welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
09-07-2007
Highlands
een dame uit de lage landen
zag olifantjes op haar handen
rozig, paars of wit
jeetje, wat was dit
code-ine kraakt nu haar tanden
de edelman
hij, uit het land van molens en wind
voelt telkens wat dromerigs in t kind
in zomerdenken
schatert zijn schenken
hij opent de zon, nooit vensterblind
08-07-2007
de grens van heimwee
al mijn dagen
vlogen in het vuur
van de stad
de stad
die enkel uit woorden
bestond
ik kuste
de straat
waar je zwijgende mond
open lag
en voor het eerst
raakte ik jou aan
ook je latere pijn
ik heb in je gewoeld
de schaduw gezien
immer voortvluchtig
als een zwerver
zonder hond
ik likte
aan je woorden
slechts assen
die tegen
dode gevels
kropen
en omwikkelde je lijf
met mijn slaap
heimweeloos naar leven
07-07-2007
sterren
nog niet geboren
boven zeeën, geblinddoekt
wanneer de bomen van morgen waaien
alsof
de wereld, verlaten van onschuld
zich neerlegt in de monden van zondaars
en als uit het water
mijn adem weer zichtbaar wordt
rood in een lichaam dat nooit werd geheeld
neemt de wind de rivieren mee, mijn aders
verschrompeld tot steen
het is zo stil in mij
om niet te weten waarheen
06-07-2007
Stel ik schilder een portret van jou jij dompelt letters zo in verf delend
05-07-2007
op zondag
bij het eerste kraaien
van de haan
kleef jij woorden op
mijn mond
met versleten zinnen, voortrazend
op witte benen
ik kruip tot aan mijn eigen
waarheid
waar je me vastbindt
samen met de doden
die de stamboom verpletteren
tegen mijn borsten
en mij de ongenade laten dragen
als een heldin met een opgelegde
plicht
soms valt de stilte verder
dan de appel van
een boom
03-07-2007
ochtenddiep
met neergeslagen wimpers
bewaar je het afscheid
onder je lijfgewaad
en ik
een beetje lucht
blauw, breek in de wind
je voedt me
met gebarsten kruiken
waaruit vogels nog
gulzig de ochtend
dronken
badend in voorbij
stromende ogentroost
en op mijn jurk
kruipt je tong weg naar
woorden
de smeltkroes in mijn schoot
je zalft mijn lichaam met
vlinderbloesems
maar vergeef me
ik heb gehuild
ik vergat de bloemen
onderweg
02-07-2007
Ode aan
01-07-2007
morgen
zal ik je haren vlechten
mijn kind
morgen
wanneer ik de aarde
ben rondgegaan en
de zon heb aanschouwd
ik zal ze
door je haren strelen
we zullen stoeien en spelen
en hoog in de lucht
met blauwe bloemen om ons heen
zullen we de verte liefhebben
en zachte woorden spreken
morgen, ja morgen
mijn kind
zal ik je omhelzen
dag kind
zei je
je wendde je van me af
en ik huilde om de stilte
*
foto : kerima ellouise
locatie : beeldentuin Dehullu
29-06-2007
ik schrei zachtjes
onaanvaard blijf ik vreemd,
blind hunkerend naar geloven
om een enkel mens
soms wacht ik, zoals dag op nacht
en sla wekkers stuk tegen het hoorspel
van mijn dromen
ik veeg ogen op het vroege raam,
de wereld zo vreemd in het vergeten licht
jij kijkt naar mij
in andere handen
en ik schrei bij iedere stap
glazen bloemen op je naam
28-06-2007
Gij schildert jaargetijden
op zijden zeilen
en rijgt de klinkers tot kralen.
U brengt gisteren en morgen
poëtisch dichter bij elkaar.
In avondrood geverfde verzen
rondom rozen, met zicht op zee
voeren vrachten vol letters u
naar de overkant van tijdloze
oevers en ontspiegelde rivieren.
Ontwortelde werkwoorden
door lettergrepen gegrepen,
daar waar de wind woont en
wolken uitgebreid bewegen.
Het strelen van de stilte
opent erosieloze poorten.
U vertolkt het verdronken verdriet
ik voel mij aan wal gedragen
en las uw poëzie-pirouetten
op papier.
vanuit mijn hart !
25-06-2007
snel en onbeheerst
snijdt waanzin door
het onzichtbare touw
de lucht, donkerdood
wacht op het gegrom
van roem, voorbijgaand in
een kort en heftig geluid
wanneer de ruimte
de strakgespannen liefde onderlijnt,
omlaag rond hals en nek,
zet elk woord zich vast in
een verbeten afstand, de voetstappen
vervallen tot een duister vlies
ik schep de zinnen
in stalen ogen, wikkel ze rond
vallende onschuld
want metaal kan moe zijn
ook in het hoofd
24-06-2007
Art : Dekat ©
het was altijd
stil in mijn kast én
veilig
het werd ook nooit dag
of vlammend rood; het geschreeuw
verdween samen met
de stemmen
van voortbewegende ramen die wolken
droegen, ver weg van mijn witte lelie dromen
en het maagdenvlies
dat zich verborgen hield
onder de gescheurde kousjes en jurkjes
van mijn pop
klaverblaadjes, ter nagedachtenis
werden kleine planeetjes
als tranen, kinderen op
geboortegrond
als eendjes overdag op
het watervlak
die ik tastbaar tekende
achtergelaten in de nacht
van de kast
22-06-2007
achtergelaten
en nauwelijks
te genezen
prevelt de schaduw
uur na uur
de bastaards uit
het stof
ik tel mijn twijfels
van onvermogen
wanneer de dag
nog drupt in het
vermolmd gegroet
van vergiffenis
het was op
een nacht als deze
ik zag een wandelaar
in de regen en een wereld
van waanzin
het was stil
zo rond de wind
en omheen mijn wenen
19-06-2007
art : Dekat ©
dank je wel Dekat !
ik droeg liefde en kind verder
verder dan het sterven en
de bomen in mijn bed
de rillingen aan het raam
gleden om flarden landschap
en altijd door de wind
ik herinner me mijn huid
witter met de deuren dicht
het licht was toen
en ik ben nu
de dood loopt om en om
17-06-2007
gisteren
geschreven
waren mijn handen
zacht en smal
nog meer in t
zonlicht
liet ik een spoor achter
voor de nacht een twijfel
werd
en nog voor de sterren leden
aan slapeloosheid en
jij de dichter in
de duinen
was
je lijf en
ik daaronder
lazen bloemen
aanvaardden
eenzaamheid als
testament
misschien heeft
die metafoordag
nooit echt
bestaan
en ging de zee
slechts in
één gedicht
open
16-06-2007
foto : kerima ellouise
ieder uur
sleept de hemel
naakt
het dodendoek mee
over doorkruiste nachten
schaduwengelen krassen
planken
tot stilte zich herhaalt
op grijze, afgeleefde
grond
zonder
me aan te raken
en zonder een woord
zocht jij wat
werd omgebracht in mij
voordat mijn strakgetrokken
handen zwegen
en ik het hoofd afwendde
van het licht
je wilde nog iets fluisteren
over liefde en duizend stappen meer
maar misschien is dit landschap
te klein voor wat jouw ogen
mij wilden zeggen
14-06-2007
de zee de zee
zo roept de zee de zee
heel diep zo diep
in het omgekeerde
11-06-2007
foto : kerima ellouise ©spiegels van stilte
ben ik
het fluisteren
of ben ik de wind
met een lichaam
van gebarsten huid
moet ik nog ver
de vilten vogels dragen
onder een maan van natte sneeuw
vleugelvreemd en even laag
zo zwaar als draden van
marmeren mist
ben ik
slechts stilte
of enkel het zwijgen
in het laatste vaarwel
met bloemen op mijn vlucht
10-06-2007
het steeds weer laatste woord
klopt kussens
uit elkaar
stort puin, onverstoord, op wartaal
van het te kleine bed
dat
tot twee gescheiden
het licht wijzigt over
stenen bogen
de tijd wordt kort
om nog van binnen uit
te verstaan
ik huis onder
strakke lakens en dien
de dodenhoek van het heengaan
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
voor Janny Schepenaar
