emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Lang geleden, maar er was geen nieuws, dan kan ik ook moeilijk zomaar iets uit mijn duim zuigen om jullie bezig te houden.
Ik lees in de krant dat jullie dezer dagen kunnen genieten van temperaturen die wij de hele zomer hebben : leuk ? of niet ? Onze zomer is zacht verlopen, niet zoals vorig jaar toen het 3 volle maanden zweet-heet-weer was. En ons ochtendzwemmeke verfrist ons voor de rest van de dag. Om 9 uur in de morgen (= 8 uur bij jullie) zijn we er al en de zee is dan zo glad als een spiegel en als je gewoon de zee inwandelt tot je nek in 't water staat kan je door het water nog steeds je tenen tellen - zo helder - en je ziet de visjes overal rond je, een snorkel is zelfs niet nodig. En soms denk ik dan : zoveel mensen maken zich nu klaar om te gaan werken ... en ik mag van dit alles dagelijks genieten...
Vandaag is de Ramadan begonnen in Turkije (in de titel staat geen typfout, want zo heet het hier) met als gevolg dat Selimiye op slag een stuk rustiger geworden is : de vakantiegangers trokken naar huis, want vasten op vakantie is niet zo aangenaam. Of dat vasten nu wel dan niet "gezond" is laat ik in het midden, maar nu Ramazan tijdens de hete zomermaanden valt, vind ik het toch onmenselijk dat er zelfs geen water mag gedronken worden van zonsop- tot zonsondergang. Wat verder niet mag vind ik te doen, maar geen water ???
Ik vond een vergelijkende studie over de voeding in Europa vergeleken met deze in Turkije, misschien toch interessant om lezen : (bron : 101 vragen over Turkije * Hakan KUTLU 2004)
gemiddeld verbruik per persoon in Kg Europa Turkije
tomaten 27.1 60.8
aubergine 2.0 14.5
aardappelen 74.2 63.2
watermeloen 12.6 58.5
vlees 77.1 20.2
vis 23.5 8.9
Het tomaten- en vleesverbruik geven de hoogste verschillen. Turken eten heel veel vegetarische gerechten (tomaat is er altijd bij) en vlees blijft nog altijd een feestmaaltijd (kip telt niet als vlees). Logisch dat de dokters zeggen dat het Middellandse zee menu gezonder is dan dat van het vasteland.
Verder niets speciaals, we houden ons rustig en kunnen ondertussen de te doene werkjes plannen tegen de tijd dat het frisser wordt. Zo werkt dat hier : je hebt "winterwerk" en "zomerwerk". Zomerwerk houdt dus niet veel in omdat het te warm is om te werken. Winterwerk betekent karweitjes in en rond het huis, maar dat kan je dan enkel als het niet regent .... er is dus altijd reden genoeg om NIET te werken ! Wat een leven !!!!!
"Hoe kanik Belg worden" Achmedje ging naar school en vroeg aan de meester: 'Hoe kan ik Belg worden?' en de meester antwoordt: 'Als je een 9 hebt voor Nederlands en een 9 hebt voor wiskunde, dan ben jij voor mij een Belg.'
Achmedje gaat naar huis en begint te leren en te leren. Op 't einde van 't jaar heeft Achmedje een 9 voor Nederlands en een 9 voor wiskunde.
Hij gaat naar huis en zegt dolblij tegen zijn moeder, 'mama, mama, ik 9 voor Nederlands en 9 voor wiskunde, ikke nu Belg zijn.'
Die moeder wordt vreselijk kwaad: 'Gij nooit belg, gij Turk' en die slaat klein Achmedje keihard, mot mot, mot
efkes later komt de vader thuis en Achmedje dolblij naar zijn vader 'papa, papa, ikke 9 voor Nederlands en 9 voor wiskunde, ikke nu Belg'
die vader wordt heel kwaad en roept 'gij nooit Belg, gij Turk' en slaat klein Achmedje een paar blauwe ogen.
De volgende dag gaat Achmedje terug naar school en de meester vraagt : 'Maar Achmedje, hoe komt gij aan die twee blauwe ogen? Wat is er gebeurd ?'
En Achmedje zegt: 'Ikke 10 minuten Belg en al ambras met twee Turken!!'
PS. Ik lach zeker niet met de uitspraak van Achmedje, want ik mijnTurks is zeker niet beter dan zijn Nederlands
Het was weer zover : de jaarlijkse autokeuring ! Vermits de auto ooit in Juli aangekocht werd .... had ik dat toen maar geweten ... dàn was dat minder zweten !!!!!
De keuring, waarover ik vroeger reeds vertelde is recent gewijzigd : nu worden de auto's wèl serieus nagekeken en gekeurd (vroeger was het enkel betalen, aanschuiven en laten checken of kader-en motornummer klopten). TATA is nu 5 jaar oud en heeft er 40.000 Km op staan. Ik ben met Mehmet naar Marmaris gereden zonder hoop dat het een ééndagstripje zou zijn ... en toch ... het is gelukt !!!! Eerst volledig nazicht van de auto, dan naar het taksbureau om een bewijsje dat we geen lopende schulden hebben aan vadertje Turkije (naar 5 bureautjes om 5 stempeltjes + handtekeningen te verzamelen), dan de auto laten wassen (schijnt heel belangrijk) en dan DE keuring. Gelukkig weinig volk, maar met de moed in de schoenen ... de vorige 3 auto's werden afgekeurd ... maar Tata NIET !!!
Waarschijnlijk omdat ze er zo netjes uitzag en dàt was het werk van
inderdaad, zo wordt een car wash hier genoemd : oto kuaför (even fonetisch lezen) : alles handmatig en de mannetjes nemen er hunne tijd van !
Alles bij elkaar is het niet zo duur om over een auto te beschikken in Turkije : op jaarbasis betalen we voor onderhoud, taksen, verzekering (all-risk inclusief) en keuring gemiddeld ongeveer 1000 Euro. Verbruik natuurlijk niet inbegrepen, want dàt is duurder dan in Belgenlandje, maar vermits we toch niet veel kilometers vreten valt dat ook nog mee.
En nu ik toch over het onderwerp "auto" praat : deze verkeerslichten al gezien ?? Wel heel praktisch, dan weten de Turken tenminste aan welk cijfertje ze moeten beginnen te claxonneren (nota : een Turk kan onmogelijk auto rijden als er geen claxon op staat)
En wat denken jullie van deze nummerplaat ? Kennen we in Belgie ook nog niet, maar ik vind het wel een heel goed idee
Zo, ik zal me nu terugtrekken op mijn kamer vermits die gelegen is in een hogere luchtlaag en er meer welkome wind binnenkomt, anders verdrink ik misschien in mijn eigen zweet ... en dàn komt er geen spetterend nieuws meer ...
Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
PS. Er werden deze week nieuwe elektriciteitskabels gespannen richting de toren MET prima resultaat. Nu kan ik weer elk moment de computer gebruiken, dus ook de verwaarloosde mailtjes beantwoorden en .. sorry voor de laattijdigheid.
De vlinder waarvan ik de naam niet wist luistert naar : "erik kirlangic kuyrugu" en ik vond ook een volledige foto ervan : mooi niet ? (vertaling van erik = pruim)
En Jeaninne (zie reaktie op vorige) heeft een voorstel gedaan om ons elektraprobleem op te lossen met vuurvliegjes en glimwormpjes ... wàt moet een mens nog méér ?
Sorry als ik jullie mailtjes niet onmiddelijk beantwoord, we zitten een beetje in de elektra-puree. Dwz, er wordt niet genoeg voltage doorgegeven (we halen zelden de 220 Volt) en de computer ziet dat niet echt zitten. Er staat een ondersteunende batterij op, maar die houdt het ook niet lang vol, dus .. profiteren van de ogenblikken dat het wèl lukt. Oorzaak van de ellende ? Toen Selimiye aangesloten werd op het electriciteitsnet (einde jaren 1980 pas), had Selimiye nog geen 1000 inwoners en natuurlijk ook geen elektrische apparatuur. Nu zijn er al 55 pensions en de huizen komen als paddestoelen uit de grond. Niets werd ondertussen gedaan om de leidingen aan te passen voor zoveel airco's, wasmachines, kookapparatuur, verlichting enz .. DUS, misierie, miserie
Vermits we weinig uren aan de computer doorbrengen kunnen we ons op andere zaken concentreren, deze keer op ... de Papillon, Schmetterling, Butterfly, Farfalla, Mariposa, Kelebek, Pillango, Fluture, Papallona, Liblikas, Borboleta, Farfett, Petaloudes - alle maal klinkende namen voor ...... simpelweg : de VLINDER !!!
Wie Rhodos bezocht zal zeker ook de Vlindervallei (Petaloudes) gezien hebben : prachtig natuurgebied. HET fenomeen van de vlindervallei is de Panaxia, je ziet ze er met duizenden. Vorig jaar echter zag ik hier in de buurt ook enkele exemplaren en deze week betrapten we er ééntje in de toren. Misschien worden ze danig gestoord door de toeristen zodat ze een ander leefgebied zoeken ?Ali Baba erbij geroepen om een foto te maken
het diertje weigerde echter te poseren met de vleugels open, dus heb ik deze maar van internet geplukt, zodat hij te zien is in zijn volle glorie
Nachtvlinders hebben we ook veel : weer een foto die Ali baba kon maken omdat het diertje lekker voor zijn neus op tafel zat. Een waar kantwerkje van de natuur
Eén van de meest opvallende dagvlinders ter plaatse is deze
ik heb me al gek gezocht naar de naam, maar nog niet gevonden. De foto (ik genomen) is ook niet volledig, want onderaan heeft de vlinder nog een heel mooie lange staart en die staat er net niet op. Als ze vliegen zijn het net badmintonpluimpjes, zo licht en "fladderig"
Vorige week vond ik naast mijn bed een zieltogende vlinder én een gelijkaardige vlinder op de verdieping lager : prachtige diertjes. Ernaast lagen 2 coconnetjes (precies gemaakt uit terracotta) en ik veronderstel dat ze dààruit te voorschijn zijn gekomen. Die coconnetjes vonden we al meermaals in huis, doch we waren in de veronderstelling dat ze iets met spinnen te maken hadden, nee dus.
Verder weinig nieuws, behalve ... een graadje min mag wel
Het enige nieuws is : warm-heet-zweet-zweet, hoewel het vandaag tot 30 graden gedaald is en dàt was pas heerlijk !! Enkele regendropjes van jullie kant zouden ons heel veel plezier doen WANT ... nu is de gemeente op het lumineus idee gekomen om het water in onze richting te sturen ... tussen 00.30 en 2 uur in de nacht !! Leuk hoor om gewekt te worden door klaterend water als je net in slaap valt ... je moet zo opstaan om naar het toilet te rennen en ... ja, dan kan je erna evengoed de tuin sproeien. De auto wassen zit er helemaal niet in : tijdens de dag geen druk op het water en 's nachts .... geen zin om in de clinch te gaan met wilde varkens.
Deze week het 4e plaatselijk bezoek via seniorenblog !!! Het is dus echt zo dat seniorennet de mensen dichter bij elkaar brengt - hoever je ook woont. Dit keer een Nederlands koppel die een slordige 2 jaar terug contact nam en ondertussen in Gökova woont (1 1/2 uur rijden, dichte buren dus). Het was een leuke kennismaking, en we zullen er iets aan doen om die nieuwe vriendschap op peil te houden.
Nu ja, ik wou nog even iets vertellen over het gekende "blauwe oog". Weinig toeristen vertrekken terug naar huis zonder ook maar één oogje in hun valies, rond hun nek of ergens opgespeld. Ik vond volgende uitleg erover (bron is vermeld) :
“De Nazar steen is een blauwe steen die een beschermingssymbool is tegen “het boze oog” en afgunst in het algemeen.Er zijn veel verhalen over de oorsprong van de blauwe steen en het symbool is waarschijnlijk al duizenden jaren oud. In Turkije - waar het distributiecentrum van de steen in Anatolië ligt – wordt her “Nazar boncugu” genoemd.Wanneer je deze blauwe steen om je nek hangt als een amulet of op een zichtbare plek in je huis, auto, werkplek plaatst of hangt, zou dit de slechte invloeden en afgunst bedwingen.Volgens het volksgeloof zou een barst in de steen betekenen dat de steen een ongeluk heeft weten te voorkomen.
Dit symbool kan op veel plaatsen in Turkije gevonden worden, variërend van sleutelhanger tot theeglazen tot vazen met dit symbool erop.
Pas geboren kinderen krijgen een Nazar steen op de schouder gespeld door de moeder om hen te beschermen tegen slechte invloeden, energieën en afgunstige mensen.
(uit : Atlas van de Mythologie en Symbolen)”
Wij hebben er natuurlijk ook overal - meestal als geschenk gekregen - en ze hangen op elk van de 3 verdiepingen.
Niet dat wij er écht in geloven, maar het hoort bij de sfeer en bij het land en ... het "oogt" ook mooi !
Bij gebrek aan nieuws, even iets anders. We lezen in de kranten dat er in Europa heel wat te doen is ivm "hoofddoeken". Hoe de situatie hier ten lande is ? Sinds Atatürk is de hoofddoek eigenlijk verboden. En hoewel heelwat vrouwen ze nog dragen mag het niet in de scholen en ook niet op de identiteitskaart. Turkije is een seculiere staat : strikte scheiding tussen staat en kerk en het leger staat ervoor in dat dit zo blijft. Sinds de AK partij aan de macht is wordt geprobeerd dit op te heffen en uiteindelijk is de hoofddoek een beetje "symbool" geworden.
Bij de bevolking echter is de hoofddoek niet een gevolg van de godsdienst - eerder een traditie én ook ter bescherming tegen de zon. Recent ontving ik van een Turkse vriendin volgende samenvatting :
"Met het ontstaan van de behoefte van mensen om zich te bedekken en te kleden, is ook de behoefte om zich te versieren ontstaan. In oude culturen, zoals bij de Grieken en Romeinen, droegen de vrouwen een hoofdtooi. Deze tooi - of doeken - waren bedoeld om het hoofd te beschermen tegen natuursomstandigheden (regen, wind en vooral de zon) én als versiering van het gezicht. Het dragen van hoofddoeken door de vrouwen in Turkije sluit aan bij deze gewoonte.
Lang geleden was het voor een jong meisje - of voor een bruid die bij haar schoonouders ingetrokken was - niet mogelijk om te vertellen hoe het met haar ging. Door het dragen van bepaalde (bloem)motieven op haar hoofddoek kon ze zich toch op die manier uiten. De opdrukken en de kantjes van de hoofddoeken verwoorden dus de gevoelens van een vrouw. Met al hun emoties werd er ook aan de versiering gewerkt en met kleuren en motieven uitgedrukt.
In Turkije worden hoofddoeken al heel lang versierd met behulp van verschillende technieken : naaldkant, haakwerk, frivolité, gempwerk en vorkhaken. Het maken van deze randen (OYA'S) is alleen aan kunstenaars besteed. Meestal gaat het om 3D vormen van in de natuur voorkomende objecten zoals bloemen en fruit. De OYA'S worden aan de hoofddoek (YAZMA'S) bevestigd. (Nesrin Cingöz)"
Ja, alle technieken, behalve kloskant (dit is hier niet gekend), maar daarom niet minder mooi
Zucht, vorige zondag vertrokken onze dochters - naar huis - naar hun werk. We hadden weer allemaal een knoop in onze darmen en Mutlu lag weer te treuren. Wat gaat de tijd toch snel voorbij : 2 weken zijn zo kort ! We hadden het na hun vertrek wel nog druk met wassen, opruimen, kuisen EN vooral met boeken lezen ! Ze hadden alledrie leesvoer mee : SUPER ! Ze kwamen aan als St Niklaasjes (zonder baard) - zelfs Mutlu zat erbij als de valiezen opengingen, want voor haar zitten er ook altijd snoepjes in. Voor ons ook natuurlijk bvb : Belgische kazen. Wat kan dat toch lekker zijn als je er 6 maand moet op wachten ... En Tats had een supercadeau mee : oplaadbare lampen (8 uur brandtijd)om vast te maken aan een parasolpoot. Na alle mogelijkheden gezocht te hebben heeft zij DE oplossing gevonden. En niet enkel om de tafel tijdens de zomeravonden te verlichten - tijdens de winter zullen ze zeker goed van pas komen als er weer stroomuitval is. Den Ali Baba heeft al voor een voorziening gezorgd om ze te kunnen plaatsen in de woonkamer.
We verwachten verder geen bezoek meer tot .... onze An terugkomt samen met een vriend midden September.
Verder ? De toeristen komen eraan, de schoolvakantie is begonnen op 15 Juli. Nu nog tamelijk rustig, maar het gaat crescendo tot einde Augustus. We hebben er enkel last van als we gaan zwemmen, want hoewel de nieuwe burgemeester de hoofdweg verbreed heeft (ik wacht tot de volgende regens om de ondeskundige uitvoering ervan te bekritiseren) is het altijd slalommen om aan de baai te geraken. We moeten wel al het juiste uur uitkiezen, want voor veel Turken is het niet hygiënisch verantwoord om met een hond in zee te gaan .... (ze wassen er wel hun schapen in die vol STR... hangen). Even enkele foto's van de laatste badmode :
In het dorp worden de restaurantuitbaters inventiever met de dag : alle lokmiddelen zijn goed genoeg. Heerlijk met je voeten in het water zitten, een Raki op tafel onder een roze parasolletje ?
Of in een hangmat boven het water ?
Gisteren kwam de eerste "grote" jacht binnengevaren, hij ligt er trouwens nog. Het lijkt de vlag van Guinea te zijn, maar de enige mensen die we zien is het personeel en ... die zijn blank ! Misschien een zwarte koning met blank personeel ? (de naam van de" boot is King). Toch een rare wereld, ze liggen midden de baai IN zee en niemand heeft er nood aan een plonsje te doen. Je vraagt je dan wel af wat ze WEL doen daarbinnen ... misschien een oude Rul met een stelletje Koeketienes ??? Nu, het is ons probleem niet.
Alles is toch relatief hé, we schatten de boot op een 35 à 40 meter, wel niet écht groot als je de vergelijking maakt met het nieuwe speeltje van R. Abramovitsj :
167 meter !!!!! Als die ooit binnenvaart hoeven we geen twijfels te hebben wie het is !
Verder niets speciaals afgezien van ... veel groetjes aan iedereen
Gisterennamiddag werd Tats ontvoerd naar Dalaman. Een "tot ziens", want we weten dat ze terugkomt. Nu blijven de dochters nog een week : voor iedereen volop blijven genieten.
Enkele foto's van een leuk uitstapje samen ? De watervallen - vlakbij - een ongelofelijk mooi natuurgebied EN onvoorstelbaar bij 35 graden !!! Het groen blijft groen !
In de wortel van een eeuwenoude
plataan ... het fluitspel van de uitbater, vermengd met het lied van het stromend water : heerlijk ! Een klank en lichtspel in een kathedraal gebouwd door de natuur.
De watervallen zelf zijn niet echt spectaculair, maar de bomen en de natuur er rond wel.
Om 23.30 uur stopte het lawaai en de machines verdwenen. De geruchten gaan dat ze terugkomen, maar niemand weet wanneer, niemand weet ook welke huizen de volgende zullen zijn.
Even terug kijken naar de 14 januari-editie ? De dreiging om 175 huizen plat te gooien in Selimiye ? Niemand geloofde er nog in - iedereen werkte de begonnen bouwsels verder af ... Vandaag kwamen 2 machines en legden 6 huizen plat. De dorpelingen waren - tot mijn verbazing - niet opstandig, maar daarna hoorde ik dat het enkel om huizen van niet-inwoners waren, misschien daarom. Maar deze avond hebben ze uiteindelijk het eerste huis van een inwoner geveld en nu, om half negen horen we de bulldozer nog steeds, maar we weten niet waar hij "werkt". Wij waren wel de pineut hoor ! Lieve en Tats waren deze morgen naar Bozburun gewandeld - Ali Baba, An en ik zijn hen met de auto gaan ophalen en we hebben er samen een heerlijk ontbijt gehad aan zee : DUS, het zwemmen (waar ik niet kan aan ontsnappen) was pas deze namiddag. Mutlu en Moosje al kwispelstaartend mee. Wij wisten nog niks over de gebeurtenissen. Maar we konden met de auto het strand niet bereiken !!! Nu, de Jandarma zijn meestal heel jonge, knappe, lieve ventjes en die deden de bulldozer even wachten tot we voorbij waren. Na een - noodgedwongen - lange zwembeurt konden we terug naar huis maar .... ondertussen was een 2e bull de straat aan het blokkeren bij een andere afbraak en wij konden niets anders doen dan wachten, want alternatieve wegen in Selimiye-City ??? Nee dus. 2 uur wachten tot dat huis ook veranderd werd in een puinhoopje. Die huizen zijn allemaal gebouwd met gewapend beton en de kracht van een bulldozer kan zo'n werkje niet klaren op 10 minuten. Na 2 halve liter pinten zijn we er eindelijk in geslaagd onze toren te bereiken . Mutlu en Moosje blij en gelukkig thuis te zijn na al deze rare ervaringen . En wat nu ? Dat weet Allah alleen. Hoever zullen ze gaan met afbreken ? Willen ze Selimiye echt veranderen in een "na-oorlogs dorp" ? Wordt vervolgd ...
Ja, ja, ja, verschiet niet, maar we zijn in verwachting van een drieling ! Morgenavond komen ons An + Lieve + vriendin Tats eraan !!! Wel het maximum, want de toren kan niet méér aan. En nu maar hopen dat er geen waterprobleem komt ... anders moeten de jonge lui maar X keer per dag naar de bron lopen. Den Ali Baba zal weer in zijn nopjes zijn : enige man tussen 4 vrouwen, 3 katinnen en een hondenteefje !!! Nu zal hij weer uitgebreid kunnen koken ... want ik ben in dat opzicht geen dankbaar onderwerp.
Wat minder nieuws : het pootje van onze Mutlu betert maar niet. De dierenarts wist er ook geen raad meer mee en dat duurt al 1 1/2 jaar. Nu is er een stukje uit haar pootje gesneden en verstuurd naar Istanbul ... volgende week meer nieuws. We hopen maar dat het goed komt - eigenlijk houden we heel veel van dit lieve dier, die onze Vlaamse taal begrijpt (nochtans Turkse hond) en ... die ons jong en bewegelijk houdt. We durven er echt niet aan denken dat ze zou verdwijnen uit ons leven hier.
Daarnet zag ik op ce site van een Immobiliënkantoor (we hebben er 3 in Selimiye) dat de grond naast ons nogmaals te koop is HAHAHA ... voor een prikje : 6.000 m2 voor een slordige 330.000 euro. Interesse ? Het mag wel niet verkaveld worden en er mag maar één gebouw gezet worden. We zien wel wat de toekomst brengt.
Totnogtoe nog geen échte zomer (naar onze normen hier). Ik slaap 's nachts nog met een donsdeken waar dat vorige jaren al niet meer was rond deze tijd. Maar het is heerlijk frisse nachten te hebben, dat geeft ook een zalige slaap.
Nu maar vroeg in bedje, want ik ben zeker dat het morgenavond laat wordt : het bezoek komt eraan rond 22.30 ongeveer en dan zal de avond eindeloos zijn : babbel-tater-babbel
We zijn bijna een week terug alleen - doet altijd raar aan na een bezoek. Franky en Jaklien hebben genoten hier te zijn. Spijtig genoeg had Franky 2 dagen voor aankomst hier nog een knie-operatie ondergaan : dwz : geen zwemmekes en geen wandelingen. Spijtig, maar ze kunnen altijd terugkomen als de problemen voobij zijn. Meer dan wat door de zee lopen zat er niet in, Mutlu volgde Franky steeds op de voet.
EN er zijn ook altijd leuke foto's te sprokkelen, ook al ga je niet diep het water in.
Ze zijn weer goed en wel thuisgekomen en wachten wij op het bruisende trio An-Lieve-Tats - zondagavond laat komen ze eraan.
Bij de familie in Belgenland ook leuk nieuws :
weer een Tanghetje derbij, Kobe Fort, zoontje van Katlijn en Andrew EN er lijkt nog ergens ééntje onderweg ...Als die jonge lui zo verder werken krijgen we toch nog een grote familie samen.
Nu weer eens naar Marmaris om voedselvoorraad op te slaan, want IEDEREEN HEEFT ALTIJD HONGER OF DORST !!!
Gelukkig kunnen we ten allen tijde winkelen -de openingsuren zijn veel ruimer dan bij ons : van 9 tot 23 uur doorlopend bij Kipa en bij Migros zelfs 24 uur tijdens het seizoen.
HET toeristisch seizoen is duidelijk in aantocht. Gisteren de eerste boot die de hele baai afvoer met knalharde muziek ... om 11 uur in de nacht. Ik begrijp dat echt niet ! De mensen zoeken rust (?) en verknallen dan de rust van anderen. ’t Is toch hemelstegodgeklaagd !!! Reglementering is er niet, het blijft hopen dat het niet elke nacht zo is.
Op dit ogenblik is Ali Baba een nederlandse uitzending aan het volgen : een discussieprogramma over het wel of niet "Turkije bij Europa". Ik wil er zelfs niet meer naar luisteren - heb er al te dikwijls over gediscuteerd. En mijn idee is : "niet goed voor beide partijen" - verder wil ik er niet op in gaan.
Misschien meer nieuws tijdens of na het bezoek van de dochters
Na een kort verblijfje in Dalyan is ons bezoek aangekomen. Voor Jaklien was het al de 2e maal, Franky kwam voor het eerst. Beiden zijn alweer goed onderhevig aan panoramaverslaafdheid. Op dit ogenblik zijn ze met Ali Baba naar de Bozburunmarkt, zodoende heb ik even tijd om de blog wat bij te benen.
Misschien enkele foto-tjes van resultaten van het strandjutten ??? De stukken hout kunnen zo mooi zijn - laten liggen ? geen sprake van !
Selimiye maakt zich op voor het seizoen. Beetje laat, maar het zal toch lukken, de meeste toeristen komen toch pas in Juli/Augustus. Blijkbaar is de verf met Middellands-zee-blauw in aanbieding, want tal van restaurants kregen een nieuw laagje in deze kleur, stoelen en tafels incluus.
Vandaag zondag : ben even naar het dorp geweest om een biertje te drinken bij Osman (de man met de gouden tanden én de goedkoopste) en een folder gekregen met wat publiciteit. Ik laat jullie meegenieten ... vooral van zijn gouden tanden. En hij pronkt er nogal mee hoor. Toch raar : 2 kleuren goud in zijn mond ... uit goede en slechte tijden ? Eén ding is zeker, je bent er altijd welkom.
Verder ? De echte zomerwarmte is pas vandaag aangekomen : LEKKER ! Nu wachten op ons komend bezoek : volgende week komt de zus van Ali Baba met haar man. Weer leven in de brouwerij !
Eigenlijk wou ik nog iets kwijt over mijn (voorbije) oogprobleem - en wieweet kan ik iemand helpen om er niet zo pathetisch mee om te gaan zoals ik. Toen het zicht op mijn éne oog wazig, duister en grijs werd - het werd dus duidelijk met de dag minder en grijzer, dacht ik : "er is iets heel erg mis". En dan begin je te piekeren ... je hoort en je leest vanalles. Controle bij een oogarts in Marmaris, diagnose : je hebt begin van cataract, maar dàt kan niet de oorzaak zijn van je 10 % overblijvend zicht - er moet een andere oorzaak zijn. Gevolg : bloedonderzoek - resultaat : ha-ha-ha, veel te hoge chollesterol, ikke, die heel matig en zelfs weinig eet. En dan geniet je van de turkse ziekenhuisstijl : snel en duur. Nu, na meer onderzoeken kwam er aan het licht dat ik dus wel een heel duidelijk cataract had. De zaken zijn ondertussen in Belgie opgelost - het ziekenfonds vond dat beter ... hoewel ... als de operatie in Turkije gebeurd was haden ze heel wat minder moeten tussenkomen, maarja, zo werkt het nu éénmaal.
Maar de essentie van wat ik wou vertellen : IK KAN TERUG ZIEN !!! Een mens beseft niet hoe goed hij zich voelt als er niets fout loopt. Ik kan niet erg klagen over gezondheid en mankementen, maar niet zien vond ik dus wel frustrerend. Okee, het was maar één oog, maar ... dan heb je er ook maar één meer over hé - en dàt is dan wel het laatste oog.
DUS : blij, blij, blij dat ik de bloemen weer kan zien in de juiste kleuren en met de juiste proporties - ik laat jullie nu even meegenieten wat voor mij een hernieuwd genot is.
En voor elk van jullie die aan een cataract- operatie toe is : ik ervaarde het als : pijnloos, probleemloos en na één dag wist ik al dat het goed kwam ! Wat is de technologie erop vooruitgegaan ! Ik was ooit met mijn grootmoeder bij een oogarts in verband met hetzelfde probleem ... een kleine 40 jaar geleden ... nog geen laser , oogdruk werd gemeten met iets dat geleek op een brievenweegschaaltje ... en de enige oplossing toen was : leer ermee leven. Dankewel aan de mensen die deze technologie ontwikkelden !
YES !!! Vandaag niet alleen de verjaardag van mijn jongste broer(tje), maar ook : vandaag, 5 jaar geleden zijn we aangekomen in de toren - met hoop op de toekomst en met het idee dat deze plaats voor ons bestemd was. Deze 5 jaar zijn voorbijgevlogen, we tekenen nu bij voor de volgende 5 jaar. Een proficiat is niet nodig, want het was zeker geen grote opgave ...
Vandaag nog eens naar Marmaris geweest, dringende voedsel-aankopen en vooral : een nieuwe pick-nick tafel. De vorige tafel had het begeven, zat vol met schimmel die het hout opvrat, en zowel Ali Baba als ik zijn er doorgevallen - gelukkig zonder lichamelijke breuken en/of letsels. Een nieuwe houten tafel ? Nee, niet betaalbaar of ver te zoeken, dus is het plastic geworden. Onze Felix, die reeds hielp bij het uitpakken, heeft tafel en stoelen al grondig goedgekeurd.
Deze morgen stonden we weer in in bewondering om het mooie ochtendlicht in Orhaniye. We kwamen er al zo dikwijls voorbij, en het is altijd zo adembenemend. Vandaag had ik de camera bij de hand en ik laat jullie meegenieten van een heel klein stukje van dit natuurschoon.
De bouw van de Duitsers achter ons vordert heel goed. We denken dat het een mooi huis wordt (wel heeeeeeel groot, er zijn 26 binnendeuren - wij hebben der maar ééntje). De plaatselijke steenklopper van Selimiye, Ibo (die ook geholpen heeft aan de bouw van onze toren) zit elke dag stenen te kappen met een engelengeduld. Elke dag. 7 dagen op 7, van 8.30 tot 7.30, lange zware dagen.
Het weer wil nog niet echt mee, hoewel de toeristen in Marmaris reeds in short en blote topjes rondlopen (en wellicht thuis zullen komen met een verkoudheid of erger). We klagen niet, maar er is nog steeds koude wind, wel zonnig en rond de 22 graden.
THUIS !!! Heerlijk om ons grote zwembad terug te zien
En niet enkel ons grote zwembad ... ook de toren, de druiven die vanuit de dorre takken langs alle kanten frisse groene schaduwbladeren produceren, de vooruitgang van de bloementuin, het onkruid die welig tierde zonder mijn (ondertussen) alziend oog, de citrusboompjes in bloei, de aankomende artichokken enz ... enz ...
De dochters hadden wel een opmerking op mijn laatste bericht "je schrijft enkel over jezelf en je zegt nieteens dat je blij was je dochters te zien". Inderdaad, ze hadden gelijk, maar ik was gelukkig èn bij hen en ... dan denk je er niet aan erover te schrijven ... mea culpa, mea culpa ... Om dit goed te maken zet ik hier even een foto van de zusjes samen.
Mutlu was weer heel blij ons te zien. Eigenlijk ... als je iets achterlaat, is het altijd een welkom als je terugkomt (doordenkertje). Onze Iauw was er even snel als wij ... omdat ze altijd honger heeft. En Felix ... nog maar eventjes gezien in de verte. Katten zijn heel anders dan honden : een hond is blij dat je terug bent, een kat verwijt je dat je weg was.
Deze keer waren we langer in Belgie, maar er was weer tijd tekort - de laatste dagen waren zelfs hectisch, dus, de rustige sfeer van Selimiye gaf ons beiden een lange droomloze nachtrust.
Lieve en Kia wonen nu in ons huis in de Mitswege - vol enthousiasme - van beider kanten. Gedaan met gezeur en gezever van huurders, want de laatste 2 jaren was het niet meer om vrolijk van te worden.
We laten jullie even meegenieten van de prachtige bloemen die ons "welkom" heetten.
Zo, meer nieuws is er voorlopig niet, dank aan iedereen waar we zo gastvrij ontvangen werden en dank aan de mensen die Lieve en Kia geholpen hebben met de verhuis.
Ik ben Hilde 
Hallo Allemaal !
In de wortel van een eeuwenoude
De watervallen zelf zijn niet echt spectaculair, maar de bomen en de natuur er rond wel.
Bij de familie in Belgenland ook leuk nieuws :
Ge
