ochtenden zonder ogenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
als een moeder zwijgt
en haar kind dichtvouwt, dat van nergens lijkt
te komen,
in een niets dan lege kamer
van onverschilligheid
vraagt het kind zich dan niet af
of zijn naam bestaat
in gedichten, vernietigd door
gebrek aan gelijkenis
en zal de stilte dan het einde vinden
in verwilderde dromen
wetend dat de werkelijkheid
die erop volgt,
sterft in vreemde,
ongewekte liefde
kerima ellouise ©
|
