Hallo Allemaal !!

Ik heb gemediteerd, geprobeerd, me geconcentreerd enzovoort om jullie toch een beetje van
onze zonnewarmte toe te sturen.  Deze morgen zag ik in de Belgische krant dat het toch half
gelukt is :  de 20 graden komen eraan .. maar de zon ?... ja die stoppen we dan maar in onze
valies want we hebben genoeg plaats over in het traject Dalaman-Brussel.

Eerstkomende vrijdag (25/4) ondergaan we weer eens de lijdensweg “Selimiye-Ichtegem”. Optimaal 10 uur voor een vlucht van 3 en 1/2  uur.  Maar ... we moeten nu eenmaal dat
prijskaartje betalen om afgelegen te wonen... èn om in een aards paradijs te kunnen vertoeven.

Het was wel weer een week vol verrassingen.  Vorige zaterdag was ik met Mutlu naar zee
gaan wandelen .. en dan verder door het bos naar het volgende strandje en wat vond ik dààr ??

Een recent gestorven jeugdige Karet schildpad, een beschermde soort : ze komen van West Afrika om langs de Turkse Westkust hun eieren te leggen en ... zoveel van hen halen het niet. We zagen ettelijke keren zo’n schildpad zwemmen toen we met Mizana meevoeren : prachtige dappere dieren.

                                                          

En ja, het diertje was nu toch dood, dus dacht ik : hoe kan ik zijn schild redden want ik vond
het zo mooi !.  Alléén zag ik het niet zitten en voor Ali Baba was de wandeling te moeilijk. Enkele dagen later praatte ik erover met buurvrouw Hale … DUS samen op stap (dwz avontuur). 
Gewapend met vuilniszakken om tezelfdertijd het strandje op te ruimen – èn de honden mee. 
De schildpad was jammer genoeg tè jong en zijn schild was al gebarsten – spijtig !  Terug in
zee geduwd om de kwalijke geur van het strand weg te nemen en … 4 volle grote vuilniszakken gevuld met aangespoeld en gedumpt vuil (ook overschotten van barbecues die de mensen zomaar laten liggen).  Geen schildpadschild, maar we hebben onszelf nuttig gemaakt. En .. als je dan toch aan het strandjutten bent, vind je nog meer dingen zoals DIT :

         

 

Hoewel ze nog in hun oude stijl blijven leven passen ze zich langzaam aan. En de oudste vrouw demonstreerde voor “de toeristen” hoe ze banden weeft.  Deze zijn sterk en kleurrijk en worden heden ten dage nog courant gebruikt door de vrouwen om hout, hooi, oogst enz.. op hun rug te vervoeren (bij gebrek aan ezels) (Nvdr : hun mannen zijn de grootste ezels, die vinden dat een vrouw het beter doet dan een ezel, want da’s weer een mondje bij …..en ondertussen zitten ze te roddelen in het theehuis)

De dag erna : weer samen op stap naar de ruïnes van Hydas, aan de overkant van de baai van Selimiye.  PRACHTIG !  maar gelukkig nog niet gekend door de gemiddelde toerist.  Enkel de “speciaal” geïnteresseerden vinden het.  Er komt ook heel wat klimwerk aan te pas en … een
machete is ook een hulp om door het struikgewas heen te gaan, want achter elk struikje ligt een verrassing ! Er zijn zoveel sites in Turkije, maar ik moet eerlijk zeggen dat deze werkelijk een aantrekkingskracht heeft (de oudste bouwwerken in deze site dateren van ongeveer 2000 BC), vooral omdat ze tussen zo’n mooi overwoekerend groen liggen –en staan in dit seizoen ook vol
met alle soorten bloemen.  Maar de muren zelf zijn ook niet te onderschatten : er is echt nog
heel wat te herkennen : water reservoirs – graanopslagplaatsen – bidplaats – en …. een ongekend aantal km muren, dat was een heel grote site….. “ooit” met een ongelofelijk uitzicht dat alle
baaien rondom domineerde en er was communicatie naar tal van andere kastelen op de verdere bergtoppen..  Soms vraag ik me af waarom alle toeristen naar Efese, Aphrodisias, Troye, Dydima enz willen gaan …. Om de naam ??? om te zeggen : dààr ben ik geweest ? Op ons schiereiland is
er niets met een grote naam, maar daarom niet minder mooi !  Gelukkig maar dat de jeep safari’s deze mooie plekjes nog niet gevonden hebben.

En waarmee houdt den Ali baba zich bezig terwijl ik weg ben ??? Ewel : geen idee, maar hij
geniet van die dagen !

Tot binnenkort en veel groetjes,  Hilde en Ali Baba