emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Niet dat ik zoveel te vertellen heb - het leven gaat verder - maar als ik mijn blog niet tijdig bijwerk krijg ik hier en daar opmerkingen ...
An en Lieve zijn stipt in Selimiye aangekomen, heerlijk weerzien. En, niet enkel voor ons, maar Mutlu vond de valiezen ook superinteressant want ze weet dat de dochters ook voor haar verwennertjes meehebben !
Het was weer een mooie tijd samen, en de gezellige drukte verhoogde nog toen Tats de 2e week binnenviel - de toren was weer volzet en den Ali Baba in zijn nopjes met 4 vrouwen rondom.
Het zeewater was net op tijd warm genoeg voor écht zwemgenot. Niemand verlangde naar andere uitstapjes, ze waren gelukkig in en rond de toren.
Er zijn weer een aantal nieuwe restaurants en pensions/hotels. Toch beperkt het zich nog steeds tot Turks toerisme. Veel verlofgangers zijn vroeger aangekomen omdat de vakantie vroeg zal eindigen : Ramadan begint op 11 augustus en dan gaan de meesten naar huis. Op dit ogenblik is Selimiye gevuld met stedelingen en de dorpelingen lopen erbij als figuranten in Bokrijk.
We vinden nog steeds wonderen van de natuur, hieronder de laatste ontdekkingen.
Inderdaad, ik voel dat ik jullie een beetje in de steek gelaten heb : meer dan een maand geen nieuws bezorgd. Dit wil ik nu goedmaken als dank voor jullie trouw om mijn blog te blijven lezen.
We zijn dus naar België gevlogen met onze privé-jet en zijn daar aangekomen met prachtig weer. Maar ... zoals mooie liedjes niet lang duren, sloeg het weer om en de rest van de periode hebben we al bibberend doorgebracht. Het gezelschap van de dochters en de gezellige bezoekjes hier en daar hebben ons toch innerlijk kunnen verwarmen. We maakten kennis met Lieves nieuwe hondje : Isha, een prachtpuppy die meteen ons hart gestolen heeft.
Ook de terugkeer naar Selimiye verliep vlot en we waren oh zo blij terug thuis te zijn - nu sinds volle 6 jaar onze thuis. De natuur had weer goed werk verricht tijdens onze afwezigheid : alles was zo hard gegroeid dat een grondige snoeibeurt nodig was - we moesten ons een weg banen tussen de bloeiende oleanders en de jasmijn ...
En Selimiye ? Volop in de weer met voorbereidingen voor het komende seizoen. Ondanks de bouwstop wordt weer her en der gebouwd. Hieronder een foto van een hotel, vers gebouwd op dezelfde plaats waar er vorig jaar één neergegooid is. Je moet wel toegeven dat de Turken niet te ontmoedigen zijn !
De constructies worden nu veelal gemaakt met metaalprofielen ipv gewapend beton - misschien omdat dit gemakkelijker is om neer te leggen ? Volgens de geruchten mogen we volgende week een nieuwe afbraakdag meemaken - ben benieuwd. Er is ook een soort "tentenkamp" gebouwd : restaurant met life muziek in het midden en daarnaast een 7-tal tentenbungalows (met douche en TV) : dat is nog gemakkelijker neer te leggen dan andere constructies. Het is er netjes, nieuw en verzorgd, maar er ontbreken nog enkele kamelen - misschien bij de opening ?
In het dorp zou (naar horen zeggen) een karaoke komen én een beach club. Pffff hopelijk zal onze nachtrust niet teveel door het lawaai gestoord worden, de baai heeft nu éénmaal de akoustiek van een amphitheater. Het fameuze "hotel" vlakbij (zie ook mijn bericht van 2/9/2009) maakt zich klaar om te openen (mag wel na 5 jaar bouwen). Een zakenman uit Ankara heeft hier diverse restaurants en hotels gehuurd en/of gekocht waaronder dat hotel. De naam van al hun uitbatingen wordt onder één gemeenschappelijke noemer geplaatst : Luna Begonvil - wàt het zal meebrengen weten we nog niet, maar sinds een maand is ons weggetje het drukst bereden van het dorp. Ongelofelijk hoeveel keer de mensen die aan het hotel bezig zijn heen en weer moeten rijden (gebrek aan organisatie ?). En dàt met een wagenpark van 5 auto's - X keer per dag !! Daarbij komt nog dat ze de ganse nacht zo'n 40-tal sterke lichten laten branden ... die recht in mijn bed schijnen. Nu ben ik verplicht toch gordijnen te hangen aan die kant !
Nog wat nieuws : onze Nederlands/Turkse buren denken eraan te verhuizen : hun domein is te koop : iemand interesse ? Hun motieven zijn persoonlijk en op het ogenblik zijn ze op zoek naar een nieuw paradijs.
Als laatste, maar niet het minste (slechte) nieuws : de criminaliteit heeft zijn intrede gedaan in Selimiye. Deze winter werden (bij klaarlichte dag) autobanden doorgestoken, werden op diverse plaatsen gouden sieraden gestolen en zijn er trucks binnengekomen die dieren opgeladen hebben die niet van hen waren en zijn ermee aan de haal gegaan. Nu is de oplossing : de camera ! Aan de toegangsweg werd één geplaatst en beneden onze weg ook één. Hopelijk zal dit werken (tenminste als er elektra is).
Vandaag is het de eerste dag dat we meer dan 30 graden hebben. Ook hier is het goede weer lang uitgebleven, maar nu gaan we weer zonder zorgen - en zonder regen - de zomer tegemoet. De zee warmt langzaam op en zal wel op temperatuur zijn om te zwemmen als de dochters er zijn (ze komen samen aan op 9 juni). En ondertussen ??? ... kijken we verder naar de wonderen van de natuur.
We weten al zoveel dat we nog niets met zekerheid weten .... Volgens het laatste telefoontje naar Thomas Cook zouden er maar 6 passagiers zijn op het vliegtuig richting Brussel MAAR zou de vlucht doorgaan : Joechoe, dan is er plaats genoeg om te dansen ! Laat ons afwachten en hopen dat we tijdig richting onze dochters kunnen vliegen.
Weer een telefoontje van Thomas Cook : het door ons geboekte vliegtuig vliegt naar Brussel op geplande tijd met 8 passagiers aan boord. WAWWWW dat is pure luxe.
We komen eraan - tot heel binnenkort ! Hilde en Ali Baba
Wat kan ik zeggen ? Eyjafjallajoekull ? Ik kan de naam niet uitspreken maar het brengt onze plannen lelijk in de war.
Wat zijn we toch afhankelijk van de technologie, nu bewijst de natuur eens te meer dat het zijn rechten heeft. We volgen met spanning het nieuws en hopen dat die rot-stofwolk weggewaaid is tegen zondag. Op zich is het voor ons niet zo erg, we zijn thuis, maar voor veel toeristen die "ergens" vastzitten op de wereldbol is het natuurlijk erger. Wachten in onzekerheid is voor niemand leuk.
Een alternatief voor ons ? Trein : is er niet. Boot : te lang onderweg. Auto : 4 dagen rijden en als er een probleem met Tata is weten we niet waar we onderdelen kunnen vinden. Te voet : de kruisvaarders deden het, maar die waren meestal jonger dan wij. Het is tenslotte 3.336 km van deur tot deur. Het zal dan maar uitstellen worden.
Verder nieuws is er niet afgezien van het normale weerpraatje : de frisse lente heeft plaats geruimd voor warme zon en we genieten er met volle teugen van.
En om jullie zondag op te fleuren stuur ik hierbij nog enkele bloemetjes
Nee, Pasen wordt hier niet gevierd. Het is een gewone werkdag, geen Paassfeer, niets.
Maar ik wil jullie toch vergasten op mijn winterwerk of ... mijn kant-dierentuin. De patroontjes zijn allemaal getekend door Martine Bruggeman. Ik vind ze super omdat ze openstaan voor eigen fantasie en kleur. Het is ook niet zo moeilijk ze uit te werken voor een ongeschoolde. Mijn dank dus aan Mevrouw Bruggeman, want ikzelf kan totaal niet tekenen, laat staan een patroontje zelf maken.
Meer nieuws is er niet, alleen ... het was een stralende Paasdag met 23° en volle zon.Veel groetjes en tot volgende
Eindelijk heb ik er eens aan gedacht een kiekje te nemen in ons "postkantoor" - zijnde de gang van het gemeentehuis. Meestal toch wordt de post daar gelegd, hoewel het regelmatig van plaats wisselt : soms eens een internetcafé (die is er nu niet meer), soms eens het café van het gemeentehuis, je vindt maar uit waar het kan zijn.
Zo ziet het er dus uit, moet ik nog meer uitleg ? Tussen die stapel zit je minstens een uur te zoeken naar een omslag met je naam erop. Er is ook geen controle : je neemt mee wat je wil (voor de buren), en als je denkt dat er ergens iets leuk in zit kan je de brief rustig openmaken. Het is dus zeker niet verwonderlijk dat er heel veel post verloren gaat. Daarom laten wij heel weinig opsturen. Reken er dan nog eens bij dat er 9 Selimiye's in Turkije zijn, dan is het plaatje snel gemaakt. En een postbode ? Die functie is nog altijd open ... zo moeten we ook geen brievenbus kopen.
En het is volop lente ! Elke dag is er een bijna-zekerheid van een prachtige zonnige dag. De lentebloemen springen open en de druivelaar loopt uit - een prachtperiode !
Misschien eens even iets over de Johannesbroodboom die hier groeit en bloeit ? Van de vruchten worden producten gemaakt voor een volle buik of waarvan je lollig kunt worden (hik). De zaden, die weinig variatie in gewicht vertonen, dienden in de klassieke oudheid als gewichtseenheid voor goud en edelstenen.De peulen worden in massa's tot veevoer verwerkt. De zaden worden gemalen en ook als vervanging van cacao gebruikt. Het surrogaat wordt niet alleen in slechte tijden als grondstof voor chocolade gebruikt. Het wordt vaker gebruikt dan menigeen denkt of weet. De zaden zijn een goed vervangingsmiddel van cacao, die gewonnen wordt uit de vrucht van de cacaoplant.
De bloemen komen uit de takken te voorschijn.
'Cauliflorie' is de botanische aanduiding voor het
verschijnen van bloemen op naakt hout. De bloemen zijn eenslachtig en bezitten geen kroonblaadjes. Ze zijn of mannelijk en hebben dan vijf meeldraden of vrouwelijk en hebben dan een stamper. De vrouwelijke bloemen worden in hoofdzaak door vliegende insecten en via de wind bevrucht. In het najaar worden de groene peulen geoogst en te drogen gelegd. De peulen geven een doordringende zoete geur af die naarmate ze droger worden afneemt.
Nu is het werken geblazen, want binnenkort is het te warm : schilderen en onderhoud van alle houtwerk want de zeelucht en de zon tasten de verf snel aan. De toren ziet er nu weer netjes uit : alle bezoek mag komen !
Wat schreef ik ook weer in mijn laatste bericht ??? ADSL verbinding opgelost .... nee dus, het bleef een verbinding met vallen en opstaan. De enige manier om verbinding te hebben was de hoorn van de telefoon nemen en voortdurend klikken. Wel niet leuk werken. Dus weer dagelijks Türk Telekom opbellen, maar die mannen beweerden altijd dat er bij ons iets mankeerde (allez, met de kabels, modem of splitter). Ik bleef maar aandringen dat er iets mis was met de kabel buiten ... 2 maand lang. Okee, ik bespaar jullie verdere details, maar ondertussen stond mijn haar rechtop ! Toen de delegatie mannen eindelijk nog eens tot bij ons geraakte zegden ze (na alle metingen gedaan te hebben) : er is iets mis met de kabel buiten !!!!!!!! En dan mag je niet beginnen lachen. Gelukkig hebben wij een lange ladder, want zelfs dàt hadden ze niet bij. Ze zijn naar boven geklommen en op 10 minuten tijd was onze miserie voorbij. Nu dit opgelost is ... valt de stroom heel dikwijls uit, er is wel altijd iets dat fout loopt.
Ondertussen konden we onze trip naar België boeken : we komen er aan van 25 April tot 12 Mei.
Begin deze week hadden we nog een super-mega-zware storm. Ongelofelijk hoe de wind kan tekeergaan. Gelukkig hadden we reeds een andere buitentafel gekocht, want die van vorig jaar was gewoon ... wèggewaaid met de nodige schade vandien. Nu, dat plastiek beviel ons toch niet zo en in Datça hadden we gevonden wat we ècht wilden.
Het weer gaat nog steeds op en af : mooie dagen afgewisseld met heel winderige en soms een regendrupje. Maar de mooie dagen zijn super om leuke uitstapjes te maken : alles is groen en overal staan er bloemen. Zalig kuieren in een eenzame baai onder de bloeiende mimosa.
Deze week op het strand een supermooie grote vlinder gezien. Ik zet er 2 foto's bij : ééntje die Ali Baba maakte toen het diertje fladderde, en één geleend van een vlinderspecialist. We kenden de naam van de fladderaar niet, maar dankzij een blogconnectie (die wel op de hoogte is) weten we het nu wel : het was een grote nachtpauwoog, eigenlijk geen vlinder, maar een mot. Wat is de natuur toch mooi ! Even kwam het bij me op het diertje te houden, maar dat recht heb ik niet, het hoort bij de natuur en is geen hebbedingetje.
De laatste inwijkeling voor wie we moeten uitwijken op straat is ... een pelikaan. Een vogel die normaal hier niet voorkomt, en hij is alleen, daar waar pelikanen normaal in groep leven - misschien een uitgestotene of een eenzaat ? Hij heeft zich genesteld aan de haven en verwelkomt de vissersboten die thuiskomen, hopend de kleine visjes te krijgen. En dat zal wel, want hij blijft in leven.
En nu het heuglijk nieuws : zie foto !!!
Nu Mutlu helpt met de voedselvoorziening, kunnen we eindelijk rondkomen met ons zelfstandigenpensioentje !!!!
Sorry, maar de lente is hier aangekomen : bloemetjes overal en temperaturen die naar de 20 gaan - een heerlijk gevoel.
In vorig bericht schreef ik : "onze internet verbinding is terug in orde" - te vroeg gejuicht - na 2 dagen kregen we hetzelfde probleem. Ik weet niet hoe dikwijls ik Türk Telekom opgebeld heb (gelukkig hebben ze daar een Engelstalige dienst), maar ze zullen mijn stem wel beu geworden zijn. Nu ja, als het weer eens in orde was kwam de storm - ongelofelijk krachtig - en toen ... ofwel geen telefoon, ofwel geen ADSL, ofwel geen elektriciteit. Het was werkelijk frustrerend. Nu sinds enkele uren hebben we weer alles, dus maak ik van de gelegenheid gebruik om wat nieuws te sturen.
Misschien denken jullie : waarom niet naar België komen als deze maanden zo slecht zijn qua weer. Mijn antwoord is tweeledig : is het niet van de regen in de drop komen ? Onze temperaturen gaan niet onder nul en er zitten altijd prachtige dagen tussen de slechte (als het hier slecht is, dan is het wel héél slecht hoor). Ten tweede : hier weggaan betekent alles achterlaten met de mogelijkheid van veel schade, en de zorgen aan een ander overlaten vinden we ook niet dàt. We blijven dus overwinteren en komen eerst in April naar België zoals gewoonlijk.
Slecht nieuws bij onze Lieve : haar hondje - nog geen 6 maand oud - is gestorven - vergevorderde aggressieve kanker. Hoe is dit mogelijk op die leeftijd ??? We wachten op de autopsieverslagen van het Dierenziekenhuis in Merelbeke. Velen zullen zeggen "het is maar een hondje", maar voor ons is een hond heel dierbaar, de beste en eerlijkste vriend die je kan hebben.
Vandaag kon ik voor het eerst dit jaar buiten kantklossen, voorheen was dit niet mogelijk en binnen vind ik het licht niet voldoende, dus stond deze hobby op een heel laag pitje. Maar, niets doen staat niet in mijn woordenboek en ik ben weer begonnen met hout te spelen. Hieronder enkele resulaten.
Hierbij stuur ik een beetje prille lentezon en veel groetjes
Eindelijk - na 5 weken - is onze Internet verbinding terug in orde. Het heeft bloed en tranen gekost om de mannen van Türk Telekom hier te krijgen. Elke keer als ik belde was het antwoord "er wordt een rapport opgemaakt en de lijn wordt nagekeken" ... maar resultaat ? Nikske. Tot gisteren, 3 mannen zijn gekomen : een chauffeur, één met een aktentasje en één die het werk deed. Zo moest het natuurlijk goed komen : HOERA dus !
Mijn excuses voor de onbeantwoorde mailtjes van de laatste weken. Deze worden zo snel mogelijk behandeld.
Ja, gisteren de tweede zondvloed deze winter ! Ongelofelijk hoeveel water op één dag kan vallen ! Mijn pluviometer (zijnde mijn kruiwagen) kon het niet slikken, ons weggetje was net een riviertje, muren vielen omver onder de waterdruk, alle huizen liepen onder water beneden in het dorp enz enz.
Ook de toren bleef niet gespaard : het water kwam binnen langs vensters en muren - alle handdoeken en dweils moesten eraan geloven - er kwam zelfs water door de vloer naar boven. Brute ellende dus. Maar ... zoals meestal, na regen komt zonneschijn.
Vandaag stralende zon en alle gebruikte doeken zijn droog. Het leed is zo snel geleden eens je de zon terug ziet. Het is nooit zo slecht dat het voor niets goed is, het was dus het ideaal moment om een grote kuis te starten - het water was er toch al.
Ik ben ook even op stap gegaan om foto's te maken van de tijdelijke watervallen van Selimiye : prachtig ! Tijdens de zomer is daar natuurlijk geen water, maar je kan de loop van het water zien als je de oleanders en wilde vlinderbloemen volgt.
Meer nieuws kan ik voorlopig niet sprokkelen, volgende keer misschien.
Gisteren was het weer afscheid van An : "güle güle" of ga met een lach zoals de Turken zeggen. Maar die lach geeft wel altijd een zure oprisping. We hebben het wel leuk gehad de laatste dag. De dag voor de vlucht zijn we richting Dalaman gereden, eerst een aangenaam bezoekje gebracht aan blogvrienden die een schitterend stekje hebben in Gökova,
en daarna zijn we verder gereden tot Dalyan waar we genoten van een heerlijk dineetje en ons hoofd neerlegden in een plaatselijk hotelletje. Stipt om 7 AM waren we aan de luchthaven.
Het was natuurlijk weer een leuke tijd met An samen en we konden samen genieten van de winterzonnestralen. Eigenlijk had ze nog willen zwemmen - het zeewater is nog niet echt afgekoeld - maar er was meestal een fris windje waar je gemakkelijk een verkoudheid aan overhoudt als je nat bent.
Op 1 januari (JA op nieuwjaardag) waren we samen met onze Duitse buren uitgenodigd op een trouwfeest in het dorp. Eigenlijk was het een pré-feest : de hele buurt was er om te eten en te roddelen, pas 's avonds zou het echte feest doorgaan. De bruid kregen we niet te zien, want die was naar de kapper in Marmaris. Maar het was gezellig en voor An de eerste keer dat ze dit meemaakte. Even enkele foto's van het eten, van de traiteur en van de koks. Zoals je ziet bestaat het bestek uit vork en soeplepel, een mes wordt niet gebruikt én iedereen eet rechtstreeks uit de bordjes. Het is een sociaal gebeuren : de buren helpen met koken, opdienen enz...
Iets anders nu : er wordt nogal wat geschreven over het rookverbod in België. In Turkije is er ook rookverbod sinds vorig jaar, maar ... het zouden geen Turken zijn als ze er niets op vonden.
De foto heb ik geleend van Marc (blog dagboek uit Mordogan). Nu, veel problemen geeft dit rokersverbod hier niet, je kan bijna altijd buiten eten - zelfs gisterenmorgen heb ik buiten op een terrasje ontbeten - ik zal maar braafjes verzwijgen hoeveel graden het was ...
Veel meer nieuws is er niet, de lentebloemen komen open, de eerste amandelbloesems zijn er, de dagen lengen - met belofte van nieuw leven.
Na zoveel stralende Novemberdagen moest het ervan komen : dé zondvloed ! Eergisteren wawwwwwwww, dat was geen regen meer, dat was een stortbad ! Sinds we hier wonen de ergste dag sinds 5 jaar. Striemende wind uit het Zuiden gepaard met gietende regen : dwz, de regen valt horizontaal aan met als gevolg : het water komt zo door de ramen naar binnen. Nee niet alleen bij ons, ik denk dat geen enkel huis in Selimiye droog gebleven is, zelfs de nieuwbouw niet van onze Duitse buren. De dorpelingen behouden daarbij hun kalmte -"hoera, het regent"- en wachten tot de zon alles weer opdroogt - een houding die in Belgenlandje ongekend is. Was het zo 40 dagen blijven doorgaan, dan was het water ook tot aan onze kin gekomen. Een mailtje naar Noach voor een zitje op de Ark misschien ?
Overal watervalletjes en dito loopjes die onze weg gewoon maar wegspoelen ...
en .... de weg wàs weg !
Even een foto van de baai van Selimiye, deze keer niet blauw, maar bruin van de modder.
Gisteren gelukkig iets beter en vandaag hadden we zelfs een zonnige namiddag... die afgesloten werd met een lichte aardbeving (4.5 op de schaal van Richter).
Zo, dat hebben we ook weer overleefd en hopen nu op een rustiger periode. Verder geen nieuws, alles zijn gewone gangetje
Zie, ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan ???????
Hallo hallo !
Na een prachtige zonnige November zitten we nu in een regenperiode - net op tijd om ons het sproeiwerk uit handen te nemen. Verder weinig nieuws, Selimiye was even weer drukker tijdens het Offerfeest, maar nu weer stil en zalig. Zelfs geen bouwgeluiden, want de schrik zit erin en niemand riskeert het om een bouw op te zetten.
En ja, morgen Sinterklaas. We hebben wel geen kinderen of kleinkindjes aan wie "het verhaaltje" kunnen wijsmaken, maar toch even het vermelden waard - waarom ? - omdat Sinterklaas in Turkije geboren is (Patara) en omdat hij in Myra/Demre bisschop was, toen nog Grieks grondgebied. We bezochten ooit zijn graftombe, maar die was al eeuwen leeggeroofd en ontvoerd naar Bari (Italië).
Nochtans is Sinterklaas hier geen kinderfeest.
In Wikipedia vond ik volgende tekst :
De transformatie van Sint Nicolaas naar de commercieel aantrekkelijkere Santa Claus, die in Europa en Amerika verscheidene eeuwen kostte, heeft recent aanzienlijk rapper plaatsgevonden in de stad die het meest met de Sint verbonden is, Demre. Deze moderne Turkse stad is gebouwd op de ruïnes van het antieke Myra. Aangezien Sint-Nicolaas de belangrijkste Russisch-orthodoxe heilige is, trekt de stad veel Russische toeristen. Daarom kreeg het een plechtig bronzen beeld van de heilige, dat werd gemaakt door de Russische beeldhouwer Gregory Pototsky en in 2000 werd geschonken door de Russische overheid, een prominente plaats op het plein voor de restanten van de middeleeuwse Sint Nicolaaskerk.
In februari 2005 liet burgemeester Suleyman Topcu het beeld echter plots vervangen door een vrolijk doch enigszins detonerend plastic beeld van de Kerstman. Volgens de burgemeester zou het nieuwe beeld van Noel Baba wereldwijd een veel breder publiek aanspreken.
Protesten van de Russische overheid tegen deze degradatie hielpen slechts in beperkte mate: het originele beeld werd teruggezet op een veel minder prominente plaats dan voorheen, nabij de ingang van de overblijfselen van de Sint Nicolaaskerk. Daar staat de Sint nu, voorzien van aureool en met zijn armen uitgespreid in goedertierenheid, weggemoffeld tussen een stenen pilaar en een restje muur.
Wat vliegen de weken voorbij !!! En toch blijft het genieten van de zon die verschijnt na de regenbui en van de prachtnatuur. Ja, we dachten het al allemaal gehad te hebben : de schorpioenen, slangen, duizendpoten, spinnen, gekko's en het vosje niet te vergeten, maar ..... nu kwamen er opeens keiharde puisten op de muren ! Hier en daar een onverklaarbare aangroei - levende stenen ?
Ali Baba dacht dat het om een nest ging, nam wat gereedschap te hand en trok ten strijde. En ja, gelijk had hij : ééntje ervan kwam in zijn geheel los en daarvan maar een foto. Het is heel duidelijk te zien dat er 2 larven inzitten. Van wat ? dat weet alleen Allah of ... misschien iemand van jullie ?
Volgens de geruchten werd heel Selimiye uitgeroepen tot natuurgebied. Gevolg 1 : op de heuvels mag enkel nog gebouwd worden als je 5.000 m2 bezit (onze nieuwe buren hebben wel even geluk gehad met hun 4.300 m2). Gevolg 2 : de prijzen schieten omhoog als raketten. Een oud huisje aan de ingang van het dorp is te koop - toestand zie je op de foto en er is geen enkele nutsvoorziening aanwezig.
Prijs ? 300.000 Turkse Lira of ongeveer 150.000 Euro - 616 m2. Niet niets voor een ligging in een uithoekje van een schiereiland. Ik vind het een prachtig huisje - het zou zo mooi kunnen gerestaureerd worden, maar aan die prijs ??? Het zal wel weer in handen komen van een rijke Istabuliaan die er een betonblok zal op neerpoten. Spijtig allemaal.
Deze week was de wasmachine kapot ! Je merkt dat natuurlijk als de machine vol vuil goed zit. Het was zo'n mooi weer dus ik wou het bij Jos en Hale in de machine steken (die zijn op reis en wij zijn weer huis- en hondbewaarder). Weer tegenslag : ik kreeg die machine niet aan de praat. Rap een mailtje geschreven naar de buren en ja, vanuit Singapore kreeg ik de richtlijnen ! Wat is de wereld toch klein vandaag. Dan de service opgebeld : 's anderendaags waren ze er al en de machine draait weer als nieuw. Wel een heel goede en snelle service PLUS dezelfde dag werd er nog eens opgebeld om te vragen of we er tevreden over waren - in Belgie nog nooit meegemaakt.
Het weer ? We hebben enkele "vuurwerkdagen" gepaard met hevige wind en gietbuien achter de rug, maar nu lijkt het weer stabiel : prachtige zon- helderblauwe hemel en iets boven de 20 graden - geen reden om te klagen. Ali Baba kon enkele mooie foto's schieten van de nachtelijke bliksems.
Niet enkel mijn blog gaat over de levens ervaringen ter plaatse. Misschien interesse om over andere streken te lezen door andere ogen ? (allemaal Nederlandstalig)
Dankzij de regen is het gedaan met het dagelijks sproeien !!! En de grond is al overal van kleur veranderd, ongelofelijk : dagelijks zie je de grasjes groter en groener worden op weg naar een prachtig bloementapijt. De eerste bloemetjes na de zeeajuin zijn er : de herfsstijloos (of herfstkrokus),
de bloem waarvan de bladeren pas na de bloei komen.
Nu worden ook de pindanootjes geoogst. Niet in Selimiye, maar in het 1e dorpje richting Marmaris : Turgut. Wel eigenaardig dat elk dorp zijn eigen soort oogst heeft. En - voor wie het nog niet wist :
Hoe groeit een pinda? Pinda's groeien aan een echte pindaplant, onder de grond. Boven de grond zie je alleen een struikje van ongeveer 30 cm. Maar toch een heel bijzonder struikje! Bij zonsopgang begint de struik te bloeien en in de middag zijn de bloemen alweer verwelkt. Dat is heel erg kort, dus je kan er niet echt lang van genieten. Maar in die 12 uur bevruchten de pindabloemen de plant.
Het bevruchten is een ingewikkeld verhaal. Het stuifmeel van de ene bloem moet daarvoor bij de andere bloem terecht komen. Vier dagen na de bevruchting komt er dan een steel van ongeveer 16 cm lang uit de bloem. Die steel heet 'gynofoor' en heeft aan het uiteinde een harde punt. Die punt boort zich zo'n 4 tot 7 cm in de grond. Onder de grond, waar het lekker warm, droog, donker en stil is, begint na een week een vrucht aan de steel te groeien. En je raadt het al: deze vrucht, die ook wel peul genoemd wordt, is de pinda! Het is natuurlijk wel een pinda in de dop, ook wel apenoot of pel-pinda genoemd. In zo'n peul zitten zaden met bruine vliesjes eromheen, soms één maar het kunnen er ook wel vijf zijn. En die 'zaden' zijn de gewone pinda's zoals wij ze kennen.
Ter plaatse hangen de kwee-appels en dito peren rijp aan de bomen,
deze worden vooraf gebruikt voor konfituur.
Ook de granaatappels zijn rijp en worden meestal verwerkt tot vruchtensap. Ik kreeg er gisten ééntje "als toemaatje" bij aankoop van enkele potten honing : één appel, maar die weegt eventjes 413 gram ! Granaatappels staan symbool voor vruchtbaarheid vanwege hun vele zaden, maar ook voor de dood vanwege de rode kleur van het binnenste van de vrucht. Ook verleiding is onlosmakelijk verbonden met deze vrucht. Er wordt zelfs gezegd dat de boom van de granaatappels dezelfde is als de "boom des levens" in het paradijs van Adam en Eva. Het zou de granaatappel zijn die tot de verbanning van Adam en Eva uit het paradijs heeft geleid.
Selimiye doet zijn winterslaap : restaurants gesloten, geen boten meer, en vooral : geen lawaai ! De stilte wordt enkel verstoord door de wind en de vogels die weer komen overwinteren. Het licht is prachtig, de speling van de kleuren - we geraken er niet op uitgekeken !
Ttot volgende en veel groetjes ! Hilde en Ali Baba
Natuurlijk blij terug in de toren te zijn en onze diertjes weer te kunnen knuffelen ! Het weer was wat wisselvallig, maar toch tussen de 25 en 30 graden : een superverschil met Belgie - we zijn om 2.30 uur in de morgen vertrokken ... met aangevroren autoruiten !!
En wat we voorheen nog nooit hadden meegemaakt : 1 valies WEG, piepedada. Zielig hoor als iedereen rond je blij vertrekt met de bagage. Nog één valies bleef op de band liggen : bestemming Canada. Een vol uur werk om papiertjes in te vullen en we konden vertrekken na de lieve raadgevingen van de hostesjes van Shit-air (of schrijf ik dat verkeerd ?) : "jullie moeten PERSOONLIJK de valies ophalen als die teruggevonden wordt gezien jullie geen hotel geboekt hebben. SHIT dus, dat betekent 5 uur rijden heen en terug ! Maar, gelukkig denken de Turken zelf er anders over, na 2 dagen is de valies tot Selimiye gebracht - zonder kosten en zonder al teveel beschadiging van de inhoud. We waren natuurlijk dolkontent, want onze bagage bestaat niet uit badhanddoeken en mooie toiletjes zoals bij de vakantiegangers. Waar onze valies gebleven was ? Die heeft een supplementair reisje naar Tenerife gemaakt en is via Wenen in Dalaman aangekomen.
De volgende dag BEZOEK !! Tante Chris en Emmy kwamen 2 dagjes hier tussen hun hotelvakantie in Marmaris. Heel leuk, maar tot onze spijt heeft Tantetje de 1e prijs gewonnen : een schorpioensteek ! - noch wij, noch onze bezoekers hadden er ooit één. Toch meegevallen qua pijn, want Tantetje heeft het gif onmiddellijk uitgezogen en er moest geen dokter aan te pas komen : OEFFFFFF.
Onze Duitse buren zijn aangekomen met hun verhuiswagen : 550 dozen !!! Alles is nog niet uitgepakt, maar ze zijn druk in de weer. Probleem was : de schroefjes van de keuken zaten allemaal in 1 doos : zoekzoekzoek in welke ! Ondertussen is die gevonden, maar nu blijkt dat de maten nergens kloppen - Turks vakmanschap ...
Ons verblijf in België ? Het weer viel deze keer wat tegen, maar we hebben toch heel wat snoeiwerk kunnen doen in de tuin. Zo leuk nu Lieve en Kia er wonen ! En we waren net op tijd om Lieve's kersverse hondje af te halen : een bruin/zwarte Cocker Spaniel - 8 weken oud en oh zo schattig. Pakota, hun bruine Cocker, zag direct dat het een heel lief vriendinnetje voor hem zou worden.
En ...
haar naam is : SHIVA.
Ook enkele dagen bij An in Berchem doorgebracht. Verder bezoekjes afgelegd, het noodzakelijk medisch onderhoud laten doen en de boodschappen "wat we hier niet kunnen vinden".
Dikke dankewel aan de mensen die ons bedachten met een heerlijk etentje of een gezellig samenzijn.
Maar ja, HIER zijn we THUIS. Morgen wat kuiswerk, want 18 dagen leegstand betekent een massa spinnewebben, én de ramen mogen ook wel eens gelapt worden.
Ik ben Hilde 
En ...
