welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
26-06-2008
op een gedichtenberg
ver van kerkhofwandelaars, beneden
in het dal,
zou ik zuiverwitte haikus
willen schrijven, wanneer de zon
het hoogst staat
en de zevende wind
vogels meeneemt onder bomen, innig
in het fluisteren
er zouden geen ramen zijn
om te vullen, geen kamers die zwijgen
gevonden, meer en meer
het verstijven van angst
omdat taal stil moet zijn in het omkeren
van woorden
of misschien
zou ik wel een lang uur
willen huilen in
een blauwe woning
van wolken, zacht krullend tot
diep in de hemel
24-06-2008
ja, ooit
ooit komt de dag
dat er in mijn kast niets
meer beweegt
het applaus zal uitsterven
en mij links laten liggen, laten
doodgaan, dagenlang
naakt, alsof de kleren in die kast
mij nooit toebehoord hebben
lange tijd ging het goed
heel goed bis, bis, bis
hoorde ik in mijn kleine wereld
alsof ik een bekende dichter was
-bis, bis, bis -
toen dacht ik nog niet aan de dood
of aan het voorstellen van leegte
want mijn kast was onsterfelijk
ja, ooit
ooit komt de dag
dat ik zal schrijven
waarom
23-06-2008
Zoals je zijn woorden
in een langliefde vertaalt,
verhuizen de huizen naar thuis
en omgekeerd. Dicht bij het groen
liggen immers sporen
van zijn wonen
Lakens op maansokken luisteren
wanneer hij de ochtend ontwaakt
en het geblaf in warmgeroerde
aromas hangt.
Krullende achterbloemen
sluiten hun kleuren uit vrees
als zijn aanwezigheid nadert,
bruinwit met geaaide ogen.
Vertel me
wie jouw kanjer zijn trippelen
kwalijk nemen kan.
Als schrijftheater
Mag ik bewegen
om je maar even te zien,
sterren op je wimpers te leggen
en de nacht een munt te laten gooien
opdat mijn stilte breekt.
Ik kan nu buigen, voor jou
of mijn hoed tonen dat zich zelden
vult want lachen doe ik alleen
als je het slapen krult.
Een steensversteend schouwspel
maakt zich los en jij droomt
de donswolken
dichterbij.
Mag ik bewegen, nog even
om te zeggen hoe bijzonder
je bent.
20-06-2008
ze besteedde haar dagen
aan het dekken van de tafel waarna
ze zich zorgvuldig veegde
we werden allemaal
van hout en telden het aantal
voorwerpen
waarvan we het woord
wisten, zelfs met één oog
dichtgeknepen
wat hij niet deed
na het stukje per stukje breken
van nagels
en ellebogen, die tot aan onze
buiken kreunden omdat wij, ledige
kinderen, de vork niet herkenden
- de ontbrekende -
en onszelf in hem
19-06-2008
omdat ik weet
om vijf uur in de ochtend
schrapen mijn vingers de nacht
rechtop
en ik bedenk in vol
bewustzijn
dat ik de vluchtigheid van woorden
niet wil overleven
los
of in een gedicht
onder sneeuwwitte sterren
het klinkt onzinnig en meer dan
zwijgend
maar waarom zou ik liegen
in of buiten mij
de maanverte van uren
er is hier
geen waarheid of lichaam
dat mijn verbeelding kan voelen
of elders
waar ik ook in flarden sta
14-06-2008
uitgewoond
wanneer ik wegval
zomaar
uit de tijd
zou ik je vragen
mijn leven te vergeven
nee, ik zou je smeken
met een oogbeweging
uit het heelal geplukt
op een moment dat
twijfels hun roes uitslapen
en zich weer gereed maken
om naar de wereld te staren
zoals dronken minnaars
die hun wellust uitstrekken in mijn trage
omdat zij weten wie ik ben
12-06-2008
10-06-2008
er zit poëzie in een klaproos
een houten vloer
drijft voorbij het land
dat ik in me draag
vanuit de verte schuiven
lege stoelen als bootjes in
mijn schoot
het is eb, denk ik dan
wanneer mijn longen
nesten bouwen, te groot voor
kale bomen en de klaprozen
die in de palm
van je hand vallen
en het maanzaad sluiten rond
je mond, purperrood
alsof
het slapen vergetelheid
doet opdrogen
in mijn land, mijn verdwenen
doorgesneden
land
07-06-2008
ik loop de dagen door
blootsvoets
en leer
het geluid van de zee
het lijkt op liefhebben
zoals vleugels en blauw kostbaar
porselein
het brengt de golven hier en zo ik ben
bedoeld
ook de eenzaamheid
het strand is afgezet
met regen en een raam
in de wind
ik kleef aan een schelp
met een spiegel
binnenin
06-06-2008
of gekneveld onkruid en raap je
het vuil van de grond opdat bruggen
wieg dan het hechten in wijzers
naadloos naderbij. Onsterfelijk
zijn je passen, dragend
Gooi kiezels naar het blauw
verrijken.
Dichtstad
goden maar vruchten
ontluiken.
Zou de alleenstaande boom
als het groenwoud
zwijgt.
Wandel voorbij oorlog
deint verder tussen
nu en nooit.
Want hier,
05-06-2008
kom
kom dan
ik zal de dagen tellen
terwijl het buiten donker wordt
er klinkt geluid uit het landschap
dat ik wel begrijp en mij tot volgen stemt
de verte roept als een volmaakte liefde
werpt volle zeeën wanneer de zon rood ondergaat
in de nacht en armen, zo lief
als warme onschuld
kom
kom dan, ik zal je bevrijden
begeren, beminnen
ik zal je liefhebben
met alle nachten op mijn huid
31-05-2008
http://o-pad.blogspot.com/2007/05/out-window.html
want meer
dan mijn naam heb ik verloren
toen ik nog woonde in de treurtwijgen van woorden
mijn ogen droegen het zwerven omhoog
doorheen het gefluister van een naïeve slaap;
ontzegd
en te jong in de kamer geweten
zonder luister verzonk hoop zo vaak en dat
wat in mij werd ontnomen
de nacht bond zich driemaal aan levenslang
en slingerde mij weg uit een dun gedraaid
bestaan
ver weg
naar het gevangen zwijgen
en het gesloten veld van eenzaamheid
nooit werd ik opnieuw geboren
30-05-2008
soms zoek ik
naar de wereld om los
te raken
van het raam
en de hond die luid blaft
wanneer ik de dag vergeet,
ook het spreken
met de maan, verdroogd
op mijn knieën, zoals de bomen
die in mijn slaap
sterven
omdat de wind niet durft
te dromen en regen
begraaft
diep onder mijn kamer;
halfdonker en dicht
soms zoek ik je ogen
en wacht ik op metaforen
om de wereld te
verleggen
28-05-2008
Zonnezwaai
Al draagt de oceaan zijn passen
rond zilte dromen, vloeit
de wolk tussen mijn handen
opdat ik wijzen zal,
geen sterrenkwast noch wimper
sluit jouw doek in losse golven.
Terwijl ik kijk hoe korrels
een weg waaien, wiegen
jouw ogen als rozenkwarts
met het dansen mee.
Laat het blauw wederkomen,
de magie aan jouw hielen
wandelt wel verder.
Voor het ochtendlicht
Ergens tussen gekrulde daken
en het takkenblauw daalt de dag
tot jouw hand. Gestrand alsof zand
een korrel dichter komt, ontluiken
ogen de wereld.
Voel hoe jouw kracht
de lucht strelen wil en een goudwolk
langer lacht. Geen stad noch weide
waadt mooier door dromen
dan bomenwol,
jij bent immers zonnelief
in de aura van het leven.
Appelboom ©
27-05-2008
Ga terug
je roept me
en ik hol, zoals in oude spelletjes
naar het rode doel
dat me trouwens altijd
onverschillig heeft
gelaten
het was meer het uitputten
onderweg
of de dwaze doodsstrijd
die de bekende pijn
van verlies
verlaagde
en zo mijn lot aangaf
als tijdverdrijf
ik lag nooit aan de oppervlakte
in welke kleur dan ook
maar ik hol nog steeds
naar het ogenblik wanneer ik
heel even besta voor jou
dwars door de grens
soms uren, soms dagenlang
wacht ik om de stilte
te bereiken
en al die tijd
schuiven wolken over
mijn vingers
naar de zoutmond
van de zee
ik tracht haar woorden te begrijpen
hoe ze kruipen en kolken
over mijn lichaam
stormen tot bedaren
willen brengen
maanstromend, innerlijk,
lichtvreemd zoals de handpalmen
van het zijn
waarin ik ben, adem,
schrijf:
een vogel achter
vlakke dagen
zo droomverloren
26-05-2008
stop mijn gedachten
in een ruisend schelpje
leg het voorzichtig tussen
het zoute van de zee
op de beweging van
eb en vloed deint het mee
schuif mijn stille dromen
uit het diepste van mijn hart
met een vleugje liefde
stromend uit mijn warme hand
tussen de korreltjes
van een stukje verlaten strand
laat kringelgolfjes van
mijn verborgen ik
door de windkracht
naar de horizon zweven
misschien komt ooit
de volheid ervan tot leven
© Hilly
27 mei 2008
24-05-2008
Gesigneerd
waarom ben ik zo dichtbij, zo ver af
van deuren die hij wil
sluiten
de geur van lijken waarlangs
hij liep en alle geluiden zoals vuisten
in een voornacht
van schuilkelders vol kinderen
die het angstige huilen schreven op
jonge en oude razernij
op de dode mond
van moeders en vaders en rondom de radeloze bomen
zwijgend bij elkaar
naast wapens, wonden en luchten vol lood
in één overschrijdend, bewoond
gebaar
waarom is hij zo ver af, zo nabij
mijn bedroefde ogen
als een vonk van bewuste
eeuwigheid
Opgedragen aan Dhr.Waltack
23-05-2008
je draagt de ochtend voor je uit
en ik de avond
naar de ongetelde dagen
van het dakloze landschap wanneer
ik me stiller dan stil omdraai
naar de dode hond van jaren
met woorden die nergens in
zee keren
of zich op de achtergrond bewegen
als wandelaars in richtlode
wind
het licht sterft en het strand
stamelt ontij
leg je hand niet
op de mijne
ik begraaf de vlinders
in de duinen
21-05-2008
maanvaren
ik was zestien
en vol geloof
in al het leed van poëzie
en ik dacht nog
als ik nu maar lang genoeg staar
naar de maan
dan zal er wel
een gedicht voorbijdrijven
of misschien een man, een kano
het gezicht dat ik gebouwd had uit
de rotsen van een rivier
ik keerde woorden om, strooide
letters in het wiegelend licht, ging naar zee
om te verdrinken in een dichters droom
de man verdween, de kano ook
geïnspireerd op het gedicht Melopee van Paul van Ostaijen
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: Robin ©
foto: Oliver Weber 
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
