter kwam een ploeg van 2 man die begon een stuk muur neer te halen. Een volle dag gewerkt (allez, een half uur werken en een uur uitrusten onder de boom). En sindsdien gebeurt er weer niets meer
Maar er is hoop ivm de elektra !!!! Nu de weg al een goed stuk geplaveid is (de stenen zijn weeral op) hebben ze er gaten gegraven om nieuwe electriciteitspalen te zetten WANT er komt versterking op de heuvel, de pyloon ligt er al, wanneer ze het zullen afwerken zien we wel.
En tot slot een tip : als jullie ooit een origenele parasolvoet nodig hebben .... heel eenvoudig te maken, je moet alleen maar op het gedacht komen
Zo, veel groetjes en tot volgende, Hilde en den Ali Baba
Maandagavond verwachten we hen : An en Lieve 2 weken, Kristientje één week en wordt dan afgelost door Tatsie. Waww voor den Ali Baba met zoveel vrouwen (in de plaats van rovers). Terwijl Ali Baba zijn hoofd breekt over de menu's voor de volgende dagen heb ik mijn (voorlopig) laatste kloswerkje beëindigd (Lente, de volgende 3 seizoenen volgen later). Nu even kuisen, wassen en plassen zodat ik alle tijd vrij heb als het bezoek hier is.
Het voor ons even gekke voorjaar als voor jullie heeft ervoor gezorgd dat veel bloemen nog bloeien die andere jaren reeds lang uitgebloeid waren én dat de dieren nog een beetje groen vinden. We vinden het niet erg dat de hitte een beetje op zich laat wachten, maar "het seizoen" is nog niet op gang gekomen in het dorp.
Ondertussen doet het "blauwe-bloem-vretertje" zich tegoed aan mijn morgenglorie. Mooi insectje - hoe het ook moge heten - maar hij vreet zo'n 20 bloemen per dag op !
En : het groot nieuws : er zijn meer stenen gekomen, dus plaveien ze ons weggetje verder naar boven. Misschien hebben we volgende keer geen 4x4 meer nodig ? Het wordt wel niet volgens de regels der kunst gedaan, maar het eindresultaat zullen we pas na de regens van volgende winter zien. Weer een beetje nostalgie die verdwijnt, en weer meer auto's die de weg naar boven zullen vinden.
nu en vroeger
Sinds we terug zijn uit Belgie is er ook een bankautomaat in Selimiye gekomen !!!! Gedaan met rekenen en tellen van "komen we toe tot ..." Weer beetje nostagie weg ...
Verder alles okee en hopelijk bij iedereen die dit leest ook
Nu even uitblazen na Belgie, gevolgd door het bezoek van mijn petekind Dries met zijn lieve Noorse Line. We zijn ervan overtuigd dat ze van Selimiye genoten hebben en wij hopen dat ze ooit nog eens tijd vinden om terug te komen.
Een bijna 100 % zonnige vakantie doorgebracht in ons kou-kikkerlandje, klusjes geklaard in huis en tuin bij de dochters en familie en vrienden ontmoet en geknuffeld.
En den Ali Baba is super tevreden over de catharact operatie. Nu nog 1 oog te doen (einde september) en dan beleeft hij weer een nieuwe jeugd ....
Er stond ook een super leuke ontmoeting op het programma : Gisela - mijn Internet kantklos lerares is ons komen opzoeken in Ichtegem. Daarna gingen we samen naar de "tantetjes" in Gistel om een oud kantklos-staalboek op te halen. Wie de tantetjes kent zal zich niet verwonderen over het feit dat we daar met moeite wegraakten. Tante Jette toonde me zelfs hoe ik in Selimiye als kantklosser aan de kost kon komen ....
Daar zal wel niets van in huis komen, want de sfeer van totale rust trekt me veel meer aan. Wie een kloswerkje wil kan het krijgen, maar ik ben niet van plan enige moeite te doen om ze te verkopen. Nu even rust tot de dochters en buurvrouw Kristientje eraan komen midden juni. Dat worden weer 2 spetterende weken !
In Selimiye was het enige nieuws .... er werd tijdens onze afwezigheid 20 meter verder gewerkt aan onze weg... en nu zijn de stenen op ....
Tot volgende en veel zonnige groetjes, want de zon en de warmte hebben eindelijk ons dorpje teruggevonden !
Eerst en vooral een foto van "onze" maskerklauwier. Echt een leuke vogel : vorig jaar was hij er voor het eerst en nu is hij teruggekomen met zijn gezellin. Ze tateren de ganse dag - zo leuk om te observeren.
Ben net terug thuis van mijn eerste besnijdenisfeest. Het hele dorp is altijd uitgenodigd, zowel voor een huwelijk als voor andere feesten, maar toch voel ik er mij altijd onwennig - ergens hoor ik er niet echt bij. Maar deze keer ging het om het zoontje van Jenny. Jenny runt hier sinds jaren een leuk pension (http://www.jennyshouse.co.uk/) - komt uit Groot Britannie, maar is volledig geïntegreerd in Selimiye. Hoewel de meeste jongentjes al heel jong worden besneden krijgen ze toch een groot feest rond hun 10e verjaardag met alles erop en eraan, outfit en hennabehandeling inbegrepen. Elk die komt krijgt het traditionele eten en drinken, er wordt gedanst door jong en oud ... alleen is er andere muziek voor de vrouwendansen als voor de mannendansen.
Voor de foto's komen even een herinnering van vroeger ophalen : toen we klein waren - op school - leerden we over "de besnijdenis van Jezus". Ik wist echt niet wat dat inhield, en in een nonnenschool kon je zeker geen antwoord krijgen op die vraag. Ten hoogste werd er gezegd : "de voorhuid wegnemen", maar daar werd ik ook niet wijzer van ! Nu, ik denk dat ik niet alleen stond met dit probleem, maar de tijd leert.
De twee Oma's, elk uit een andere wereld, maar in goede verstandhouding
EN de afwasploeg
Er was weer een te lange periode sinds mijn laatste bericht, maar dat was niet mijn schuld : de computer gaf geen teken van leven meer (2 jaar oud) Na 4 dagen kwam de computerspecialist en .... het was enkel het klavier dat stuk was OEFFFFF, maar nu moet ik wel typen op een Turks klavier, wat niet zo simpel is.
In vorig bericht vergat ik te vertellen over onze uitstap naar Ikea. Het is prima verlopen, hoewel het weer ons niet goedgezind was : regen, regen regen. Een busje voor 15 personen gevuld met 12 kooplustigen : dat wil zeggen ALLES vol bij de terugreis en dan maar zoeken van wie wat is. Raar, maar eens in Ikea voel je je terug in Europa : alle aangeboden artikelen zijn net dezelfde, alleen een beetje duurder, dus voor een Turk geen goeie optie. Ikzelf heb mij beperkt tot de borden die ik echt wilde (rechthoekig) en enkele kleinigheden. Het probleem in de toren is altijd : als je iets nieuws koopt moet je iets anders weggooien anders is er geen plaats meer voor ons. Op de terugreis vertelde ik de chauffeur van de bus : "als wij in Belgie zoveel Km rijden zijn we langs elke kant in een ander land" ... Hij schudde meewarig zijn hoofd ...
En groot nieuws !!! Ze zijn begonnen met het plaveien van ons weggetje en DAT betekent dat we gewoon niet meer doorkunnen, er is geen andere toegang noch uitweg per auto. Hoever ze zullen komen weten we nog niet (hoelang het zal duren ook niet). Voor ons hoeven ze de weg niet te maken tot bij ons, want dan komen er teveel naar boven. Maar ik zal toch moeten een afspraak maken met de arbeiders voor donderdag ... anders kunnen we niet naar de luchthaven rijden. Nu, het zal wel lukken, binnenkort genieten we van beter weer in Belgie dan we hier hebben !
Tot slot mijn laatste kloswerkje, gemaakt op aanvraag van onze Lieve
Regen voorspeld, maar zalig zonnetje en de was is weer droog.
Ik heb de laatste dagen eens rondgesnuffeld op de bouwwerken. Nee, ik ben geen veiligheidsinspecteur, maar wat jullie op de foto's hierbij zien zou in Europa echt niet kunnen . Of het hier mag ? Of er controle is ? Of er wetgeving is ? Weet ik allemaal niet. Ik denk dat wij de eerste Selimiyanen waren die over een echte metalen ladder beschikten (hebben we uit Istanbul laten komen 7 jaar terug). Nu zijn er te koop IN het dorp, maar toch ...
het steunpunt van de ladder .....
En deze stelling staat met zijn schuine voeten tot bijna midden de hoofdweg. Als er één auto niet goed oplet ...
"Ter info : In Europa vallen jaarlijks 500.000 werknemers van een ladder, stelling of dak. Van die half miljoen slachtoffers overlijden er 1.000, raken 40.000 ernstig en 300.000 licht gewond. Onveilige hoge werkplekken of onveilige werkmethoden veroorzaken dus veel leed en ellende. Ook in België, al is en blijft het een globaal Europees probleem. Daarom heeft de Europese wetgever ook een specifieke richtlijn uitgevaardigd om deze problematiek te ondervangen. (uit www.amelior.be)"
Nu, een Turk heeft ook altijd wel een oplossing voor alles. Kijk eens naar de foto ... moet een dure schommel eigenlijk als dit ook lukt ?
En vermits er verder weinig nieuws te vertellen is sluit ik af met een veld vol klaproosjes.
Nu het eindelijk regent - de oogst, de bloemen en planten hadden er heel erg nood aan - zal ik maar wat bloggen. Een zacht, deugddoend regentje die de tijd laat om de bodem te verzadigen, heerlijk !
En ik ben er ernstig over aan het nadenken of ik een nieuwe titel aan mijn blog moet geven. Ik had gedacht "Hilde, of de teleurgang van Selimiye" ? Deze winter zijn er maar liefst 65 nieuwe illegale gebouwen neergepoot in dit kleine dorpje - als het zo verder gaat zullen we het woord dorp niet meer moeten gebruiken. Toch hebben we het geluk dat de kustlijn er nog niet gaat uitzien zoals in vele vakantieoorden in dit land ...
DIT is gelukkig Selimiye (nog) niet !
Einde deze maand - en net dezelfde dag dat we naar Belgie vertrekken - wonen we hier 7 jaar. We hebben nog een kleine 3 jaar huur tegoed. Nadien ? Dat weten we nog niet; het zal afhangen van de toestand in Selimiye (we zijn grotendeels voor de rust en de natuur gekomen) - het zal afhangen van onze gezondheidstoestand (we zijn beiden nog 100 percent, maar 't kan rap verkeren) en ... het zal afhangen van de voorwaarden die zullen gesteld worden voor een nieuwe huurperiode. Turks huren is helemaal anders dan Belgisch huren - alle lasten en kosten zijn hier voor de huurders. En de huurprijs kan zomaar verdubbelen zonder probleem.
In vorig bericht schreef ik dat ik bang was teveel in herhaling te vallen. Een blog beginnen is heel simpel, je hebt zoveel te zeggen en je hebt zoveel inspiratie. Maar na enkele jaren zou je eigenlijk je blog helemaal moeten herlezen om te weten wàt je eigenlijk al geschreven hebt.
Een (blog)vriendin schreef me volgende, en dit gaf me wel weer moed om verder te doen !
"Hallo Hilde,
Ik reageer op je laatste blog van maart. Van mij mag je en wellicht ook van anderen telkens in herhaling vallen. Als je dat doet is dat ook zo, want het zijn toch iedere keer jouw nieuwe ervaringen. Dus als je blieft: Blijf vertellen en verhalen over je dagelijkse leven in Selimiye
Groetjes, Annette"
Het leven is hier nu eenmaal zo mooi, zo eenvoudig en tijdloos. Elk seizoen is een geschenk van de Universele Goden en elke bloem is een streling voor het oog. De stress-toestanden zullen weer overweldigend zijn als we in Belgie aankomen .... En de meeste gehoorde uitdrukkingen zullen zijn "geen tijd-geen tijd-geen tijd....."
Maar onze dochters verwachten ons ! Vorige week ontvingen we een E-mail van Lieve. Ik vond die zo leuk - geniet maar even mee van onze heel actieve dochter :
"hyhy, Het zonnetje is er toch nog doorgekomen, en ik wilde dus weer meer doen dan ik aankan, maar toch massa's drukke dag gehad : twee keer gaan wandelen met de hondjes, het huis geveegd en zetels en al verzet, alles afgestoft, de stofnetten weggehaald, de stofnetten van tussen al de chauffages gehaald en een beetje afgewassen, twee wasjes gedaan en opgehangen en de eerste was alweer afgehaald, de zetels wat bijgekleurd en dan ingesmeerd met een product, Pakota verschillende keren gekalmeerd nadat die katten van de buurvrouw hem weer stonden uit te dagen aan de draad, de oprit vooraan geveegd en een stukje achteraan en de grasjes van tussen de tegels aan voordeur gehaald, de afwas gedaan en het aanrecht afgewassen, de dampekap en het fornuis wat ontvet, het bed van de hondjes vernieuwd en dat van Poezeminneke onthaard en dan heel het huis nog gedweild, wat verder takken in stukken gesneden en opgestapeld, en dan beetje onnozel gedaan met buurvrouw Kristientje met luide muziek terwijl zij de klimop aan het snoeien was en ik aan de andere kant een boom wat bijgesneden heb en wat resterende klimop weggedaan, en geknuffeld met de flaporen (zijnde de 2 Cocker-hondjes). Wilde nog het plafond in de keuken beginnen afwassen want dat werkt op mijn zenuwen maar zie het niet meer zitten en nu..... ben ik stikkapot en pijn aan de rug....maar ga nu een welverdiend badje nemen! kuskuskus"
Ze IS inderdaad weer 100 % Lieve sinds haar huwelijk gestrand is. Misschien was ik dit vergeten te vermelden, maar Lieve en Kia zijn in vriendschap uit elkaar gegaan.
Gisteren nog van een zalig Turks ontbijt genoten onder een stralende zon bij Mavi Pide in Hisarönü - een aanrader én een uitnodiging - wie ervan gebruik wil maken laat het maar weten !
Daarnet was ik even aan het mijmeren : vandaag zondag ... De eerste jaren - nu bijna 7 jaar geleden - schreef ik trouw elke zondag mijn nieuwsbrief. Nu valt er niet zoveel meer te schrijven zonder in herhaling te vallen. De eerste indrukken, eerste ervaringen, kennismaking met de natuur rondom, het was zo mooi, zo boeiend. Dat wil niet zeggen dat we dit gevoel nu niet meer hebben want we genieten nog elke dag en we doen nog dagelijks nieuwe ontdekkingen in en rond de toren.
De data voor onze Belgische vakantie staan al vast : we komen eraan van 28 april tot 16 mei. Deze keer heb ik heel vroeg het vliegtuig geboekt omdat er afspraken moesten gemaakt worden voor een oogoperatie voor Ali Baba (cataract). We zijn dan net terug in Turkije om te laat te zijn voor het huwelijk van ons nichtje Katlijn dat doorgaat ... IN Turkije !
Het weer is nog altijd heel goed, deze week zat ik te klossen in een zonnetje dat 23 graden warmte gaf. Maar, het klossen wordt me soms wel bemoeilijkt door onze Felix die het kloskussen zo aangenaam liggen vindt met al die spelden erin ...
Logisch dat het afgewerkt produkt vol zit met kleine kattenhaartjes
Binnen twee weken plannen we een uitstap ! "We" dat is een groepje mensen (meestal vrouwen) die "dringend" naar IKEA willen. Ja, ook hier is er Ikea - we moeten er wel voor naar Izmir rijden, wat niet niks is : 315 Km ofte 4.30 uur rijden. Daarom hebben we een dolmus (busje) gecharterd, die 12 personen zal vervoeren aan een brave prijs. De herkomst van de passagiers ? Amerika, Duitsland, UK, Turkije, Belgie - het zal wel weer de toren van Babel worden.
In Selimiye nog steeds het treurig nieuws dat er gebouwd wordt tegen de sterren op. Ik kreeg recent een E mail van een blog-lezer dat hij gehoord had dat ons schiereiland beschermd bouwgebied is. Juist, maar de wetten zijn er om overtreden te worden. En het is ook ongelofelijk wat je hier ziet, zoals :
- voor de toren werd vorige week om 11.30 'S NACHTS beton geleverd
- de hoofdweg : deze week kon ik gewoon niet door, want aan de ene kant van de straat was een auto geparkeerd en aan de andere kant lag een pak betonijzers die men bezig was te snijden en te plooien
- en wat vind je van dit : een van de weinig mooie nieuwbouw huizen wordt gebouwd en de enige toegang is deze trap. Dwz dat alle bouwmaterialen naar boven gesleurd moeten worden, zelfs een kruiwagen kan niet gebruikt worden ! De bouwmaterialen worden op straat geleverd en nemen de halve weg in.
Ali Baba komt net terug van strand met Mutlu. Hij heeft een uur moeten staan wachten langs de hoofdstraat die geblokkeerd was voor betonlevering ... Iedereen bouwt muurtjes langs de straatkant om zijn eigendom af te bakenen (OP de grens), maar dit betekent dat er geen ruimte is voor parkeerplaatsen en/of leveringswagens.
Allemaal zaken die "bij ons" niet mogelijk zijn. En deze winter zjn er naar schatting 200 bedden bijgekomen ... die allemaal slechts 6 weken per jaar beslapen zullen worden. Zo er niet dringend ingegrepen wordt is het prachtige Selimiye spoedig reddeloos verloren.
Voor de volgende dagen verwachten we een beetje kouder weer, maar de amandelbomen zeggen ons dat de lente niet meer ver is.
Zo, nu jullie weten dat alles goed gaat met ons, sturen we veel groetjes en een straaltje zon.
Ik heb eerlijk gezegd niet vroeger durven schrijven .... het weer was zo bar slecht bij jullie - en hier ??? Pure lente. Af en toe wel wat wind en nieteens elke week een regenvlaagje (daar zullen we deze zomer spijt van krijgen). De meeste dagen zit ik buiten te klossen IN de zon tot Mutlu het hoognodig vindt een tripje naar zee te maken. Onderweg zien we soms rondrijdende vrachtwagens die iets te kopen of te verkopen hebben (die roepen het af door de luidspreker zodat heel de baai het hoort). Van deze oud-ijzer handelaar wilde ik persé een foto maken
ja, dàt kan allemaal nog in Turkije !
Op strand vinden we ook dikwijls heel mooie dingen die niemand (behalve ik) opraapt. Kijk maar eens hoe mooi dit krabbenpootje is - voor en keerzijde
en, hoewel Mutlu steeds op zoek is naar levende waterwezens, had ze deze niet gevonden - een man die toevallig op het strand kwam haalde deze kanjer van een inktvis zomaar uit het water op 5 meter van Mutlu !!!
De bouwgekte is weer begonnen, overal nieuwbouw, geklop en gedreun - de schrik is er weer uit want er is van de laatste afbraakdreiging niets in huis gekomen. En weer allemaal illegale bouwsels, meestal pensions alsof we er dààr nog niet genoeg van hebben. En de bevolking blijft hun gronden verkopen, ja, dan zijn ze eventjes rijk ... tot het geld op is, want een Turk kent het woordje "sparen" niet. Spijtig, want ze denken er niet aan dat hun dieren geen plaats meer zullen hebben om te grazen en dat ze geen land meer zullen hebben om te bewerken, én dat de natuurlijke fauna en flora stilaan verdwijnt.
Deze week ben ik begonnen aan de grote schoonmaak van de keuken. Een lastig werkje gezien de keuken heel klein is. En wàt vond ik terug in een ver hoekje ???? Dé koffiepot die verdrongen is door de thermos. Maar een diertje had de pot wèl gebruikt om er zijn nest op te bouwen ...
Zo, dat was het voor vandaag, veel groetjes en tot volgende, Hilde en Ali baba
Voor hele bijzondere mensen dit gedicht met fijne wensen Een goede gezondheid en bergen van geluk Voorzien van veel gezelligheid een heel jaar aan een stuk Wij wensen jou en hen die jou omringen Het allerbeste voor het Nieuwe Jaar Geluk in grote en in kleine dingen maar bovenal liefde voor elkaar Een klein stapje is het van 2010 naar 2011 365 spiksplinter nieuwe dagen Om te genieten van mooie dingen
Fijne Kerst en Gelukkig Nieuw Jaar vanwege Hilde en Ali Baba
Inderdaad, een tijdje geleden dat jullie nog van me hoorden en zoals ik in vorig bericht schreef : weeral verbindingsproblemen en dàt was pas in orde of het ging weer mis met de elektra ... Zo is er altijd iets die je ontmoedigt om te schrijven.
Na het koude, natte weer in Belgie (sorry, de eerste dagen was er een mooi zonnetje en hebben we heel wat tuinwerk kunnen doen), kwamen we weer thuis in de warmte. Tijdens onze afwezigheid was er enkele dagen regen, storm en onweer geweest, waardoor de grassprietjes al boven kwamen en het dorre seizoen voorbij leek ... Maar, verder hebben we nog maar weinig regen gezien : we moeten dus nog steeds de sproeislang bovenhalen als we onze bloemen in leven willen houden. Maar op Kurban Bayram (offerfeest) begin deze week kregen we toch een uurtje regen - misschien konden de universele goden het bloedbad niet aanzien en hebben ze het even weggewassen ?
Het zalige weer nodigde ons uit voor een tochtje naar het Griekse eiland Symi (foto's in vorig bericht). Vlakke zee, blauwe hemel onderweg, maar het doel was vooral : shoppen : de Turkse Raki kost hier nu 25 euro per liter, in Symi slechts 12 !!! En natuurlijk ook wijn en vlees. Heerlijk weer eventjes varkensvlees in de diepvries te hebben. En verder ook genoten van de Griekse keuken. Gisteren zijn we met ongeveer dezelfde groep expats weer uit gaan varen : een tochtje vanaf Bozburun naar en rond de eilanden. Nog warmer weer dan de vorige keer en de helft van de groep was zelfs zo dapper om nog te zwemmen (ik hoor daar niet bij).
Verder verloopt het leven zonder groot nieuws, de amandeloogst (meer dan 10 kg netto) is binnen, de citrusvruchten zijn rijp en kan je zo van de bomen plukken en de boeren klagen dat de regen uitblijft.
Ik ben enkele keren naar Gökova (1 1/2 uur) gereden om bomen te halen voor de buren (gevolg van het bezitten van een pick-up) maar uiteindelijk genieten we mee van hun mooie tuin. Terwijl de buren de mooiste citrus- olijf - en andere bomen uitkozen maakte ik werk van het fotograferen van de vele verschillende bougainvilles soorten en laat jullie er ook van meegenieten.
Veel groetjes en tot volgende en ... hopelijk zal het deze keer niet zolang duren
Een kort berichtje om te laten weten dat alles goed gaat met ons, helaas hadden we sinds onze terugkeer uit Belgie te kampen met de Internetverbinding (weer eens). Eindelijk werd er een nieuwe kabel getrokken naar de toren en alles loopt (voorlopig) weer op wieltjes.
Binnenkort schrijf ik wat meer, maar stuur jullie nu al enkele foto's van een ééndagstripje naar het Griekse eiland Symi.
... om weer eens ons vaderland te bezoeken. Onze vlucht landt (normaal) in Brussel op 7 oktober en we pendelen tussen Ichtegem en Antwerpen tot 24 oktober. We hopen op een (klein) beetje goed weer, want ons lichaam staat nu nog ingesteld op 25 à 28 graden.
Het nieuws in Selimiye ? We hadden een heel leuke tijd met An, maar mooie liedjes blijven niet duren en ze is alweer bijna 3 werkweken verder.
Het "seizoen" in Selimiye duurde ocharme 6 weken, daarna Ramadan en daarna één weekje weer opgepept door het Suikerfeest. Nu zalige rust en maar enkele Istanbulianen, Ankarianen en Izmirianen blijven over. De komst van deze stedelingen jaagt de prijzen in de hoogte : ALLES in Selimiye is veel duurder dan eender waar : voedingsmiddelen, restaurants, huizen en grond. Het materialisme viert hier hoogtij en als je in het dorp rondloopt is het meest herkenbare woord : PARA (geld). Voor wie het Selimiye kende van 10 jaar terug is betekent dit een echte neergang. Wie interesse heeft hoeft maar te googelen op "satilik Selimiye" en daar kom je prijzen tegen van 600.000, 500.000 en zelfs 948.000 Euro voor een huis.
En ... Turkse wetten ??? die zijn er om je voeten aan af te vegen. Een voorbeeld : onze Amerikaanse expats wonen in een huisje aan zee, het WAS prachtig tot ... de grond onder de familie werd verdeeld en er een muur vlak voor hun neus kwam - gebouwd OP de nieuwe scheidingsgrens !
Ze hebben 10 jaar kunnen genieten van het prachtige leven daar, hun huurcontract is nu opgesoupeerd (de eigenaar vraagt eventjes een verhoging van 70 % !). En het geluk is met hen, want ze vonden een prachtig nieuw optrekje.
Maar bij ons op de heuvel valt alles nog wel mee. "Het" hotel heeft ons (behalve met lichtvervuiling en overvloedig verkeer langs ons weggetje) niet teveel lawaai en last bezorgd. Rondom zijn grondstukken te koop, maar zonder bouwvergunning, zodoende kunnen is ons panorama (voorlopig) nog gevrijwaard. En dit betekent nog steeds genieten van alles wat de natuur vrijgeeft :
Vandaag geen zwembeurt, want het is de eerste regendag sinds begin juni. Hoewel, met zulk regenweer zouden jullie nog heel gelukkig zijn : een vlaagje van een half uurtje en temperaturen ad 26 graden. Straks een bergwandelingetje met Mutlu, want ik ben al heel lang niet meer "boven" geweest. En ... ondertussen blijft den Ali Baba de ijverige kok...
Zo, tot binnenkort en veel groetjes
Hilde en Ali Baba
PS we stoppen onze valiezen propvol met zonnestraaltjes
Weer een tijdje sinds mijn laatste nieuws, maar ... elektra en internetconnectie werkten weeral niet mee. Ik zal er deze keer niet echt op ingaan maar het is verdomd vervelend. De normale nutsvoorzieningen van de moderne maatschappij zijn hier nog steeds NIET normaal. Maar sinds zaterdag (er is weer eens een delegatie elektra-mannen gekomen) is alles weer optimaal ... tot het volgende probleem.
Sinds vandaag : ietsje frisser en een leuke bries. Het doet echt deugd na die weken waarin we enkel de werkwoorden zweten, zwemmen en stilzitten of-liggen kenden. Vanaf nu hebben we de heerlijke na-zomer, waar jullie zelfs tijdens de echte zomer jaloers op zijn. Even een foto van het slaapplaatsje van onze Iauw. Daar ligt ze de ganse dag zalig te slapen. Ik heb altijd gehoord dat de poezen de beste plekjes kiezen en dat je daar best ook gaat liggen .... maar beetje onhandig denk ik.
Vorige week maakten we kennis met Savarona, HET yacht van Atatürk hier midden in de baai, vlak voor onze neus. Je kon er niet naastkijken, en 's nachts ook niet als het verlicht was zoals een kerstboom.
Voor zijn tijd was de Savarona het grootste niet-koninklijke yacht ter wereld : lengte 136 m en breedte 16 m. Het werd gebouwd in 1931 als stoomschip in Duitsland in opdracht van ene mevrouw E. Roebling die er 4 miljoen US $ voor over had. In 1938 werd het schip verkocht aan de Turkse regering voor de prijs van 1,2 miljoen US $ (mijns inziens geen goede belegging). Het werd de presidentiële yacht van niemand minder dan Atatürk. Spijtig genoeg kon hij er maar 6 weken van genieten - tot zijn dood. Het schip bleef in Istanbul liggen tot na de 2e wereldoorlog. Daarna gebruikte de Turkse marine het als schoolschip tot 1989. Een Turkse zakenman wou de Savarona in eer herstellen en kreeg de mogelijkheid het schip te huren voor 49 jaar. Het werd grondig gerestaureerd en opgeknapt waarbij kosten niet gepaard bleven. Nu wordt de boot gecharterd voor luxe-cruises op de Middellandse zee. Misschien een tip indien jullie nog geen zomerreisje boekten ?
Vorige week ook een drama in Selimiye : de manager van "het" hotel boven ons (een vrouw van 27) is van de weg geraakt aan de overkant van de baai. Dood. Er wordt veel over geroddeld en beweerd dat het geen normaal ongeval was. Er is in alle geval een onderzoek ingesteld.
Ook vorige week : het verjaardagsfeestje van onze recentste buurvrour Doris. Het leuke aan zo'n feestjes is dat het steeds de "toren-van-Babel" is : zoveel verschillende talen en nationaliteiten, maar één ding wordt altijd gedaan zonder taal : Raki drinken .... Hun huis is mooi geworden, wel supergroot, maar daar heb ik geen probleem mee vermits ik het niet moet kuisen. Een stuk natuur, fauna en flora is erdoor weer verdwenen, maar in de plaats ervan kregen we echt sympathieke buren. Eventjes een foto nu huis en tuin afgewerkt zijn en ééntje van de imposante inrit.
Volgende maandag komt onze An alweer en zal het hier weer gezellig worden. En als slot nog een foto van mijn laatste kloswerkje.
Vannacht even voor 3.30 uur ... werden we bijna letterlijk uit bed geschud ! Zo'n aardbeving hebben we tot nog toe niet meegemaakt - het was eventjes schrikken - ik dacht dat het dak het zou begeven en daar lig ik net onder. We zijn allebei opgestaan in afwachting van de naschok, maar die kwam pas rond 5 uur en was veel minder heftig. Even gekeken op http://www.depremhaber.com/ en inderdaad : het epicentrum was Bozburun en dat ligt op 7 km in vogelvlucht. De beving haalde 4.4 op de schaal van Richter. En blijkbaar is er op dit moment overal in de buurt veel ondergrondse beweging - misschien omdat het zolang kalm bleef ?
Ik wil bij deze al mijn trouwe lezers danken : ik zie dat het kijkcijfer boven 25.000 staat. Dit sukses had ik nooit verwacht, gezien de bedoeling was familie en vrienden nieuws te sturen, maar ik ben er wel fier op dat zovelen interesse tonen voor mijn blog.
Veel rechtstreeks nieuws krijgen we niet meer na meer dan 6 jaar, maar dankzij Facebook komen we WEL wat nieuws te weten : geboortes, aankondigingen, enz. We worden dus niet wereldvreemd en de online krant laat ons ook weten dat we nog steeds geen regering hebben.
Het toeristisch seizoen in Selimiye is aan het afnemen - waarschijnlijk met zicht op Ramadan die deze week aanvangt. Voor ons aangenamer, dan is er een pak minder drukte en minder lawaai (maar we misgunnen de toeristen hun pleziertje niet hoor !) Enkele recente nieuwigheden in Selimiye : de rondrijdende kar met MISIR (ofte gestoomde mais)
én een rondrijdende mosselman : de mosselen zijn opgevuld met rijst en kruiden (ze worden wel in ijs bewaard, maar of dit verantwoord is bij temperaturen rond de 35 graden, betwijfel ik).
De cultuur van Selimiye beperkt zich tot trouwfeesten en besnijdenissen, maar recent - ongelofelijk - hadden we een echt concert ! Een groep uit de Berliner Filharmonie (8 personen) vergastte ons op muziek van Fr Shubert op het strand waar we altijd zwemmen. In aller haast had de bulldozer het strand opgeruimd van afval en stenen en er was een mobiel podium gebouwd. De klassieke wit en rode plastiek stoeltjes die voor feesten gebruikt worden waren de zitplaatsen én er was echt een grote opkomst ! De muziek en de sfeer : prachtig bij volle maan. Alleen ... kon een ptptpt 2takt visserbootje niet wachten om uit te zetten en dàt was wel heel storend ... maar passend bij de sfeer.
Het zeewater is nu zo zalig, als je in het water gaat voel je zelfs geen verschil tussen lichaams- en watertemperatuur. De onontbeerlijke dagelijkse verfrissing voor ons en voor Mutlu.
Verder houden we ons kalm, want elke beweging maakt meer zweet. Daarom is het kloswerk zo aangenaam, het vraagt geen echte fysieke inspanning. De laatste werkjes hieronder : sneeuwwitje en 3 kabouterventjes.
Zo, dat was het weer, ik sluit af met enkele mooie natuurfoto's : weet iemand welke bloemen dit zijn ?
een schrijnwerk-sprinkhaan :
en, zoals veel toeristen op hun reiskaartje schrijven "zonnige groetjes uit Selimiye" - tot volgende, Hilde en Ali Baba
Ik ben Hilde 
"
