welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9 Engelsdorfer Verlag
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten. woorden zijn er, soms onverwacht, ze geven en nemen iets van mij, ik laat ze gaan als een zielenvlinder, zwerf even mee want nooit ben ik, alleen, volledig
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
05-09-2006
toen ik zei, ik heb je lief
toen ik zei, ik heb je lief
steeds dieper beweegt de tijd het gedicht in mij verder reikend dan het hobbelige spoor op mijn hand ik bekleed witte vlakken met eindeloos geduld terwijl het licht de trouwe minnaar in naamloze ogen vangt mijn stem raakt de nacht sneeuwt sterren uit hun lange baan toch laat ik hem vreemd in mijn adem bewegen en wanneer de lucht donker vertrekt naar een gebed zonder einde vertel ik god over dit gedicht kerima ellouise ©
04-09-2006
vingers op glas
vingers op glas
ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om mn ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg ik mijn niet-zijn opnieuw kerima ellouise ©
28-08-2006
vol is de maan
vol is de maan
de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag kerima ellouise ©
27-08-2006
bevroren maanlicht
bevroren maanlicht achter het vroeg gesloten raam bedrijf ik onverschillig de liefde met roestbruine windvlagen die dode vogels laten vallen tussen bewust verzwegen verzen het huis kreunt niet langer meer om de lege kamer, waar doden s avonds wederkeren om slapeloze nachten te vergezellen naar een koud beslagen vlakte de verte duizelt op mijn huid en ik vlucht verder ver weg van de sterren om het sterven in mijn woorden niet te herkennen kerima ellouise ©
24-08-2006
koude tenen
koude tenen
je stilt dagen van winter en geeft me onwennige kinderogen bindt bitterheid aan alle lege uren nu dood sneeuwt op koude voeten de meisjesjurken, de lippen gedragen, ongelezen bij iedere gebroken vinger en nu het donkere huis de verte meet zie ik door muren heen de oude stenen in mijn te kleine bouwdoos jij kust me maar maakt het kind niet meer in mij kerima ellouise ©
23-08-2006
het einde van de dag
het einde van de dag
ik treed uit je ogen en ga wat dichter naar de verte elke stap opent de einder waar schreeuwende vogels beuken tegen de branding van barstend zelfbedrog wanneer dagen korten en zich losrukken van wat ooit vleugels waren over een vlakke zee van meisjesjaren die ik meedroeg op mijn heupen voor jij in mijn tepels beet en het naïeve land bezeilde ik treed uit je ogen en verlaat het gesloten strand eb slaat tegen rotsen kerima ellouise ©bron foto : http://www.kitchencontraptions.com/images/Beach%20on%20West%20Coast%20in%20Portland.jpg
20-08-2006
Mijn vriend
mijn vriend
voorbij de deur toen de ochtend kwam de geur van dood in het gras ik zat naast jou en mijn eigen leven in zachte kleuren en witte vlokken je zou niet terugkeren toch niet naar mij, slechts diepe stilte in het afscheid ik heb je gestreeld in het druppelend daglicht en in al die jaren, langzaam oud ga nu, mijn vriend naar het onbekende mijn tranen op je zachte lijf kerima ellouise ©
17-08-2006
nog even
bron foto : http://www.gardenvision.net/funpics/rain.bmp
nog even
langzaam sterf ik in een huis dat wacht regen in de ramen ik poets de laatste dag hang wolken aan de nacht koud, steeds bleker de lippen achter glas ik praat nog over stenen en leg ze op mijn huid alsof de stilte slaapt in een verre dag na deze het is de hoogste tijd het regent op mijn mond buiten valt het raam kerima ellouise ©
15-08-2006
Over sterren glijden
je stille glimlach in de straten tussen gevels steeds kleiner loopt de nacht mee in lijnen grijs of zwart de huizen ademen de ochtend in minnaars de zijden kousen nog glanzend tussen hoofd en buik de wil tot meer of ik van je houd vraag je en ik glimlach wanneer de lichten uitgaan in een stad die groter wordt je gooit sterren als ontbijt kerima ellouise ©
13-08-2006
één dollar
je was zoet, een roos met dunne, sierlijke hals met onschuldige tepels en een verboden handgebaar in het verhaal van een stad vol levende dode bloemen je was te jong maar jaren ver vooruit voor het oude stof van verleden geboorte jouw raam opende geen erbarmen maar beet de verminking te rood belicht in jaren vol haat ingeademd gezicht er was geen wind nergens wind enkel zwavelzuur en één dollar kerima ellouise ©
11-08-2006
nooit voorwaardelijk
voor een keer opende ik mijn ogen en liet mijn graf begroeien met een teder lijf lippen drukten zich op mijn open mond en enkel jouw stem deelde de stervende vogels in mij uren zochten alleen nog maar jou en alles dat ik in mezelf had verlaten ik wachtte op je woord maar iets werd terug niets; ik werd weer zoals voorheen engelen fluisteren nu vleugels op mijn rug en ik schuif de lus terug om mijn nek in vergane as schrijf ik woorden alsof ik niets ben geweest kerima ellouise ©
09-08-2006
Mag ik jouw zoen zwijgen
in de ziel verzwegen zo droom ik mijn dromen als verloren regen op een afgebroken twijg waar jij nooit zal komen of zeggen wat ik moet doen in het stille ongestoorde van mijn ware wezen de eenzaamheid vermoeit maar laat me klein en gebogen groeien aan de schaduwzijde van het toegetreden groen kerima ellouise ©
08-08-2006
Het regent vleugels
je handen spelen een schaduw boven duinen en ik zie slechts woorden boven wolken zacht en dichtbij laat de wind ze liggen in dat ene uur van stilte wanneer je zand strooit over dode vissen en de maan doorheen de avondbranding hoe koud de nacht is in mijn buik een mond in overvloed maar ik hoor vogels wenen kerima ellouise ©
06-08-2006
Een zeemeeuw vloog
onverwacht in mij vond ik jou en luchten vol licht ik wil de dag achterna dichtbij de kust zomaar wat dromen over geluk het wordt later ver van de stad en op het strand vegen witte wolken de stilte bij elkaar golven groeten ook een kind met een zoen in haar wijde haar net op dat moment verdwijnt het zicht en ik besef dat ik in het ijle een droom heb gedicht kerima ellouise ©
05-08-2006
ochtendmist
ik weet ik word morgen wakker met diepe kleuren als zonlicht of sterren pasgeboren nog nooit zo dichtbij maar naaktheid weegt zwaar zwaarder dan wolken vol winter of het zoeken naar het andere het is geweest maanlicht wit in een lied vol onstilbaarheid het liefst praat ik met jou elk woord in één nacht ja, morgen nog nooit zo veraf kerima ellouise ©
03-08-2006
Het blad beweegt
wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen rompen zakken in een bidgebaar; uit de moederbuik blaast de ochtend nog een laatste adem over hun ziel en vroeg in de winter wordt het stil kerima ellouise ©
02-08-2006
En de zee zweeg
nu mijn adem zo sterk de jouwe wordt moet ik wat uit mij geboren is verlaten nog eenmaal zal ik slapen in de duinen en de nacht laten kijken naar de golvende dansers op een wolkenrij uit mijn ogen zal ruimte fluisteren naar de zeewind waarin jij bent gekomen nu mijn stem moet zwijgen zal ik nog eenmaal slapen in de onverwisselbare duinen kerima ellouise ©
01-08-2006
rode mond
rode mond
ik ween vaak binnenin misschien omdat mijn geboorte zwarte vlekken baarde zonder geluid rondom het geraamte van slapende tijd de dag verdroeg geen meisjesblikken of dronken gefluister in schreeuwerige gaten van lichtverlies de dood was elders in schroeiende ogen ik besta slechts uit karton kerima ellouise ©
31-07-2006
stadswacht
langzaam soms vlug van luid naar stil vul ik de overmacht van zwaarbeladen dromen met een gelood zwijgen ik ween naar de maan probeer de nacht te sluiten omdat ik niet altijd het doodgaan begrijp de stad komt naderbij haar geluid breekt mijn nevel open weer vind ik niet meer wat ik gevonden had maar ik ben niet bevreesd haar gewoel onwrikbaar bekend behoedt mij immers voor het sterven kerima ellouise ©
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag