emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
04-04-2013
Ik trek er mij niets meer van aan
Hallo hallo LIEVE lezers, Ondanks mijn stalkertje (die dringend medische hulp nodig heeft), heb ik beslist toch verder te schrijven. HET verhaal bespaar ik jullie vermits het geen leuk verhaal is. De laatste maanden voelde ik me een beetje zoals deze amandelboom .... was beetje heel veel moe van de problemen, maar nu sta ik weer recht en ik leef weer !!!
We missen ons super panorama, maar we hebben al heel wat kijkwerk gehad naar het bouwbedrijfje beneden (nu rustig, maar met zoveel nieuwe gebouwen in Selimiye was het tijdens de winter heel druk) Een grote vrachtwagen komt aan ... vol bakstenen. Die worden MET DE HAND opgestapeld. Nadien komt een tractor die MET DE HAND gevuld wordt. En (hahaha) dan moet die tractor MET DE HAND leeggemaakt worden op de plaats waar gebouwd wordt, waar ze MET DE HAND ter plaatse gebracht worden. PFFF tijdverspilling ? Arbeidsuren ??? Sociale lasten ? 3 man werken en ... 3 man kijken ...
D
Onze naaste buren zijn oh zo lief. Elke dag roept de buurvrouw me PSCHT zegt ze, en dan geeft ze een potje youghourt (zelf gemaakt), of melk vers van de koe, of eieren die nog warm zijn. Eigenlijk houden we van de sfeer in dit gehucht van Selimiye, het is anders dan vroeger, maar het voelt goed aan. De conversaties met de buren zijn heel beperkt (omdat we dat turks niet onder de knie krijgen), maar ze aanvaarden ons en vinden het leuk dat er Jabanci (vreemdelingen) tussen hen wonen. De oude huisjes in de buurt waren gedeeltelijk gebouwd met stenen van een vroegere beschaving ... zonde ! In het "ruïneke" in vlakbij zit een prachtige steen
en veelal werden die oude, recht gekapte stenen gebruikt als hoeksteen (wel handig, dan moest er niet meer gekapt worden)
)
Toen we hier kwamen wonen was er nog één authentiek huisje echt bewoond ... ik was te laat om een foto te nemen, want te snel kwam de bulldozer, de betonmixer enz... Het nieuwe huis is bijna af, maar ondertussen woonden de 2 oudjes in hun halve oude huisje
Door de omstandigheden was ik even vergeten dat ik een foto beloofd had van ons huis met de bloeiende amandelbomen : hier istie ! Ook in deze buurt volop amandelbloesems, maar het is zo snel voorbij. Enkele weken nadien werden de çala's geplukt (onrijpe amandelen die duur verkocht worden) en nu rijpen de overige tot ze in juli/augustus geklopt worden. Het gebouw op de top werd gebouwd door ... .....uit Azerbeidzjan. We hadden nog niet het genoegen kennis te maken ... ze lijken onzichtbaar of willen onzichtbaar zijn.
E
en ondertussen is de tuin in evolutie, veel werk maar leuk ... de dagen zijn tekort .Foto's volgen zodra de bloemetjes bloeien. Het bovenverdiep wordt niet verhuurd (hoewel er even spraak van was). Wij gebruiken het niet, want de beneden is groot genoeg voor ons, maar zo blijven we tenminste "baas in eigen tuin" en ... dankzij de verdieping en dak komt ergeen regen binnen bij ons !!!
Nog iets leuk : vorig jaar heb ik me rot gezocht naar olijfhout voor een blogvriend. PFF de laatste keer dat ik brandhout ging ophalen zat er heel veel olijfhout tussen. Denk nu niet dat WIJ dit opbranden !!! Veel te mooi !!! En den Ali Baba krijgt meer en meer inspiratie !!! Olijfhout is zo mooi, hoe kan je dit opbranden om even warmte te hebben waar je er met een beetje werk jaren kan van genieten ???
Deze badkamerkapstok is gemaakt van een gesnoeide oleander (gevonden langs de straat tijdens een wandeling met met Mutlu)
Ook een foto van een wilde bloem die we rond de toren niet zagen
,,,,,,,,,,,,,,
Hoeveel graden we hebben vertel ik niet, hoeveel zon ook niet, maar voel met jullie mee tijdens deze (...) winter. Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
sorry sorry sorry Ik schrijf bewust niets meer (voorlopig). Er is een stalker op mijn blog. Hopelijk komt alles voor elkaar, PFFF. Wie meer details wil, schrijf me maar persoonlijk. Toch wil ik mijn eerste kantklos-sjaal even tonen. Ben reeds halfweg met de 2e ... voor de jongste dochter.
En, als de weergoden meewerken : TUINWERK !!! Veel groetjes en misschien kan ik volgende keer meer schrijven. Hilde en den Ali Baba
Hallo hallo ! Wandelweer, dus HET moment om de nabije omgeving stap voor stap te verkennen. Mutlu vergezelt me vol enthousiasme, want ze vindt overal nieuwe snuffeltjes. Ver moet ik niet lopen : vlakbij de "eski cami" of oude (in onbruik geraakte) moskee, die waarschijnlijk in vroegere tijden een christelijk kerkje was. Het is ook gebouwd met prachtstenen uit uit lang vervloden tijden.
Opgravingen errond zijn gedaan en reusachtige megalieten uitgespit. Net vandaag kwam een auto met ambtenaar-uitziende mannen - ze hadden uitgebreide plannen bij zich die wegwaaiden door de harde wind ... misschien kunnen we verdere opgravingen van dichtbij meemaken ... SPANNEND ! Afgezien daarvan is de omgeving weer een revelatie, zoveel moois op zo'n korte afstand. Natuurlijk vooral HET kasteel dat Selimiye overheerst
maar ook heel mooie natuurlijke rotsformaties
MET een ventje ertussen
Ondertussen geniet ik van nieuwe klanken van vogels die ik nog niet ken. Weer iets waar ik werk moet van maken.
De lente is aangekomen samen met de wilde bloemetjes. Een foto van de kleinkinderen van de buurman (gekend als de messentrekker - maar nu beetje oud en moe) die zich tooien met een krans van lentebloemen
De natuur geeft ons ook weer de nodige inspiratie bij het inrichten van onze thuis ... een tak kan een prachtige kapstok worden ...
en den Ali baba begint zelf verlichtings armaturen te maken en ik vind ze zeker leuk !
We vervelen ons niet hoor en genieten van de lekkere temperaturen en van de ontluikende amandelbloesems. Veel groetjes en tot volgende met veel meer nieuwe ervaringen Hilde en Ali Baba
Goeieavond allemaal, Onze Lieve maakte me erop attent dat er nog steeds geen foto van ons huis - zoals het er nu uitziet - op de blog gekomen is. Bij deze : een foto hierbij, maar het zal een heel ander zicht worden eens de planten en bloemen beginnen te groeien en te bloeien. Ik stuur dus een foto het moment dat we het huurden én een foto van nu ... klein verschilleke hé Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Hallo hallo !!! Jahoor, (3/1/2013) TOEN was internet er ... maar de dag erna ... pfff weeral foetsie ! De hele buurt zat zonder telefoon/internet aansluiting - kapotte kabel. Misschien worden jullie dat wel moe te horen dat we zonder het één of ander zitten, maar dat is de werkelijkheid. Na een 10-tal dagen kwam het in orde. En gisterenavond wou ik mijn blog bijwerken omdat alle nutsvoorzieningen werkten ........ en dàn ???? viel de electriciteit uit HAHAHA, ECHT waar !!!.Nu hopen we weer dat "alles" even blijft tot dit bericht op de blog kan verschijnen. Ondertussen zijn de woonruimtes heel leuk ingericht en, ik weet het, jullie hebben lang moeten wachten op foto's van ons nieuwe nestje. Even enkele sfeerbeelden van de woonkamer - let niet op de stopcontacten, want die staan allemaal scheef ... DIT is Turkije !
Groot nieuws ? Niet echt, we genieten van de temperatuur (gemiddeld om en bij de 15 graden - boven nul). De eerste amandelbloesems laten zich zien en binnenkort kan ik een foto sturen van ons zicht op de 3 bloeiende bomen in onze tuin. Maar het weer zit niet echt mee : veel regen. De tuin blijft een rampgebied. Voor we hier kwamen had de eigenaar goede grond opgevoerd ... dit betekende : kleigrond, met als gevolg dat na een regenbui de modder tot je knieën kwam. Met behulp van ex-buurman Murad hebben we de eigenaar kunnen overtuigen een bulldozer te bestellen om die opgevoerde grond weg te halen. Weg ??? Nee dus, dit ligt nu op een berg zodat we het grootste deel van onze tuin bijna niet meer kunnen bereiken. Maar, geen probleem, we hopen op één week droog weer - ooit - en dan komt alles voor de bakker. Maar voor de zekerheid - om met droge voeten het huis in te kunnen hebben we 2 tractors pebbles laten brengen en we zijn er heel gelukkig mee, hoewel het mijn oorsponkelijke plannen dwarsboomde. Gelukkig had ik tijdig alle planten in potten gezet bij het begin van de regens, zodat ze niet onmiddelijk de grond in moesten. Slechts een 4-tal zijn bij verhuis uit de grond gehaald en onmiddellijk geplant .. en ... ze geven al teken van vernieuwd leven !!! Den Ali Baba heeft al veel gezaagd - hout bedoel ik - want we moeten toch met iets stoken ! Stookhout kopen zit er nog niet in omdat er geen stapelruimte is, maar er is hier zoveel afvalhout dat we er nog steeds warm van hebben. Verder houdt hij zich bezig met alle mogelijke klusjes hier en daar en hij doet het goed. Zijn opmerking de eerste week dat we hier woonden " we zijn weer in de bewoonde wereld terecht gekomen". En zo is het inderdaad, we hebben meer straat- en ander lawaai, maar we horen weer kinderstemmetjes en zitten dichter bij het leven. Maar ... ook bij de dood. Rondom zijn veel kerkhofjes (geen centraal kerkhof, maar stukjes grond waar mensen van dezelfde familie begraven worden) En, misschien vinden jullie dit raar, meer ik hou van begraafplaatsen en graven, voor mij geeft het een goed gevoel met het verleden te kunnen communiceren.
Vermits ik toch niet in de tuin kan werken is kantklossen DE optie !!! Eerst en vooral heb ik - samen met ons An - een selectie gemaakt van enkele nog niet weggegeven kloswerkjes en ze op een piepschuim bord gespeld en in mijn slaapkamer gehangen.
N
Nu ben ik eindelijk die sjaal begonnen die ik al zo lang wou maken.. Veel werk, maar leuk en spannend, want ik heb nog nooit met zoveel klossen tegelijk gewerkt. Ik hou de klosjes samen met de gehaakte afval-panty-kousenbandjes die Gisela me gaf (ik moet nog mijn eerste panty verslijten sinds ik hier woon en beschik niet over het materiaal om dit te maken).
Het eindresultaat komt op de blog zodra ik klaar ben en de sjaal is voor onze oudste dochter AN. Maar ... als je 2 dochters hebt ... ik maak er dan nog één, maar met andere kleuren voor onze Lieve.
Ondertussen hebben we een nieuw adoptiepoesje. Het was "een vogel voor de kat" of anders gezegd, het was niet meer in leven geweest. Heeft één oogje, maar ze is oh zo lief en is mijn beste leerling bij het klossen.
De verstandhouding met onze bijna 9-jarige poes Felix betert - nog geen echt goede vriendjes, maar ze maken elke dag vorderingen.
't Stoofke is uitgebrand, want ik was te druk bezig met de blog, maar 't is toch slapekestijd. Veel groetjes en tot volgende Hilde en Ali Baba
Ben terug online !!! Ik hoor weer bij de wereld !!!! Ik kan weer iedereen bereiken !!! - EINDELIJK ! Ondertussen is het nieuw huis een thuis geworden en we genieten ervan ondanks het minder goede weer. Toch wil ik jullie allen danken voor de wensen voor het nieuwe jaar en was zo spijtig dat ik niet onmiddellijk antwoord kon geven. Voor jullie ook van harte "alles Gute" in 2013. Ook dankewellekes voor de lieve verjaardagswensen op de uitzonderlijke datum van 12-12-12. Pfff weer een jaar erbij en volgend jaar : pensioen ! Binnenkort meer nieuws, want nu moet ik nog alle nieuwjaarswensen beantwoorden. Tot dan ! Veel groetjes en veel groetjes Hilde en Ali Baba
Hallo lieve lezers Aan allen die ons alle geluk wensten in ons nieuwe optrekje : dikke dankewellekes ! NU, onze laatste nacht in de toren - het voelt raar omdat we nooit echt gevoeld hebben dat we de toren huurden. De torendroom werd werkelijkheid en we hebben er bijna 9 jaar met volle teugen van genoten. Maar we bekijken het positief : Nu gaan we weer gewoon doen (haha), want ik kreeg altijd de kritiek dat ik een beetje "niet gewoon" was. Vanaf morgen leven we weer in een echt huis met als voordeel : geen trappen, ruime kamers en veel (zonne) licht en een grote tuin voor Mutlu en vele bloemetjes. EN toch weer buiten het dorpscentrum, waar het tijdens het seizoen oh zo druk is. Deze week nog vraag ik de nieuwe telefoonaansluiting aan en hoop op spoedige verbinding zodat ik snel weer online ben.. Veel groetjes en tot volgende met nieuwe ervaringen Hilde
Hallo hallo ! Hier ben ik met het beloofde nieuws. Niet dat het wereldschokkend is, maar het werd stilaan tijd terug een bijdrage te schrijven. Sinds meer dan een week wordt het Bozburun schiereiland geteisterd door aardbevingskens. Meestal kleintjes 2 à 3 op de schaal van Richter, maar af en toe 4 en méér. Belangstellenden kunnen even googelen naar http://www.koeri.boun.edu.tr/scripts/lst9.asp (laatste aardbevingen). We liggen er niet van wakker en als de aarde beeft, schudden we gewoon maar mee ...
Blijkbaar waren we niet de enigen die onze opzeg kregen van Bahri, sinds weken komen onze trouwe tortelduifjes niet meer eten. het brood op het muurtje ligt er 's morgens en ...'s avonds ligt het er nog. We missen hen, want ze waren er elke dag bij het ontbijt.
En, de tijd loopt, op 31 december moeten we uit de toren zijn. We zijn volop aan het inpakken. Het klein gerief brengen we stelselmatig naar het nieuwe huis - elke dag een volle Tata. Na bijna 9 jaar besef je niet hoeveel je wel in huis hebt (en dan nog in een klein torentje). Voor de meubels en de keukenapparaten vragen we een tractor met sterke mannen. Onze Felix is natuurlijk een heel hele hulp bij het verhuizen .
..
Het werk aan het huis verloopt stroef (allez, trager dan ik hoopte). De zonnecollectoren staan er al, maar het water is nog niet aangesloten. Ook de omheining : de draad staat er al, maar het werk moet nog uitgevoerd worden. Dàt zijn nu wel primordiale voorwaarden voor we in het huis kunnen wonen. Om wat druk te zetten heb ik zelf het hele huis gepoetst, maar dat heeft niet geholpen. En, iets heel leuk : in een hoekje van de woonkamer zit een gaatje .... heel handig als je het water naar buiten wil trekken want voor de deur ligt een dorpeltje om de tocht en de regen buiten te houden. (Turkse deuren staan altijd op minstens 2 cm van de grond af). Ik vind het heel inventief ... maar het gaatje is ondertussen al verstopt.
)
Het huis is proper en geschilderd : binnen wit èn buiten donkergroen. Dat valt best mee als je sommige huizen ziet in lila, roze, paars en andere pastelkleuren. Ik heb de schilder wel doeken gegeven om af te dekken. Blijkbaar wist hij niet dat hij op die manier properder werk kon leveren. Toch is hij er goed in geslaagd om vensterbanken, stopcontacten enz te bespatten. De stukadoor die het bovenste verdiep plakte ... de ruiten buiten vol cement. Mijn handigste werktuig : een glazenschrapertje !
Selimiye is weer in wintertooi. De mensen kunnen weer midden de straat een babbeltje doen, overal ligt een hoop zand en betonijzers - er wordt weer veel gebouwd - de boten worden aan wal gebracht, de winteroogst is er en de calamars en octopussen wachten tegen hun zin om gevangen te worden ...
.
D
De lekkere, verse broden, simits, açma's enzovoort van onze zomerbakker .... voorbij ! De bakker vond dat hij genoeg verdiend had om de winter mee door te komen en heeft de zaak gesloten. Zucht. Dit is Selimiye en nu maar hopen dat zijn geld op is tegen volgend seizoen.
Als laatste nog een foto van een intellectuele wandelende tak. Niet slecht hé, dat Turks diertje leest Nederlands !!!!
Vele groetjes en volgende bericht waarschijnlijk vanaf onze nieuwe stek. Hilde en Ali Baba
Hallo lieve lezers Misschien denken jullie dat ik altijd een uitvlucht zoek om niet te schrijven. Nochtans heb ik stof genoeg, maar we zaten weer bijna 3 weken zonder contact met de wereld. Telefoon en internet, OK, het lag aan een kapotte kabel ... en die is ondertussen hersteld ... voor hoe lang ??? Hierbij een foto van het herstelde deel ... misschien houdt het tot de volgende storm Ook de GSM gaf het op, niet het apparaat, maar de sim-kaart was geblokkeerd. We hebben onze bedenkingen erover, maar dat laten we in het midden. Gelukkig hebben we goede buren .... Meer nieuws volgt, maar na een dagje Marmaris zit het er nu niet in. Tot heel binnenkort en veel groetjes Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ! Jahoor, we zijn weer in Selimiye .... in de regen ! Geloof het of niet : de laatste weken was het hopen op een druppeltje regen hier ... we komen aan in België en hebben maar één dag totaal droog weer gehad ... we komen weer hier aan en ... na een uurtje : regen regen regen. We zijn er toch blij om : de planten herleven en er is hoop voor de schapen en geiten die geen voedsel meer vinden. Ik bedoel : voor deze die niet geslacht werden ter gelegenheid van het Offerfeest dat morgen doorgaat. Het was weer leuk de dochters en hun knuffels terug te zien. Kijk eens naar Lieve's Pakota die me goede nacht wenst
en An's Phloxke die hetzelfde bedoelt maar haar afstand bewaart
Er was werk aan de winkel in de tuintjes dankzij de overvloedige regen. Iets heel merkwaardig en nooit voorheen gezien : in het voorjaar hebben we onze (mooie) slangenden (apenboom) laten omhakken. Mooie boom, maar hij werd veel te groot.
Er kwam een hoogtewerker aan te pas en 2 volgeladen vrachtwagens brachten de takken weg. Maar NU ??? ... kijk eens even naar dit wonder van de natuur
de boom wil dus helemaal niet sterven. We geven hem voorlopig zijn zin, maar zullen hem niet meer groot laten worden.
Zondagnacht om 2 uur aangekomen in Selimiye. 's Morgens lekker ontbijt gekregen bij buren Doris en Murad, Mutlu afgehaald bij Ruth en Dean en dàn waren we natuurlijk heel nieuwsgierig naar de toestand van ons nieuwe huis. BRAVO voor de eigenaar, hij heeft goed werk geleverd ! En eindelijk kan ik een foto doorsturen - vandaag gemaakt
Wij zullen op het gelijkvloers wonen met ruim terras ervoor. De eerste verdieping dient als "zolder" en opslagplaats voor de eigenaar. De reeds aangekochte planten staan te popelen om de tuin in bloei te zetten. Ik sta trouwens ook te popelen om aan huis en tuin te werken, en geduld is niet mijn beste deugd.
2 weken weg uit Selimiye en geen nieuws - wàt zou er hier kunnen gebeurd zijn - maar een verblijf in België voelt altijd langer aan. Veel meer heb ik dus niet te vertellen, misschien volgende keer beter ? Veel groetjes Hilde en Ali Baba
Hallo, Belofte maakt schuld, ik ben
er dus. Misschien even beginnen met een foto van Ali Baba vanavond
iets na 7 ... het blijft warm ..
Niet jaloers zijn,
zelf komen !!!
En dan zie ik op mijn broerke's website dat ik
"vroeger al een beetje gek was". Dàt is zijn commentaar
bij deze foto uit de oude doos - iets meer dan 40 jaar geleden
Ik voel me niet gek, ik geniet !!!
Vergeef
me, maar veel nieuws kan ik niet op de blog zetten - hoewel ik het
heel graag zou willen. De Turkse eigenaar(s) van de toren lezen mijn
blog via een Internet vertaalprogramma. Ze begrijpen er maar de helft
van en ... de andere helft verkeerd. En één van de broertjes vindt
het leuk om in het Nederlands commentaar te geven (even kijken naar
de reacties van ene Eddy Gissel - een valse naam gebruiken is niet
echt sympathiek) We blijven het spijtig vinden dat we hier weg
moeten, maar voor mijn part - zoals de zaken ervoor staan - hoe
sneller, hoe liever. Maar ik begrijp nog steeds niet hoe mensen
kunnen veranderen éénmaal ze geld ruiken,
De werken aan onze nieuwe woning vorderen goed : er
staat al een splinternieuwe keuken (heb zelf de kleur en vormgeving
mogen kiezen), er werden heel mooie binnendeuren geplaatst en nu zijn
ze bezig een dak erop te zetten. Alles komt dus goed en ik sta al te
trappelen om de nieuwe tuin aan te leggen.
De dochters waren
hier 2 weken. Natuurlijk SUPER. Afgezien van het dagelijks zwemmeke
dat uren kon duren, bleef alles rustig. Ze genoten van Ali Baba's
keuken en van het samenzijn. Wat bezigheidstherapie : An borduren
en Lieve decoraties maken met mozaïeken voor ons nieuw huis.
.
September is altijd de maand
van onverwacht bezoek. Vooral van blog-connecties, die dan opeens
blog-vrienden worden. Heel leuk ! Jetty en Kees (die een huis hebben
in de omgeving van Izmir) hadden zelfs een hele tas boeken bij voor
ons !!! En of ze welkom waren ! Toch nog vermelden dat het meestal
Nederlanders zijn ... waarom blijven de Vlamingen zo stroef in
contact nemen ? Den Eddy is weer helemaal "de
oude". Heeft heimwee naar de leuke jonge verpleegstertjes in het
ziekenhuis, maar hij mag er voorlopig niet meer naartoe. Zo, tot
volgende en vele groetjes ! Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ja PFFFF, gisteren had ik een komplete tekst klaar, wou een foto bijvoegen en alles ... WEG !!! ALLES !!! Ondertussen was het 11.30, zijnde slaapekestijd. Dan zeg je DEDJU DEDJU en ga je lekker onder de lakens ... want dekens hebben we nog niet nodig. Vandaag naar Gökova gereden -- planten en bomen halen voor buurvrouw Doris en heb er ook enkele voor nieuwe tuin gekocht. Ben nu beetje bek-af, want het is toch een rit van 2 uur door en hetzelfde terug. Morgen verzamel ik alle moed om meer nieuws te geven. Vele groetjes en slaap lekker ! Hilde
Heyhey ! Nee, MEVLUT is geen scheldwoord, maar een dodenherdenking. Ik heb het de eerste keer meegemaakt bij buurvrouw Doris in haar tuin. Deze keer (om haar moeder en de moeder van haar man Murad te herdenken) was het in en rond de moskee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens ons verblijf hier nog nooit in de moskee was. Als bewoner voelt het niet goed aan er binnen te gaan, iedereen weet dat ik een ongelovige ben. Aldus ben ik gaan spitten in mijn kleerkast om te verschijnen .... zie foto
Ik was er net op tijd om niet te laat te zijn. Eerst op de eerste verdieping van de moskee (beneden is voorbehouden voor het herengezelschap) tot Doris het niet meer zag zitten, dan zijn we maar buiten bij de luidspreker gaan zitten. Afwisselend de imam en een medewerker zongen (of jankten ???). Toch waren er enkele leuke stukjes bij. De sfeer is wel goed. Iedereen is welkom om erbij te zijn, en ook iedereen is welkom voor het eten nadien
.
Op mijn vraag regelde Doris een foto met onze Imam - of Hodja in de moskee
Het eten was lekker en ik moest een portie meenemen voor mijne Ali baba, want Mevlut eten is iets anders als gewoon eten. Het heeft hem trouwens heel goed gesmaakt.
Gisteren was ook het suikerfeest. In Selimiye is het volle bak !!! Bayram duurt normaal 3 dagen, maar het zal wel een weekje worden. Gelukkig zullen de meesten weg zijn tegen de tijd dat onze dochters aankomen (zondag)
Onze toren-eigenaar gooide ons buiten met de reden dat hij er zelf in zou komen wonen ... (wat we van de eerste seconde al niet geloofden). Nu hebben we al 2 maal bezoek gekregen van een immo + potentiele klanten. Ik laat hen de tuin en het panorama zien, maar binnen komen ze niet ! Wij hebben recht op onze privacy tot einde dit jaar. En ... niet lachen he, de vraagprijs is 160.000 $, wat zicht vertaalt in 130.000 Euro. Interesse ? http://www.lideremlak.net/index2.php?sayfa=emlak_detay&emlak_id=1254420 Ondertussen vonden we een nieuwe stek, maar daarover later meer nieuws.
We genieten nu van een lekkere warmte na de hete dagen en staan te trappelen tot de dochters komen. Den Ali Baba doet het rustig aan en voelt zich goed. Vele groetjes Hilde
Jajaja, deze morgen een telefoontje : ik mag naar huis. Direct in de auto gesprongen, Mutlu gedropt bij onze Amerikaanse vrienden en op naar Marmaris. Het was snel afgehandeld in het ziekenhuis : 8 lira te betalen voor 2 telefoongesprekken en de rest wordt geregeld via onze DKV ziekteverzekering. En dan ... recht naar het dichtste restaurant om een engels ontbijt. Het eten is niet het beste punt van het ziekenhuis. Eens voldaan, recht naar Selimiye en Mutlu die Ali Baba met veel enthousiasme begroette. Dank aan jullie die ons gesteund hebben en velevelevele groetjes, Hilde, Ali Baba, Mutlu en Felix
Heyhey ! Stel je even voor : mijnen Ali Baba had nog nooit op een ziekenhuisbed gelegen ... bijna 69 jaar oud : kan hij klagen ??? Vorige week echter : het ging niet meer goed met hem en na veel zagen kon ik hem de auto inkrijgen richting Marmaris. Ok, een doktersbezoek ontaardt hier zowieso in een ziekenhuisopname. En, als je dààr aankomt zetten ze onmiddellijk een infuus zodat je niet meer kan weglopen. Maar, eender hoe, dàt was veiliger dan thuis te blijven. Vrijdagmorgen was hij het doodkloppen niet waard, maar deze morgen .... kijk eens naar de foto !!!
Hij verblijft in het privé ziekenhuis Ahu Hetman
,
waar tijdens de zomer veel verbrande toeristen opgevangen worden. Het voordeel is dat bijna elk personeelslid engels spreekt. De behandelende geneesheer ??? Dokter Özcan Özkumova
.
Hij is er elke dag, hij is er 's morgens vroeg, hij is er 's avonds laat, hij is er midden de nacht. Zou hij een recept ontwikkeld hebben om zonder slaap noch ontspanning te kunnen leven ?
Mutlu en ikke verwachten den Ali Baba morgen of overmorgen weer thuis en dàt zal een goed gevoel geven, want na bijna 40 jaar getrouwd .....nee, ik maak er geen tekeningetje van.
Jahoor, mijne bloes is af, nu stuur ik de oude bloes die me inspireerde en daarna de creatie à la Hilde
En nu ik het al druk heb met het Marmaris rijden krijg ik 3 super-geinteresseerde dames voor kantklossen. Vanavond eerste les gegeven, morgen verder. Voor hen is het onbekend en nieuw, ik heb hen Gisela's blog getoond en ze waren gewoon ademloos : Leuk ! en ik hoop dat ik hen een stapje verder kan brengen in de klantkloswereld.. Even een foto waar één van de dames zo gelukkig is met mijn muts te mogen poseren
.
Ik kruip sebiets in mijn bed en ik weet dat Mutlu over me waakt Vele veel knuffels aan mijn lieve lezers Hilde
Regen, regen, regen, regen, wel 2 uur aan een stuk !!!! Heerlijk en de bloemetjes krullen zich van de deugd. Een super verfrissing tussen de hete dagen Groetjes Hilde en Ali Baba
Goeie avond-morgen-dag-of nacht allemaal !!! De kogel is door de kerk ! We hadden het verwacht, maar niet zo snel. Eén jaar voor einde kontrakt, krijgen we per Email een bericht dat we de toren moeten verlaten tegen einde dit jaar. Even een klap in ons gezicht. En dan begin je te denken : de toren-droom is uitgekomen en we hebben er 9 jaar van genoten. Waarom de bladzijde niet omslaan en verder kijken ? Beetje meer comfort ? Beetje minder trappen ? Beetje betere toegankelijkheid ? Het zal wel lukken. Ons onwezenlijk panorama zullen we nergens meer vinden, maar ondertussen is het op onze netvliezen ingebrand. Wat wel moet kunnen : een plaats met meer stilte want de laatste maanden horen we niets anders dan op en afrijden van tractors, lastwagens enz. "Het weggetje" is ondertussen geasfalteerd, wat niets goeds met zich meebrengt : de auto's rijden sneller en er komt meer en meer verkeer. We zitten niet in zak en as omdat we wegmoeten, maar we vinden het zo spijtig dat vriendschap moet wijken voor geld. En nu zijn we in spanning voor wat we zullen vinden om een nieuw nestje te bouwen !!!!! Vervolg op vorig bericht : ik heb weer eens Marmaris overleefd : eerst auto onderhoud - moet maar één keer per jaar omdat we heel weinig km rijden. Even een foto van de garage ... als er 3 auto's in staan, hangt de 3e al met zijn kont buiten, maar de service is degelijk.
En ondertussen heb je de tijd om te shoppen in Marmaris, maar dat is wel mijn ding niet. Het stadsbeeld is helemaal veranderd tijdens de lente. Het grootwarenhuis Tansas (door iedereen gekend en als wegwijzer gebruikt) werd deze winter gesloopt. Nu is er een park met fonteinen en ik moet zeggen : het is snel gebeurd én mooi.
Wat slenteren om de tijd te verdoen en wàt opvalt is dat bij elke apotheek een reklamebord
ophangt zoals deze :
en dan denk je .... is dat voor de toeristen ??? is dat voor de Turken omdat ze méér Westerse vrouwen zouden kunnen versieren ? Of zijn de Turken niet echt zo'n felle mannen ???
Verder slenterend vind ik een brochure voor pedicure met visjes !!! Lijkt SUPER ! Ik wist dat er in het binnenland een plaats is waar visjes ingezet worden tegen psoriasis, maar blijkbaar hebben we er nu vlakbij. Zal ik zeker eens proberen
.
Toen de auto klaar was, snel naar de keuring en we zijn weer gerust voor een jaartje ! De sticker hangt erop en alles is geregeld en betaald .. (het was wel een hele aanslag op ons maandbudget, maar als je een auto wil moet je de gevolgen dragen)
Nu de Ramadan begonnen is is het wel OEFF. Een maandje rust want vanaf 19 augustus wordt het weer superdruk - een week Bayram (suikerfeestvakantie)
Genieten jullie maar van de mooie warme dagen, gelukkig heb ik toch een beetje zonneke kunnen doorsturen .... dankewel Hilde ! En we blijven kijken naar de sterren ...
Maar ... jullie moeten ze zelf komen ophalen ! Hallo hallo ! Vandaag haalden we de 39 graden en er worden er nog meer voorspeld - we kunnen er dus een deel missen, want jullie kunnen ze gebruiken in verzopen Belgenlandje. En Pfffffff morgen moet ik naar het nog warmere Marmaris voor auto-onderhoud in voorbereiding van de autokeuring. Onze Tata wordt stilaan een Omaatje, ze wordt binnenkort acht, maar haar hart is jong met nog maar 55.000 km. Ondertussen is mijn muts "in het net" af, even een foto met mijne zelf als fotomodel, geassisteerd door Felix..
Maar de zijde voor mijn sjaal is nog steeds niet aangekomen ....
Ondertussen is Selimiye aan het verstikken onder de (Turkse) toeristen. Iedereen haast zich om nu vakantie te nemen, want op 20 juli start reeds de Ramadan. Voor ons geen probleem hierboven, maar beneden is het een drukte van jewelste. Net op tijd om toch een beetje te laat te zijn heeft de gemeente een autoparkeerplaats aangelegd - betalend natuurlijk. En wat zie je .... dat hele terrein ... leeg ... en de auto's staan nog steeds aan weerszijden van onze toch al smalle straat. Er werden dan recent verkeersborden geplaatst, maar wij zien niet echt het nut ervan in ;
kijk zelf :
Waar is die bocht ???
?
Waar is dat zebrapad ??? Ik weet er geen enkele in heel het dorp ! (zonder nog commentaar te geven op de plaats waar dat zebrapad zou moeten liggen ...)
En .... Maximum snelheid : 50 km BRAVO !!! wij doen de weg dagelijks en halen met moeite 30 km als we Tata niet kapot willen of als we geen kinderen of loslopende dieren willen doodrijden. In het dorpscentrum is de beperking wèl 30 km, maar niemand haalt dat vermits het daar meestal stilstaand verkeer is. Ach ach, waar is het Selimiye van weleer .... Ik herinner me onze aankomst n 2004; ik was de tuin aan het opkuisen en bracht de stenen weg om de gaten in het baantje te vullen. Een oud vrouwtje zei : "niet doen ! dan zullen de auto's komen". Juist, Selimiye is verkocht, maar daar hebben ze zelf schuld aan. Als ze hun gronden kunnen verkopen voor vele Lira's, zijn ze onmiddellijk akkoord en ... maken het geld zo snel mogelijk op. Genoeg kritiek ! Ik laat jullie meegenieten van enkele leuke insecten (andere zijn minder leuk omdat die teveel lawaai maken of teveel kriebelen)
En ... mijn volgende project waar ik al half mee klaar ben ??? Een Nederlandse vriendin had een prachtige bloes in gedeeltelijk nepkant en machinaal borduurwerk. De bloes is al oud, maar heel mooi. En nu wil ik die maken "à la Hilde". Zalig werkje als het zo warm is ! Foto volgt als het af is !
Hallo hallo !!! Het heeft me heel wat moeite gekost om dit bericht erop te krijgen ! Heel de tijd stroomuitval, Laatste poging nu. Ik was zo druk bezig de laatste maand dat er geen tijd overbleef om wat op de blog te zetten. Met watte ??? Ik was aan het oefenen op Milanese KANT (nee, geen Milanese saus). Op Gisela's blog (terug naar 't kantkussen) vond ik een prachtige sjaal (uitgevoerd door Paula, die me ondertussen ook vooruithelpt èn mij het patroon bezorgd heeft) Even kijken : mooi hé
DUS ik wil kost wat kost deze sjaal maken, maar dat lukt niet zo meteen. Ik had nog nooit Milanese kant gemaakt (aan elkaar gehechte sierlinten). Dat werd dus oefenen met vallen en opstaan en hulp vragen aan Gisela en Paula. Maar mijn proefwerkjes raakten door de jury, oeff. Volgend probleem : volgens het patroon moest het uitgewerkt worden met wilde zijde; ik een dagje naar Marmaris ... alle garenwinkels afgestroopt en dan nog uit wanhoop de tapijtverkopers op de rooster gelegd ...GEEN zijde te vinden in de hele streek. En dàt in een land waar nog zijde geproduceerd wordt. Ik heb dan maar online besteld in Brugge (3 weken terug), maar niets meer van gehoord. Uit frustratie heb ik dan maar oude restjes uit de kast gehaald en aan de muts (die bij de sjaal hoort) begonnen. .. en daar mogen jullie van meegenieten (het is wel een kladwerkje, maar nu ben ik bezig "in het net"). Vermits ik zo zat te zweten om sommige linten voor elkaar krijgen zei Ali Baba : "ik wist niet dat een muts met zoveel gaten zoveel warmte kan geven" .Ik heb Ali Baba dan geforceerd om de muts op te zetten voor de foto en daarna buurvrouw Doris gevraagd als fotomodel (nota : meer enthousiasme bij Doris dan bij Ali Baba, maar dat zien jullie zelf ook wel)
V
Verder nieuws
Voor wie niet in kant geïnteresseerd is : het seizoen is gestart in Selimiye, het zeewater is nu (eindelijk) warm en vanaf morgen doen we weer elke dag ons zwemmeke. Wel heel fijn nieuws : recent werden er een vijf-tal glasbakken geplaatst in het dorp !!! SUPER, want voorheen konden we niets anders dan alles in dezelfde container gooien met een zekere wroeging.
Vandaag weer even geschud en gebeefd,we zagen echt de pergola en de toren bewegen (het was nog geen Raki Time). Ik wou direct eens checken op Internet maar ... zowel stroom als Internet had het begeven. Een uurtje later zag ik dat het een beving was van 6.1, niet niets hé. Epicentrum : Ölüdeniz, maar volgens de Belgische krant was het Rhodos (ook maar 50 km verder). En het blijft rommelen, maar wel veel kleinere bevingskes.
Spijtig genoeg kon ik geen foto maken van een arend die over de baai vloog. Spectaculair groot dier met gouden vleugels, maar hij had "iets' bij. Het leek wel een vlieger met een staart ... De verrekijker erbij gehaald en DAT was het dus : hij had een slang (minstens 2 m lang) in zijn bek of tussen zijn klauwen. Stel je eens even voor dat hij die slang laat vallen en dat die onverwachts in je nek belandt ... Maar dat is gelukkig niet gebeurd. Deze week zag ik ook vlakbij een mus (!!!) die een 5 cm gote sprinkhaan oppikte. Ik was ervan overtuigd dat mussen zaadeters zijn. Het vogelboek erbij gehaald en blijkbaar eten ze ook insecten. Het was wel speciaal om zien : dat kleine mannenmusje met die grote sprinkhaan !
Ik stop ermee, want OF de stroom valt eruit OF de Internet begeeft. Maar als ik het nu kan doorsturen laat ik jullie nog even meegenieten van ons panorama deze morgen
Hallo hallo ! Jaaaaaaaaaaaaaa we hebben de 8 jaar gehaald EN overleefd ... en nog steeds blij hier te mogen zijn. 28 april valt toevallig samen met de verjaardag van mijn jongste broer Pol ... die me beloofd heeft dat hij nooit in Turkije op bezoek zou komen. En, hoewel onze relatie goed is ... houdt hij zijn woord. Bij deze : heel fijne verjaardag Pol ! En dan heb ik nog mijn oudste broer : Jan ... die me telkens zegt als we in België aankomen : "pffffff elke keer ik je zie ben ik weer een half jaar ouder". Hij zou die termijn wel korter kunnen maken met een Selimiye bezoekje ..... Ons bezoek aan Belgenland was een dikke tegenvaller qua weer. KOUD !!! dus, zijn we nu heel gelukkig ons hier te laten verwennen door een stralende zon. Heerlijk terug naar 't strand te kunnen met Mutlu waar de eerste toeristen aankomen. Maar ook plaatselijke bewoners genieten van het strand om te picknicken. Een beetje stemmige muziek en een Raki gaan er ook bij.
Tijdens onze afwezigheid is er werk gemaakt van ons weggetje. Er werd rode aarde aangevoerd om de putten te dempen met het vooruitzicht er asfalt over te gieten. Nu krijgen we rood stof ipv geel stof. En de asfalt zal misschien het stofprobleem gedeeltelijk verhelpen, maar ik ben er toch niet gelukkig mee.
Vandaag genoten van een heerlijke lange wandeling (nu het nog niet te warm is) en onderweg vond ik deze mooie boom
En .. de vlinders fladderen en zijn even gelukkig als wij met de genietbare zon en de lente bloemen
Ik ben Hilde 
D
)
E
N 
Ben terug online !!! Ik hoor weer bij de wereld !!!! Ik kan weer iedereen bereiken !!! - EINDELIJK ! Ondertussen is het nieuw huis een thuis geworden en we genieten ervan ondanks het minder goede weer.
..
)
.
D
Hallo lieve lezers
Ik voel me niet gek, ik geniet !!!
.
, 
. 
.
:
.
.
?
Verder nieuws 
.
