emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
28-01-2008
Regengordijn ...
Misschien een nieuw woord; we zagen het al heel dikwijls tijdens de wintermaanden maar ... NU kon Ali Baba het op foto vastleggen. Nog steeds ongelofelijk hoe snel het weer hier kan veranderen, en je ziet, hoort en voelt het ook. Boeiend om ernaar te kijken !
Geloof me of geloof me niet : vandaag EINDELIJK alles OPTIMAAL !!! Dit wil zeggen : water genoeg want het is winter en er zijn geen leidingen kapot elektriciteit al bijna het hele jaar (wil zeggen bijna 1 maand) zonder ernstige stroomonderbrekingen een prachtig weertje zonder regen, want regen betekent ook donder en bliksem, en dàn haal je gewoon alle elektrische apparatuur uit de stroom - Telefoon weer in orde hahaha, ja de lijn was enkele dagen weg en een automatische dame aan de lijn vertelde me dat hij afgesloten was !! ?? Ik had alle rekeningen stipt betaald, dus ??? Ja we hadden er nooit aan gedacht dat de telefoonrekening op naam van Bahri staat. Die had ergens een foutje gemaakt en was een klein bedragje vergeten te betalen na verhuis (of rekening niet aangekomen hier heel goed mogelijk). DUS : ALLE rekeningen op zijn naam werden afgesloten ook de onze ! Maar sinds vanmorgen kan iedereen weer rustig opbellen en last but not least : den ADSL ! We sukkelden als maanden is wel normaal dat ik er blijf over zagen eerst de werken in het dorp met nieuwe lijnen en palen, maar bij ons bleef het miserie miserie miserie. Inloggen, eventjes internetverbinding en om de 5 àf 10 minuten eruit vallen. Was bijna puudonnozel ! Vorige week kwamen dus 2 stevige mannen onze lijn checken .. alles OK, maar je modem is kapot ! Ja, dat betekent weer een ritje naar Marmaris. We dachten al : is geleverd in juni 2006 en 2 jaar garantie, dat komt goed . Weer misrekend ! Het winkeltje gezocht en daar vertelden die lieve jongens me dat die modem naar Istanbul moet opgestuurd worden : minstens 3 weken zonder modem (en zonder verbinding). Oplossing ondertussen ? Nieuwe kopen ! Dat is de service en garantie die normaal is in Turkije. Mijne kapotte modem wordt nu opgestuurd en na 3 weken zullen ze me weten te vertellen of het een technische fout is of een fout van de gebruiker. Technische fout : we krijgen een nieuwe (maar hebben ondertussen wel een nieuwe gekocht hé). Fout van de gebruiker (zijnde : wij) : nikske ! Maar wat zouden wij fout hebben kunnen doen ??? Wij hebben dat ding nooit in de afwas gestoken hoor ! Ja, gisteren de nieuwe modem geïnstalleerd en nu hopen we dat we iedereen weer volop mailtjes zal kunnen sturen. We genieten vandaag dus . van onze OPTIMALE DAG !!
En dan denk je even : WAT ZIJN WE VERWEND !!! We wonen in een uithoek van de wereld, we waren Europese normen gewoon : knopje indrukken en alles werkt - kraantje open en er komt water - en liefst zo snel en vlot mogelijk. En toch ... je beseft het mooie ervan niet als het altijd voorhanden is.
Veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba
Misschien zijn wij de enige Belgen die met een Tata rijden ??? Nee, duidelijk niet het autootje van 1700 Euro dat deze week in de kranten kwam, dat was een mini versie. Wij rijden sinds onze aankomst met een Tata Pick up : heel handig en zelfs bij het slechtste regenweer geraken we de heuvel op dankzij de 4x4. En onze nummerplaat ? 48 staat voor de provincie Mugla en MC staat voor "vreemdeling" - lettelijk misafir of gast. Zo weet elkeen dat wij inwijkelingen zijn. Ja, ons nummer, toegekend in juli 2004 is 560, maar ondertussen zijn zoveel MC platen op de baan, dwz heel veel meer inwijkelingen, zelfs verdubbeld op zo'n korte tijd. Ja, meestal Engelsen; die schijnen massaal hun eiland te verlaten om warmere oorden op te zoeken, en ... hebben ze geen gelijk ???
Heerlijk zonnetje, blauwe hemel en de bergen vol met wilde anemoontjes !!! Wel frisjes na zonsondergang, maar we kunnen ermee leven. Het verschil met Belgenlandje voelde ik al meteen bij terugkomst in Antalya. Ja, ik ben in België verwelkomd door vriesweer : KOUD ! Maar heel aangename eindejaarsdagen gehad bij de dochters en met de familie. En natuurlijk hadden An en Lieve enkele klusjes klaar liggen voor moeder de tijd werd dus heel snel ingevuld. Ik heb trouwens de meeste tijd in Antwerpen doorgebracht. Weer wakker worden met een wekker opstaan als het nog donker is de aangevroren ruiten van de auto schoonmaken An naar het werk brengen enz ik was eigenlijk dat soort leven al een beetje vergeten.
Wat me het meest hindert in mijn vroegere vaderland ??? Vooral het lawaai, de drukte, het verkeer, de donkergrijze wolkenmassa en de druilregen. Net voor de Kerst aangekomen . dus : overal kerstversiering (ben ik ook niet meer gewoon), haastige shoppende mensen, Kerstmuziek in de straten, het viel allemaal wel een beetje op me na bijna 4 jaar Selimiye.
De reis zelf is heel voorspoedig en stipt verlopen. Een dagrit met de bus : alleen al de moeite waard om het Taurusgebergte met zijn mooie landschappen en besneeuwde toppen te zien. Tegen donker in Antalya, dus ik rekende op een leuke avondwandeling door de oude stad, maar ik was de weergoden vergeten en die beslisten er anders over. Gietregen donder en bliksem ! De straten zagen er eerder als riviertjes uit. Ben dan maar braafjes in mijn hotelletje gebleven met een Raki en een boekje. De taxi stond stipt om 3.30 AM voor de deur het vliegtuig was op tijd de trein maar even vertraging en mijn broer wachtte me op in Brugge. Vertrokken in Selimiye om 8.30 de zaterdagmorgen en aangekomen in Brugge op zondagmorgen om 11 uur.
De terugreis was even stipt en gelukkig was er een bijna directe aansluiting met de bus naar Marmaris. Reeds op de trein in Brugge ontmoette ik een dame die reeds 18 jaar in Turkije (Fethiye) woont. En (toeval ?) op het vliegtuig zat een man naast ons die al 7 jaar in Bozburun woont (een dichte buur dus) Nooit eerder meegemaakt in alle geval : met 3 in Turkije wonende Belgen op één vliegtuig. Het was zeker geen saaie vlucht, gespreksstof genoeg tussen 3 geestesverwanten. Meestal zit je naast gestresseerde mensen die nood hebben aan een zon-vankantie tijdens het traject Brussel- Turkije. Ik ben dan rond 1.30 in de nacht in de toren aangekomen. Mutlu was verbaasd me te zien na 3 weken. En den Ali Baba was ook content hoewel hij zei nu is mijn vakantie voorbij Hij heeft die drie weken als een kluizenaar doorgebracht slechts éénmaal naar de markt in Bozburun en verder ? Ewel, zelf maar brood gebakken om toch niet naar het dorp te moeten !!!!!
Het weer was de hele week prachtig, maar vanaf maandag wordt er regen voorspeld. We kregen deze winter al meer regen dan de vorige 2 winters samen. OEF deze zomer wellicht geen watertekort.
Zo, genoeg voor vandaag, meer nieuws is er toch niet.
Veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba
Mandarijnen, clementijnen, appelsienen, aardappelen, rapen, rode en groene paprika, prei, pijpajuintjes, bloemkool, paddestoelen en uien : gekocht op de markt voor 16 Lira(10 Euro) alles samen .....
Ik ben Hilde 
Misschien zijn wij de enige Belgen die met een Tata rijden ??? Nee, duidelijk niet het autootje van 1700 Euro dat deze week in de kranten kwam, dat was een mini versie. Wij rijden sinds onze aankomst met een Tata Pick up : heel handig en zelfs bij het slechtste regenweer geraken we de heuvel op dankzij de 4x4. En onze nummerplaat ? 48 staat voor de provincie Mugla en MC staat voor "vreemdeling" - lettelijk misafir of gast. Zo weet elkeen dat wij inwijkelingen zijn. Ja, ons nummer, toegekend in juli 2004 is 560, maar ondertussen zijn zoveel MC platen op de baan, dwz heel veel meer inwijkelingen, zelfs verdubbeld op zo'n korte tijd. Ja, meestal Engelsen; die schijnen massaal hun eiland te verlaten om warmere oorden op te zoeken, en ... hebben ze geen gelijk ???
