emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
08-06-2014
Gewijzigd straatbeeld
Hallo hallo !
DE koe (of één van haar nazaten) stond er, naast haar stal langs de hoofdweg sinds we Selimiye kennen (1995)
Nu niet meer, ze past niet meer in het plaatje - hoe mooi het ook was.
Het straatbeeld wordt nu gedomineerd door betonsketeletten : bouwwerken die niet tijdig klaar geraakten voor het seizoen. Een 5-tal jaar geleden heb ik alle pensions genoteerd en geteld : om en bij 60 stuks. Sindsdien méér dan verdubbeld PFFF ik doe zelfs geen moeite meer ze te tellen. En dan heb je nog die superrijken uit Istanbul of Ankara die het nodig vinden een hotel buiten proportie te bouwen
Gelukkig kwam er protest : de bouw werd verzegeld en nadien kwam een bekende Turkse acteur een tekst spuiten op de afsluiting : "breek me af !". s'Anderendaags was de tekst
weer onherkenbaar overspoten
Maar nu hangt er een bord aan
betekent : dit gebouw zal worden afgebroken na het seizoen. gelukkig maar en ... hopelijk gebeurt het ook !
Ondertussen zijn enkele dorpelingen heel rijk geworden door de verkoop van hun grond en vonden het niet erg dat hun huis afgebroken werd om plaats te ruimen voor "het" hotel.
Sinds April zijn we geen dorpje meer maar horen we bij stad Marmaris. Het eerste wat we ervan merken : bushokjes : mooi ogend maar niet confortabel om te zitten op ronde palen.
En op plaatsen met mooi uitzicht en/of onder schaduwrijke bomen werden pick-nick tafels gezet. Leuk !
Na maanden kon eindelijk mijn "labyrint" afwerken in Milanese kant naar een patroon van Yolande Beeckman. Een serieuze klus, maar heb het klaargespeeld.
Nu even wat kleinere werkjes : de eerste dreamcatcher is er al :
en .. ben al aan een tweede begonnen. Zal vermoedelijk af zijn tegen volgende zondag, want heb nog veel werk om de dochters in een proper huis te kunnen ontvangen (als ik klos vergeet ik tijd en ruimte .... zucht)
enwie weet ??? misschien zijn onze banaantjes dan al rijp ???
Bijna 2 maand sinds mijn laatste bijdrage, maar ik zal het goedmaken met heel veel nieuws. Hoewel, mijn nieuws zal in het niets verdwijnen met het grote nieuws in Belgie vandaag : slaapwel Jean Luc, bedankt voor wat je voor ons land betekend hebt. We beloven de rouwperiode in ere te houden en eten deze maand geen coq au vin meer.
We waren in Belgenland in April. Heerlijk om de dochters weer te kunnen knuffelen !!! Maar we waren ook weer heel blij om terug thuis te zijn. Wat het meest opvalt als we in Belgie zijn na 10 jaar afwezigheid ? De mensen hebben geen geduld meer, zijn ook heel snel geprikkeld en dankzij (?) internet weet iedereen alles beter dan een proffessioneel iemand. En ook : de enorme keuze aan nutteloze dingen in de winkels. Met een heel klein beetje creativiteit kan je zelf veel mooiere dingen maken. Enne, zaken die je niet nodig hebt ... waarom zou je ze kopen ? En qua voeding vraag ik me af : waarom al die kookprogramma's als je alle gerechten klaargemaakt kan kopen : keuze te over, zo erg zelfs dat je niet meer kan kiezen.
Een van de eerste dagen terug thuis zijn we naar Marmaris getrokken : ik moest een nieuwe bril en Ali Baba wou zijn frigo's en voorraadkast vullen (Mutlu gaat met plezier mee en geniet van een niet dagelijks tripje. Ze is heel geduldig, maar ... wil niet plassen op verplaatsing). Om de opticien te bereiken moet ik (ongewild) door de overdekte bazaar. Begin mei, het seizoen is nog heel pril, maar de meeste winkeltjes zijn al open. Het verschil met Belgie valt dàn pas op : de winkeliers zitten geduldig de hele dag en een stuk van de nacht te wachten op mogelijke klanten, drinken thee en nog eens thee, doen een babbeltje met buurman-winkelier en de dag is weer voorbij. PFFF wat een leven ! Moesten ze breien ipv nietsdoen zouden ze een reuzentent afhebben na het seizoen !
Nog iets opmerkelijks bij de switch Turkije/Belgiê/Turkije : het onkruid. Natuurlijk is er in Belgie onkruid, maar het aantal soorten is zo arm vergeleken met wat ik hier vind. Soms zit ik echt op mijn knieën om een nieuw onkruid te bestuderen. Hadden we in Belgie een grotere variatie voor de insecticiden hun intrede deden ??? Ik denk van wel.
Kijk eens naar deze grassen : de koppen zijn zeker 10 CM groot
Vorig jaar stond er voor het hek een heel mooie plant met paarsblauwe bloemen. Dankzij de ijverige mieren staan er nu 3 in mijn tuin. Ik denk dat het een soort wilde ridderspoor is, maar heb nog geen zekerheid. Eender hoe : het is een mooie plant en hij mag verderzaaien.
detailfoto
Dit jaar overal Arum dracunculussen gevonden in de omgeving. Ik vind het wel heel eigenaardig dat ik er geen meer zag tussen 2005 en nu. Heb zelfs een bloem gezien die 60 cm groot was : spectaculair, maar onmogelijk te fotgraferen omdat de ligging zo onbereikbaar was.
In mijn bijdrage dd 4/4/2013 staat een foto van een mooie gesculpteerde steen die verwerkt was in een vervallen huisje vlakbij. Ewel, bij onze terugkomst was die steen er deskundig uitgehaald. Strafbaar feit. Wie is de schuldige ? Zucht, ik vond het leuk dat hij er was.
Voor we naar België vertrokken was ik de post gaan checken. Voor ons niets, maar wel voor een Belgische dame die we nog niet kennen. Adres : dichtbij onze thuis. Vandaag weer eens naar de post : de brieven voor die Belgische dame lagen er nog steeds. En ik wou eens proberen om postbode te spelen. Brieven meegenomen (bij mij zijn ze veiliger dan bij de post). Adres gezocht : er zijn geen straatnamen, enkel wijknamen. Er staat ook nergens aangeduid als je van de éne wijk in de andere komt. Je ziet nr 113, volgende huis 58, volgende huis 32, volgende huis 198 enz. Een postbode moet hier zowieso kaal worden van stress, maar een postbode hebben we niet. Dan maar diverse (altijd vriendelijke) dorpelingen gevraagd en ik DENK dat ik het juiste adres gevonden heb. Maar, niemand thuis. Dan maar op facebook gezocht, en jahoor, heb haar gevonden en berichtje gestuurd dat haar post hier ligt !
Nu nog even 3 foto's :
Cactusflowers : ongeveer 40 à 50 bloemen samen open ! en ... je ziet de cactus zelf niet meer
EN bananen in zicht dankzij het spoelwateer van de buren
en de buurvrouw die haar schapelammetje voedt
Genoeg voor vandaag, lieve groetjes en tot volgende
Internet werkt nog, twitter werkt terug maar NU ??? You tube geblokkeerd !!!
Wat is het volgende ? Iedereen wacht met spanning op de verkiezingsuitslagen van volgende zondag. Ondertussen rijden dagelijks caravans met beschilderde auto's voorbij - harde muziek - en tussendoor een mededeling dat er een metin (meeting) of een konferans (conférance) gegeven wordt om dit uur op die dag.
Misschien zondag meer nieuws met hoop op .... rarara
En maar niet willen regenen .. de grond barst open, April is er nog niet en er moet reeds gesproeid worden !
maar ik ben fier op de tuin. In Belgie heb je 5 jaar nodig voor wat ik hier op één jaar klaarspeelde
Vrijetijdsdruk Theoretisch hebben we het misschien minder druk, in de praktijk voelen we ons opgejaagd. En daar is volgens Robinson een goeie reden voor. "Het 'druk hebben' is een soort statussymbool geworden. Als je geen tijd te kort komt, dan klopt er blijkbaar iets niet. Dan ben je niet succesvol of interessant. Het gevoel heerst dat als je gewoon in je tuin zit, limonade drinkt en kijkt hoe het gras groeit, je een luierik bent die van alles aan het missen is. Gewoon niks doen, lukt ons niet."
Dan hebben we misschien wel vijf uur extra vrije tijd per week, we stouwen die gretig vol met allerlei activiteiten en sociale verplichtingen. "De vrije tijd is drukker geworden", legt Glorieux uit. "Je moet je door de weekendbijlages van de kranten wurmen, je moet citytrips maken, op restaurant gaan, goed kunnen koken en liefst ook nog alle nieuwe boeken en films achter de kiezen hebben. Je wordt voortdurend aangemaand om dingen te doen. Je hebt het gevoel dat je dingen tekort komt, dus koop je dingen die je nauwelijks gebruikt. Waardoor je vervolgens gefrustreerd raakt omdat de tijd ontbreekt."
Sociale media spelen daar volgens de socioloog een smerige rol in. "Daar krijg je een heel overzicht van al de boeiende activiteiten van vrienden en kennissen. Niemand gaat daarop zetten dat hij zich die dag heeft verveeld, of ruzie heeft gehad met zijn lief."
Het is dan ook niet verwonderlijk dat sommigen ziek worden door al die vrijetijdsdruk. Vraag is of we niet gewoon op de pauzeknop kunnen duwen. Finaal is er niemand die ons verplicht om onszelf achterna te hollen. "Het is wat Alain de Botton statusangst noemt", zegt Glorieux. "Iedereen kijkt naar iedereen. Je wil mee zijn, erbij horen. Onthaasten is vaak afhaken. Wie beslist om uit de ratrace te stappen, hoort er niet meer bij. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan."
Goeieavond of zo aan iedereen die nog steeds zo dapper is mijn blog te lezen !
Wel, weer iets interessant beleefd - niet wereldschokkend - maar voor mezelf echt leuk. Al wandelend met de hondjes zag ik een plant die ik heel mooi vond : mooi blad, speciale stamstuctuur, kortom, écht iets wat mooi zou zijn als kamerplantje. Zonder honden weer op stap en gewapend met een schopje wou ik het uitspitten en naar huis meebrengen. NIET gelukt ! Dat kreng zat met zijn wortels of knol onder een steen die veel te zwaar was volgens mijn krachten. Beetje eraan getrokken en ... natuurlijk afgebroken dedju ! Heb het mee naar huis genomen en in een vaasje gezet waar het weer helemaal opfleurde. Naderbij bekeken en de stam ziet eruit als ... prei ! bestaat uit allemaal ringetjes. Mijn nachtrust leed eronder en heb toen een Emailtje gestuurd naar mijn redder-in-nood ivm bloemen & planten : de Nederlander Jan uit Gökova. En, Jan kende het juiste antwoord ! Hij vertelde me dat het een Arum dracunculus is. Eénmaal je een naam hebt kan je googelen en ik vond een prachtige site : http://araceum.abrimaal.pro-e.pl/dracunculus/vulgaris2.htm. De hele evolutie van de plant staat er stap voor stap. Maar Jan vertelde me ook : hoe mooi de bloem ook is ... de stank ervan is zoals een rottend lijk ... Als slot van de Email schreef hij "Als kamerplant overleeft hij wel, maar Ali Baba overleeft jouw kamerplant niet!!!!"
Jullie hebben genoeg geduld gehad, nu even foto's van de plant
en van foto's die ik in 2005 maakte van de bloem die zo indrukwekkend was dat ik nooit op de bladeren gelet had
Ondertussen ben ik begonnen met een nieuw experiment : aard/apenootjes kweken. Toen de buurvrouw me verse nootjes gaf dacht ik : eens proberen of het lukt ? En ja, ik heb er al 2 in de groei. Nu zien wat het wordt
Was vergeten het resultaat van de kalebassenkweek van vorig jaar te sturen : 5 stuks ! Niet echt groot, maar heb telaat gezaaid omdat ik geen zaad had. Misschien dit jaar beter, want het aantal zaden die in die kalebassen zitten zijn ontelbaar !
Ik wou eigenlijk ook nog een foto toevoegen van de gratis bloemetjes in de "berg"tuin, geschonken door de natuur, waar ze groeien op de plaats die ze zelf kiezen : KLAPROOSJES !
en ook van onze Pamuk die heel rare slaapgewoontes heeft
en van Moosje die een halve dag rondloopt met een knook die hij met moeite kan optillen. Dan begraaft hij die knook en komt in huis met zijn snoet vol zand en/of klissen. We moeten nooit raden wat hij gedaan heeft.
en van de Ricinusplanten die zich zalig voelen in dit klimaat : een rode en een groene in de tuin
de rode heb ik zelf gezaaid. In het dorp staat er éne die een boom geworden is, stamdiameter zeker 15 cm
de groene is er vanzelf gekomen en is welkom
en wéér een nieuw bedelkatje ... Vlokje, een meisje dat zo te zien hoogzwanger is Pffff
En nu vind ik dat ik op aandringen van onze dochters in overdrive was.
Volgend nieuws : als er iets serieus te vertellen is
In vorig bericht toonde ik de amandelbloesems ... nu, zo snel al zijn de çala's of onrijpe vruchten klaar. De buren kruipen in de boom in onze tuin om ze te plukken ..., geen probleem, wij lusten ze toch niet : weinig smaak en bitter, daar waar de rijpe vruchten heerlijk zijn : wij kiezen om te wachten tot deze zomer.
Weer nieuw "huisdiertje" : een specht !!! Hij komt elke dag zijn eten zoeken in de boom recht voor ons en is zelfs niet bang als we dichtbij komen voor een foto
Nu de boom in blad staat kunnen we hem nog moeilijk zien, maar we horen hem !
En dan "ons" eekhoorntje. Ik had nooit gedacht hier ééntje in de boom te zien omdat er toch bevolking rondom is, maar toch ... als ze honger hebben ... Vandaag zat er zelfs één in de tuin, maar Mutlu en Moosje (die hier weer voor één (?) weekje is) waren niet akkoord
De evolutie van de tuin verloopt naar wens : enkele recente foto's :
Deze geraniums raapte ik vorig jaar op bij de vuilcontainer, weggegooid snoeisel. Ze zijn zo blij hier nu te mogen groeien en bloeien !
Ik weet het, het is te vroeg, maar de lente laat zich overal zien en voelen. Bloemen overal en ... de meeste amandelbomen zijn zo goed als uitgebloeid. Nu komen de blaadjes in zo'n verfrissend groen - fel afstekend tegen de de grijsgroene olijfbomen.
Eergisteren met Ruth gaan shoppen in Datça en genoten van de zon op een terrasje aan zee. Datça doet altijd een aanslag op mijn geldbeugel, en heb nog mooie dingen gezien die ik zou willen kopen .... als ik ooit pensioen uitbetaald krijg ... Ik mag 10 maal naar Marmaris gaan en kom met evenveel geld terug als ik vertrokken ben. Wààr ligt het verschil ? We hadden een heerlijke dag samen en (bijna) al onze wensen vervuld.
Vandaag konden de plantjes genieten van een lekker lenteregentje, en koud is et zeker niet. Het stoofke brandt 's avonds, maar eigenlijk meer voor de gezelligheid dan voor de warmte.
Meer nieuws is er voorlopig niet. Aan alle lezers : veel groetjes en genieten jullie ook maar van de warme winter 2014 !
Heb een zonnetje geklost voor jullie !!!! Komt altijd van pas.
En ondertussen is mijn terras al lang AF !!! 't heeft wel 11 dagen geduurd ipv 10, maar dat lag aan dat niet geleverd cement hé
De weergoden waren me goedgezind tot ... de laatste uren. Gelukkig was de parasol er die als paraplu kon dienen
en als toemaatje wil ik nog een voeten-paadje maken. Ik vond inspiratie bij een facebook vriendin die ... pedicure is
En gisteren hadden we onverwacht bezoek. We zaten beiden in de woonkamer, hoorden iets binnenkomen. Niet iets wat je zou verwachten ... een KRAB kwam binnengekrabbeld !!!. Den Ali Baba nam direct de multifunctionele tang en heeft het diertje naar buiten gebracht (na een foto)
Ben dan direct gaan googelen op "landkrabben" en ja, het bestaat, hoewel de vrouwtjes terugkrabben naar zee om er hun eitjes te leggen. Ik leer nog elke dag bij over de rijke natuur.
Verder genoten we de laatste dagen van zalige zon met ongeveer 20 graden op de middag, maarrr vanaf morgen komt de nattigheid. Die is ook welkom als we deze zomer water willen.
let op : als je na April 2014 naar Turkije komt : een visum kan niet meer gekocht worden in de luchthaven, enkel online.en dat kan je doen via : https://www.evisa.gov.tr/en/
En ik werk verder aan mijn pebbles terras, PFF nu 7 dagen. Ben wel naar de concurrentie moeten stappen om cement op te halen, want "morgen" heeft hier duidelijk een andere betekenis dan in Belgie. En, eigenlijk hebben ze gelijk, want elke dag is er een morgen ..(HAHAHA) Leuk werk maar het probleem is dat ik elke dag moet werken omdat de aansluitingen anders kraken. Maar, ben over de helft en hoop dat de weergoden me goedgezind blijven
Veel groetjes in ik duik sebiets in mijn beddeke !
Tot voor enkele weken was dit Palmetto Beach Hotel.
Wat brengt de toekomst ???
Goeie avond allemaal !
Jahoor, Turkije blijft in het nieuws komen, niet met positief nieuws : vandaag 350 (!!!) politieagenten ontslagen ! De link in het Belgische Laatste Nieuws : http://www.hln.be/hln/nl/16518/Rellen-in-Turkije/index.dhtml. Ook de Turkse Lira blijft op een dieptepunt van bijna 3 ten opzichte van de Euro ... leuk meegenomen voor ons. Vooral omdat mijn - eindelijk verwachte pensioen - gisteren NIET uitbetaald werd. Er is dus duidelijk iets misgelopen. Gelukkig kreeg Ali Baba zijn normale pensioen uitbetaald zodat we niet aan de bedelstaf geraken ...
Na een kalm begin beleeft Selimiye weer pure bouwgekte. Supergrote bouwwerken zonder vergunning - boete betalen lijkt geen probleem voor de bouwheren. In Turkije is een laag van de bevolking heel rijk en die investeren (lees : vernielen) dan pracht natuurgebieden.
Dan heb je nog buitenlanders die een spaarcentje over hebben ... Onze Azerbediyaanse bovenbuur (op de top van de berg) heeft een hotel aan zee gekocht ... om af te breken. Volgens de dorpsroddelgazet aan 4.000.000 lira. (aan de huidige goedkope koers slechts 1.350.000 Euro). Vroeger was het Kaya Lodge, nadien werd het verkocht en kreeg een andere naam, na enkele jaren werd het weer verkocht aan het aloude Palmetto en nu ... we wachten af wat het zal worden. Maar ondertussen is het hele strand verwoest door aan en afrijdende lastwagens, hydromeks enz.
Nee, wij waren niet alleen met ons probleem "buiten gegooid worden" of in andere woorden contractbreuk. Ongeveer tesamen met ons hadden ook Conny en Othmar hetzelfde voor. Enkele weken terug kregen ook onze Amerikaanse vrienden (die altijd voor Mutlu zorgen als we in Belgie zijn) hun opzeg. PFFF Reden ? Er is meer geld te verdienen met toeristenverhuur ...... Hoewel dit een eerlijker reden was dan die wij te horen kregen, betwijfel ik dat toch. Ze hebben gelukkig heel snel een prima huis gevonden in Sögüt - 14 km dieper het schiereidand in, maar de vertaling is een half uur rijden. Hun uitzicht en de dagelijkse zonsonderang ...onbeschrijfelijk mooi - we wensen hen alle geluk in hun nieuwe optrekje
En ... Mutlu blijft er welkom als we naar Belgenland gaan.
Er zitten nog steeds muggen in mijn kamer PFF, dus kruip ik diep in mijn fleecke en .... gelukkig heb ik nog nooit een muggenbeet in mijn neus gehad !!!! Na wat gegoogle zijn de muggen daar niet vies van HAHA, maar van die van mij wel !!! - gelukkig maar !
Dankzij het feit dat er vandaag geen cement voorhanden was heb ik even tijd om te schijven. Ik kan het echt niet laten om een pebblesterras te bouwen. Even een foto na dag één en dag twee ...
en als het weer meewerkt, zal het - naar schatting - na 10 dagen af zijn !!! .... als de cement maar geleverd wordt ...
Veel groetjes en vannacht droom ik van een hele berg cement !!!
Vandaag heerlijk weer - warmer buiten dan binnen – we haalden 18 graden in de schaduw. De vorige 3 dagen bibberkoud, zelfs ijs op de straatplasjes ! We hoorden dat heel Turkije ondergesneeuwd was, maar ... ons schiereiland gelukkig niet. De winterkledij werd snel opgediept want we hadden dàt en ons stoofke meer dan nodig.
De planten in de tuin hebben ook heel hard geleden, niet zozeer door de kou, maar vooral door de harde Noordenwind. Toch is er ééntje die er zich niets van aantrekt. De naam ken ik niet, maar het plantje is een boeket op zichzelf.
Het mooie weer vandaag overtuigde me om naar het strand te gaan met Mutlu. En, wat zag ik dààr ???
Jajaja, de stoomboot van Sint Niklaas die op weg is naar zijn geboortestad Patara. Normaal liggen er nooit boten in de baai tijdens dit seizoen, dit was dus echt een verrassing.
En niet enkel om het mooie weer was ik op uitstap gegaan. De hele dag was DE steenbreker aan het werk voor de deur PFFF zoveel lawaai
Deze week werden reuze stenen aangevoerd en vandaag was dé dag om die in bruikbare stenen te breken. Waarom ? Om muren te bouwen ! Even uit de oude doos : toen ik voor het eerst in Selimiye kwam (1995), kon je gewoon over en door ieders eigendom lopen. Je werd zelfs bij iedereen welkom geheten. Nu, zoveel jaar later – door het opkomend toerisme – heeft iedereen een muur, een omheining en een hek rond zijn eigendom. De murenbouwers van Selimiye beleven gouden tijden.
Onze ex-buren hadden planten teveel – bij het aanleggen van een tuin worden de planten meestal te dicht gezet ... met de gevolgen vandien. Ben dus gisteren de overtollige planten gaan ophalen, want ik heb nog altijd plaats. 2 gele oleanders (met oranje bloemen) of Peruaanse rinkelboom (heel giftig zoals alle oleanders, en de geiten weten dat !!!)
en een ficus. Jullie kennen allemaal de ficus die in Belgie als kamerplant verkocht wordt
nu een foto van de ficus die ik van Murad kreeg
en een foto van hoe hij hopelijk ooit wordt als ik al lang dood ben ...
We wonen we hier nu een jaar : 1e verjaardag gevierd op ... 11-12-13 ...we hebben een vol jaar meegemaakt en hebben bijgeleerd : van welke kant komt de harde wind en de striemende regen, waar moet ik water afvoergeultjes maken, welke plant zet ik best waar, wanneer komt de zon op en wanneer gaat hij onder ? We hebben hier 1 uur langer zon dan in de toren, leuk meegenomen tijdens de winter ! Er komt nergens meer water binnen en het huis is heel goed te verwarmen.
Ondertussen ben ik ook (eindelijk) pensioengerechtigd (pff lelijk woord). Maar wanneer ik de eerste storting zal ontvangen is een andere vraag, want de administratie heeft een probleempje gevonden. We overleven het wel, de Turkse Lira blijft dalen en de prijs van de sigaretten is van 65 Lira naar 50 Lira gezakt.
Nog even foto van ons groene huis (rechts in het midden) en omgeving die ik nam tijdens een stappeke met Mutlu. 50 meter stappen en we hebben weer vol zicht op zee !!!
En als laatste : een wasbak tafereel : wandelend takje gered !!!
Weinig nieuws verder, veel groetjes en tot volgende, Hilde
Na zonneschijn komt regen ... Inderdaad, vrijdag was het zondvloed. Marmaris stond compleet onder water, de net vernieuwde weg van het vasteland naar Marmaris liep onder door de watervallen die overal uit de bergen kwamen (denk dan maar eens aan alle stenen die met het water mee op de weg komen liggen) enz. Selimiye (haha) had dezelfde problemen, maar veel verkeer is er nu toch niet. Bij ons ? Wateroverlast niet echt een probleem, maar met dat noodweer ... ik weet het, het is een afgezaagd thema ... geen stroom, geen telefoon, geen internet en sinds we hier wonen ook geen leidingwater vermits het water aangevoerd wordt door een hydrofoorpomp ... die stroom nodig heeft.
Maar, de ellende duurde maar 1 dag en 1 nacht - gelukkig maar. Ik had de weerberichten goed bekeken vooraf, want ik wou de inkom trap vernieuwen en dat lukt niet op 1 dag vermits het de normale toegang is om in en uit het huis te komen. Mutlu begreep de situatie en sprong telkens over de net gemetste trap - flink hé. Ze is wel haar flinkertjes (hondensnoepjes) komen opeisen en ging bij haar "flinkertjeskast" staan. Even foto van ervoor (ik noem het een urgentietrap, maar niet te onderhouden)
en foto na mijn werk. De gebruikte breukstenen waren afval dat hier voor het hek lag. Toen ik vroeg bij het bouwbedrijfje hoeveel ik moest betalen ... NIKSKE ! Leuk meegenomen
Gisterenmorgen - de regen was gelukkig gestopt - zagen we de buurvrouwen werklustig aankomen bij onze dichtste buren die de verloving zouden vieren van één van de 9 (NEGEN) kinderen. We hoorden heel veel getater en gesnij van groenten (Jeroen Meus zou het niet beter doen). Tegen de middag kwam een volgeladen lichte vrachtwagen aan met plastieken stoelen en tafels (heel veel). Toen begon mensen van her en der aan te komen (ik zat op het terras te klossen, dus op de eerste rij om alles te zien). En toen kwam de buurman bij ons binnen om ons uit te nodigen om mee te eten. Weigeren was niet mogelijk, maar den Ali Baba gaf forfait. Ik ben er naartoe gegaan en heb het me niet beklaagd. Ik had de fotomachine bij, maar ik vond het niet gepast om foto's te nemen. Iemand bracht me eten : grote plateau met erop : kommetje frieten, kommetje rijst, 2 kommetjes vleesbereiding, kommetje gemengde sla en kommetje asjure + zakje brood en zakje oliebollen ........... PFFF lekker hoor, maar met mijn klein maagje kon ik de helft nog niet op ! En klaargemaakt door de vlijtige buurvrouwen en familie. NIET vergelijkbaar met de door ons gekende "traiteurs", maar vooral het sociale gebeuren is een revelatie. Bij het weggaan drong buurman aan dat we 's avond ook moest komen om "het gebeuren" mee te maken.
Tegen 6 uur 's avonds kwam de autokaravaan eraan mèt de verloofde van ons buurmeisje. TUUUUUUUUUUUUUUUUUT TUUUUUUUUUUUUUT, je zou bijna gaan denken dat de brandstof hier geen geld kost ... tot je zelf gaat tanken. (duurder dan België). In een minimum van tijd waren alle plastiek stoelen bezet en werd de eerste dans van de verloofden ingezet. Vuurwerk !!!! (daarom is de foto zo beneveld)
En ondertussen werden duizenden glitter-papiertjes gegooid die gedeeltelijk in de grond verdwenen omdat die zo zacht was na de regen, - dat was goed als grond-verharding
zodat ik er niet teveel moest oprapen bij ons in de tuin. De life muziek : 3 man, maar ze maakten evenveel lawaai als de cycaden tijdens de zomer. De sfeer was er en het verliefde paar was gelukkig. Ikzelf had de vorige nacht nauwelijks geslapen door het noodweer (zoveel decibels aan donderslagen), en ben vroeg onder dek gegaan met oordopjes erin.
Eigenlijk zou ik het huis moeten kuisen na al die regen. Heb het geprobeerd, maar der is er ééntje die me serieus tegenwerkt ....
Deze keer was het écht lang geleden. 2,5 weken België, waar we zeker 10 dagen genoten van de najaarszon ... en daarna van de regen. Dan 2,5 weken An op bezoek en dan komt schrijven er niet van. Ik had mij voorgenomen de blog bij te werken de dag van haar vertrek, maar ja : onweer = geen stroom en dus geen internet.
We zijn aangekomen met storm en onweer : dank aan de piloot die ons kundig aan de grond zette ondanks de zeer zware turbulentie en de rukwinden.
Eigenlijk had An enkel de dag van aankomst en de dag van vertrek storm en regen. Alle andere dagen waren gevuld met zonneschijn. Ze zwom zelfs verschillende keren dapper in zee (!) terwijl ik met Mutlu op het strand bleef. Dan waren er ook nog enkele uitstapjes
Ciftlik
Taslica
Serce Limani
Het was leuk samen. Tussen de uitstapjes vulden we de tijd met lezen en/of handwerk. Voor mij natuurlijk klossen en voor An : kijk maar naar het afgewerkt stuk.
En ramp o ramp : de wasmachine deed het niet meer. Niet te verwonderen : al wat we hebben is 10 jaar geleden aangekocht. Ik denk dat het een aanvaardbare leeftijd is - na zoveel jaar is alles zo goed als "voorbij". Een nieuwe besteld bij onze BEKO-man en 's anderendaags stond er al een verse van 240 euro te draaien.
We hadden ook een vliegenplaag. Ongelofelijk hoeveel van die beestjes aan de meegebrachte vliegenvanger gingen plakken. Foto van de vliegenvanger na één enkele dag ! Nochtans staat er op de verpakking : "6 weken doeltreffend" PFFFF, dan moeten we de vliegen vragen een beetje op te schuiven.
Een veelgestelde vraag tijdens ons verblijf in het thuisland :"wat is er ondertussen met de toren gebeurd ?" Wel, die staat nog altijd leeg - te koop aan 185.000 $ én te huur aan 630 Euro per week. De eigenaars doen er af en toe wat werk. Kijk eens hoe mooi ze de inkom gemaakt hebben ..... Ooit zette ik een foto op de blog zoals die was als wij er woonden.
Ons Pluisje heeft een vriendje ! Gelukkig werd ze al heel jong gesteriliseerd na een (voor ons) ongewenste zwangerschap. Pamuk (katoen) is een zwerfkat die ons geadopteerd heeft en meer thuis in de zetel ligt dan Pluisje
Selimiye kende de laatste drukke dagen tijdens het Offerfeest. Nu zijn bijna alle restaurants en pensions alweer gesloten. Heerlijk rustig dus ! Er wordt ook niet zoveel gebouwd als vorige winter. Volgend jaar wordt Selimiye bij Marmaris gevoegd en het zal geen zelfstandig dorp met burgemeester meer zijn. Wellicht is dàt de reden er wordt gevreesd voor : "nieuwe heren, nieuwe wetten". We zijn benieuwd.
Vandaag was het weer een heerlijke dag vol zonneschijn en boven de 20 graden. Tuinwerk gedaan, want het is ongelofelijk hoe snel het onkruid er is na de regen. Zo, genoeg geschreven voor vandaag. Tot volgende en veel groetjes !
Hilde
PS. Gevonden ! Verklaring voor de data op het graf uit mijn bericht dd 13 juli. An had hier ook enkele graven gezien met +/- 1300 als geboortedatum. Toen dacht ik "dat kan toch niet, eenzelfde fout als in Gökova". Toen viel onze Euro : een verschil van iets meer dan 600 jaar. Google erbij en ja, voor de geboortedatum wordt de Islamitische kalender gebruikt, voor sterfdatum de Gregoriaanse kalender. Dit is door Atatürk gewijzigd.
én wààr gaan we met vakantie ??? Belgenland natuurlijk. We vertrekken eind deze week en komen midden oktober terug samen met onze dochter An ... voor wie de vakantie dàn begint. Spijtig dat we altijd deze periode moeten kiezen - reden : laatste rechtstreekse vluchten - want nu begint de mooie tijd van tuin-en ander werk. Maar het zal toch weer eens fijn zijn om familie en vrienden terug te zien èn het medisch onderhoud moet ook gebeuren.
Minder goed nieuws : onze poes Felix is al méér dan een maand niet meer thuisgekomen. Ik denk dat we moeten afscheid nemen van haar. Ze was 9 jaar bij ons - sinds ze kitten was - en heeft ons heel veel vreugde en vriendschap gegeven. Ze was zo guitig en lief. Daarom nog een foto van haar.
Nu iets anders : toen we hier kwamen wonen zag ik dat de afloop van de buiten wasbak van de buren op ons terrein liep. En dan heb je 2 mogelijkheden : ofwel maak je ruzie met de buren en wil je dat die afloop verdwijnt... ofwel gebruik je die natte grond voor planten die ervan genieten. Ik koos voor de 2e optie en ... kijk eens naar de bananenbomen !!!!
en naar de papyrus of parapluutjes !!!
en een foto van onze lieve buurvrouw die poseert bij de parapluutjes.
En niet te vergeten : de overvloed aan tomaten die we konden oogsten dankzij dat spoelwater !
In alle geval zorgen die planten dat we geen wateroverlast meer hebben.
Recent kocht ik een nieuw boompje om ééntje te vervangen dat gestorven was. De naam is OYA in het Turks. Als daarop googel zie ik dat de officiële naam LAGERSTROEMIA is. PFFF kent iemand de naam in het Nederlands ? Net nu we gaan vertrekken begint het te bloeien. Hopelijk zal het bij terugkomst nog mooi staan.
Zoals het om de 2 jaar gebeurt werd de straat weer "hersteld". Leuk om zien : eerst komt een lastwagen die pek spuit, en onmiddellijk erna komt een lastwagen die steentjes strooit. Even foto's
en voor de rest moet het verkeer maar zorgen .... HET moment voor gesneuvelde auto voorruiten. En stof afnemen in huis is ook alweer nutteloos werk.
Als laatste 2 foto's van de zonnebloemen die zich tegoed deden aan de zon en ons hun prachtige kleuren lieten zien
Dàt was het voor vandaag. Tot binnen enkele weken en veel groetjes
Normaal het noemen niet waard, maar ik had in heel mijn leven nog geen bloedneus gehad ! Rond 9 uur 's morgens snuit ik mijn neus en ... het was of er een varken ter plekke geslacht werd ! Pfff en dàt tot 5 uur in de namiddag - zoveel bloed, langs beide neusgaten, door mijn keel ... en van geen ophouden weten. Alle hulpmiddeltjes geprobeerd die ik vond al googelend (één hand met een kleenex aan mijn neus en de andere hand aan de computermuis), maar niets hielp. Ruth raadde me aan naar een dokter te gaan (Marmaris). Maar Doris belde meteen de ambulance in Turgut op toen ze hoorde dat ik dreigde flauw te vallen (NIET mijn gewoonte). Binnen de 10 minuten stond de ambulans hier met zwaailichten aan.
En zoals je het altijd ziet : het bloeden was gestopt !!!!
Een heel jong vriendelijk vrouwelijk doktertje leidde me de wagen binnen en ik werd op de brancard gelegd : bloeddruk, hartcontrole enz. Nu, gelukkig was alles in orde en ik kreeg de raad naar het ziekenhuis te gaan moest het bloeden herbeginnen. (wat gelukkig niet gebeurd is tot nu toe). Bij het verlaten van de ambulance .... stonden alle buren in de tuin en wensten me "geçmis olsun" (beterschap) Zoooo lief ! Ze waren natuurlijk ook wel nieuwsgierig, maar dat is hun vergeven, het voelde zo warm aan.
Vandaag voelde ik me nog wat zwakjes, heb veel gerust en niks gedaan en ga weer vroeg in bed. Dankzij de steak uit Symi die Ali Baba vanavond voor me klaargemaakt heeft komt de kracht terug.
En net vandaag hebben ze het brandhout voor deze winter geleverd. Het zal toch enkele dagen moeten wachten voor het op zijn stapelplaats terecht komt : 2.000 kg warmte voor deze winter aan 288 euro.
De temperaturen zijn gelukkig aan het dalen - vorige week enkele dagen van 38 graden - en iets minder is leuker.
Veel groetjes en tot volgende, Hilde en Ali Baba
PS. Noch ik noch Ali Baba had de tegenwoordigheid van geest om een foto te maken van de "ambulans". De foto hierboven heb ik dan maar van Internet geplukt ...
Even bijna een hartstilstand gehad .... Het zwemgerief wordt na de douche altijd aan de lijn gehangen ... en blijft er meestal tot het volgende zwemmeke 's anderendaags. Maar NU NIET MEER !
Ik trok het broekje van mijn tankini aan (2-delig badpak - ter info) ... en met een gekrijs van jewelste kwam er een cicade uit. PFFF was me dat even schrikken. Nu, ik begrijp dat diertje, hij of zij is zeker zoveel geschrokken als ik ...Nog geluk gehad, een vriendin van ons had er een schorpioen in zitten ... met de gevolgen vandien.
Raad van tante Kaat : de was niet buiten laten hangen 's nachts.
Nu wachten tot de Hodja - of Imam roept dat de vasten voorbij is. Er is overal veel beweging : weg en weer geloop naar familie, buren en vrienden en morgen zal het er niet beter op worden. Deze morgen reeds werden we vergast op oliebollen die wij al opgesmuld hebben, maar zij moeten nog even wachten.
Een uur nadien kwam een 2e portie oliebollen eraan ... fijn voor de lijn !!!.
Vermits we in de buurt van de begraafplaatsen wonen zagen we al veel mensen met bloemen en takjes voorbijgekomen. Suikerfeest is voor hen als Kerst en Allerheiligen voor ons op één dag. Nu we tussen de echte bewoners leven verwachten dat er morgen kinderen langskomen om snoep en/of centjes te vragen - als ze niet afgeschrikt worden door onze wreedaardige Mutlu.
Ik vertelde reeds over de restauratie van het oude moskeetje vlak voor onze neus. Nu, de roep gaat dat er ... goud in de muren zit. Een bekende toonde me de mooie ronde gaten (binnenin een terracotta buisje) ... en dààr was het goud ... niet meer.
Maar de moskee waar voorheen niemand meer belangstelling voor had, trekt nu heel veel bezoekers. Zelfs als het donker is zie ik er zaklantaarns rondlopen ... idee waarom ?
De restauratie zelf loopt niet vlot. 2 man komt eraan : ze hebben een half uur nodig om koffie te zetten (ondanks de Ramadan), dan nog een half uur om de koffie op te drinken ... en dan gaan ze aan het werk. Tegen de middag wordt het te warm en vertrekken ze weer. Ik twijfel of we de complete restauratie nog zullen meemaken.
Het kalebas beginsel van mijn vorig bericht is nu reeds uitgegroeid tot .. 15 cm !! Zo leuk en zo snel
!
En er komen steeds nieuwe bij. Wat we ermee zullen aanvangen ? (niet eetbaar) Weten we nog niet, maar je kan er heel mooie verlichtingsarmaturen van maken. Met wat werk krijg je een prachtig schijnsel op plafond en muren. Een vaasje kan ook, maar dan enkel voor droogbloemen. Of een bloempot voor zaaibloemen. Misschien volgt er nog inspiratie eens de kalebassen groot zijn.
En de laatste foto is van een bezoeker deze morgen. Hij verschool zich direct tussen de tomatenplanten. Ik heb gezegd : smakelijk jongen , we hebben er toch genoeg !
Ik ben Hilde 
Even bijna een hartstilstand gehad .... Het zwemgerief wordt na de douche altijd aan de lijn gehangen ... en blijft er meestal tot het volgende zwemmeke 's anderendaags. Maar NU NIET MEER !
