emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
16-02-2010
Lente !!!
Hallo allemaal !
Sorry, maar de lente is hier aangekomen : bloemetjes overal en temperaturen die naar de 20 gaan - een heerlijk gevoel.
In vorig bericht schreef ik : "onze internet verbinding is terug in orde" - te vroeg gejuicht - na 2 dagen kregen we hetzelfde probleem. Ik weet niet hoe dikwijls ik Türk Telekom opgebeld heb (gelukkig hebben ze daar een Engelstalige dienst), maar ze zullen mijn stem wel beu geworden zijn. Nu ja, als het weer eens in orde was kwam de storm - ongelofelijk krachtig - en toen ... ofwel geen telefoon, ofwel geen ADSL, ofwel geen elektriciteit. Het was werkelijk frustrerend. Nu sinds enkele uren hebben we weer alles, dus maak ik van de gelegenheid gebruik om wat nieuws te sturen.
Misschien denken jullie : waarom niet naar België komen als deze maanden zo slecht zijn qua weer. Mijn antwoord is tweeledig : is het niet van de regen in de drop komen ? Onze temperaturen gaan niet onder nul en er zitten altijd prachtige dagen tussen de slechte (als het hier slecht is, dan is het wel héél slecht hoor). Ten tweede : hier weggaan betekent alles achterlaten met de mogelijkheid van veel schade, en de zorgen aan een ander overlaten vinden we ook niet dàt. We blijven dus overwinteren en komen eerst in April naar België zoals gewoonlijk.
Slecht nieuws bij onze Lieve : haar hondje - nog geen 6 maand oud - is gestorven - vergevorderde aggressieve kanker. Hoe is dit mogelijk op die leeftijd ??? We wachten op de autopsieverslagen van het Dierenziekenhuis in Merelbeke. Velen zullen zeggen "het is maar een hondje", maar voor ons is een hond heel dierbaar, de beste en eerlijkste vriend die je kan hebben.
Vandaag kon ik voor het eerst dit jaar buiten kantklossen, voorheen was dit niet mogelijk en binnen vind ik het licht niet voldoende, dus stond deze hobby op een heel laag pitje. Maar, niets doen staat niet in mijn woordenboek en ik ben weer begonnen met hout te spelen. Hieronder enkele resulaten.
Hierbij stuur ik een beetje prille lentezon en veel groetjes
Eindelijk - na 5 weken - is onze Internet verbinding terug in orde. Het heeft bloed en tranen gekost om de mannen van Türk Telekom hier te krijgen. Elke keer als ik belde was het antwoord "er wordt een rapport opgemaakt en de lijn wordt nagekeken" ... maar resultaat ? Nikske. Tot gisteren, 3 mannen zijn gekomen : een chauffeur, één met een aktentasje en één die het werk deed. Zo moest het natuurlijk goed komen : HOERA dus !
Mijn excuses voor de onbeantwoorde mailtjes van de laatste weken. Deze worden zo snel mogelijk behandeld.
Ja, gisteren de tweede zondvloed deze winter ! Ongelofelijk hoeveel water op één dag kan vallen ! Mijn pluviometer (zijnde mijn kruiwagen) kon het niet slikken, ons weggetje was net een riviertje, muren vielen omver onder de waterdruk, alle huizen liepen onder water beneden in het dorp enz enz.
Ook de toren bleef niet gespaard : het water kwam binnen langs vensters en muren - alle handdoeken en dweils moesten eraan geloven - er kwam zelfs water door de vloer naar boven. Brute ellende dus. Maar ... zoals meestal, na regen komt zonneschijn.
Vandaag stralende zon en alle gebruikte doeken zijn droog. Het leed is zo snel geleden eens je de zon terug ziet. Het is nooit zo slecht dat het voor niets goed is, het was dus het ideaal moment om een grote kuis te starten - het water was er toch al.
Ik ben ook even op stap gegaan om foto's te maken van de tijdelijke watervallen van Selimiye : prachtig ! Tijdens de zomer is daar natuurlijk geen water, maar je kan de loop van het water zien als je de oleanders en wilde vlinderbloemen volgt.
Meer nieuws kan ik voorlopig niet sprokkelen, volgende keer misschien.
Gisteren was het weer afscheid van An : "güle güle" of ga met een lach zoals de Turken zeggen. Maar die lach geeft wel altijd een zure oprisping. We hebben het wel leuk gehad de laatste dag. De dag voor de vlucht zijn we richting Dalaman gereden, eerst een aangenaam bezoekje gebracht aan blogvrienden die een schitterend stekje hebben in Gökova,
en daarna zijn we verder gereden tot Dalyan waar we genoten van een heerlijk dineetje en ons hoofd neerlegden in een plaatselijk hotelletje. Stipt om 7 AM waren we aan de luchthaven.
Het was natuurlijk weer een leuke tijd met An samen en we konden samen genieten van de winterzonnestralen. Eigenlijk had ze nog willen zwemmen - het zeewater is nog niet echt afgekoeld - maar er was meestal een fris windje waar je gemakkelijk een verkoudheid aan overhoudt als je nat bent.
Op 1 januari (JA op nieuwjaardag) waren we samen met onze Duitse buren uitgenodigd op een trouwfeest in het dorp. Eigenlijk was het een pré-feest : de hele buurt was er om te eten en te roddelen, pas 's avonds zou het echte feest doorgaan. De bruid kregen we niet te zien, want die was naar de kapper in Marmaris. Maar het was gezellig en voor An de eerste keer dat ze dit meemaakte. Even enkele foto's van het eten, van de traiteur en van de koks. Zoals je ziet bestaat het bestek uit vork en soeplepel, een mes wordt niet gebruikt én iedereen eet rechtstreeks uit de bordjes. Het is een sociaal gebeuren : de buren helpen met koken, opdienen enz...
Iets anders nu : er wordt nogal wat geschreven over het rookverbod in België. In Turkije is er ook rookverbod sinds vorig jaar, maar ... het zouden geen Turken zijn als ze er niets op vonden.
De foto heb ik geleend van Marc (blog dagboek uit Mordogan). Nu, veel problemen geeft dit rokersverbod hier niet, je kan bijna altijd buiten eten - zelfs gisterenmorgen heb ik buiten op een terrasje ontbeten - ik zal maar braafjes verzwijgen hoeveel graden het was ...
Veel meer nieuws is er niet, de lentebloemen komen open, de eerste amandelbloesems zijn er, de dagen lengen - met belofte van nieuw leven.
Na zoveel stralende Novemberdagen moest het ervan komen : dé zondvloed ! Eergisteren wawwwwwwww, dat was geen regen meer, dat was een stortbad ! Sinds we hier wonen de ergste dag sinds 5 jaar. Striemende wind uit het Zuiden gepaard met gietende regen : dwz, de regen valt horizontaal aan met als gevolg : het water komt zo door de ramen naar binnen. Nee niet alleen bij ons, ik denk dat geen enkel huis in Selimiye droog gebleven is, zelfs de nieuwbouw niet van onze Duitse buren. De dorpelingen behouden daarbij hun kalmte -"hoera, het regent"- en wachten tot de zon alles weer opdroogt - een houding die in Belgenlandje ongekend is. Was het zo 40 dagen blijven doorgaan, dan was het water ook tot aan onze kin gekomen. Een mailtje naar Noach voor een zitje op de Ark misschien ?
Overal watervalletjes en dito loopjes die onze weg gewoon maar wegspoelen ...
en .... de weg wàs weg !
Even een foto van de baai van Selimiye, deze keer niet blauw, maar bruin van de modder.
Gisteren gelukkig iets beter en vandaag hadden we zelfs een zonnige namiddag... die afgesloten werd met een lichte aardbeving (4.5 op de schaal van Richter).
Zo, dat hebben we ook weer overleefd en hopen nu op een rustiger periode. Verder geen nieuws, alles zijn gewone gangetje
Zie, ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan ???????
Hallo hallo !
Na een prachtige zonnige November zitten we nu in een regenperiode - net op tijd om ons het sproeiwerk uit handen te nemen. Verder weinig nieuws, Selimiye was even weer drukker tijdens het Offerfeest, maar nu weer stil en zalig. Zelfs geen bouwgeluiden, want de schrik zit erin en niemand riskeert het om een bouw op te zetten.
En ja, morgen Sinterklaas. We hebben wel geen kinderen of kleinkindjes aan wie "het verhaaltje" kunnen wijsmaken, maar toch even het vermelden waard - waarom ? - omdat Sinterklaas in Turkije geboren is (Patara) en omdat hij in Myra/Demre bisschop was, toen nog Grieks grondgebied. We bezochten ooit zijn graftombe, maar die was al eeuwen leeggeroofd en ontvoerd naar Bari (Italië).
Nochtans is Sinterklaas hier geen kinderfeest.
In Wikipedia vond ik volgende tekst :
De transformatie van Sint Nicolaas naar de commercieel aantrekkelijkere Santa Claus, die in Europa en Amerika verscheidene eeuwen kostte, heeft recent aanzienlijk rapper plaatsgevonden in de stad die het meest met de Sint verbonden is, Demre. Deze moderne Turkse stad is gebouwd op de ruïnes van het antieke Myra. Aangezien Sint-Nicolaas de belangrijkste Russisch-orthodoxe heilige is, trekt de stad veel Russische toeristen. Daarom kreeg het een plechtig bronzen beeld van de heilige, dat werd gemaakt door de Russische beeldhouwer Gregory Pototsky en in 2000 werd geschonken door de Russische overheid, een prominente plaats op het plein voor de restanten van de middeleeuwse Sint Nicolaaskerk.
In februari 2005 liet burgemeester Suleyman Topcu het beeld echter plots vervangen door een vrolijk doch enigszins detonerend plastic beeld van de Kerstman. Volgens de burgemeester zou het nieuwe beeld van Noel Baba wereldwijd een veel breder publiek aanspreken.
Protesten van de Russische overheid tegen deze degradatie hielpen slechts in beperkte mate: het originele beeld werd teruggezet op een veel minder prominente plaats dan voorheen, nabij de ingang van de overblijfselen van de Sint Nicolaaskerk. Daar staat de Sint nu, voorzien van aureool en met zijn armen uitgespreid in goedertierenheid, weggemoffeld tussen een stenen pilaar en een restje muur.
Wat vliegen de weken voorbij !!! En toch blijft het genieten van de zon die verschijnt na de regenbui en van de prachtnatuur. Ja, we dachten het al allemaal gehad te hebben : de schorpioenen, slangen, duizendpoten, spinnen, gekko's en het vosje niet te vergeten, maar ..... nu kwamen er opeens keiharde puisten op de muren ! Hier en daar een onverklaarbare aangroei - levende stenen ?
Ali Baba dacht dat het om een nest ging, nam wat gereedschap te hand en trok ten strijde. En ja, gelijk had hij : ééntje ervan kwam in zijn geheel los en daarvan maar een foto. Het is heel duidelijk te zien dat er 2 larven inzitten. Van wat ? dat weet alleen Allah of ... misschien iemand van jullie ?
Volgens de geruchten werd heel Selimiye uitgeroepen tot natuurgebied. Gevolg 1 : op de heuvels mag enkel nog gebouwd worden als je 5.000 m2 bezit (onze nieuwe buren hebben wel even geluk gehad met hun 4.300 m2). Gevolg 2 : de prijzen schieten omhoog als raketten. Een oud huisje aan de ingang van het dorp is te koop - toestand zie je op de foto en er is geen enkele nutsvoorziening aanwezig.
Prijs ? 300.000 Turkse Lira of ongeveer 150.000 Euro - 616 m2. Niet niets voor een ligging in een uithoekje van een schiereiland. Ik vind het een prachtig huisje - het zou zo mooi kunnen gerestaureerd worden, maar aan die prijs ??? Het zal wel weer in handen komen van een rijke Istabuliaan die er een betonblok zal op neerpoten. Spijtig allemaal.
Deze week was de wasmachine kapot ! Je merkt dat natuurlijk als de machine vol vuil goed zit. Het was zo'n mooi weer dus ik wou het bij Jos en Hale in de machine steken (die zijn op reis en wij zijn weer huis- en hondbewaarder). Weer tegenslag : ik kreeg die machine niet aan de praat. Rap een mailtje geschreven naar de buren en ja, vanuit Singapore kreeg ik de richtlijnen ! Wat is de wereld toch klein vandaag. Dan de service opgebeld : 's anderendaags waren ze er al en de machine draait weer als nieuw. Wel een heel goede en snelle service PLUS dezelfde dag werd er nog eens opgebeld om te vragen of we er tevreden over waren - in Belgie nog nooit meegemaakt.
Het weer ? We hebben enkele "vuurwerkdagen" gepaard met hevige wind en gietbuien achter de rug, maar nu lijkt het weer stabiel : prachtige zon- helderblauwe hemel en iets boven de 20 graden - geen reden om te klagen. Ali Baba kon enkele mooie foto's schieten van de nachtelijke bliksems.
Niet enkel mijn blog gaat over de levens ervaringen ter plaatse. Misschien interesse om over andere streken te lezen door andere ogen ? (allemaal Nederlandstalig)
Dankzij de regen is het gedaan met het dagelijks sproeien !!! En de grond is al overal van kleur veranderd, ongelofelijk : dagelijks zie je de grasjes groter en groener worden op weg naar een prachtig bloementapijt. De eerste bloemetjes na de zeeajuin zijn er : de herfsstijloos (of herfstkrokus),
de bloem waarvan de bladeren pas na de bloei komen.
Nu worden ook de pindanootjes geoogst. Niet in Selimiye, maar in het 1e dorpje richting Marmaris : Turgut. Wel eigenaardig dat elk dorp zijn eigen soort oogst heeft. En - voor wie het nog niet wist :
Hoe groeit een pinda? Pinda's groeien aan een echte pindaplant, onder de grond. Boven de grond zie je alleen een struikje van ongeveer 30 cm. Maar toch een heel bijzonder struikje! Bij zonsopgang begint de struik te bloeien en in de middag zijn de bloemen alweer verwelkt. Dat is heel erg kort, dus je kan er niet echt lang van genieten. Maar in die 12 uur bevruchten de pindabloemen de plant.
Het bevruchten is een ingewikkeld verhaal. Het stuifmeel van de ene bloem moet daarvoor bij de andere bloem terecht komen. Vier dagen na de bevruchting komt er dan een steel van ongeveer 16 cm lang uit de bloem. Die steel heet 'gynofoor' en heeft aan het uiteinde een harde punt. Die punt boort zich zo'n 4 tot 7 cm in de grond. Onder de grond, waar het lekker warm, droog, donker en stil is, begint na een week een vrucht aan de steel te groeien. En je raadt het al: deze vrucht, die ook wel peul genoemd wordt, is de pinda! Het is natuurlijk wel een pinda in de dop, ook wel apenoot of pel-pinda genoemd. In zo'n peul zitten zaden met bruine vliesjes eromheen, soms één maar het kunnen er ook wel vijf zijn. En die 'zaden' zijn de gewone pinda's zoals wij ze kennen.
Ter plaatse hangen de kwee-appels en dito peren rijp aan de bomen,
deze worden vooraf gebruikt voor konfituur.
Ook de granaatappels zijn rijp en worden meestal verwerkt tot vruchtensap. Ik kreeg er gisten ééntje "als toemaatje" bij aankoop van enkele potten honing : één appel, maar die weegt eventjes 413 gram ! Granaatappels staan symbool voor vruchtbaarheid vanwege hun vele zaden, maar ook voor de dood vanwege de rode kleur van het binnenste van de vrucht. Ook verleiding is onlosmakelijk verbonden met deze vrucht. Er wordt zelfs gezegd dat de boom van de granaatappels dezelfde is als de "boom des levens" in het paradijs van Adam en Eva. Het zou de granaatappel zijn die tot de verbanning van Adam en Eva uit het paradijs heeft geleid.
Selimiye doet zijn winterslaap : restaurants gesloten, geen boten meer, en vooral : geen lawaai ! De stilte wordt enkel verstoord door de wind en de vogels die weer komen overwinteren. Het licht is prachtig, de speling van de kleuren - we geraken er niet op uitgekeken !
Ttot volgende en veel groetjes ! Hilde en Ali Baba
Natuurlijk blij terug in de toren te zijn en onze diertjes weer te kunnen knuffelen ! Het weer was wat wisselvallig, maar toch tussen de 25 en 30 graden : een superverschil met Belgie - we zijn om 2.30 uur in de morgen vertrokken ... met aangevroren autoruiten !!
En wat we voorheen nog nooit hadden meegemaakt : 1 valies WEG, piepedada. Zielig hoor als iedereen rond je blij vertrekt met de bagage. Nog één valies bleef op de band liggen : bestemming Canada. Een vol uur werk om papiertjes in te vullen en we konden vertrekken na de lieve raadgevingen van de hostesjes van Shit-air (of schrijf ik dat verkeerd ?) : "jullie moeten PERSOONLIJK de valies ophalen als die teruggevonden wordt gezien jullie geen hotel geboekt hebben. SHIT dus, dat betekent 5 uur rijden heen en terug ! Maar, gelukkig denken de Turken zelf er anders over, na 2 dagen is de valies tot Selimiye gebracht - zonder kosten en zonder al teveel beschadiging van de inhoud. We waren natuurlijk dolkontent, want onze bagage bestaat niet uit badhanddoeken en mooie toiletjes zoals bij de vakantiegangers. Waar onze valies gebleven was ? Die heeft een supplementair reisje naar Tenerife gemaakt en is via Wenen in Dalaman aangekomen.
De volgende dag BEZOEK !! Tante Chris en Emmy kwamen 2 dagjes hier tussen hun hotelvakantie in Marmaris. Heel leuk, maar tot onze spijt heeft Tantetje de 1e prijs gewonnen : een schorpioensteek ! - noch wij, noch onze bezoekers hadden er ooit één. Toch meegevallen qua pijn, want Tantetje heeft het gif onmiddellijk uitgezogen en er moest geen dokter aan te pas komen : OEFFFFFF.
Onze Duitse buren zijn aangekomen met hun verhuiswagen : 550 dozen !!! Alles is nog niet uitgepakt, maar ze zijn druk in de weer. Probleem was : de schroefjes van de keuken zaten allemaal in 1 doos : zoekzoekzoek in welke ! Ondertussen is die gevonden, maar nu blijkt dat de maten nergens kloppen - Turks vakmanschap ...
Ons verblijf in België ? Het weer viel deze keer wat tegen, maar we hebben toch heel wat snoeiwerk kunnen doen in de tuin. Zo leuk nu Lieve en Kia er wonen ! En we waren net op tijd om Lieve's kersverse hondje af te halen : een bruin/zwarte Cocker Spaniel - 8 weken oud en oh zo schattig. Pakota, hun bruine Cocker, zag direct dat het een heel lief vriendinnetje voor hem zou worden.
En ...
haar naam is : SHIVA.
Ook enkele dagen bij An in Berchem doorgebracht. Verder bezoekjes afgelegd, het noodzakelijk medisch onderhoud laten doen en de boodschappen "wat we hier niet kunnen vinden".
Dikke dankewel aan de mensen die ons bedachten met een heerlijk etentje of een gezellig samenzijn.
Maar ja, HIER zijn we THUIS. Morgen wat kuiswerk, want 18 dagen leegstand betekent een massa spinnewebben, én de ramen mogen ook wel eens gelapt worden.
Maandag, 28 september hopen we tijdig in België aan te komen - die voorspelde staking komt ons wel heel ongelegen - we zien wel.
Nu even een overzicht van de voorbije 2 weken ...
De valiezen werden uitgeladen en wàt zit er in ??? Hopen tabak voor den Ali Baba want hier is zijn Wervikse pijptabak niet verkrijgbaar.
Tom verraste ons dagelijks met een doedelzakconcert. Die klank was nooit voorheen gehoord in Selimiye - life dan toch niet. Zijn trouwste supporter was een schildpad die te vroeg wakker werd ...
Eerlijk gezegd, het klonk prachtig door heel de baai - Selimiye heeft een heel goede akoestiek.
Een boottochtje mocht natuurlijk niet ontbreken, de kristalheldere zee blijft boeien
genieten dus
en onderweg ontmoetten we de Rainbow warrior van Greenpeace ... wat hij hier doet ? Volgens de spaarzame gegevens die ik op Internet vond : de bescherming van de kleine vissers in de streek èn van de blauwvin-tonijn die ten onder gaat aan de Sushi.
Voor het eerst een eekhoorntje op bezoek, wat zijn dat toch prachtige diertjes
Hebben zeeschildpadden zin voor humor ? Dit diertje heeft toch een heel leuk vaartuigje gevonden.
Een lifter meenemen is heel normaal in deze streek, èn leuk, zo kom je soms terrecht waar je anders nooit zou komen. Vandaag vroeg een jonge vrouw een stuk mee te rijden, geen probleem. Bij aankomst aan haar huis verwende ze ons met een theetje ... met toebehoren
daarna horen we dat haar familie gespecialiseerd is in het maken van etherische oliën op basis van de plaatselijke kruiden ! Ik wist dat dit in dat dorp "ergens" geproduceerd werd, maar nu vielen we er heel toevallig midden in ! Hoe het productieproces verloopt weet ik nog niet, maar daar kom ik wel achter één van de volgende maanden. Hieronder een foto van "den Ouwen" bij zijn machine
Zo, dat was voorlopig ons laatste nieuws. Tot binnenkort en veel groetjes
We zitten hier te wachten op ons bezoek, net een SMSje gekregen dat ze uit Dalaman vertrokken zijn richting Selimiye, dat betekent nog een dikke 2 uur en we kunnen hen welkom heten. Van An kwamen er al regelmatig foto's op de blog, maar Tom is hier nog nooit geweest. Om zeker te zijn dat we hem zullen herkennen had hij alvast een foto van zichzelf doorgemaild die ik jullie niet onthouden wil.
Het zou eigenlijk toch wel heerlijk zijn moest de teletijdmachine van professor Barabas echt bestaan : geen wachturen, geen vertragingen, geen transfers, zomaar OEPS en je bent er ! Brute pech dan voor de vliegtuigmaatschappijen, maar super voor de reizigers.
Het weer hier ? Wellicht zagen jullie de nieuwsberichten over Istanbul begin deze week ... vreselijk, méér dan 30 doden tengevolgen van noodweer. Oorzaken ? Het is geen vlakke streek en alles ligt en staat er vol beton, moet er nog meer uitleg ? Selimiye (op 800 km van Istanbul) bleef - zoals meestal - van het ergste gespaard. We kregen enkele fikse regenbuien, wat harde wind en wat onweer - alles duurde met moeite een dag en een nacht - maar nu weer zon en blauwe lucht. Zo hoort het ook deze tijd van het jaar ...
Nu nog even wachten en de rest van de avond zal zeker gevuld zijn - zelfs Mutlu ligt al aan het hek te wachten want ze heeft al gevoeld wat er gaande is.
Er was regen voorspeld voor vandaag ... niets gezien, niets gevoeld - misschien vannacht nog een "waterkansje" ?
Voedsel voor het vee is er niet meer. We zien de vrouwtjes schudden aan de amandelbomen zodat hun schapen de gevallen blaadjes kunnen opeten. We zien de vrouwtjes bladeren van olijf- en vijgenbomen aftrekken (als de eigenaars het niet zien), maar veel meer is er niet te eten. Geiten zijn de gemakkelijkste : die eten alles, groen of niet, met stekels of zonder. De schapen lopen met hun kop tegen de grond om elk gevallen blaadje te verorberen. En de koeien ? Ik vermoed dat die een appelflauwte zouden krijgen als ze de malse groene weiden in de lage landen zouden zien.
Morgen trekt Ali baba dapper naar Marmaris om inkopen te doen, terwijl ik de toren grondig onderhanden neem nu het wat frisser is. Beide zaken moeten gebeuren tegen zondag WANT ons bezoek komt eraan : ons An en Tom. HOERA !!! weer leven in de brouwerij, want als 2 oude knarren te lang alleen blijven ....
Verder niets sensationeels, veel groetjes en tot volgende
Bijna volle maan, het blijft mooi en aantrekkelijk. Waarom ? geen idee !
En de tijd is gekomen voor de
zee-ajuinen : een teken dat de herfst in aantocht is. De laatste dropjes dateren van 22 mei (2009) ... en soms hoor in jullie in Belgenland klagen over droogte ??? Wij klagen niet hoor, maar een klein dropje zou zo erg welkom zijn. Ondertussen blijft het genieten van de warmte en de blauwe hemel.
Nu iets anders : excact 4 jaar geleden kwamen de bulldozers de heuvel op om een hotel neer te poten. Ik heb er al ettelijke keren over geschreven in het verleden, maar NU - eindelijk - lijkt men HET hotel startklaar te maken (het zal misschien net op tijd klaar zijn tegen dat het seizoen ten einde is). Vier jaar lang hebben ze eraan gewerkt, 4 jaar lang hebben ze voor lawaai, stof en vuil gezorgd en nu het einde in zicht is, is het resultaat nog steeds niets om in een toeristenfoldertje te vermelden.
Even een zicht op de ligging, gezien vanuit de toren (hotel : rechts en linksboven het zwembad - dat witte huis vooraan staat als eerste op de nominatielijst van afbraak) - het hotel beschikt over 11 kamers, het zwembad beschikt over één zonnetent en 1 palmboom voor schaduw
Even een zicht vanaf de inkom van buren Jos en Hale : een waar geschenk om zoiets voor je neus te krijgen
Even een zicht op de toegang tot het hotel : afwerking en aanplanting ???
Even een zicht op het geheel
en even een zicht op een kamer (foto genomen toen de arbeiders er overnachtten, maar de grootte van de kamers valt duidelijk in te schatten)
Aan jullie om het aantal sterren toe te kennen en ... misschien ook een naam te geven ...
Verder nieuws : WE KOMEN !!! We landen op 28 september samen met ons An in Zaventem en vertrekken weer op 15 oktober om hier van de herfst- en winterzon te genieten. Tot binnenkort misschien en veel groetjes
Lang geleden, maar er was geen nieuws, dan kan ik ook moeilijk zomaar iets uit mijn duim zuigen om jullie bezig te houden.
Ik lees in de krant dat jullie dezer dagen kunnen genieten van temperaturen die wij de hele zomer hebben : leuk ? of niet ? Onze zomer is zacht verlopen, niet zoals vorig jaar toen het 3 volle maanden zweet-heet-weer was. En ons ochtendzwemmeke verfrist ons voor de rest van de dag. Om 9 uur in de morgen (= 8 uur bij jullie) zijn we er al en de zee is dan zo glad als een spiegel en als je gewoon de zee inwandelt tot je nek in 't water staat kan je door het water nog steeds je tenen tellen - zo helder - en je ziet de visjes overal rond je, een snorkel is zelfs niet nodig. En soms denk ik dan : zoveel mensen maken zich nu klaar om te gaan werken ... en ik mag van dit alles dagelijks genieten...
Vandaag is de Ramadan begonnen in Turkije (in de titel staat geen typfout, want zo heet het hier) met als gevolg dat Selimiye op slag een stuk rustiger geworden is : de vakantiegangers trokken naar huis, want vasten op vakantie is niet zo aangenaam. Of dat vasten nu wel dan niet "gezond" is laat ik in het midden, maar nu Ramazan tijdens de hete zomermaanden valt, vind ik het toch onmenselijk dat er zelfs geen water mag gedronken worden van zonsop- tot zonsondergang. Wat verder niet mag vind ik te doen, maar geen water ???
Ik vond een vergelijkende studie over de voeding in Europa vergeleken met deze in Turkije, misschien toch interessant om lezen : (bron : 101 vragen over Turkije * Hakan KUTLU 2004)
gemiddeld verbruik per persoon in Kg Europa Turkije
tomaten 27.1 60.8
aubergine 2.0 14.5
aardappelen 74.2 63.2
watermeloen 12.6 58.5
vlees 77.1 20.2
vis 23.5 8.9
Het tomaten- en vleesverbruik geven de hoogste verschillen. Turken eten heel veel vegetarische gerechten (tomaat is er altijd bij) en vlees blijft nog altijd een feestmaaltijd (kip telt niet als vlees). Logisch dat de dokters zeggen dat het Middellandse zee menu gezonder is dan dat van het vasteland.
Verder niets speciaals, we houden ons rustig en kunnen ondertussen de te doene werkjes plannen tegen de tijd dat het frisser wordt. Zo werkt dat hier : je hebt "winterwerk" en "zomerwerk". Zomerwerk houdt dus niet veel in omdat het te warm is om te werken. Winterwerk betekent karweitjes in en rond het huis, maar dat kan je dan enkel als het niet regent .... er is dus altijd reden genoeg om NIET te werken ! Wat een leven !!!!!
"Hoe kanik Belg worden" Achmedje ging naar school en vroeg aan de meester: 'Hoe kan ik Belg worden?' en de meester antwoordt: 'Als je een 9 hebt voor Nederlands en een 9 hebt voor wiskunde, dan ben jij voor mij een Belg.'
Achmedje gaat naar huis en begint te leren en te leren. Op 't einde van 't jaar heeft Achmedje een 9 voor Nederlands en een 9 voor wiskunde.
Hij gaat naar huis en zegt dolblij tegen zijn moeder, 'mama, mama, ik 9 voor Nederlands en 9 voor wiskunde, ikke nu Belg zijn.'
Die moeder wordt vreselijk kwaad: 'Gij nooit belg, gij Turk' en die slaat klein Achmedje keihard, mot mot, mot
efkes later komt de vader thuis en Achmedje dolblij naar zijn vader 'papa, papa, ikke 9 voor Nederlands en 9 voor wiskunde, ikke nu Belg'
die vader wordt heel kwaad en roept 'gij nooit Belg, gij Turk' en slaat klein Achmedje een paar blauwe ogen.
De volgende dag gaat Achmedje terug naar school en de meester vraagt : 'Maar Achmedje, hoe komt gij aan die twee blauwe ogen? Wat is er gebeurd ?'
En Achmedje zegt: 'Ikke 10 minuten Belg en al ambras met twee Turken!!'
PS. Ik lach zeker niet met de uitspraak van Achmedje, want ik mijnTurks is zeker niet beter dan zijn Nederlands
Het was weer zover : de jaarlijkse autokeuring ! Vermits de auto ooit in Juli aangekocht werd .... had ik dat toen maar geweten ... dàn was dat minder zweten !!!!!
De keuring, waarover ik vroeger reeds vertelde is recent gewijzigd : nu worden de auto's wèl serieus nagekeken en gekeurd (vroeger was het enkel betalen, aanschuiven en laten checken of kader-en motornummer klopten). TATA is nu 5 jaar oud en heeft er 40.000 Km op staan. Ik ben met Mehmet naar Marmaris gereden zonder hoop dat het een ééndagstripje zou zijn ... en toch ... het is gelukt !!!! Eerst volledig nazicht van de auto, dan naar het taksbureau om een bewijsje dat we geen lopende schulden hebben aan vadertje Turkije (naar 5 bureautjes om 5 stempeltjes + handtekeningen te verzamelen), dan de auto laten wassen (schijnt heel belangrijk) en dan DE keuring. Gelukkig weinig volk, maar met de moed in de schoenen ... de vorige 3 auto's werden afgekeurd ... maar Tata NIET !!!
Waarschijnlijk omdat ze er zo netjes uitzag en dàt was het werk van
inderdaad, zo wordt een car wash hier genoemd : oto kuaför (even fonetisch lezen) : alles handmatig en de mannetjes nemen er hunne tijd van !
Alles bij elkaar is het niet zo duur om over een auto te beschikken in Turkije : op jaarbasis betalen we voor onderhoud, taksen, verzekering (all-risk inclusief) en keuring gemiddeld ongeveer 1000 Euro. Verbruik natuurlijk niet inbegrepen, want dàt is duurder dan in Belgenlandje, maar vermits we toch niet veel kilometers vreten valt dat ook nog mee.
En nu ik toch over het onderwerp "auto" praat : deze verkeerslichten al gezien ?? Wel heel praktisch, dan weten de Turken tenminste aan welk cijfertje ze moeten beginnen te claxonneren (nota : een Turk kan onmogelijk auto rijden als er geen claxon op staat)
En wat denken jullie van deze nummerplaat ? Kennen we in Belgie ook nog niet, maar ik vind het wel een heel goed idee
Zo, ik zal me nu terugtrekken op mijn kamer vermits die gelegen is in een hogere luchtlaag en er meer welkome wind binnenkomt, anders verdrink ik misschien in mijn eigen zweet ... en dàn komt er geen spetterend nieuws meer ...
Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
PS. Er werden deze week nieuwe elektriciteitskabels gespannen richting de toren MET prima resultaat. Nu kan ik weer elk moment de computer gebruiken, dus ook de verwaarloosde mailtjes beantwoorden en .. sorry voor de laattijdigheid.
De vlinder waarvan ik de naam niet wist luistert naar : "erik kirlangic kuyrugu" en ik vond ook een volledige foto ervan : mooi niet ? (vertaling van erik = pruim)
En Jeaninne (zie reaktie op vorige) heeft een voorstel gedaan om ons elektraprobleem op te lossen met vuurvliegjes en glimwormpjes ... wàt moet een mens nog méér ?
Ik ben Hilde 
En ...
Eerlijk gezegd, het klonk prachtig door heel de baai - Selimiye heeft een heel goede akoestiek.
En de tijd is gekomen voor de
