En niet enkel ons grote zwembad ... ook de toren, de druiven die vanuit de dorre takken langs alle kanten frisse groene schaduwbladeren produceren, de vooruitgang van de bloementuin, het onkruid die welig tierde zonder mijn (ondertussen) alziend oog, de citrusboompjes in bloei, de aankomende artichokken enz ... enz ...

De dochters hadden wel een opmerking op mijn laatste bericht "je schrijft enkel over jezelf en je zegt nieteens dat je blij was je dochters te zien". Inderdaad, ze hadden gelijk, maar ik was gelukkig èn bij hen en ... dan denk je er niet aan erover te schrijven ... mea culpa, mea culpa ... Om dit goed te maken zet ik hier even een foto van de zusjes samen.

Mutlu was weer heel blij ons te zien.  Eigenlijk ... als je iets achterlaat, is het altijd een welkom als je terugkomt (doordenkertje).  Onze Iauw was er even snel als wij ... omdat ze altijd honger heeft. En Felix ... nog maar eventjes gezien in de verte. Katten zijn heel anders dan honden : een hond is blij dat je terug bent, een kat verwijt je dat je weg was.

Deze keer waren we langer in Belgie, maar er was weer tijd tekort - de laatste dagen waren zelfs hectisch, dus, de rustige sfeer van Selimiye gaf ons beiden een lange droomloze nachtrust.

Lieve en Kia wonen nu in ons huis in de Mitswege - vol enthousiasme - van beider kanten.  Gedaan met gezeur en gezever van huurders, want de laatste 2 jaren was het niet meer om vrolijk van te worden.

We laten jullie even meegenieten van de prachtige bloemen die ons "welkom" heetten.


 
                                      

Zo, meer nieuws is er voorlopig niet, dank aan iedereen waar we zo gastvrij ontvangen werden en dank aan de mensen die Lieve en Kia geholpen hebben met de verhuis. 

Veel groetjes, Hilde en Ali Baba  

Aan alle lieve mensen die me het beste wensten met de cataract ingreep : DANKEWEL ! Het is voorbij EN alles goed verlopen.  Gisteren kwam ik wel thuis zoals een clown ....

Gelukkig werd ik deze morgen van verband en oogschelp verlost en kon ik zien ... dat ik kan zien.  Mijn zicht verbetert "zienderogen" en tegen het weekend zou het helemaal goed moeten zijn - ik heb er de beste hoop op.  Met dank aan de oogkliniek Antwerpen-Berchem die alle data van vooronderzoek, operatie en naonderzoek via Email vastlegde, en waar alles heel sympathiek en stipt verloopt.  We weten het altijd te zeggen als er klachten zijn, maar als alles goed is moet het zeker ook verteld worden.

Selimiye ligt alweer zover in gedachten - volgende week deze tijd pakken we de valiezen in voor de terugreis. Het zal heerlijk zijn er weer te zijn.  Als toemaatje een foto van de bloeiende Pawlonia toen we er vertrokken.

                                       

De valiezen liggen klaar ... en WAT zit erin ?  Nee, juist, niets wat gewoonlijk vervoerd wordt met de chartervliegtuigen.  Boeken, potten honing, zelfgemaakte marsepein, een paar kilo komkommertjes, noten, citrusconfituur, plantjes, plastic tasjes (hier moet je ze gewoon weigeren - pochet yok -) en in Belgie moet je ervoor betalen ...

We zijn er dus klaar voor om Belgie nogmaals te observeren... want het IS observeren, omdat je je eigen land met andere ogen bekijkt als je in het buitenland woont.

Deze week nog iets heel leuk meegemaakt : met Mutlu naar het zandstrand gewandeld (6,5 km heen en terug).  Vermits het weer al goed warm was en de wandeling lastig voor ons pelsmanteltje ... ze sprong recht de zee in om te zwemmen !!! Flinke Meid he ! Ik ben nog niet zo flink ... nog 2 maandjes wachten, dan is de zee op temperatuur naar mijn maatstaven.

Nu ja, op het strand waren 3 vissers bezig een vuurtje te stoken ... en de pas gevangen visjes werden erop gelegd, broodje, tomaat en ajuin erbij  ...

En toen, volgens de Turkse gastvrijheid ... duwden ze me een stuk brood in mijn handen ... met een kompleet visje ertussen (kop, staart en ingewanden inclusief). En de beleefdheid zegt ... ja, ik heb het opgegeten en Mutlu kreeg al hun visafval. Gevolgen ? Ja Mutlu gaf overdadig over in het winkeltje waar ik brood kocht. Ik rode wangen, en gelukkig maar, ik heb niet moeten overgeven, want een vis zomaar recht uit zee ... vers is het wel, maar ik heb het liever een beetje meer gekuist.

Nu zal de blog wellicht stilliggen tot 23 april, ik mag toch ook even vakantie he.

Tot in Belgie of tot ?? wie weet

Ook dit jaar heb ik een aprilvis voor jullie geklost.  Misschien een ietwat minder vriendelijke vis, maar toch mooi vind ik.  Het patroontje dank ik aan Gisela van het blog ''terug naar 't kantkussen''

En ook dit patroontje heb ik van Gisela's blog afgesnoept : een zicht op Brugge                              

Het is heerlijk te klossen achter de toren, lekker in de zon, luisterend naar de vogels en de bijen.

Ik heb toch weer wat nieuws voor jullie !!! Vandaag even over :

De Turkse wetten die je nog minder goed kan vatten dan de Belgische, en als je de taal dan nog niet echt goed meester bent ... dan ben je de pineut ! Toen ik vorig jaar naar de autokeuring ging moest er een nieuw inschrijvingsbewijs, OK, veel weg en weer geloop en gerij- plus overal betalen, maar dankzij Hale kwam alles voor elkaar op 1 dag, een groot sukses naar Turkse normen.  Maar, WAT stond er vermeld op dat nieuw inschrijvingsbewijs ? : “Enkel aan de eigenaar, de echtgenoot en de kinderen wordt toegestaan met deze auto rijden”. Waarom ? Omdat we als buitenlanders een MC nummerplaat hebben (speciale nummerrplaat voor de buitenlanders).  Nu ja, we hadden dat gezien vorige zomer, maar tilden daar niet zo zwaar aan, we dachten “het is onze auto, we lenen die toch uit aan wie wij zelf willen’’.  HA HA HA , niets is minder waar : NIEMAND mag nog met onze auto rijden met risico dat de auto definitief aangeslagen wordt .. zomaar, zondermeer.  Nu  is er grondige politiecontrole op.  Reden : Geen flauw idee, de auto is in Turkije aangekocht en wij betalen evenveel taksen en verzekeringen als een allochtoon.  Oplossing ? geen vragen stellen en braafjes ondergaan. Een volgend probleem : de auto staat op mijn naam omdat den Ali Baba op moment van de aankoop nog geen taksnummer had (na 5 jaar weten we nog steeds niet waartoe dat taksnummer eigenlijk dient)  DUS als Ali Baba alleen op weg is met de auto ... hoe kan hij bewijzen dat hij mijn wettige echtgenoot is sinds meer dan 36 jaar ?  Dit gegeven komt niet meer voor, noch op onze identiteitskaart, noch op ons paspoort of rijbewijs. Nu zullen we onze trouwboek nog moeten kopieren en laten vertalen door een notaris, anders ... TATA ... dada

Laatste - ? - probleem : normaal brachten onze Turkse vrienden ons naar Dalaman-vliegveld, zij gebruikten de Tata terwijl wij weg waren  en kwamen ons stipt afhalen bij thuiskomst : een goede regeling voor beide partijen in volle vertrouwen.  NU ... kan en mag dat niet meer. Alternatief : zelf naar Dalaman rijden en daar de auto op de parking achterlaten ? Is niet echt een optie, is stronteduur en we hebben er geen vertrouwen in.  Nu zullen we moeten een taxi regelen voor onszelf aan 100 euro enkel ... en onze auto in Selimiye achterlaten. En misschien bij aankoop van een volgende auto  ... die op de naam van een Turk laten zetten ­­...

Daardoor dacht ik aan Vlaamse gaaien, zo voelden we ons na dit bericht. En uiteindelijk heb ik nog nooit iets verteld over deze vogels. Het zijn de meest voorkomende in de streek, samen met de Mussen, de Turkse Tortels en de Distelvinken.  Ze zijn heel mooi, maar maken geluiden die je niet voor mogelijk schat, soms denk je echt dat het om een miauwend katje gaat.  En, vermits we ons Turks-tortel-koppeltje dagelijks voeren, komen de Vlaamse gaaien ook gretig af op de broodkruimels.  Maar ze zijn zo snel en schichtig !  Eindelijk kon Ali Baba enkele superfoto´s schieten.

Morgen, verkiezingen ... ik ben speciaal naar het dorp geweest om de sfeer te proeven ... maar die was er helemaal niet.  Alleen auto´s die de hele dag de baai op en af reden met posters aan de ruiten gekleefd, meer niet.  Nu even afwachten en hopen dat de meerderheidspartij - de AK partij – niet teveel groeit, anders ... moet ik hier straks met een hoofddoek rondlopen en is er geen alcohol meer te verkrijgen. Twee ernstige redenen om een nieuwe heimat te zoeken.

Ter info, in Turkije hebben vrouwen stemrecht sinds 1934, in Belgie was het wachten tot 1948.

Verder is het aftellen naar onze Belgische vakantie en genieten van de zon en een helblauwe hemel  - sorry, we proberen een stukje mee te smokkelen, beloofd

Veel groetjes

Hilde en Ali Baba

Hallo Iedereen !

We klagen niet echt hoor, maar .... t'is niet zoals anders.  De bloemen bloeien nochtans overal hartstochtelijk, zoals elke lente, maar toch harde wind, niet genietbaar. De schildpadden rennen weer overal rond, maar de hagedissen vinden het nog te frisjes en .. wij ook.

Ook weer in elke overblijvende plas duizenden kikkervisjes, of puudekopjes zoals wij ze noemden - hoeveel zullen er overleven ?  Het is een ware jeugdherinnering .. waar vind je ze nog in Vlaandrenland ? Het geluid van de kikkers is ook zoveel aangenamer dan autogeluid. De kikkers hier kwaken niet gewoon maar, ze geven een echt concert - vooral 'avonds is het zo leuk ernaar te luisteren.

De verkiezingscampagnes in Selimiye beperken zich voorlopig tot de woensdag - marktdag.  Ik kreeg een foldertje van de CHP (republiekijnse partij) en vond het leuk dat Selimiye gebruikt wordt in hun propaganda tegen de AK partij (fundamentalistische partij), die al jaren een bouwplan belooft aan de dorpen, maar er niet aan werkt en de dorpelingen liever doet boete betalen ... waarna de huizen toch dreigen gesloopt te worden. En of dat slopen alsnog zal doorgaan blijft een vraagteken.  Er wordt veel verteld, maar blijkbaar zouden er - na de verkiezing - toch enkele huizen plat gaan. Afwachten dus.

en dan een rondrijdend busje met luidsprekers die galmen door de baai, deze keer van de MHP (nationalistische partij)

Onze bron werd recent vernieuwd ! Of er nu meer water zal doorkomen tijdens de zomer weet ik nog niet - wat uiteindelijk het belangrijkste is - maar het geheel ziet er al wat "deftiger" uit. De oude Helleense stenen werden gedeeltelijk hergebruikt, maar enkele ervan hebben toch ''pootjes'' gekregen ...

vroeger :

             nu :

Ik vraag me meer en meer af wie er eigenlijk mij blog leest ! Ik zit aan een gemiddelde van 10 bezoekers per dag - niet slecht he, want ik praat enkel over de mensen die lezen in mijn blog !!! De bedoeling was uiteindelijk aan familie en vrienden wat nieuws door te geven maar ... ik krijg eigenlijk meer respons van mensen die ik nog nooit gezien heb !!! Wel heel leuk die nieuwe contacten.

Verder nieuws voorlopig niet, we tellen af tot Belgie .. nog 2 weken en jaja dan hoop ik weer helder naar alles te kunnen kijken !!!

Veel groetjes,

Hilde en Ali Baba .... die ondertussen zijn buikje kwijtraakte ...
 

Hallo allemaal !

Hopelijk bij jullie alles onder controle ? Hier ??? Dit was onze natste en koudste winter tot nog toe.  Maarrrrrr de lente is in zicht, je hoort het aan de vogels en aan de bijen die zoemen van bloem tot bloem.  De bijenboxen staan weer strategisch opgesteld en met wat geluk zie je er een imker bij - lijkt meer op een Marsmannetje. (op de foto staan de bijenboxen bij een privebegraafplaats en rechts staat een imker - dichter inzoomen kon ik spijtig genoeg niet, want .. de batterij van mijn fototoestel was plat)

In de bergen zie je ook nog "berenverschrikkers" - het ziet eruit als de klassieke vogelverschrikkers, maar het is wel de bedoeling de beren af te schrikken. BEREN ??? JA ! Hoewel de laatste in de omgeving jaren geleden gesignaleerd werd, gelooft de bevolking nog steeds dat er overlevenden zijn.  Nu, als je het landschap bekijkt - met bergen en bossen - dan KAN het wel.  Wie weet zien we er ooit eentje. En dan maar hopen dat we snel genoeg kunnen lopen ....

En zodra de bloemen hier uitgebloeid zijn, worden de bijenboxen - 's nachts , omdat de bijen dan rustiger zijn - geladen op vrachtwagens en weggebracht naar een andere streek waar de bloemen wel nog bloeien. Tussen haakjes : wie van jullie weet hoeveel km een bij moet vliegen om 1 pot honing te maken ? Duizelingwekkend !!! Niet moeilijk dat honing duurder is dan eieren.

We wachten nu op wat sensatie bij de verkiezingen.  Van de eerste verkiezingen die we meemaakten (nationaal), hebben we niets gemerkt. Einde deze maand zijn het regionale verkiezingen plus gemeenteverkiezing.  Ik heb al een minibusje langs de weg zien rijden met publiciteit van de AK partij - helemaal beschilderd - de chauffeur knikte me heel vriendelijk toe, maar .... ik heb geen stemrecht - en moest ik dat wel hebben zou ik toch voor een andere partij kiezen.

Indien ik leuke foto's van de gebeurtenissen kan sprokkelen, komen ze zeker op de blog.

Veel groetjes en tot ?? wie weet

Hilde en Ali Baba

Toevallig ... kwam ik op de blog terrecht van Marc en Sevim.  Ze wonen sinds een jaar nabij Izmir.  Hij Belg, zij Turkse.  Meer vertel ik er niet over : de blognaam staat hieronder vermeld voor de geinteresseerde lezers.  Toen ik DIT artikel las, voelde het zo verwant ... en heb ik gevraagd of ik het op mijn blog mocht publiceren ... JA dus, en dankewel Marc en Sevim !

"Ja, ik ben een vreemdeling hier. Maar ik voel me niet uitgesloten, niet gediscrimineerd. Integendeel, de mensen ontvangen me overal met open armen. Ze vinden me misschien wel een beetje raar maar maken graag een babbeltje. Vriendschap en de gastvrijheid – toch wel essentiële mensenwaarden – zijn hier heilig.

Als ik betaal in een winkel en ik heb vijf of tien kuros te weinig dan zeggen ze, laat maar zitten. Blijkbaar heeft niemand hier klein geld. Als ik betaal met 100 TL dan vragen ze of ik geen gepast geld heb. Heb ik het niet, dan zeggen zij, betaal het dan de volgende keer. Echt waar. Zelfs in winkels waar ik maar af en toe kom. Ik herinner me dat ik na mijn terugkeer uit België nog een krant moest betalen. Toen ik dat zei haalde de man zijn schouders op. 'Niet belangrijk'.  Ik herinner me toen Sevim in de Colruyt afrekende en ze twee cent !!! te weinig bij zich had. De bediende zei – overigens heel onvriendelijk – dat ze dan maar iets moest terugleggen in de rekken want dat zij het zeker niet zou betalen.

Een andere mentaliteit, dat is zeker. In ons land wordt alles gemeten met geld, met tijd. Hier nemen de mensen nog tijd. In de zomer doen we onze inkopen bij een ouder koppel dat groenten verbouwt. Je zit er minimum één uur, je drinkt er thee of Turkse koffie en dat behoort tot die mensen hun gastvrijheid, of je nu iets koopt dat 1 TL of 5 TL kost. Het maakt niet uit. Je bent hun gast en ze behandelen je met vriendschap en respect.

Respect, iets dat zeer belangrijk is. Een van onze schrijnwerkers was een heel gelovige moslim en telkens de moskee opriep tot gebed ging hij bidden. Dat respecteer je. Waarom niet.

Als ik de mensen hier vertel over deontologische code bij de stad halen zij hun schouders op. Het eerste dat zij vragen is of politici ook een deontologische code hebben en dat doen ze met leedvermaak. Als ik hun vertel over een prikklok dan kijken ze me ongelovig aan. Tijd betekent iets anders voor hen.

Natuurlijk is het goed dat er regels zijn maar zijn we niet een beetje overgeregeld. Wat er hier te weinig is, is er in België teveel. Dat wordt gedragen – ook bij de stad – door een categorie van personeelsleden die door de doorsneewerkers – de luxepaarden – genoemd worden. Zij staan niet in voor het doorsnee werk zoals onze arbeiders en een groot deel van de lagere bedienden. Zij hebben vrijheden die het 'voetvolk' niet kent. Het zijn de 'kleine baasjes' die spreken over 'de missie van het personeel'.

De overgrote meerderheid wil echter zijn/haar job goed doen. Zij hebben geen boodschap aan hoogdravende woorden of missies, voor hun gaat dit terug naar de koloniale tijd. Zij willen enkel gerespecteerd worden en dat is hun volste recht.

Dit is het echte Turkije, waar ik zoveel van hou"

Geschreven door Marc en Sevim

Hallo jullie allen !!!

Hopelijk alles okee in de Lage Landen.  Dankzij de Internet krant weten we nog wat ginder gebeurt, want veel persoonlijk nieuws krijgen we niet meer – al bijna 5 jaar weg en soms voelen we ons een beetje vergeten ... Hoe is het spreekwoord ook alweer  ?  “ uit het oog, uit het hart” ? Misschien wat hard gezegd, maar elk berichtje doet plezier als je ver woont.

Vandaag en juistgeteld over 1 maand zijn we weer in Belgenlandje :  van 5  tot 23 April. En nu wil ik niet horen “oh, we wisten niet dat jullie zouden komen “!

We blijven wat langer dan normaal - spijtig genoeg - want het is de beste tijd van het jaar. Reden ?  Ik heb dringend een cataract- ingreep nodig want mijn zicht vermindert elke dag.  Heb de onderzoeken hier laten uitvoeren, maar dat is een ander verhaal. Ik heb dus besloten om alles in Belgie te regelen.  Ten tweede :  Lieve komt in ons huis in Ichtegem wonen en we willen haar en Kia helpen met verhuis enzovoort.  Ons huis zal weer een thuis worden ...

Nee, geen ander nieuws hier, tenzij het klassieke weerbericht. Na 2 dagen van puur lentegevoel met om en bij de 20 graden, is er nu weer harde storm – fluitende wind enz .., maar de pannen op het dak liggen gelukkig stevig vast.

Veel groetjes en tot binnenkort

Hilde en Ali Baba

simpelweg, kijken naar de natuur, er is zoveel moois te vinden ...

gedroogde allium, puimsteen, zeeduizenpoot-huisje

spons, nerven van cactusvijgenblad, puimsteen

                  

een dorre tak, zee egel skeletjes en ... een Raki om het resultaat te vieren !

Krantenknipsel uit een Turkse gazet van vandaag : 

"Muğla Marmaris de wijk, de sneeuw was de eerste keer na 22 jaar.

AA correspondent die informatie ontvangen van de ambtenaren van het directoraat Meteorologie Marmaris volgens de bloesem van de amandelbomen effectief zijn bij het terugdringen van de wijk is hoog na de regen, sneeuw tot een dikte van 5 centimeter. 
Autoriteiten, aan Marmaris in februari 1987 voor de sneeuw, de sneeuw, want van de instrumenten op weg naar de Marmaris-Turunç kon scramble.
Sneeuw is leuk door het spelen van de bal na enige sneeuw, sommige van hen nemen aandenken foto's. Aan de andere kant, sommige amandelbomen in bloei in het district centrum werd waargenomen. 
Tussen Marmaris-Turunç kunnen doen volledige drijvende Yusuf Ay, "een van de ochtend, me 'naar Marmaris naar sneeuw' zou ook, ik zou het niet geloven," zei hij.  Weer de ambtenaren, de wijk van de temperatuur van de lucht werd gemeten op 3 graden, woensdag en donderdag 6 tot 9 graden tussen de temperatuur van de lucht zal veranderen aangekondigd. "

Dit inzoverre .... Vertaling via google, heb begrip voor de foutjes. Jullie zullen toch begrepen hebben dat het voor het eerst sinds 22 jaar gesneeuwd heeft in Marmaris, dat de kinderen (en volwassenen) konden genieten van sneeuwpret, dat de sneeuw in fel contrast was met de bloeiende amandelbomen en dat de weg Marmaris-Bayir afgesloten werd .......

De sneeuw kwam niet tot Selimiye - die raakte de berg niet over - dus voor ons geen sneeuwpret.

Het wordt niks dit jaar.  Teveel regen, teveel wind. Spijtig ... het kan zo mooi zijn ! Misschien volgend jaar weer beter ...

Het uitzicht vanaf de torenkamer : 1 van de 12 vensters

nee, geen sneeuw, maar velden vol bloemen : Papatya onder de amandelbomen 

maar ... vandaag hebben we hier voor het eerst echte sneeuw gezien, kijk maar onderaan het raampje

voor jullie niets nieuws, voor ons wel

groetjes, Hilde en Ali Baba

PS : beide foto's zijn vandaag genomen

Hallo !!!

Weinig nieuws, maar ik probeer er toch wat te sprokkelen.  We zitten in een - voor ons - heel koude periode.  s'Nachts minder dan 10 graden en tijdens de dag maar eventjes boven de tien (boven nul natuurlijk). We durven wel niet klagen, want we zien dagelijks in de krant dat jullie er erger aan toe zijn - en met wat geluk kunnen we de was nog buiten drogen.

In het dorp wordt er aan 2 legale bouwsels verdergewerkt. Een kleintje beneden en ... een groot huis aan de overkant van ons weggetje MAAR gelukkig aan de achterkant van de toren. Ons panorama blijft intact !

De heuvel in november

                de heuvel ... nu

We krijgen nieuwe buren ! Het wordt hier stilaan klein Europa : Belgie - Duitsland - Frankrijk - Nederland (in alfabetische volgorde om niemand te bruskeren). De nieuwe komen uit Munchen - hij Turk, zij Duits - met pensioen en hopen, net zoals wij, hier heerlijke jaren te kunnen beleven. We gunnen het hen van harte ! Maar, dat huis van wordt wel heel groot ... ik zou niet graag instaan voor het onderhoud ervan. Het is gebouwd volgend Europese normen, niet beseffend dat je hier 8 op de 12 maanden buiten kan leven.

Verder niets speciaals, veel groetjes en tot volgende

Hilde en Ali Baba

Eindelijk kan ik jullie vertellen hoe het afgelopen is met de afbraak van de huizen in Selimiye.  Ewel Selimiye heeft het gewonnen !!!!! Afgezien van die 5 huizen in Taslica is er niets meer gebeurd, niet hier, maar ook niet in alle andere dorpen. Het is dus op een sisser uitgelopen (of een scheet in een netzak, zoals we in West Vlaanderen zeggen).  Er is wel verbod om aan de illegale huizen verder te werken (die staan daar nu als betonskeletten) en alle bouwvakkers zijn naar huis gestuurd - voor hoe lang ? - dat weet alleen Allah.  Toch niet normaal dat de overheid zo'n zware verordeningen publiek maakt en ze dan niet uitvoert (gelukkig maar) - het komt een beetje belachelijk over he.

Tja, die bliksem, dat was niet normaal hoor ! In de toren klonk het zoals op een slagveld. Na de eerste schrik ga je alles nakijken en je raakt ontmoedigd omdat je niets dan onherstelbare toestellen meer overhebt.  Gelukkig kon ik de computer van de buren gebruiken ... tot 3 dagen later ... Toen kwam een storm - ongelofelijk - ik heb de hele nacht niet geslapen omdat ik dacht dat het dak er zou afvliegen. De storm in Belgie op 25 januari 1990 was een briesje hierbij vergeleken - toen heb ik gewoon doorgeslapen. Her en der inderdaad daken afgewaaid en heel veel telefoonkabels afgebroken.  Weer pech, ook die van Jos was gebroken - weer geen Internetverbinding meer.

En dan ? Dan kan je niet verder ontmoedigd raken, je legt je erbij neer zodra je de zon weer ziet schijnen en de bloesems aan de amandelbomen ziet opengaan.  Ooit komt alles wel weer in orde. 

En ik kan niet nalaten er een kiekje bij te zetten van .... een klein hondje met veel pretentie en van een onderdanig huissloofje

                        

IK KAN WEER VLIEGEN !!!

Gisteren zijn we thuisgekomen met alle nieuwe apparatuur. Ali Baba is bezig met TV en aanverwanten te installeren en ik met de computer. Nee, geen laptop meer na 2 doodgebliksemde op 5 jaar tijd.  Een desktop dus met een losstaand "klavje". Gelukkig kon ik een Engels klavier -qwerty- bemachtigen, want een Turks is me te lastig met al die gekke lettertekens. Er hangen nu ook 2 losstaande "hoparlôrs" aan .... ik vind die Turkse schrijfwijze van de hun toegeêigende Franse woorden nog altijd grappig.

Binnenkort komt meer nieuws, want nu heb ik heel veel terug te installeren op de nieuwe computer.

Tot later !

Hallo iedereen !

Deze keer is het echt niet mijn schuld dat er geen nieuws kwam.  Een blikseminslag gehad 2 weken terug.  Enkel de keukenapparaten bleven gespaard EN wijzelf ook, wat natuurlijk het belangrijkste is.  Nu uitzien naar een nieuwe computer, printer, TV, receiver, DVD enzoverder ...

Vermits ook de telefoonlijn al 2 weken plat ligt ondanks aandringen om herstel, zullen jullie nog even moeten wachten op verder nieuws.  Nu gebruik ik even de computer van vrienden.

Tot in betere tijden en veel groetjes, Hilde en Ali Baba

Inderdaad, deze voormiddag kroop de Hydromek de heuvel op ... op weg naar een nieuwbouw helemaal boven, begeleid door een 6-tal auto's van de Jandarma. Het halve dorp was op de been met begrafenisgezicht.  De altijd vriendelijke dorpelingen hadden zelfs niet de moed effe goeiedag te zeggen.  Pers en TV waren ook van de partij om het gebeuren vast te leggen.

En toen ... net voor de Hydromek aankwam bij het huis van Jos stond een terreinwagen dwars over de baan - geen doorgang meer mogelijk.  De bevolking ging er allemaal ook staan en ze begonnen te discuteren en te scanderen. Blijkbaar met resultaat, want .... na een hele tijd maakte de Hydromek rechtsomkeer en de Jandarma, ondertussen gesteund door de Traffik Polis maakte zich ook uit de voeten.

Het dorp was één, dàt was duidelijk.  Nu, het hele dorp is op één of andere manier familie van elkaar en, ze zijn allemaal schuldig aan dezelfde zonde : illegaal bouwen.

En toen ... is er beneden in het dorp een gevecht begonnen ... en binnen de kortst mogelijke tijd kwamen 2 trucks vol soldaten aan.  Heb vernomen dat er geschoten werd - dat iemand afgevoerd werd met de ambulance ... en 6 personen naar de gevangenis. Maar dat heb ik  alleen van horen zeggen, want ik ben veilig boven gebleven. Tenslotte ben ik geen oorlogsjournalist hé

Ik denk dat het hele verhaal nog een lang staartje krijgt en dat de opstand wellicht een negatief gevolg kan hebben voor Selimiye.  De vernieling van de illegale bouwsels zou duizenden gebouwen omvatten in de hele Provincie.

In alle geval is de Hydromek weer op weg naar Mugla (hoofstad van de Provincie), waarschijnlijk voor reparatie, want de ruiiten waren ingeslagen.

Wordt vervolgd                      

Nee dus, DE machine is nog niet aangekomen en alle huizen staan nog recht.  Maar iedereen is zenuwachtig en wacht op wat er kan komen.  Gisterenavond begon iemand een nieuwe bouw op te zetten aan de overkant van de weg achter ons.  HERRIE !!! Burgemeester, Jandarma en betogers uit het dorp waren erbij.  Het was al hellestekedonker en toch moesten die volle betonmixers de berg op geraken - spannend ... Legaal of niet legaal : er mag niet meer gebouwd worden.

Maar toch ongelofelijk : het enige wat je hoort in het dorp zijn bouwgeluiden ... ze denken dat de regering de plannen niet zal doorvoeren.  Voor ons moet het niet, maar er moet toch paal en perk gesteld worden aan alle illegale woningen.

Groetjes, Hilde en Ali Baba

Vervolg op vorig bericht : "de geruchten" vertellen dat "de machine" morgen naar Selimiye komt.   Ze zouden beginnen op onze heuvel om de recent gebouwde huizen plat te leggen - pers en TV aanwezig. Ellendig gevoel. Ik hou jullie op de hoogte, afwachten dus. Maar, de mentaliteit is zo anders hier : de mensen blijven verder bouwen ondanks de dreiging dat de boel tegen de grond gaat.  Wij, Westerlingen zouden eerder redden wat er  te redden valt.

Op dit ogenblik is het de tijd van het jaar voor de "çintar", een soort paddestoelen én een delicatesse. Overal zie je mensen langs de straat die ze aanbieden.  Wel niet goedkoop naar Turkse normen : 4 euro per kilo.  Ze zijn moeilijk te ontdekken, ooit ging ik eens met Bahri op zoek ... hij vond ze allemaal en ik niet ééntje ! Die krengen verstoppen zich het liefst onder dennennaalden ... en dat wist ik toen nog niet

. 

Deze week was ik in Mugla (2 uur rijden) en kon deze foto van de groentenmarkt sprokkelen  ... een heerlijkheid aan verse groeten en fruit