emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Ja !!! Ik ben erin geslaagd zelf klosjes te maken : afgewaaide takken van een olijfboom, een breekmesje, schuurpapier en ... veel geduld. Méér is er niet voor nodig.
En nu ik toch ingelogd ben, nog een foto van de Ottomaanse fontein, nieuw gebouwd langs ons weggetje. Ik moet zeggen : toch wel leuk je even te kunnen opfrissen.
Ja ! Om 6.30 uur letterijk wakkergeschud door een aardbeving : 6.3 op de schaal van Richter - is niet niks. 't Was weer eens lang geleden. In Rhodos (vlakbij in vogelvlucht) één persoon gestorven. Bij een aardbeving zijn er altijd meer sterfgevallen door paniek dan door andere oorzaken. Den Ali Baba en ikzelf zijn gewoon maar in bed blijven liggen tot het voorbij was. En, geen nood : alles OK met ons en geen schade.
Die foto van gisteren ?? Dat waren mieren rond een lekje confituur. Mooi hé !
Alles Okee in regenlandje ?Hier – snif – weer geen druppel water.Deze week 2 x onweer in de verte en … 5 regendroppen (het kunnen er ook 6 geweest zijn, maar dat maakt geen verschil).Warm, maar een leuke wind (heeft een naam : Meltem) en de nachten zijn gelukkig koel zodat er geen slaapproblemen zijn.
Eigenlijk geen nieuws hier, maar ik wou toch van me laten horen omdat jullie zouden weten dat we nog in leven zijn.De bananenbomen hebben nu 2 bloemen en de druiven …
ja hoop voor volgende maand.
Ben nu begonnen aan de observatie van …..
Aan jullie te raden wat het is.Heel boeiend moet ik zeggen.
Frustrerend : zoveel jaren geschiedenis en er blijft zo weinig over
De baai waar we gaan zwemmen ... een 10-tal jaren geleden zagen we er een team mensen duiken .. de zone was afgeschermd ... Een gezonken schip werd bovengehaald. Boot en inhoud zijn te bezichtigen in Bodrum, in het kasteel die het zicht op Bodrum domineert. Interesse ? ... surf naar : www.diveturkey.com/inaturkey/selimiye.htm
Zo dicht bij Selimiye. Het is dan ook normaal dat heel wat van de bewoners enkele "restanten" gevonden hebben.
DE cycaden of de krekel zoals wij ze meestal noemen : ongelofelijk hoeveel lawaai er uit zo'n klein beestje komt !!! En erg genoeg : als er een hele familie dichtbij zit, beginnen je trommelvliezen sneller te verslijten dan bij een Rock concert. En ook raar : bij dageraad (5.30 uur) zingen ze allen samen op maat. Daarna stilte en tegen dat de zon volledig opkomt zingen (???) ze gewoon kriskras door elkaar want ze zijn de maat vergeten.
En dan de spinnen ("kobben" in 't West Vlaams) ! Een spinnennestje is uitgebroken ....
en andere meerpoters. Ja, die sprinkhaan vindt het leuk om op onze tafel rond te lopen
Nog een experiment : het panorama vanaf de buren : het voelt helemaal anders aan dan het panorama vanaf de toren ... en toch is de afstand maar heel klein, maar de richting is ook anders. Rechts zie je de toren die hun zicht op het dorp in de weg staat ...
en onze Mutlu die geduldig wacht tot alle kippen in hun hok op stok zitten
Vandaag ... voor het eerst ... we wonen hier nu meer dan 4 jaar en kennen het zingen van de Imam als er iemand gestorven is, maar hadden tot nu toe niets gezien ivm de plaatselijke gewoontes - eigenlijk vooral omdat we erg afgelegen wonen van het echte dorpsgebeuren. We hoorden deze morgen ook dat de Iman vertelde dat er iemand gestorven was (het is een gezang buiten de normale uren en met een heel andere melodie). Toen we terug kwamen van het "zwemmen" werden we vlak voor onze inrit geblokkeerd door ... de dorpstractor met een multifunctionele koelcel aangehecht - geen chauffeur - ik dacht al om te toeteren - maar zag opeens een aantal goedgeklede (voor Selimiye dan toch) mannen afkomen. De eerste met een schaaltje brandende wierook - daarna een multifunctionele doodskist en dan de mannelijke familie. Het fototoestel zat in mijn handtas, maar ... als je hier woont doe je dat niet. Bij een sterfgeval in een moslimland wordt de overledene binnen de 24 uur begraven, gewikkeld in een doek (uit één stuk) van 7 meter. Wie het was weten we niet, maar het was één van onze naaste buren.
Het is me eindelijk gelukt !!!! 2 foto's samenvoegen en de hele baai staat op één foto. Het zicht is genomen vanaf de baan naar Bozburun. De toren staat links op de heuvel, en rechts zie je de baan die naar Marmaris loopt. Deze weg werd pas gelegd in de jaren 1980, voorheen was Selimiye enkel per boot bereikbaar. De baai van Selimiye heeft haar uitgang naar volle zee via de baai van Hisarönü die je over de heuvelrug kan zien.
Het kleine schiereilandje in het midden is het centrum van Selimiye
Ja, juist, lang geleden dat er nog wat nieuws van hier doorkwam. Dus, we waren gebleven bij Ali Baba die we achtergelaten hadden in België. Een week na ons kon hij het vliegtuig op aan de leuke prijs van 50 euro, dat viel best mee vermits het normale ticket 100 euro enkel gekost had en niet gebruikt was. Hij was heel blij terug de rust en de stilte van Selimiye te kunnen horen.
An en ik waren van het koken vanaf en vonden dat zeker niet erg !! Nog enkele uitstapjes gedaan met An en de dagen vlogen zo voorbij. Aan de dagelijkse zwembeurt kon ik natuurlijk niet ontsnappen. (dapper van mij hé … het water was toen nog erg koud)
6 dagen na An’s vertrek kwamen Lieve en Tatsiana aan. (Lieve’s echtgenoot is in Iran wegens de zeer slechte gezondheidstoestand van zijn vader). Beide waren al heel wat rustiger dan bij hun vorige bezoek samen … ook al een dagje ouder ondertussen …. Bij hen zat een dag zonder zwemmen er ook al niet in, en dan ook weer de klassieke uitstapjes en wandelingen.
En dan .. ja … ook weer weg en wij terug alleen. Na zolang bezoek voelt het wel een beetje raar aan en de dagen schijnen ineens langer te duren.Anders geen groot nieuws – de seizoenen herhalen zich, het dorpsleven gaat rustig verder. Hieronder foto’s van het dorsen en van de oregano oogst. Om dat te zien moeten we ons zelfs niet verplaatsen : alles gebeurt net voor de toren.
Alleen gisterennacht : lawaai die de hele baai vulde. De voetballiefhebbers zullen wel begrijpen waarom. Een karavaan auto’s reedt al toeterend Selmiye rond – als ze nu nog in de finale geraken dan krijgen we een slapeloze nacht denk ik. Nu ja, ik weet dat velen van jullie dat ook kennen in steden waar veel Turken wonen, maar die voetbalgekte klinkt helemaal anders in een baai met een super akoestiek dan in een stad.
De buren zijn in Nederland. Dwz : halve dagtaak voor mij : 3 x per dag naar de kippen en die hele grote tuin water geven PLUS nog met de honden gaan zwemmen want de temperaturen lopen weer op tot 35 graden. Waarom 3 x per dag naar de kippen ? Die moeten ’s morgens uit hun hok en ’s avonds weer opgesloten worden anders krijgen de vossen en/of andere roofdieren een lekker avondmaal. Wel ondankbare dieren : op dit ogenblik zijn er 5 op de 6 broeds en nr 6 is nog te jong om te leggen, dus kunnen we de lekkere eieren maar vergeten. En terwijl ik de tuin sproei bewonder ik de bloemen en planten van Hale. En soms kan ik het niet laten enkele bloemen mee te brengen om thuis in een vaasje te zetten
Tot binnenkort en veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Toen ik vorige maand de ruines van Hydas bezocht (recht aan de overkant van de baai van Selimiye) zagen we een heel opmerkelijke boom - nooit eerder gezien. Niemand van ons kon er een naam aan geven en ... er was er maar één op de hele bergflank. Niet zo speciaal van model, maar wel van stam : de kleur is moeilijk te beschrijven - oranje/bruin -, maar een beetje vergelijkbaar met het gewei van een hert - ook als je je handen erover liet glijden gaf het hetzelfde gevoel.
Vorige week ben ik er met Lieve, Tats, Jos (had toch nog een gids nodig) en Faruk teruggeweest. VERRASSING ! DE boom viel onmiddelijk op : het oranje/bruine buitendeel was aan het afschiferen en daaronder verscheen een fluogroene kleur ... die waarschijnlijk binnen enkele maanden weer bruin zal worden : PRACHTIG ! maar sorry, de foto is niet zo goed geslaagd)
DE vraag : "welke boom is dit ?" Toen Bahri op bezoek kwam bracht hij enige helderheid : "een sandelboom". En, hij wist er nog staan in de omgeving. Ik ken sandelhoutjes omwille van de geur en de etherische oliën van sandelhout, maar had er nooit bij stil gestaan dat daar een boom bij hoorde die zo dichtbij te vinden was. Ik denk dat ik nog dikwijls die wandeling zal maken ... want die boom is het waard gestreeld en gekoesterd te worden ... groetjes, Hilde
We zijn terug in de toren … een super goed gevoel, maar“we” staat enkel voor An en ikzelf.Ali Baba is in België gebleven. Even blijven lezen en dan komt het “waarom”.
Onze vakantie begon heel goed : heerlijk weerzien met An (die er stralend uitziet), Lieve en Kia (die samen gelukkig zijn) én ook met een verrijking in de familie : Niki en Geert zorgden ervoor dat er een nieuw mensje geboren werd : Senne, een mooi én gezond jongentje.We konden hem al bezoeken en knuffelen op zijn 2e levensdag.
En toen … kwam er minder goed nieuws.Eerst even wat uitleg : ons nichtje Katlijn is met haar Canadese vriend een wereldreis aan het maken (vertrokken eind November vanuit België).En in welk land waren ze op het ogenblik van de cycloon in Myanmar ? Ja, juist geraden : dààr.Geen communicatiemogelijkheid – waren ze in het geteisterde gebied ? – zijn ze veilig ? zijn ze ….. ??? Spanning in de familie – ambassades contacteren zonder gevolg enz.Na enkele dagen : OEFFFF, alles in orde en terug op weg naar Thailand. De grap van dit alles was wel dat Katlijn en Andrew “ergens in de bergen” waren toen het gebeurde en totaal geen weet hadden van het onheil.Dus, misschien nog eens goede raad van tante Kaat : “gene paniek als er geen bewijzen zijn” (Iemand interesse in de avonturen van mijn nichtje : http://www.blog.seniorennet.be/opwereldreis ) Een aanrader voor wie van reizen houdt.
Het mooie weer in Belgenland zorgde er
natuurlijk voor dat iedereen de barbecue bovenhaalde.Wij genoten ook van een “lapje vers spek”, kip en steak gekruid met gezellig samenzijn bij Lieve en Kia.
En dàn … we waren bij onze Ichtegemse buren heerlijk aan het eten toen er een telefoontje uit Antwerpen kwam voor den Ali Baba “je zus is overleden”.Stilte. .. Onverwacht. ..Ongeloof...
NU : Zaterdagavond en 12 uur daarna zou ons vliegtuig opstijgen.Eddy besliste onmiddellijk te blijven … maar ik kon toch de langverwachte vakantie van An niet verpesten. .. Dus, ja, wij zijn hier en Eddy in België. We hopen dat hij zo snel mogelijk terugkomt want … nu moeten wij zelf koken ! En eigenlijk … missen we hem nu al en .. niet alleen voor dat koken.
Zo, ik probeer de vakantie van An in te vullen met al wat leuk is, vooral met het samenzijn en te zwemmen en wie weet is den Ali Baba zondag alweer hier.
Nooit voorheen gezien - midden het bos - een parasiet die groeide op een de wortel van een struik. Toen Hale zei : kijk : MUJDE (geluksbrenger) dacht ik dat het een kinderspeeltje was (hoewel, bij tweede gedacht : op die plaats zou nooit een kind komen). Maar nee, een écht mooi bloemetje.
Daarna een wandeling langs de zee ... zelden de mogelijkheid DIT te zien ! Meestal is de zee gewoon plat, maar dat lijkt meer op onze Noordzee
Ik ben Hilde 
geloof het - of geloof het niet - op één tak !!! een volledig boeket, dankzij ...de 
Het mooie weer in Belgenland zorgde er 
