welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
18-09-2007
de ogen dicht
ze zag hoe schaamte
de lakens bedekte met een bleke blos
alsof haar buik nooit zou baren en enkel
prooi werd van de zwartste nacht
al wat ze kon zien, de woorden
te klein, werd wind en vreemd uitgespreid
zonder bedaren
en op het harde gras, waar geen mens
meer keek, brak elke maan
in het schommelen, stil
de zonde bevroor
in het boomzwijgen van winter
en op wangen van het erfelijk daglicht
14-09-2007
gefluister
kom terug
jij kleine vlinder
kom terug uit de verte
de manen zijn dood
zoals het dansend lichaam
in mijn dichtersdroom
verstild, afwezig
de wind vergeten in
de graven rondom mij
ben je daar, mijn vlinder
of twijfel je nog
door de kus die ik je gaf
slaperig, de avondgod
diegene die nog wenen moet
om het antwoord van de sterren
glijd omlaag, jij witte vlinder
en zing nog een onsterflijk wiegelied
12-09-2007
het late uur
het is verdwenen, de vage stilte
en ook het maanlicht
rechts of links
ik luister naar wind
en vele dingen
steeds verder weg
van de buitenkant
zo leef ik mijn ziel:
aan ieder uur genoeg
het jij en mij, binnen
de nachtverloren wolken
- er varen boten
voorbij -
ik ben de dood
op vele dagen trouw
11-09-2007
tot aan de horizon
misschien
zal ik morgen sterven
of overmorgen
jouw zucht
jouw zucht alleen
zal mijn gedachten omsluiten
als een zorgeloos gebed
wanneer
vogels uit mijn ogen
zullen voorbijtrekken naar het water
uit de zee
de zee die steeds kleiner wordt
om mijn handen te
wiegen
zal zacht
in een ademtocht
langs mijn borsten glijden
en wanneer een duin
zich zal oprichten na mijn dood
denk dan
denk dan onderweg
dat ik in jouw wandeling heb geloofd
foto : Robin ©
10-09-2007
t huilt
het licht beroert
en hoe onvolgroeid was ik
het dromende kind
er werd gespeeld, gekneed, gevormd
onder de schaduw
van witte
onderkleren
het schreeuwt
het beeld in mij
verdwenen toen ik wilde huilen
om de pijn die ongetwijfeld komen zou
er was niets meer dan lichaam
en een volle, vuurvluchtende maan
09-09-2007
kom
laat me nog eenmaal bewegen
onder boomtakken van licht
en woorden van water
uit golven ontstaan
zoals het kind, in bloemen gehuld
en blauwe zee in zijn ziel omsloten
kom
laat me nog eenmaal opgaan
als bladeren in de wind, je vochtige mond
en wat de maan heeft geschreven
ik denk aan vroeger , de vogels
onsterflijk voor later
08-09-2007
07-09-2007
ik wacht
en sleep mijn buik
tot in de dageraad
en met je woning nog net niet
voorbij de dood, verhuist ook de morgen
voorgoed
de wildernis en de verscheurde vogels
van onverschilligheid
dagen gaan heen
en tijd is kort
weet je nog, liefde
en een kinderhand
ik slaap niet meer
weet je nog, liefde
in een wieg
06-09-2007
mijn mantel sleept de stilte mee
in slordig zwart, meebuigend
op de rand van je nagel
ik heb de dag niet gehoord
en de nacht wijzigt niets
ook niet de dubbele huid
mijn woorden te kort
het vlees te rauw
om te dragen op je borst
jij vreet je vol met splinters
en wormen uit mijn mond
die me hongerloos tot
zwijgen brengen
ik moet, gebukt,
jouw harde buik raden
04-09-2007
luchtledig
ventileer ik de kamers
van mijn zwijgen
het zal stil zijn
het is vandaag
dat woorden sterven
zo lijkt de nacht
ik schrijf: licht
zwart-wit
het geweten brandt
en de wereld dicht
tot hij niet meer
dichten kan
30-08-2007
alsof ze ooit schitterden
de dromen van een dronken dichter
de eerste roos of een vroeg getij
naar wat hij zag of hoorde
in resten vrouw en kind
weggevaagd langs vlakke zeeën
maakt het nog wat uit
dat niets meer naar hem toekomt
zo dwaas zijn levend, zwervend lijf
de winter wit met kamerwandgezichten
wanneer hij in zijn dichte aders
het ongetemde sterven schrijft
28-08-2007
totempaalpoëzie
je glimlacht naar me
en het landschap
opent zich
ergens
tussen traagheid en bronnen
van geluk
het begint met een gedicht
met venstervogels
ik laat ze binnen
ook de bomen
die ik nergens vond
voordien
ik word zomer
lichter en geloof
eeuwig als de zon
je glimlacht naar me
en ik woon nu
voortaan
in jouw stilte kerima ellouise ©
* Eerste Drentse Open-Dicht Festival
Schoonoord 19 augustus 2007
27-08-2007
nog voor ik iets kan zeggen
spuwt wind schaduwen
op mijn woorden
zwarte vlinders,
alom aanwezig, weigeren
te wenen, slepen zich voort
ongewenst
door de doorzichtigheid
van maandrift
ik sluit de nacht
en de wervels van
mijn slaap
de ochtend
brandt
jouw mond
vol waaien
26-08-2007
soms staan woorden zomaar op
worden tonen omlaag gedreven
weerloos ondergaand door ruwe klanken
de onmacht is oud en niemand
kan horen hoe het zwijgen verstijft,
zich ophangt in waterdunne schaduwen
uitgestoten en niet langer aanwezig
stroom ik over slaande rotsen wanneer
mijn hart de schaamte grijs houdt
15-08-2007
hij legt schoenen neer
als een minnaar
uit verboden
nachten
dweept met naaldhakjes
en de perfecte snit
van lingerie
hij likt en ik ril
om verwondering, om onschuld
die verdwaalt in ogen
het genieten
van alles dat lijfelijk
past
alsof het zwarte leder
hem uitdagend roept, bijtgraag
en nooit genoeg
wanneer hij feest viert
met uitgetrokken
geuren
en ik ontgoocheld kreun:
nee Sam, niet opnieuw
alweer een schoen
blaf niet zo naar de maan!
14-08-2007
...als als iedere
dag een week blijft,
kan de dauw
ongeschonden in je hand
de levenslijn verzachten.
(voor Kerima, 13.08.2007)
gemis, breed uit ogen,
glijdt traag rond de rand
van de dag
ik dwaal in het voetspoor
van de dampende morgen,
het bruidskleed in najaarsblauw
de vogels in mijn hoofd
dalen week en schuw
en de lucht kent niet eens
het huiswaarts keren
de wind voelt het huilen niet
of de verte in jouw hand
wanneer ik nergens adem en
ongeschonden kan blijven staan
13-08-2007
de hemel, laag en diep
in handen, als snaren der engelen
dicht tegen mij aan
iedere huidtrilling, hart tegen hart
wanneer ogen mij mooi maken
helemaal, als was ik nog
een jonge, ontwakende maagd
ik stijg door het fluisteren
zweef op sterrenvingers
wolkloos, wanneer het lied der minnen
in mij komt, als vlinders vol vuur
de eindeloosheid wacht,
duwt mij brandend voort, opwaarts
naar geluk, hoger en hoger,
met vleugels van licht
laat me warmen, wentelen,
waaien
in die zielenvonk
ik kan niets meer bedenken
dan de witte sluiers die
jij ,
getooid
met adem,
streelt op mijn gelaat
12-08-2007
kastelen in de lucht
ik vertel je
over dromen
en wolkenstof
hoe de wind
geen woord verspilt
enkel stilte draagt
in groot vertrouwen
hoe dit laatste
mijn handen vouwt
wijzend naar het lichte tij
jij vraagt me dan
waar de zee begint
en voor ons uit
ligt slechts de waarheid
golven groot
de horentjes in het zand
photographer : Ian Britton
FreeFoto.com
11-08-2007
zou het kunnen
dat ik een treurwilg ben
aan de rand van een rivier
waarin ik mijn armen
kan laten
rusten
alsof
regen aan het eind
van het water
begrijpt dat de vlinder
die erop drijft
een natuurgedicht is
met open grenzen
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
