"Kust der heerlijkheden waar het water levensverhalen weerspiegelt met de tand des tijds knagend aan het land. Waar blauw blauw is en de zee je niets verbergt. Baaien in de Turkse kust tientallen, honderden, duizenden; verborgen en geborgen, waar ontwake
n nog een droom is en dagdromen realiteit " (Bruno Flour - juli 1995). 

                 

Spijtig genoeg is dit verleden tijd aan het worden. De baaien worden vervuild en overal worden restaurants gebouwd .... in elke mooie baai liggen ettelijke boten : gulets, zeilboten en jachten. Wààr is de tijd van toen ? Wij hebben de mooie tijd gekend èn hebben er met volle teugen van genoten. DIE tijd ... komt niet meer terug. Onze eerste keer met Mizana : 1993 : toen nog een primitieve gulet : het anker werd nog met de spierballen opgehaald, de énige luxe aan boord was de (verplichte) boordradio (GSM was toen nog niet weid verspreid) ... we vonden het heerlijk zwalpen van baai tot baai in alle eenvoud, rust en eenzaamheid. We misten het confort niet dat de reizigers van nu eisen. Elke vakantie aan boord was ronduit heerlijk.(indien interesse, even kijken naar het hele begin van mijn blog "hoe het begon"). Soms leek het op een gebed, al die schoonheid van de natuur, de stilte en het heerlijke samenzijn van ons gezinnetje na een hard werkjaar.