welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
13-11-2009
meer en meer
verberg ik het overleven
in onduidelijke woorden
het zou
mijn stilte kunnen
verklaren en de zoveel anderen
in mijn hoofd geboren
ik scheld mezelf schuldig en teken
al de lichamen op mijn lijf, onherroepelijk van de liefde
gescheiden
uit onmacht, angstvallig
omdat tijd niet weg te slaan is
uit allerlaatste verzen en gevreesde
dagen
ach, wist ik het maar
dan schreef ik
op jouw plekje iets liefs
een gedicht, eenvoudiglang
10-11-2009
1985. Oostende.
Tweemaal schreef ik je over mijn dood.
Hoe kon ik toen weten dat waarheid zo zegbaar was
en zo zou razen in mijn verzen.
Op de muur, waar geen enkel woord meer
crepeerde
of terug kroop
naar de leugen
en mijn buik, het spreken verwaarloosd
na het vloeken.
Misschien bracht rouw jou naar deze kamer.
Alleen.
Naar het drijvende bed
en de woorden
die toen bleven draaien rond mijn zilte slaap
zee werden
groter en groter
in de regen, in die bindende stilte, zo anders
dan ik had vermoed
tot ik verdronk. Jouw gezicht zag
en die laatste hand.
- Mijn woorden waren als meeuwen
die ik aan de waarheid gaf.-
09-11-2009
Geen frambozen
Voor jou, zeg je.
Hier, neem aan.
En tot in het kleinste
van afscheid
leg je een brood neer.
Maar, vertraag ik, het geloof
in kruimels heb ik
begraven.
Weet je nog.
Onze wandelingen.
En alle vogels die lachten.
Behalve dan die ene kleine,
die droeve
die 's nachts in de dennen
het koele sterven bezong
en mij dan openhartig aankeek
alsof blauw nooit zou volgen.
Weet je nog.
Ik was zo verrukt in het bos.
Jij gaf het voorbeeld
en drukte jouw horloge in het zand.
We zouden nooit verlaten leven.
Niet van diep begrip of tweemaal.
We zouden over beekjes praten
en wilde bloemen.
Geuren naar overal en herinneringen brengen
naar warme stemmen in de ochtend.
Ons schrijven zou het reizen zijn, rijzen
tussen het sandel en het frambozenhout.
Nee, zeg je.
Ik sprak over vrijheid.
Voor jou. Neem aan.. Het is nog warm. foto: beeldentuin Dehullu
07-11-2009
Canon in D
De tijd opent zich traag vandaag,
Geen meeuw beweegt
Hoe dicht mag ik bij je komen
als gemis geen enkel geluid maakt
en de duinroos zwijgen blijft,
ver achter het dalen
van de zee.
Ik breek het raam open en kom uit
op dezelfde straat.
Daar is het zuiden, wijs ik.
De schemering plakt mijn woorden op de voorgevel.
Het is een keerpunt.
Misschien was jij wel mijn eerste liefde.
(Titel Pachelbel, Canon in D)
04-11-2009
pinokkio
vier witte muren afbeelding: beeldentuin dehullu 2009
02-11-2009
30-10-2009
op de droomlijn
wil ik je zoenen
de kamer horen zingen
zuchten
tussen twee zinnen
steeds weer
je vol verwachting aankijken
overgevoelig worden, overwonnen
zoals het licht zoekt
en vindt
verovert
over tepels en teder, rozen
zich dan laaft aan ruimte
verbeelding
de zee en het seizoen
waar ik van houd, wil ik je plagen
op het strand
met
kleine vingers
en schaterende vogels
onvoorwaardelijk
29-10-2009
Gisteren.
28-10-2009
26-10-2009
bijna dragelijk
fluister je
wat komt daarna
ik voel de herfst
door me heen gaan, enkel de herfst
en geen andere vragen die sporen dragen van holle huizen
waarin niets zich kan hechten
behalve de onmacht, immer herhalend
zoals witte kruisen, lijf aan lijf
nooit uit marmer
of uit letters van leven
wel liefde, liefde, zoveel liefde
onberekenbare liefde, binnen in mij
en daarna , fluister je
onbekend
ik houd mijn mond dicht
en loop
naar de bladeren rondom jouw voeten
ter verdediging van de eeuwigheid
24-10-2009
19-10-2009
schaduwdans
ik vul jou, mijn dichter
aan
met woorden
die uitgesneden liggen naast houtnerven
en waar de vloer, vastgeworteld
zijn schaduw geeft
speels mijn armen
rond jou schetst
ik weet niet of ik nog iets
zeggen wil of dat ik de bloemen verder
draag
naar buiten
de nacht vol weemoed
met wind en de onzichtbaarheid
van mijn dromen
je omhelst me
ik dans
en laat mijn gedichten waaien
onbekend tot stof
16-10-2009
"moest ik de reden van mijn bestaan weten, dan zou mijn lijstje met onzinnige waarheden zich beperken tot een punt"
13-10-2009
zacht land
alle gedachten
die ik uit de winter
verzameld heb
alle slachtoffers
uit het reliëf van de nacht
bange stappen en mistranden
het knielen
voor de duisternis in mij
ze verdwijnen
wanneer de horizon duinen dichterbij brengt
nog dichter dan een witte oever
aan de dood ontleend
de wind, een vogel,
het schuimen
van verzen
het begrijpen van licht
waarin ik jouw woorden
vind
en dat wat zich voortbeweegt
hou van me
want uit een zeeschelp geworpen
ben ik iedere waarheid
12-10-2009
uit het dagboek van een wintertuin
alles
begint opnieuw
zo ook de roos
die sterft door het niet verstaan
van dode ogen
en hoe de maan papieren vogels oplaat
langs touwen die de eenzaamheid
in lege buiken knopen
gebarsten zoals oude winterbomen
zwart beslagen
het wenken naar de afgrond
de onopgemerkte pijn
bloei dan, mijn roos
en leg je in het helder licht
schoonheid
kent liefde, streelt schaduwverzen
eeuwig
en zo hemels buigend
09-10-2009
Liefdesgedicht Ik buig neer bij de boom.
07-10-2009
geef me
geen dagen van gebeden
wanneer ik mijn waarheid op de brandstapel werp
maar geef me een lichaam
waarin ik kan wonen
ongewijzigd gillen
tegen de schrijvers
en de makers van een dichtgemetselde
eeuwigheid
waar ik kan rouwen om de leugens
steen per steen
geworpen in woorden van het lot
bewaak mijn huis
en het eenzame kind
de vonken en het vuur
wanneer ik ga
onvoltooid
zoals in dit gedicht
03-10-2009
-wind, neem mijn rook mee en schenk hem het baken van de liefde- kerima ellouise ©
foto: beeldentuin Dehullu 2009 kunstenaar: Edith Benedictus
"wanneer men realiteit droomt, bespaart men zichzelf van de ondergang" "het weten dat het onmogelijke er is, waar dan ook, draagt de dubbele eenzaamheid heen en weer"
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
dagen als deze
als ik u mijn schaduw geef
zal u me dan vinden in de diepte
van uw eenzaamheid
of legt u hem
op de handpalm met de vingers uiteen
als een pijnlijk verschil
misschien blijft het antwoord beter verzwegen
want uw herkenning zal me tekenen
als een verschrikkelijk
verlangen
vermoeid en verdoofd tot een fossiel
van de nacht
maar in het uur van de dood
doet uw ontkennen dat ook
kerima ellouise ©
foto: beeldentuin Dehullu
kunstenaar: Lebuïn D'Haese