Vandaag ... voor het eerst ... we wonen hier nu meer dan 4 jaar en kennen het zingen van de Imam als er iemand gestorven is, maar hadden tot nu toe niets gezien ivm de plaatselijke gewoontes - eigenlijk vooral omdat we erg afgelegen wonen van het echte dorpsgebeuren. We hoorden deze morgen ook dat de Iman vertelde dat er iemand gestorven was (het is een gezang buiten de normale uren en met een heel andere melodie). Toen we terug kwamen van het "zwemmen" werden we vlak voor onze inrit geblokkeerd door ... de dorpstractor met een multifunctionele koelcel aangehecht - geen chauffeur - ik dacht al om te toeteren - maar zag opeens een aantal goedgeklede (voor Selimiye dan toch) mannen afkomen.
De eerste met een schaaltje brandende wierook - daarna een multifunctionele doodskist en dan de mannelijke familie. Het fototoestel zat in mijn handtas, maar ... als je hier woont doe je dat niet.
Bij een sterfgeval in een moslimland wordt de overledene binnen de 24 uur begraven, gewikkeld in een doek (uit één stuk) van 7 meter. Wie het was weten we niet, maar het was één van onze naaste buren.