Hallo Hallo !!

Ja, juist, lang geleden dat er nog wat nieuws van hier doorkwam. Dus, we waren gebleven bij Ali Baba die we achtergelaten hadden in België. Een week na ons kon hij het vliegtuig op aan de leuke prijs van 50 euro, dat viel best mee vermits het normale ticket 100 euro enkel gekost had en niet gebruikt was. Hij was heel blij terug de rust en de stilte van Selimiye te kunnen horen.

An en ik waren van het koken vanaf en vonden dat zeker niet erg !! Nog enkele uitstapjes gedaan met An en de dagen vlogen zo voorbij. Aan de dagelijkse zwembeurt kon ik natuurlijk niet ontsnappen.  (dapper van mij hé … het water was toen nog erg koud)

6 dagen na An’s vertrek kwamen Lieve en Tatsiana aan. (Lieve’s echtgenoot is in Iran wegens de zeer slechte gezondheidstoestand van zijn vader). Beide waren al heel wat rustiger dan bij hun vorige bezoek samen … ook al een dagje ouder ondertussen …. Bij hen zat een dag zonder zwemmen er ook al niet in, en dan ook weer de klassieke uitstapjes en wandelingen.

 

En dan .. ja … ook weer weg en wij terug alleen. Na zolang bezoek voelt het wel een beetje raar aan en de dagen schijnen ineens langer te duren.Anders geen groot nieuws – de seizoenen herhalen zich, het dorpsleven gaat rustig verder. Hieronder foto’s van het dorsen en van de oregano oogst. Om dat te zien moeten we ons zelfs niet verplaatsen : alles gebeurt net voor de toren.

Alleen gisterennacht : lawaai die de hele baai vulde. De voetballiefhebbers zullen wel begrijpen waarom. Een karavaan auto’s reedt al toeterend Selmiye rond – als ze nu nog in de finale geraken dan krijgen we een slapeloze nacht denk ik. Nu ja, ik weet dat velen van jullie dat ook kennen in steden waar veel Turken wonen, maar die voetbalgekte klinkt helemaal anders in een baai met een super akoestiek dan in een stad.

De buren zijn in Nederland. Dwz : halve dagtaak voor mij : 3 x per dag naar de kippen en die hele grote tuin water geven PLUS nog met de honden gaan zwemmen want de temperaturen lopen weer op tot 35 graden. Waarom 3 x per dag naar de kippen ? Die moeten ’s morgens uit hun hok en ’s avonds weer opgesloten worden anders krijgen de vossen en/of andere roofdieren een lekker avondmaal. Wel ondankbare dieren : op dit ogenblik zijn er 5 op de 6 broeds en nr 6 is nog te jong om te leggen, dus kunnen we de lekkere eieren maar vergeten. En terwijl ik de tuin sproei bewonder ik de bloemen en planten van Hale. En soms kan ik het niet laten enkele bloemen mee te brengen om thuis in een vaasje te zetten 

        

Tot binnenkort en veel groetjes, Hilde en Ali Baba

Toen ik vorige maand de ruines van Hydas bezocht (recht aan de overkant van de baai van Selimiye) zagen we een heel opmerkelijke boom - nooit eerder gezien.  Niemand van ons kon er een naam aan geven en ... er was er maar één op de hele bergflank.  Niet zo speciaal van model, maar wel van stam : de kleur is moeilijk te beschrijven - oranje/bruin -, maar een beetje vergelijkbaar met het gewei van een hert - ook als je je handen erover liet glijden gaf het hetzelfde gevoel.

             

Vorige week ben ik er met Lieve, Tats, Jos (had toch nog een gids nodig) en Faruk teruggeweest.  VERRASSING !  DE boom viel onmiddelijk op : het oranje/bruine buitendeel was aan het afschiferen en daaronder verscheen een fluogroene kleur ... die waarschijnlijk binnen enkele maanden weer bruin zal worden : PRACHTIG !
maar sorry, de foto is niet zo goed geslaagd)

                                 

DE vraag : "welke boom is dit ?"  Toen Bahri op bezoek kwam bracht hij enige helderheid : "een sandelboom". En, hij wist er nog staan in de omgeving. Ik ken sandelhoutjes omwille van de geur en de etherische oliën van sandelhout, maar had er nooit bij stil gestaan dat daar een boom bij hoorde die zo dichtbij te vinden was.
Ik denk dat ik nog dikwijls die wandeling zal maken ... want die boom is het waard gestreeld en gekoesterd te worden ...
groetjes, Hilde

de laatste weken dat we dit "verkeer" zien langs ons weggetje ... tot de volgende regens die
het gras weer doen groeien

    

Hallo Allemaal !!

We zijn terug in de toren … een super goed gevoel, maar  “we” staat enkel voor An en ikzelf.  Ali Baba is in België gebleven. Even blijven lezen en dan komt het “waarom”.

Onze vakantie begon heel goed : heerlijk weerzien met An (die er stralend uitziet),  Lieve en Kia (die samen gelukkig zijn) én ook met een verrijking in de familie : Niki en Geert zorgden ervoor dat er een nieuw mensje geboren werd : Senne, een mooi én gezond jongentje.  We konden hem al bezoeken en knuffelen op zijn 2^e levensdag.

En toen … kwam er minder goed nieuws.  Eerst even wat uitleg : ons nichtje Katlijn is met haar Canadese vriend een wereldreis aan het maken (vertrokken eind November vanuit België).  En in welk land waren ze op het ogenblik van de cycloon in Myanmar ? Ja, juist geraden : dààr.  Geen communicatiemogelijkheid – waren ze in het geteisterde gebied ? – zijn ze veilig ? zijn ze ….. ??? Spanning in de familie – ambassades contacteren zonder gevolg enz.  Na enkele
dagen : OEFFFF, alles in orde en terug op weg naar Thailand. 
De grap van dit alles was wel dat Katlijn en Andrew “ergens in de bergen” waren toen het gebeurde en totaal geen weet hadden van het onheil.  Dus, misschien nog eens goede raad van tante Kaat : “gene paniek als er geen bewijzen zijn” (Iemand interesse in de avonturen van mijn nichtje  : http://www.blog.seniorennet.be/opwereldreis )
Een aanrader voor wie van reizen houdt.

 Het mooie weer in Belgenland zorgde er

natuurlijk voor dat iedereen de barbecue bovenhaalde.  Wij genoten ook van een “lapje vers spek”, kip en steak gekruid met gezellig samenzijn bij Lieve en Kia.

En dàn … we waren bij onze Ichtegemse buren heerlijk aan het eten toen er een telefoontje uit Antwerpen kwam voor den Ali Baba  “je zus is overleden”.  Stilte. .. Onverwacht. ..Ongeloof...

                                     

NU : Zaterdagavond en 12 uur daarna zou ons vliegtuig opstijgen.  Eddy besliste onmiddellijk te blijven … maar ik kon toch de langverwachte vakantie van An niet verpesten. .. Dus, ja, wij zijn hier en Eddy in België. We hopen dat hij zo snel mogelijk terugkomt want … nu moeten wij zelf koken ! En eigenlijk … missen we hem nu al en .. niet alleen voor dat koken.

Zo, ik probeer de vakantie van An in te vullen met al wat leuk is, vooral met het samenzijn en te zwemmen en wie weet is den Ali Baba zondag alweer hier.

Tot binnenkort en veel groetjes, 

Hilde en An

Nooit voorheen gezien - midden het bos - een parasiet die groeide op een  de wortel van een struik.  Toen Hale zei : kijk : MUJDE (geluksbrenger)  dacht ik dat het een kinderspeeltje was (hoewel, bij tweede gedacht : op die plaats zou nooit een kind komen).  Maar nee, een écht mooi bloemetje.

      

Daarna een wandeling langs de zee ... zelden de mogelijkheid DIT te zien !
Meestal is de zee gewoon plat, maar dat lijkt meer op onze Noordzee

                      

Hallo Allemaal !!

Ik heb gemediteerd, geprobeerd, me geconcentreerd enzovoort om jullie toch een beetje van
onze zonnewarmte toe te sturen.  Deze morgen zag ik in de Belgische krant dat het toch half
gelukt is :  de 20 graden komen eraan .. maar de zon ?... ja die stoppen we dan maar in onze
valies want we hebben genoeg plaats over in het traject Dalaman-Brussel.

Eerstkomende vrijdag (25/4) ondergaan we weer eens de lijdensweg “Selimiye-Ichtegem”. Optimaal 10 uur voor een vlucht van 3 en 1/2  uur.  Maar ... we moeten nu eenmaal dat
prijskaartje betalen om afgelegen te wonen... èn om in een aards paradijs te kunnen vertoeven.

Het was wel weer een week vol verrassingen.  Vorige zaterdag was ik met Mutlu naar zee
gaan wandelen .. en dan verder door het bos naar het volgende strandje en wat vond ik dààr ??

Een recent gestorven jeugdige Karet schildpad, een beschermde soort : ze komen van West Afrika om langs de Turkse Westkust hun eieren te leggen en ... zoveel van hen halen het niet. We zagen ettelijke keren zo’n schildpad zwemmen toen we met Mizana meevoeren : prachtige dappere dieren.

                                                          

En ja, het diertje was nu toch dood, dus dacht ik : hoe kan ik zijn schild redden want ik vond
het zo mooi !.  Alléén zag ik het niet zitten en voor Ali Baba was de wandeling te moeilijk. Enkele dagen later praatte ik erover met buurvrouw Hale … DUS samen op stap (dwz avontuur). 
Gewapend met vuilniszakken om tezelfdertijd het strandje op te ruimen – èn de honden mee. 
De schildpad was jammer genoeg tè jong en zijn schild was al gebarsten – spijtig !  Terug in
zee geduwd om de kwalijke geur van het strand weg te nemen en … 4 volle grote vuilniszakken gevuld met aangespoeld en gedumpt vuil (ook overschotten van barbecues die de mensen zomaar laten liggen).  Geen schildpadschild, maar we hebben onszelf nuttig gemaakt. En .. als je dan toch aan het strandjutten bent, vind je nog meer dingen zoals DIT :

         

 

Hoewel ze nog in hun oude stijl blijven leven passen ze zich langzaam aan. En de oudste vrouw demonstreerde voor “de toeristen” hoe ze banden weeft.  Deze zijn sterk en kleurrijk en worden heden ten dage nog courant gebruikt door de vrouwen om hout, hooi, oogst enz.. op hun rug te vervoeren (bij gebrek aan ezels) (Nvdr : hun mannen zijn de grootste ezels, die vinden dat een vrouw het beter doet dan een ezel, want da’s weer een mondje bij …..en ondertussen zitten ze te roddelen in het theehuis)

De dag erna : weer samen op stap naar de ruïnes van Hydas, aan de overkant van de baai van Selimiye.  PRACHTIG !  maar gelukkig nog niet gekend door de gemiddelde toerist.  Enkel de “speciaal” geïnteresseerden vinden het.  Er komt ook heel wat klimwerk aan te pas en … een
machete is ook een hulp om door het struikgewas heen te gaan, want achter elk struikje ligt een verrassing ! Er zijn zoveel sites in Turkije, maar ik moet eerlijk zeggen dat deze werkelijk een aantrekkingskracht heeft (de oudste bouwwerken in deze site dateren van ongeveer 2000 BC), vooral omdat ze tussen zo’n mooi overwoekerend groen liggen –en staan in dit seizoen ook vol
met alle soorten bloemen.  Maar de muren zelf zijn ook niet te onderschatten : er is echt nog
heel wat te herkennen : water reservoirs – graanopslagplaatsen – bidplaats – en …. een ongekend aantal km muren, dat was een heel grote site….. “ooit” met een ongelofelijk uitzicht dat alle
baaien rondom domineerde en er was communicatie naar tal van andere kastelen op de verdere bergtoppen..  Soms vraag ik me af waarom alle toeristen naar Efese, Aphrodisias, Troye, Dydima enz willen gaan …. Om de naam ??? om te zeggen : dààr ben ik geweest ? Op ons schiereiland is
er niets met een grote naam, maar daarom niet minder mooi !  Gelukkig maar dat de jeep safari’s deze mooie plekjes nog niet gevonden hebben.

En waarmee houdt den Ali baba zich bezig terwijl ik weg ben ??? Ewel : geen idee, maar hij
geniet van die dagen !

Tot binnenkort en veel groetjes,  Hilde en Ali Baba

Omdat ze zo mooi zijn, en gewoonmaar in de bossen en op de velden te vinden zijn, wil ik jullie deze foto's niet onthouden ...



                                     


                                              

Terwijl ik een bloem aan 't klossen was ... kwam  zij heel dichtbij kijken.  Misschien beter nog een kloskussen bijmaken ? je weet maar nooit ...



en dàt terwijl er een invasie van supergrote mieren om me heen zat : de éne heel groot met vleugels en de andere kleiner, maar werkten voor hetzelfde nest.

                                        

De namen ken ik niet allemaal, ik noem ze gewoon allemaal MOOI - groot of klein, opvallend of nietig



            



   
  

Nu, inderdaad, dé mooiste tijd qua natuur.  Alles is nog groen en overal bloemen en lammetjes.  Een maand verder ... en alles verdort weer tot de Oktober of November regens  nieuw leven geven.  En als je er midden in leeft kan je er ook 100 % van genieten.



       





      

Ja, op een foute knop geduwd en .. wèg waren ze.  Ik voeg ze hierbij zodat jullie op de hoogte blijven van de "stand van zaken" in Selimiye.



     

Nog voor we hier kwamen wonen werd het : "Kumru Kulesi", of "de toren van de Turkse tortel". Blijkbaar kunnen deze duifjes onze keuze naar waarde schatten ... Ze komen elke ochtend brood en kaaskorstjes eten en nadien vergasten ze ons op een vrijpartijtje ... Van oorsprong zijn ze Turks, maar in de jaren 1950 emigreerden ze massaal naar het Westen. Gelukkig blijven er hier nog enkele over. Ze zijn ook heel voorbeeldig (?) in hun gedrag : ze houden zich aan één partner voor de rest van hun leven.

       

Hallo Allemaal !!! Heb deze keer niet te lang getreuzeld om weer eens iets te laten weten. Vind mezelf formidabel dat ik jullie niet vergeet (ha ha ha) Veel nieuws is er niet maar ja, toch weer eens even van ons laten horen. Gisteren 21 graden, maar je kon niet buiten komen !!!! Wind !!!! Zelfs de honden (Moosje is weer op pension) kwamen enkel buiten voor de natuurlijke behoeften. Gelukkig is de wind ’s avonds gevallen en … zalige stilte om te slapen. Je kan je gewoon niet voorstellen hoe luid dat fluiten van de wind klinkt. Vandaag een 3 tal graden minder, maar lekker in ’t zonnetje. Dus wat geschilderd en geklost. Ondertussen heb ik foto’s gesprokkeld van de 3 nieuwe huizen (?) langs ons weggetje. Allemaal heel verschillend, daarom een foto erbij. Binnenkort – als die huizen bewoond zijn hebben we wel een probleem : teveel auto’s op de weg en … er is maar plaats voor één. Moet je een andere auto kruisen, dan moet ofwel de één ofwel de andere terug en dekking zoeken. Ik toon eventjes een foto van de nieuwe huizen (mèt mijn ongenadige commentaar erbij). De eerst opgestarte was deze (legaal) : Eigenaar : plaatselijk en uitbater van het gerenommeerd restaurant Sardunya. Zal na afwerking duidelijk in orde zijn met alle luxe en zwembad : nog niet klaar en toch reeds verhuurd voor 10.000 Euro per jaar (volgens de dorpsroddels).



Mijn persoonlijk idee is dat het een beetje een mastodont is die niet echt past in Selimiye.

De volgende kwam als een paddenstoel uit de grond (illegaal), en … lijkt ook een beetje op een te hoog uitgegroeide paddenstoel, kijk zelf maar. Eigenlijk normaal, gezien de ligging : ze hebben totaal geen zicht op het panorama aan de grond vermits het lelijke huis van de kolonel recht voor hun neus staat. De eigenaars : uit Istanbul, maar komen er zelf in bewonen. Ligging : tussen ons en Jos. Bouwstijl : veel beter dan de meeste andere bouwtjes in ons dorp, maar, ja, normaal want hun dochter is architect ! (ik heb lang gedacht dat dit beroep niet bestond in deze contreien.

                                  c

Nummer drie : ja, gebouwd door dorpsmensen in dito stijl : vierkante betonblok (ook illegaal). Maar toch veel te groot als ééns gezinswoning. Wàt het wordt ??? Even geduld en we zien het wel.

    

En dan spreek ik nog niet over “beneden”. Ongelofelijk wat er deze winter bijgekomen is. Het spijtige ervan is wel dat de mooie oude authentieke bouwtjes moeten wijken voor die lelijke betonblokken. Even een nostalgische foto van een huisje beneden dat ik graag had gerestaureerd …. Maar er is sinds kort niets meer van terug te vinden. Als de bulldozer komt … doet hij zijn werk goed !

     

Zo, meer te vertellen is er niet en tegenwoordig is het hier niet van “de boer, hij ploegde voort” (binnenkort heeftie geen land meer om te ploegen), maar … van “de bouwer, hij bouwde voort” … onze bezoekers van de eerste jaren zullen hun ogen uit hun kop kijken als ze nog eens terugkomen ! We dachten altijd “het zal onze tijd nog doen”, maar nu denken we dat dat niet meer zal lukken. En, nog iets : toen ik de toren voor het eerst zag, kon ik gewoon door iedereens tuintje doorlopen, ja, recht naar boven en zonder probleem en werd zelfs verwelkomd door de bewoners ! En nu .. SNIF, overal muurtjes en muren, ja, stilaan worden alle geitenpaden geblokkeerd, oh zo spijtig. Dus ja, Selimiye steunt de Koerdische arbeiders om … hier muren te bouwen, want daar voelen de Turken zich te goed voor. EN haha, straks zijn er ook geen bergen meer, want ze hebben die stenen nodig om muren te bouwen ….. Dit wordt wel vooruitgang genoemd hé 

                                  

Veel groetjes, Hilde en Ali Baba

Goeie avond iedereen !!!
Ben een beetje opgewonden want – vers van de pers - … eindelijk GOED nieuws !!! De zon in ons hart begint weer te schijnen : ons An voelt zich fysisch genoeg in orde om … weer eens naar Selimiye in vakantie te komen. Ze komt met ons mee op 11 Mei en gaat terug einde Mei. Het weer zal zeker in orde zijn voor haar want tijdens die periode : heerlijke zon en nog niet te warm. Den Ali Baba en ik hadden al voorzorgen genomen tegen haar mogelijke komst. An wil beneden slapen, maar er is geen bed, dus vroeger was dat kamperen. Nu heeft Ali Baba een aangroei getimmerd (met recup hout) aan de bestaande bank (die te klein is om op te slapen) zodat An nu een comfortabel bedje heeft beneden. Ik was ook even aan het denken - meestal spreek ik over mijzelf - maar, over den Eddy mag er ook wel eens iets gezegd worden. Hoe hij het doet weet ik niet, maar hij slaagt er nog altijd in – na bijna 4 jaar – om een super verrassingsontbijt voor me te serveren. En, sinds ik niet meer werk is het ontbijt voor mij primordiaal.

                    

Weer een beetje meer veiligheid in de streek : in elke gevaarlijke bocht werden vangrails geplaatst. Ja, voorheen raadde ik iedereen aan niet naar hier te komen per auto als het donker was (vooral voor wie de streek niet kent) Nu : veiliger, maar het doet afbreuk aan de schoonheid. Ik hoop wel dat er mensenlevens mee gespaard worden. Even een foto van vorig jaar … toen je de witte lijn nog moest volgen …. recht de dieperik in hahahaha.   Met de regen en de wind van vandaag zijn de late amandelbloesems weggewaaid. Nu staan de wilde perenbomen in bloem – prachtig, maar de vruchten zijn oneetbaar en nietig. Misschien zou ik me een beter eens toeleggen op het enten van bomen, er staan zoveel van die bomen en dienen tot niets ! En ja, Guy, de Fransman bouwt verder aan zijn droom. Ik begrijp hem, maar vind het toch heel spijtig dat hij door ZIJN droom een hele berg - én het zicht erop - een zielig uitzicht bezorgt.

.

Verder niets speciaals en veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba

"Kust der heerlijkheden waar het water levensverhalen weerspiegelt met de tand des tijds knagend aan het land. Waar blauw blauw is en de zee je niets verbergt. Baaien in de Turkse kust tientallen, honderden, duizenden; verborgen en geborgen, waar ontwake
n nog een droom is en dagdromen realiteit " (Bruno Flour - juli 1995). 

                 

Spijtig genoeg is dit verleden tijd aan het worden. De baaien worden vervuild en overal worden restaurants gebouwd .... in elke mooie baai liggen ettelijke boten : gulets, zeilboten en jachten. Wààr is de tijd van toen ? Wij hebben de mooie tijd gekend èn hebben er met volle teugen van genoten. DIE tijd ... komt niet meer terug. Onze eerste keer met Mizana : 1993 : toen nog een primitieve gulet : het anker werd nog met de spierballen opgehaald, de énige luxe aan boord was de (verplichte) boordradio (GSM was toen nog niet weid verspreid) ... we vonden het heerlijk zwalpen van baai tot baai in alle eenvoud, rust en eenzaamheid. We misten het confort niet dat de reizigers van nu eisen. Elke vakantie aan boord was ronduit heerlijk.(indien interesse, even kijken naar het hele begin van mijn blog "hoe het begon"). Soms leek het op een gebed, al die schoonheid van de natuur, de stilte en het heerlijke samenzijn van ons gezinnetje na een hard werkjaar.