emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
15-11-2009
Te Koop
Hallo allemaal !
Wat vliegen de weken voorbij !!! En toch blijft het genieten van de zon die verschijnt na de regenbui en van de prachtnatuur. Ja, we dachten het al allemaal gehad te hebben : de schorpioenen, slangen, duizendpoten, spinnen, gekko's en het vosje niet te vergeten, maar ..... nu kwamen er opeens keiharde puisten op de muren ! Hier en daar een onverklaarbare aangroei - levende stenen ?
Ali Baba dacht dat het om een nest ging, nam wat gereedschap te hand en trok ten strijde. En ja, gelijk had hij : ééntje ervan kwam in zijn geheel los en daarvan maar een foto. Het is heel duidelijk te zien dat er 2 larven inzitten. Van wat ? dat weet alleen Allah of ... misschien iemand van jullie ?
Volgens de geruchten werd heel Selimiye uitgeroepen tot natuurgebied. Gevolg 1 : op de heuvels mag enkel nog gebouwd worden als je 5.000 m2 bezit (onze nieuwe buren hebben wel even geluk gehad met hun 4.300 m2). Gevolg 2 : de prijzen schieten omhoog als raketten. Een oud huisje aan de ingang van het dorp is te koop - toestand zie je op de foto en er is geen enkele nutsvoorziening aanwezig.
Prijs ? 300.000 Turkse Lira of ongeveer 150.000 Euro - 616 m2. Niet niets voor een ligging in een uithoekje van een schiereiland. Ik vind het een prachtig huisje - het zou zo mooi kunnen gerestaureerd worden, maar aan die prijs ??? Het zal wel weer in handen komen van een rijke Istabuliaan die er een betonblok zal op neerpoten. Spijtig allemaal.
Deze week was de wasmachine kapot ! Je merkt dat natuurlijk als de machine vol vuil goed zit. Het was zo'n mooi weer dus ik wou het bij Jos en Hale in de machine steken (die zijn op reis en wij zijn weer huis- en hondbewaarder). Weer tegenslag : ik kreeg die machine niet aan de praat. Rap een mailtje geschreven naar de buren en ja, vanuit Singapore kreeg ik de richtlijnen ! Wat is de wereld toch klein vandaag. Dan de service opgebeld : 's anderendaags waren ze er al en de machine draait weer als nieuw. Wel een heel goede en snelle service PLUS dezelfde dag werd er nog eens opgebeld om te vragen of we er tevreden over waren - in Belgie nog nooit meegemaakt.
Het weer ? We hebben enkele "vuurwerkdagen" gepaard met hevige wind en gietbuien achter de rug, maar nu lijkt het weer stabiel : prachtige zon- helderblauwe hemel en iets boven de 20 graden - geen reden om te klagen. Ali Baba kon enkele mooie foto's schieten van de nachtelijke bliksems.
Niet enkel mijn blog gaat over de levens ervaringen ter plaatse. Misschien interesse om over andere streken te lezen door andere ogen ? (allemaal Nederlandstalig)
Dankzij de regen is het gedaan met het dagelijks sproeien !!! En de grond is al overal van kleur veranderd, ongelofelijk : dagelijks zie je de grasjes groter en groener worden op weg naar een prachtig bloementapijt. De eerste bloemetjes na de zeeajuin zijn er : de herfsstijloos (of herfstkrokus),
de bloem waarvan de bladeren pas na de bloei komen.
Nu worden ook de pindanootjes geoogst. Niet in Selimiye, maar in het 1e dorpje richting Marmaris : Turgut. Wel eigenaardig dat elk dorp zijn eigen soort oogst heeft. En - voor wie het nog niet wist :
Hoe groeit een pinda? Pinda's groeien aan een echte pindaplant, onder de grond. Boven de grond zie je alleen een struikje van ongeveer 30 cm. Maar toch een heel bijzonder struikje! Bij zonsopgang begint de struik te bloeien en in de middag zijn de bloemen alweer verwelkt. Dat is heel erg kort, dus je kan er niet echt lang van genieten. Maar in die 12 uur bevruchten de pindabloemen de plant.
Het bevruchten is een ingewikkeld verhaal. Het stuifmeel van de ene bloem moet daarvoor bij de andere bloem terecht komen. Vier dagen na de bevruchting komt er dan een steel van ongeveer 16 cm lang uit de bloem. Die steel heet 'gynofoor' en heeft aan het uiteinde een harde punt. Die punt boort zich zo'n 4 tot 7 cm in de grond. Onder de grond, waar het lekker warm, droog, donker en stil is, begint na een week een vrucht aan de steel te groeien. En je raadt het al: deze vrucht, die ook wel peul genoemd wordt, is de pinda! Het is natuurlijk wel een pinda in de dop, ook wel apenoot of pel-pinda genoemd. In zo'n peul zitten zaden met bruine vliesjes eromheen, soms één maar het kunnen er ook wel vijf zijn. En die 'zaden' zijn de gewone pinda's zoals wij ze kennen.
Ter plaatse hangen de kwee-appels en dito peren rijp aan de bomen,
deze worden vooraf gebruikt voor konfituur.
Ook de granaatappels zijn rijp en worden meestal verwerkt tot vruchtensap. Ik kreeg er gisten ééntje "als toemaatje" bij aankoop van enkele potten honing : één appel, maar die weegt eventjes 413 gram ! Granaatappels staan symbool voor vruchtbaarheid vanwege hun vele zaden, maar ook voor de dood vanwege de rode kleur van het binnenste van de vrucht. Ook verleiding is onlosmakelijk verbonden met deze vrucht. Er wordt zelfs gezegd dat de boom van de granaatappels dezelfde is als de "boom des levens" in het paradijs van Adam en Eva. Het zou de granaatappel zijn die tot de verbanning van Adam en Eva uit het paradijs heeft geleid.
Selimiye doet zijn winterslaap : restaurants gesloten, geen boten meer, en vooral : geen lawaai ! De stilte wordt enkel verstoord door de wind en de vogels die weer komen overwinteren. Het licht is prachtig, de speling van de kleuren - we geraken er niet op uitgekeken !
Ttot volgende en veel groetjes ! Hilde en Ali Baba
Natuurlijk blij terug in de toren te zijn en onze diertjes weer te kunnen knuffelen ! Het weer was wat wisselvallig, maar toch tussen de 25 en 30 graden : een superverschil met Belgie - we zijn om 2.30 uur in de morgen vertrokken ... met aangevroren autoruiten !!
En wat we voorheen nog nooit hadden meegemaakt : 1 valies WEG, piepedada. Zielig hoor als iedereen rond je blij vertrekt met de bagage. Nog één valies bleef op de band liggen : bestemming Canada. Een vol uur werk om papiertjes in te vullen en we konden vertrekken na de lieve raadgevingen van de hostesjes van Shit-air (of schrijf ik dat verkeerd ?) : "jullie moeten PERSOONLIJK de valies ophalen als die teruggevonden wordt gezien jullie geen hotel geboekt hebben. SHIT dus, dat betekent 5 uur rijden heen en terug ! Maar, gelukkig denken de Turken zelf er anders over, na 2 dagen is de valies tot Selimiye gebracht - zonder kosten en zonder al teveel beschadiging van de inhoud. We waren natuurlijk dolkontent, want onze bagage bestaat niet uit badhanddoeken en mooie toiletjes zoals bij de vakantiegangers. Waar onze valies gebleven was ? Die heeft een supplementair reisje naar Tenerife gemaakt en is via Wenen in Dalaman aangekomen.
De volgende dag BEZOEK !! Tante Chris en Emmy kwamen 2 dagjes hier tussen hun hotelvakantie in Marmaris. Heel leuk, maar tot onze spijt heeft Tantetje de 1e prijs gewonnen : een schorpioensteek ! - noch wij, noch onze bezoekers hadden er ooit één. Toch meegevallen qua pijn, want Tantetje heeft het gif onmiddellijk uitgezogen en er moest geen dokter aan te pas komen : OEFFFFFF.
Onze Duitse buren zijn aangekomen met hun verhuiswagen : 550 dozen !!! Alles is nog niet uitgepakt, maar ze zijn druk in de weer. Probleem was : de schroefjes van de keuken zaten allemaal in 1 doos : zoekzoekzoek in welke ! Ondertussen is die gevonden, maar nu blijkt dat de maten nergens kloppen - Turks vakmanschap ...
Ons verblijf in België ? Het weer viel deze keer wat tegen, maar we hebben toch heel wat snoeiwerk kunnen doen in de tuin. Zo leuk nu Lieve en Kia er wonen ! En we waren net op tijd om Lieve's kersverse hondje af te halen : een bruin/zwarte Cocker Spaniel - 8 weken oud en oh zo schattig. Pakota, hun bruine Cocker, zag direct dat het een heel lief vriendinnetje voor hem zou worden.
En ...
haar naam is : SHIVA.
Ook enkele dagen bij An in Berchem doorgebracht. Verder bezoekjes afgelegd, het noodzakelijk medisch onderhoud laten doen en de boodschappen "wat we hier niet kunnen vinden".
Dikke dankewel aan de mensen die ons bedachten met een heerlijk etentje of een gezellig samenzijn.
Maar ja, HIER zijn we THUIS. Morgen wat kuiswerk, want 18 dagen leegstand betekent een massa spinnewebben, én de ramen mogen ook wel eens gelapt worden.
Maandag, 28 september hopen we tijdig in België aan te komen - die voorspelde staking komt ons wel heel ongelegen - we zien wel.
Nu even een overzicht van de voorbije 2 weken ...
De valiezen werden uitgeladen en wàt zit er in ??? Hopen tabak voor den Ali Baba want hier is zijn Wervikse pijptabak niet verkrijgbaar.
Tom verraste ons dagelijks met een doedelzakconcert. Die klank was nooit voorheen gehoord in Selimiye - life dan toch niet. Zijn trouwste supporter was een schildpad die te vroeg wakker werd ...
Eerlijk gezegd, het klonk prachtig door heel de baai - Selimiye heeft een heel goede akoestiek.
Een boottochtje mocht natuurlijk niet ontbreken, de kristalheldere zee blijft boeien
genieten dus
en onderweg ontmoetten we de Rainbow warrior van Greenpeace ... wat hij hier doet ? Volgens de spaarzame gegevens die ik op Internet vond : de bescherming van de kleine vissers in de streek èn van de blauwvin-tonijn die ten onder gaat aan de Sushi.
Voor het eerst een eekhoorntje op bezoek, wat zijn dat toch prachtige diertjes
Hebben zeeschildpadden zin voor humor ? Dit diertje heeft toch een heel leuk vaartuigje gevonden.
Een lifter meenemen is heel normaal in deze streek, èn leuk, zo kom je soms terrecht waar je anders nooit zou komen. Vandaag vroeg een jonge vrouw een stuk mee te rijden, geen probleem. Bij aankomst aan haar huis verwende ze ons met een theetje ... met toebehoren
daarna horen we dat haar familie gespecialiseerd is in het maken van etherische oliën op basis van de plaatselijke kruiden ! Ik wist dat dit in dat dorp "ergens" geproduceerd werd, maar nu vielen we er heel toevallig midden in ! Hoe het productieproces verloopt weet ik nog niet, maar daar kom ik wel achter één van de volgende maanden. Hieronder een foto van "den Ouwen" bij zijn machine
Zo, dat was voorlopig ons laatste nieuws. Tot binnenkort en veel groetjes
We zitten hier te wachten op ons bezoek, net een SMSje gekregen dat ze uit Dalaman vertrokken zijn richting Selimiye, dat betekent nog een dikke 2 uur en we kunnen hen welkom heten. Van An kwamen er al regelmatig foto's op de blog, maar Tom is hier nog nooit geweest. Om zeker te zijn dat we hem zullen herkennen had hij alvast een foto van zichzelf doorgemaild die ik jullie niet onthouden wil.
Het zou eigenlijk toch wel heerlijk zijn moest de teletijdmachine van professor Barabas echt bestaan : geen wachturen, geen vertragingen, geen transfers, zomaar OEPS en je bent er ! Brute pech dan voor de vliegtuigmaatschappijen, maar super voor de reizigers.
Het weer hier ? Wellicht zagen jullie de nieuwsberichten over Istanbul begin deze week ... vreselijk, méér dan 30 doden tengevolgen van noodweer. Oorzaken ? Het is geen vlakke streek en alles ligt en staat er vol beton, moet er nog meer uitleg ? Selimiye (op 800 km van Istanbul) bleef - zoals meestal - van het ergste gespaard. We kregen enkele fikse regenbuien, wat harde wind en wat onweer - alles duurde met moeite een dag en een nacht - maar nu weer zon en blauwe lucht. Zo hoort het ook deze tijd van het jaar ...
Nu nog even wachten en de rest van de avond zal zeker gevuld zijn - zelfs Mutlu ligt al aan het hek te wachten want ze heeft al gevoeld wat er gaande is.
Er was regen voorspeld voor vandaag ... niets gezien, niets gevoeld - misschien vannacht nog een "waterkansje" ?
Voedsel voor het vee is er niet meer. We zien de vrouwtjes schudden aan de amandelbomen zodat hun schapen de gevallen blaadjes kunnen opeten. We zien de vrouwtjes bladeren van olijf- en vijgenbomen aftrekken (als de eigenaars het niet zien), maar veel meer is er niet te eten. Geiten zijn de gemakkelijkste : die eten alles, groen of niet, met stekels of zonder. De schapen lopen met hun kop tegen de grond om elk gevallen blaadje te verorberen. En de koeien ? Ik vermoed dat die een appelflauwte zouden krijgen als ze de malse groene weiden in de lage landen zouden zien.
Morgen trekt Ali baba dapper naar Marmaris om inkopen te doen, terwijl ik de toren grondig onderhanden neem nu het wat frisser is. Beide zaken moeten gebeuren tegen zondag WANT ons bezoek komt eraan : ons An en Tom. HOERA !!! weer leven in de brouwerij, want als 2 oude knarren te lang alleen blijven ....
Verder niets sensationeels, veel groetjes en tot volgende
Bijna volle maan, het blijft mooi en aantrekkelijk. Waarom ? geen idee !
En de tijd is gekomen voor de
zee-ajuinen : een teken dat de herfst in aantocht is. De laatste dropjes dateren van 22 mei (2009) ... en soms hoor in jullie in Belgenland klagen over droogte ??? Wij klagen niet hoor, maar een klein dropje zou zo erg welkom zijn. Ondertussen blijft het genieten van de warmte en de blauwe hemel.
Nu iets anders : excact 4 jaar geleden kwamen de bulldozers de heuvel op om een hotel neer te poten. Ik heb er al ettelijke keren over geschreven in het verleden, maar NU - eindelijk - lijkt men HET hotel startklaar te maken (het zal misschien net op tijd klaar zijn tegen dat het seizoen ten einde is). Vier jaar lang hebben ze eraan gewerkt, 4 jaar lang hebben ze voor lawaai, stof en vuil gezorgd en nu het einde in zicht is, is het resultaat nog steeds niets om in een toeristenfoldertje te vermelden.
Even een zicht op de ligging, gezien vanuit de toren (hotel : rechts en linksboven het zwembad - dat witte huis vooraan staat als eerste op de nominatielijst van afbraak) - het hotel beschikt over 11 kamers, het zwembad beschikt over één zonnetent en 1 palmboom voor schaduw
Even een zicht vanaf de inkom van buren Jos en Hale : een waar geschenk om zoiets voor je neus te krijgen
Even een zicht op de toegang tot het hotel : afwerking en aanplanting ???
Even een zicht op het geheel
en even een zicht op een kamer (foto genomen toen de arbeiders er overnachtten, maar de grootte van de kamers valt duidelijk in te schatten)
Aan jullie om het aantal sterren toe te kennen en ... misschien ook een naam te geven ...
Verder nieuws : WE KOMEN !!! We landen op 28 september samen met ons An in Zaventem en vertrekken weer op 15 oktober om hier van de herfst- en winterzon te genieten. Tot binnenkort misschien en veel groetjes
Lang geleden, maar er was geen nieuws, dan kan ik ook moeilijk zomaar iets uit mijn duim zuigen om jullie bezig te houden.
Ik lees in de krant dat jullie dezer dagen kunnen genieten van temperaturen die wij de hele zomer hebben : leuk ? of niet ? Onze zomer is zacht verlopen, niet zoals vorig jaar toen het 3 volle maanden zweet-heet-weer was. En ons ochtendzwemmeke verfrist ons voor de rest van de dag. Om 9 uur in de morgen (= 8 uur bij jullie) zijn we er al en de zee is dan zo glad als een spiegel en als je gewoon de zee inwandelt tot je nek in 't water staat kan je door het water nog steeds je tenen tellen - zo helder - en je ziet de visjes overal rond je, een snorkel is zelfs niet nodig. En soms denk ik dan : zoveel mensen maken zich nu klaar om te gaan werken ... en ik mag van dit alles dagelijks genieten...
Vandaag is de Ramadan begonnen in Turkije (in de titel staat geen typfout, want zo heet het hier) met als gevolg dat Selimiye op slag een stuk rustiger geworden is : de vakantiegangers trokken naar huis, want vasten op vakantie is niet zo aangenaam. Of dat vasten nu wel dan niet "gezond" is laat ik in het midden, maar nu Ramazan tijdens de hete zomermaanden valt, vind ik het toch onmenselijk dat er zelfs geen water mag gedronken worden van zonsop- tot zonsondergang. Wat verder niet mag vind ik te doen, maar geen water ???
Ik vond een vergelijkende studie over de voeding in Europa vergeleken met deze in Turkije, misschien toch interessant om lezen : (bron : 101 vragen over Turkije * Hakan KUTLU 2004)
gemiddeld verbruik per persoon in Kg Europa Turkije
tomaten 27.1 60.8
aubergine 2.0 14.5
aardappelen 74.2 63.2
watermeloen 12.6 58.5
vlees 77.1 20.2
vis 23.5 8.9
Het tomaten- en vleesverbruik geven de hoogste verschillen. Turken eten heel veel vegetarische gerechten (tomaat is er altijd bij) en vlees blijft nog altijd een feestmaaltijd (kip telt niet als vlees). Logisch dat de dokters zeggen dat het Middellandse zee menu gezonder is dan dat van het vasteland.
Verder niets speciaals, we houden ons rustig en kunnen ondertussen de te doene werkjes plannen tegen de tijd dat het frisser wordt. Zo werkt dat hier : je hebt "winterwerk" en "zomerwerk". Zomerwerk houdt dus niet veel in omdat het te warm is om te werken. Winterwerk betekent karweitjes in en rond het huis, maar dat kan je dan enkel als het niet regent .... er is dus altijd reden genoeg om NIET te werken ! Wat een leven !!!!!
"Hoe kanik Belg worden" Achmedje ging naar school en vroeg aan de meester: 'Hoe kan ik Belg worden?' en de meester antwoordt: 'Als je een 9 hebt voor Nederlands en een 9 hebt voor wiskunde, dan ben jij voor mij een Belg.'
Achmedje gaat naar huis en begint te leren en te leren. Op 't einde van 't jaar heeft Achmedje een 9 voor Nederlands en een 9 voor wiskunde.
Hij gaat naar huis en zegt dolblij tegen zijn moeder, 'mama, mama, ik 9 voor Nederlands en 9 voor wiskunde, ikke nu Belg zijn.'
Die moeder wordt vreselijk kwaad: 'Gij nooit belg, gij Turk' en die slaat klein Achmedje keihard, mot mot, mot
efkes later komt de vader thuis en Achmedje dolblij naar zijn vader 'papa, papa, ikke 9 voor Nederlands en 9 voor wiskunde, ikke nu Belg'
die vader wordt heel kwaad en roept 'gij nooit Belg, gij Turk' en slaat klein Achmedje een paar blauwe ogen.
De volgende dag gaat Achmedje terug naar school en de meester vraagt : 'Maar Achmedje, hoe komt gij aan die twee blauwe ogen? Wat is er gebeurd ?'
En Achmedje zegt: 'Ikke 10 minuten Belg en al ambras met twee Turken!!'
PS. Ik lach zeker niet met de uitspraak van Achmedje, want ik mijnTurks is zeker niet beter dan zijn Nederlands
Het was weer zover : de jaarlijkse autokeuring ! Vermits de auto ooit in Juli aangekocht werd .... had ik dat toen maar geweten ... dàn was dat minder zweten !!!!!
De keuring, waarover ik vroeger reeds vertelde is recent gewijzigd : nu worden de auto's wèl serieus nagekeken en gekeurd (vroeger was het enkel betalen, aanschuiven en laten checken of kader-en motornummer klopten). TATA is nu 5 jaar oud en heeft er 40.000 Km op staan. Ik ben met Mehmet naar Marmaris gereden zonder hoop dat het een ééndagstripje zou zijn ... en toch ... het is gelukt !!!! Eerst volledig nazicht van de auto, dan naar het taksbureau om een bewijsje dat we geen lopende schulden hebben aan vadertje Turkije (naar 5 bureautjes om 5 stempeltjes + handtekeningen te verzamelen), dan de auto laten wassen (schijnt heel belangrijk) en dan DE keuring. Gelukkig weinig volk, maar met de moed in de schoenen ... de vorige 3 auto's werden afgekeurd ... maar Tata NIET !!!
Waarschijnlijk omdat ze er zo netjes uitzag en dàt was het werk van
inderdaad, zo wordt een car wash hier genoemd : oto kuaför (even fonetisch lezen) : alles handmatig en de mannetjes nemen er hunne tijd van !
Alles bij elkaar is het niet zo duur om over een auto te beschikken in Turkije : op jaarbasis betalen we voor onderhoud, taksen, verzekering (all-risk inclusief) en keuring gemiddeld ongeveer 1000 Euro. Verbruik natuurlijk niet inbegrepen, want dàt is duurder dan in Belgenlandje, maar vermits we toch niet veel kilometers vreten valt dat ook nog mee.
En nu ik toch over het onderwerp "auto" praat : deze verkeerslichten al gezien ?? Wel heel praktisch, dan weten de Turken tenminste aan welk cijfertje ze moeten beginnen te claxonneren (nota : een Turk kan onmogelijk auto rijden als er geen claxon op staat)
En wat denken jullie van deze nummerplaat ? Kennen we in Belgie ook nog niet, maar ik vind het wel een heel goed idee
Zo, ik zal me nu terugtrekken op mijn kamer vermits die gelegen is in een hogere luchtlaag en er meer welkome wind binnenkomt, anders verdrink ik misschien in mijn eigen zweet ... en dàn komt er geen spetterend nieuws meer ...
Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
PS. Er werden deze week nieuwe elektriciteitskabels gespannen richting de toren MET prima resultaat. Nu kan ik weer elk moment de computer gebruiken, dus ook de verwaarloosde mailtjes beantwoorden en .. sorry voor de laattijdigheid.
De vlinder waarvan ik de naam niet wist luistert naar : "erik kirlangic kuyrugu" en ik vond ook een volledige foto ervan : mooi niet ? (vertaling van erik = pruim)
En Jeaninne (zie reaktie op vorige) heeft een voorstel gedaan om ons elektraprobleem op te lossen met vuurvliegjes en glimwormpjes ... wàt moet een mens nog méér ?
Sorry als ik jullie mailtjes niet onmiddelijk beantwoord, we zitten een beetje in de elektra-puree. Dwz, er wordt niet genoeg voltage doorgegeven (we halen zelden de 220 Volt) en de computer ziet dat niet echt zitten. Er staat een ondersteunende batterij op, maar die houdt het ook niet lang vol, dus .. profiteren van de ogenblikken dat het wèl lukt. Oorzaak van de ellende ? Toen Selimiye aangesloten werd op het electriciteitsnet (einde jaren 1980 pas), had Selimiye nog geen 1000 inwoners en natuurlijk ook geen elektrische apparatuur. Nu zijn er al 55 pensions en de huizen komen als paddestoelen uit de grond. Niets werd ondertussen gedaan om de leidingen aan te passen voor zoveel airco's, wasmachines, kookapparatuur, verlichting enz .. DUS, misierie, miserie
Vermits we weinig uren aan de computer doorbrengen kunnen we ons op andere zaken concentreren, deze keer op ... de Papillon, Schmetterling, Butterfly, Farfalla, Mariposa, Kelebek, Pillango, Fluture, Papallona, Liblikas, Borboleta, Farfett, Petaloudes - alle maal klinkende namen voor ...... simpelweg : de VLINDER !!!
Wie Rhodos bezocht zal zeker ook de Vlindervallei (Petaloudes) gezien hebben : prachtig natuurgebied. HET fenomeen van de vlindervallei is de Panaxia, je ziet ze er met duizenden. Vorig jaar echter zag ik hier in de buurt ook enkele exemplaren en deze week betrapten we er ééntje in de toren. Misschien worden ze danig gestoord door de toeristen zodat ze een ander leefgebied zoeken ?Ali Baba erbij geroepen om een foto te maken
het diertje weigerde echter te poseren met de vleugels open, dus heb ik deze maar van internet geplukt, zodat hij te zien is in zijn volle glorie
Nachtvlinders hebben we ook veel : weer een foto die Ali baba kon maken omdat het diertje lekker voor zijn neus op tafel zat. Een waar kantwerkje van de natuur
Eén van de meest opvallende dagvlinders ter plaatse is deze
ik heb me al gek gezocht naar de naam, maar nog niet gevonden. De foto (ik genomen) is ook niet volledig, want onderaan heeft de vlinder nog een heel mooie lange staart en die staat er net niet op. Als ze vliegen zijn het net badmintonpluimpjes, zo licht en "fladderig"
Vorige week vond ik naast mijn bed een zieltogende vlinder én een gelijkaardige vlinder op de verdieping lager : prachtige diertjes. Ernaast lagen 2 coconnetjes (precies gemaakt uit terracotta) en ik veronderstel dat ze dààruit te voorschijn zijn gekomen. Die coconnetjes vonden we al meermaals in huis, doch we waren in de veronderstelling dat ze iets met spinnen te maken hadden, nee dus.
Verder weinig nieuws, behalve ... een graadje min mag wel
Het enige nieuws is : warm-heet-zweet-zweet, hoewel het vandaag tot 30 graden gedaald is en dàt was pas heerlijk !! Enkele regendropjes van jullie kant zouden ons heel veel plezier doen WANT ... nu is de gemeente op het lumineus idee gekomen om het water in onze richting te sturen ... tussen 00.30 en 2 uur in de nacht !! Leuk hoor om gewekt te worden door klaterend water als je net in slaap valt ... je moet zo opstaan om naar het toilet te rennen en ... ja, dan kan je erna evengoed de tuin sproeien. De auto wassen zit er helemaal niet in : tijdens de dag geen druk op het water en 's nachts .... geen zin om in de clinch te gaan met wilde varkens.
Deze week het 4e plaatselijk bezoek via seniorenblog !!! Het is dus echt zo dat seniorennet de mensen dichter bij elkaar brengt - hoever je ook woont. Dit keer een Nederlands koppel die een slordige 2 jaar terug contact nam en ondertussen in Gökova woont (1 1/2 uur rijden, dichte buren dus). Het was een leuke kennismaking, en we zullen er iets aan doen om die nieuwe vriendschap op peil te houden.
Nu ja, ik wou nog even iets vertellen over het gekende "blauwe oog". Weinig toeristen vertrekken terug naar huis zonder ook maar één oogje in hun valies, rond hun nek of ergens opgespeld. Ik vond volgende uitleg erover (bron is vermeld) :
“De Nazar steen is een blauwe steen die een beschermingssymbool is tegen “het boze oog” en afgunst in het algemeen.Er zijn veel verhalen over de oorsprong van de blauwe steen en het symbool is waarschijnlijk al duizenden jaren oud. In Turkije - waar het distributiecentrum van de steen in Anatolië ligt – wordt her “Nazar boncugu” genoemd.Wanneer je deze blauwe steen om je nek hangt als een amulet of op een zichtbare plek in je huis, auto, werkplek plaatst of hangt, zou dit de slechte invloeden en afgunst bedwingen.Volgens het volksgeloof zou een barst in de steen betekenen dat de steen een ongeluk heeft weten te voorkomen.
Dit symbool kan op veel plaatsen in Turkije gevonden worden, variërend van sleutelhanger tot theeglazen tot vazen met dit symbool erop.
Pas geboren kinderen krijgen een Nazar steen op de schouder gespeld door de moeder om hen te beschermen tegen slechte invloeden, energieën en afgunstige mensen.
(uit : Atlas van de Mythologie en Symbolen)”
Wij hebben er natuurlijk ook overal - meestal als geschenk gekregen - en ze hangen op elk van de 3 verdiepingen.
Niet dat wij er écht in geloven, maar het hoort bij de sfeer en bij het land en ... het "oogt" ook mooi !
Bij gebrek aan nieuws, even iets anders. We lezen in de kranten dat er in Europa heel wat te doen is ivm "hoofddoeken". Hoe de situatie hier ten lande is ? Sinds Atatürk is de hoofddoek eigenlijk verboden. En hoewel heelwat vrouwen ze nog dragen mag het niet in de scholen en ook niet op de identiteitskaart. Turkije is een seculiere staat : strikte scheiding tussen staat en kerk en het leger staat ervoor in dat dit zo blijft. Sinds de AK partij aan de macht is wordt geprobeerd dit op te heffen en uiteindelijk is de hoofddoek een beetje "symbool" geworden.
Bij de bevolking echter is de hoofddoek niet een gevolg van de godsdienst - eerder een traditie én ook ter bescherming tegen de zon. Recent ontving ik van een Turkse vriendin volgende samenvatting :
"Met het ontstaan van de behoefte van mensen om zich te bedekken en te kleden, is ook de behoefte om zich te versieren ontstaan. In oude culturen, zoals bij de Grieken en Romeinen, droegen de vrouwen een hoofdtooi. Deze tooi - of doeken - waren bedoeld om het hoofd te beschermen tegen natuursomstandigheden (regen, wind en vooral de zon) én als versiering van het gezicht. Het dragen van hoofddoeken door de vrouwen in Turkije sluit aan bij deze gewoonte.
Lang geleden was het voor een jong meisje - of voor een bruid die bij haar schoonouders ingetrokken was - niet mogelijk om te vertellen hoe het met haar ging. Door het dragen van bepaalde (bloem)motieven op haar hoofddoek kon ze zich toch op die manier uiten. De opdrukken en de kantjes van de hoofddoeken verwoorden dus de gevoelens van een vrouw. Met al hun emoties werd er ook aan de versiering gewerkt en met kleuren en motieven uitgedrukt.
In Turkije worden hoofddoeken al heel lang versierd met behulp van verschillende technieken : naaldkant, haakwerk, frivolité, gempwerk en vorkhaken. Het maken van deze randen (OYA'S) is alleen aan kunstenaars besteed. Meestal gaat het om 3D vormen van in de natuur voorkomende objecten zoals bloemen en fruit. De OYA'S worden aan de hoofddoek (YAZMA'S) bevestigd. (Nesrin Cingöz)"
Ja, alle technieken, behalve kloskant (dit is hier niet gekend), maar daarom niet minder mooi
Zucht, vorige zondag vertrokken onze dochters - naar huis - naar hun werk. We hadden weer allemaal een knoop in onze darmen en Mutlu lag weer te treuren. Wat gaat de tijd toch snel voorbij : 2 weken zijn zo kort ! We hadden het na hun vertrek wel nog druk met wassen, opruimen, kuisen EN vooral met boeken lezen ! Ze hadden alledrie leesvoer mee : SUPER ! Ze kwamen aan als St Niklaasjes (zonder baard) - zelfs Mutlu zat erbij als de valiezen opengingen, want voor haar zitten er ook altijd snoepjes in. Voor ons ook natuurlijk bvb : Belgische kazen. Wat kan dat toch lekker zijn als je er 6 maand moet op wachten ... En Tats had een supercadeau mee : oplaadbare lampen (8 uur brandtijd)om vast te maken aan een parasolpoot. Na alle mogelijkheden gezocht te hebben heeft zij DE oplossing gevonden. En niet enkel om de tafel tijdens de zomeravonden te verlichten - tijdens de winter zullen ze zeker goed van pas komen als er weer stroomuitval is. Den Ali Baba heeft al voor een voorziening gezorgd om ze te kunnen plaatsen in de woonkamer.
We verwachten verder geen bezoek meer tot .... onze An terugkomt samen met een vriend midden September.
Verder ? De toeristen komen eraan, de schoolvakantie is begonnen op 15 Juli. Nu nog tamelijk rustig, maar het gaat crescendo tot einde Augustus. We hebben er enkel last van als we gaan zwemmen, want hoewel de nieuwe burgemeester de hoofdweg verbreed heeft (ik wacht tot de volgende regens om de ondeskundige uitvoering ervan te bekritiseren) is het altijd slalommen om aan de baai te geraken. We moeten wel al het juiste uur uitkiezen, want voor veel Turken is het niet hygiënisch verantwoord om met een hond in zee te gaan .... (ze wassen er wel hun schapen in die vol STR... hangen). Even enkele foto's van de laatste badmode :
In het dorp worden de restaurantuitbaters inventiever met de dag : alle lokmiddelen zijn goed genoeg. Heerlijk met je voeten in het water zitten, een Raki op tafel onder een roze parasolletje ?
Of in een hangmat boven het water ?
Gisteren kwam de eerste "grote" jacht binnengevaren, hij ligt er trouwens nog. Het lijkt de vlag van Guinea te zijn, maar de enige mensen die we zien is het personeel en ... die zijn blank ! Misschien een zwarte koning met blank personeel ? (de naam van de" boot is King). Toch een rare wereld, ze liggen midden de baai IN zee en niemand heeft er nood aan een plonsje te doen. Je vraagt je dan wel af wat ze WEL doen daarbinnen ... misschien een oude Rul met een stelletje Koeketienes ??? Nu, het is ons probleem niet.
Alles is toch relatief hé, we schatten de boot op een 35 à 40 meter, wel niet écht groot als je de vergelijking maakt met het nieuwe speeltje van R. Abramovitsj :
167 meter !!!!! Als die ooit binnenvaart hoeven we geen twijfels te hebben wie het is !
Verder niets speciaals afgezien van ... veel groetjes aan iedereen
Gisterennamiddag werd Tats ontvoerd naar Dalaman. Een "tot ziens", want we weten dat ze terugkomt. Nu blijven de dochters nog een week : voor iedereen volop blijven genieten.
Enkele foto's van een leuk uitstapje samen ? De watervallen - vlakbij - een ongelofelijk mooi natuurgebied EN onvoorstelbaar bij 35 graden !!! Het groen blijft groen !
In de wortel van een eeuwenoude
plataan ... het fluitspel van de uitbater, vermengd met het lied van het stromend water : heerlijk ! Een klank en lichtspel in een kathedraal gebouwd door de natuur.
De watervallen zelf zijn niet echt spectaculair, maar de bomen en de natuur er rond wel.
Om 23.30 uur stopte het lawaai en de machines verdwenen. De geruchten gaan dat ze terugkomen, maar niemand weet wanneer, niemand weet ook welke huizen de volgende zullen zijn.
Even terug kijken naar de 14 januari-editie ? De dreiging om 175 huizen plat te gooien in Selimiye ? Niemand geloofde er nog in - iedereen werkte de begonnen bouwsels verder af ... Vandaag kwamen 2 machines en legden 6 huizen plat. De dorpelingen waren - tot mijn verbazing - niet opstandig, maar daarna hoorde ik dat het enkel om huizen van niet-inwoners waren, misschien daarom. Maar deze avond hebben ze uiteindelijk het eerste huis van een inwoner geveld en nu, om half negen horen we de bulldozer nog steeds, maar we weten niet waar hij "werkt". Wij waren wel de pineut hoor ! Lieve en Tats waren deze morgen naar Bozburun gewandeld - Ali Baba, An en ik zijn hen met de auto gaan ophalen en we hebben er samen een heerlijk ontbijt gehad aan zee : DUS, het zwemmen (waar ik niet kan aan ontsnappen) was pas deze namiddag. Mutlu en Moosje al kwispelstaartend mee. Wij wisten nog niks over de gebeurtenissen. Maar we konden met de auto het strand niet bereiken !!! Nu, de Jandarma zijn meestal heel jonge, knappe, lieve ventjes en die deden de bulldozer even wachten tot we voorbij waren. Na een - noodgedwongen - lange zwembeurt konden we terug naar huis maar .... ondertussen was een 2e bull de straat aan het blokkeren bij een andere afbraak en wij konden niets anders doen dan wachten, want alternatieve wegen in Selimiye-City ??? Nee dus. 2 uur wachten tot dat huis ook veranderd werd in een puinhoopje. Die huizen zijn allemaal gebouwd met gewapend beton en de kracht van een bulldozer kan zo'n werkje niet klaren op 10 minuten. Na 2 halve liter pinten zijn we er eindelijk in geslaagd onze toren te bereiken . Mutlu en Moosje blij en gelukkig thuis te zijn na al deze rare ervaringen . En wat nu ? Dat weet Allah alleen. Hoever zullen ze gaan met afbreken ? Willen ze Selimiye echt veranderen in een "na-oorlogs dorp" ? Wordt vervolgd ...
Ik ben Hilde 
En ...
Eerlijk gezegd, het klonk prachtig door heel de baai - Selimiye heeft een heel goede akoestiek.
En de tijd is gekomen voor de
Hallo Allemaal !
In de wortel van een eeuwenoude
De watervallen zelf zijn niet echt spectaculair, maar de bomen en de natuur er rond wel.
