Hallo Allemaal !

Nu het eindelijk regent - de oogst, de bloemen en planten hadden er heel erg nood aan - zal ik maar wat bloggen. Een zacht, deugddoend regentje die de tijd laat om de bodem te verzadigen, heerlijk !

En ik ben er ernstig over aan het nadenken of ik een nieuwe titel aan mijn blog moet geven.  Ik had gedacht "Hilde, of de teleurgang van Selimiye" ? Deze winter zijn er maar liefst 65 nieuwe illegale gebouwen neergepoot in dit kleine dorpje - als het zo verder gaat zullen we het woord dorp niet meer moeten gebruiken.  Toch hebben we het geluk dat de kustlijn er nog niet gaat uitzien zoals in vele vakantieoorden in dit land ...

DIT is gelukkig Selimiye (nog) niet !

Einde deze maand - en net dezelfde dag dat we naar Belgie vertrekken - wonen we hier 7 jaar.  We hebben nog een kleine 3 jaar huur tegoed.  Nadien ? Dat weten we nog niet; het zal afhangen van de toestand in Selimiye (we zijn grotendeels voor de rust en de natuur gekomen) - het zal afhangen van onze gezondheidstoestand (we zijn beiden nog 100 percent, maar 't kan rap verkeren) en ... het zal afhangen van de voorwaarden die zullen gesteld worden voor een nieuwe huurperiode.  Turks huren is helemaal anders dan Belgisch huren - alle lasten en kosten zijn hier voor de huurders.  En de huurprijs kan zomaar verdubbelen zonder probleem.

In vorig bericht schreef ik dat ik bang was teveel in herhaling te vallen.  Een blog beginnen is heel simpel, je hebt zoveel te zeggen en je hebt zoveel inspiratie.  Maar na enkele jaren zou je eigenlijk je blog helemaal moeten herlezen om te weten wàt je eigenlijk al geschreven hebt.

Een (blog)vriendin schreef me volgende, en dit gaf me wel weer moed om verder te doen !

"Hallo Hilde,

Ik reageer op je laatste blog van maart. Van mij mag je en wellicht ook van anderen telkens in herhaling vallen. Als je dat doet is dat ook zo, want het zijn toch iedere keer jouw nieuwe ervaringen. Dus als je blieft: Blijf vertellen en verhalen over je dagelijkse leven in Selimiye 

Groetjes, Annette"

Het leven is hier nu eenmaal zo mooi, zo eenvoudig en tijdloos.  Elk seizoen is een geschenk van de Universele Goden en elke bloem is een streling voor het oog.  De stress-toestanden zullen weer overweldigend zijn als we in Belgie aankomen .... En de meeste gehoorde uitdrukkingen zullen zijn "geen tijd-geen tijd-geen tijd....."

Maar onze dochters verwachten ons ! Vorige week ontvingen we een E-mail van Lieve.  Ik vond die zo leuk - geniet maar even mee van onze heel actieve dochter :

"hyhy, 
Het zonnetje is er toch nog doorgekomen, en ik wilde dus weer meer doen dan ik aankan, maar toch massa's drukke dag gehad : twee keer gaan wandelen met de hondjes, het huis geveegd en zetels en al verzet, alles afgestoft, de stofnetten weggehaald, de stofnetten van tussen al de chauffages gehaald en een beetje afgewassen, twee wasjes gedaan en opgehangen en de eerste was alweer afgehaald, de zetels wat bijgekleurd en dan ingesmeerd met een product, Pakota verschillende keren gekalmeerd nadat die katten van de buurvrouw hem weer stonden uit te dagen aan de draad, de oprit vooraan geveegd en een stukje achteraan  en de grasjes van tussen de tegels aan voordeur gehaald, de afwas gedaan en het aanrecht afgewassen, de dampekap en het fornuis wat ontvet, het bed van de hondjes vernieuwd en dat van Poezeminneke onthaard en dan heel het huis nog gedweild, wat verder takken in stukken gesneden en opgestapeld,  en dan beetje onnozel gedaan met buurvrouw Kristientje met luide muziek terwijl zij de klimop aan het snoeien was en ik aan de andere kant een boom wat bijgesneden heb en wat resterende klimop weggedaan, en geknuffeld met de flaporen (zijnde de 2 Cocker-hondjes). Wilde nog het plafond in de keuken beginnen afwassen want dat werkt op mijn zenuwen maar zie het niet meer zitten
en nu..... ben ik stikkapot en pijn aan de rug....maar ga nu een welverdiend badje nemen! 
kuskuskus"

Ze IS inderdaad weer 100 % Lieve sinds haar huwelijk gestrand is.  Misschien was ik dit vergeten te vermelden, maar Lieve en Kia zijn in vriendschap uit elkaar gegaan.

Gisteren nog van een zalig Turks ontbijt genoten onder een stralende zon bij Mavi Pide in Hisarönü - een aanrader én een uitnodiging - wie ervan gebruik wil maken laat het maar weten !

Veel groetjes en tot ???

Hilde en den Ali Baba