Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.
This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.
DEAR VISITOR,
MY BLOG EXISTS ALREADY 12 YEARS AND 10 MONTHS.
ON 06/04/2024 MORE THAN 1.951.050
VISITORS FROM 134 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.
THAT IS AN AVERAGE OF 400GUESTS PER DAY.
THANK YOU FOR VISITING MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.
The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
29-08-2016
AMES RESEARCH CENTRE (NASA) SCIENTIST SAYS GIANT UFOS WITHIN THE RINGS OF SATURN ARE “PROLIFERATING”
AMES RESEARCH CENTRE (NASA) SCIENTIST SAYS GIANT UFOS WITHIN THE RINGS OF SATURN ARE “PROLIFERATING”
The video below is a clip of Project Camelot’s Kerry Cassidy interviewing Dr. Norman Bergrun about what’s really going on in space. A mechanical engineer, Dr. Bergrun has worked for Ames Research Laboratory, NACA (National Advisory Committee for Aeronautics), and Lockheed Missiles and Space Company, now known as Lockheed Martin. He then went on to found Bergrun Engineering and Research.
You can view some of his publications for NASA, where he worked for more than a decade, here.
Coming from such a distinguished background, we can make several basic assumptions about him, not least of which is that he is highly intelligent. We can also assume that he knows and has worked with other intelligent and powerful people, and that he has had access to extremely sensitive data, which he himself makes clear in the below interview and in his book, The Ringmakers of Saturn.
What makes Norman’s story so intriguing is not only his impressive background, but the fact that hundreds of other scientists, politicians, and high-ranking military personnel have also shared information like this. He is just one of many insiders exposing the reality of Unidentified Flying Objects (UFOs) and extraterrestrial beings.
When former NASA astronaut and Princeton Physics Professor Dr. Brian O’Leary said that there is“abundant evidence that we are being contacted, that civilizations have been visiting us for a very long time,” he wasn’t joking. There are now officially declassified documents that verify a long history of military encounters with these objects; objects which are performing maneuvers that no known aircraft can perform, all while traveling at speeds no known aircraft can travel. Not only that, but at the same time that pilots visually confirm their sightings, these objects are being tracked on both air and ground radar.
Dr. Jacques Vallee, notable for co-developing the first computerized mapping of Mars for NASA, and for his work at SRI International on the network information center for ARPANET, a precursor to the modern Internet, published a paper in the Journal of Scientific Explorationtitled “Estimates of Optical Power Output in Six Cases Of Unexplained Aerial Objects With Defined Luminosity Characteristics.” (source)(source) There you can see some pictures taken by military pilots of the objects they encountered.
When entering into the vicinity of these objects, it’s not uncommon for critical electrical equipment to go ‘dead.’ UFOs have also been seen hovering around global nuclear missile facilities, at which time these facilities completely shut down and the nukes within go offline. You can learn more about that here.
According to Herman Oberth, one of the founding fathers of rocketry and astronautics, “flying saucers are real and . . . they are space ships from another solar system. I think that they possibly are manned by intelligent observers who are members of a race that may have been investigating our Earth for centuries.” (Oberth, Hermann: “Flying Saucers Come from a Distant World,” The American Weekly, October 24, 1954) (source 1)(source 2)
There are literally hundreds of shocking quotes from people of such reputable backgrounds, and thousands of documents pertaining to the UFO phenomenon, which lends even more credibility to the video below.
“What I found out is, these things inhabit Saturn, that’s where I first discovered them, and they’re proliferating.”
By the way, the ships Norman Speaks of around the rings of Saturn, they’re humungous.
There are certain discoveries on planet Earth that cannot be explained by conventional thinking methods and mainstream history sure has a problem with many findings that remain an enigma to experts. There are certain “out-of-place artifacts” that are considered to be nothing more but elaborated hoaxes by skeptics and some researchers but the truth behind them could shatter our views of history and society.
One of these so-called OOPARTS were found in 1991 in Russia while researchers were performing geological surveys in the region of the Ural mountains when they came across hundreds of miniature coil-shaped objects, most of these objects were as small as 1/10,000th of an inch. The enigmatic miniature objects were discovered at a depth of around 12 meters are believed to date back 300,000 years.
According to scientists, the shape of the mysterious artifacts suggest these items are not naturally occurring objects, meaning they must have been manufactured… but who had the knowledge and technology to create something like this 300,00 years ago? The Russian Academy of sciences performed several tests on these mysterious objects and the results were quite interesting. Researchers found out that the largest pieces that were unearthed were made almost entirely out of copper and the smaller ones from tungsten and molybdenum.
According to reports, the largest of the objects is 2.87 centimeters in length while the smallest ones are only 2.5 microns in length, to give you an example of their size, the average human hair is approximately 100 microns wide.
The incredible finding from the Ural Mountains raises numerous questions that so far have remained unanswered. Who could have created these items in the distant past? Is it possible that they are the ultimate evidence on antediluvian civilizations on Earth? Ancient civilizations that had the technology and knowledge to create such elaborate artifacts. What is their purpose, and could they have been part of a much larger object that was once located in the area?
What if before written history, extremely advanced civilizations lived on planet Earth? Civilizations that had technology which was far superior that what we have today, technology that would have allowed them to achieve incredible things like the enigmatic nanostructures from the Ural Mountains? Or is it possible that mankind has de-evolved through history?
Is it possible that the human species suffers from Amnesia?
What if human beings existed on planet Earth millions of years ago? And what if those ancient humans were much more advanced than we are today? Is it possible that we have devolved as a species through time? Both physically and technologically? And if so… wouldn’t we find evidence of that? Is it possible that these mysterious nanostructures are the ultimate evidence backing up the theory?
Leven op Mars is dichterbij dan je wellicht denkt: zes mensen hebben afgelopen jaar 'daar' doorgebracht. Maar vandaag kon de crew eindelijk hun ruimtevaartpak uittrekken en terugkeren naar de aarde: na bijna een jaar lang in isolatie geleefd te hebben op Hawaï in een simulatie van de 'rode planeet', heeft NASA het experiment beëindigd.
De missie was het langste experiment tot nu toe om de gevolgen te meten van het isolement en de beperkingen die een drie jaar durende vlucht naar de rode planeet zich mee zou brengen. Een crew van vier Amerikanen, een Fransman en een Duitser, woonde samen op zo'n 2.500 meter boven zeeniveau in een kleine koepel (diameter: 11 meter diameter, hoogte: 6 meter) op de rotsachtige grond van de vulkaan Mauna Loa-vulkaan op Hawaï: het dichtste bij een Mars leefomgeving dat we op aarde kunnen komen.
De leefomstandigheden waren zwaar: er was geen frisse lucht, geen vers eten of privacy. Communicatie met de buitenwereld was slechts met een vertraging van 20 minuten (net zoals dat op Mars zou zijn) mogelijk.
Beproevingen Als de crewleden (een journalist, een bodemspecialist, een astro-bioloog, een natuurkundige, een piloot en een architect) naar buiten wilden gaan, moesten ze zware ruimtepakken aandoen. Om persoonlijke conflicten te vermijden, moesten ze werken en wetenschappelijke experimenten uitvoeren. Om het allemaal nog wat zwaarder te maken, werd de crew onverwachts voor zware 'beproevingen' (variërend van noodsituaties, tot gebroken werkmateriaal) gesteld. Onderzoekers wilden zo de groepscohesie en -prestaties meten. Daarnaast moesten de 'astronauten' wekelijkse vragenlijsten invullen en werden de 'formele vergaderingen in de keuken opgenomen. Crewleden die last hadden van heimwee konden een virtual reality-spelletje spelen dat ontworpen is om astronauten die lange missies uitvoeren te 'troosten'.
Zwemmen "De onderzoekers kijken vooral uit naar het eten van vers voedsel en ander eten dat ze tijdens het experiment niet kregen. Daarnaast kunnen ze niet wachten om in de oceaan te gaan zwemmen", vertelt Kim Binsted, die de simulatie leidde.
Reis van drie jaar NASA hoopt om tegen 2030 de eerste mensen naar Mars te kunnen sturen. In voorbereiding daarop, houdt de ruimtevaartorganisatie verschillende 'campagnes' of experimenten waarmee ze een zo goed mogelijk beeld probeert te krijgen van wat de eerste crew nodig heeft om de lange reis te maken. Een enkele reis naar Mars duurt namelijk alleen al een slordig jaar. "Er gaat nooit een 'perfecte' crew zijn", zegt Binsted. "Maar inzichten uit deze experimenten kunnen wel helpen om een zo'n ideaal mogelijke groep mensen samen te stellen. Er zullen altijd dingen misgaan, maar op basis van het materiaal dat we met deze experimenten hebben verzameld hopen we erachter te komen hoe we de intermenselijke problemen het makkelijkste kunnen tackelen onderweg."
Compromissen Het derde en langste experiment tot nu toe eindigde vandaag: de crewleden werden met de boodschap 'welkom terug op Aarde' uit hun isolement vrijgelaten. Na de missie raadde de Duitse onderzoekster Christiane Heinicke toekomstige Marsreizigers aan om "iets mee te nemen om aan te werken: een van de grootste vijanden is de verveling. Je moet bovendien bereid zijn om je aan te passen aan de anderen en om compromissen te maken. Als je dat niet kunt, dan moet je niet naar Mars gaan."
Droom De missie op Hawaï was de op één na langste ooit, na een Russische missie die 520 dagen duurde. Er werden eerder al drie korte simulaties uitgevoerd op Hawaï, en er zullen in de toekomst nog twee andere missies plaatsvinden, waarvan er één acht maanden zal duren.
Moest de droom van vele wetenschappers werkelijkheid worden om naar Mars te vliegen, zou de reis naar de Rode Planeet alleen al ongeveer een jaar duren. Experts schatten dat een missie naar Mars één tot drie jaar zou kunnen duren.
Leven op Mars is dichterbij dan je wellicht denkt: zes mensen hebben afgelopen jaar 'daar' doorgebracht. Maar vandaag kon de crew eindelijk hun ruimtevaartpak uittrekken en terugkeren naar de aarde: na bijna een jaar lang in isolatie geleefd te hebben op Hawaï in een simulatie van de 'rode planeet', heeft NASA het experiment beëindigd.
De missie was het langste experiment tot nu toe om de gevolgen te meten van het isolement en de beperkingen die een drie jaar durende vlucht naar de rode planeet zich mee zou brengen. Een crew van vier Amerikanen, een Fransman en een Duitser, woonde samen op zo'n 2.500 meter boven zeeniveau in een kleine koepel (diameter: 11 meter diameter, hoogte: 6 meter) op de rotsachtige grond van de vulkaan Mauna Loa-vulkaan op Hawaï: het dichtste bij een Mars leefomgeving dat we op aarde kunnen komen.
De leefomstandigheden waren zwaar: er was geen frisse lucht, geen vers eten of privacy. Communicatie met de buitenwereld was slechts met een vertraging van 20 minuten (net zoals dat op Mars zou zijn) mogelijk.
Beproevingen Als de crewleden (een journalist, een bodemspecialist, een astro-bioloog, een natuurkundige, een piloot en een architect) naar buiten wilden gaan, moesten ze zware ruimtepakken aandoen. Om persoonlijke conflicten te vermijden, moesten ze werken en wetenschappelijke experimenten uitvoeren. Om het allemaal nog wat zwaarder te maken, werd de crew onverwachts voor zware 'beproevingen' (variërend van noodsituaties, tot gebroken werkmateriaal) gesteld. Onderzoekers wilden zo de groepscohesie en -prestaties meten. Daarnaast moesten de 'astronauten' wekelijkse vragenlijsten invullen en werden de 'formele vergaderingen in de keuken opgenomen. Crewleden die last hadden van heimwee konden een virtual reality-spelletje spelen dat ontworpen is om astronauten die lange missies uitvoeren te 'troosten'.
Zwemmen "De onderzoekers kijken vooral uit naar het eten van vers voedsel en ander eten dat ze tijdens het experiment niet kregen. Daarnaast kunnen ze niet wachten om in de oceaan te gaan zwemmen", vertelt Kim Binsted, die de simulatie leidde.
Reis van drie jaar NASA hoopt om tegen 2030 de eerste mensen naar Mars te kunnen sturen. In voorbereiding daarop, houdt de ruimtevaartorganisatie verschillende 'campagnes' of experimenten waarmee ze een zo goed mogelijk beeld probeert te krijgen van wat de eerste crew nodig heeft om de lange reis te maken. Een enkele reis naar Mars duurt namelijk alleen al een slordig jaar. "Er gaat nooit een 'perfecte' crew zijn", zegt Binsted. "Maar inzichten uit deze experimenten kunnen wel helpen om een zo'n ideaal mogelijke groep mensen samen te stellen. Er zullen altijd dingen misgaan, maar op basis van het materiaal dat we met deze experimenten hebben verzameld hopen we erachter te komen hoe we de intermenselijke problemen het makkelijkste kunnen tackelen onderweg."
Compromissen Het derde en langste experiment tot nu toe eindigde vandaag: de crewleden werden met de boodschap 'welkom terug op Aarde' uit hun isolement vrijgelaten. Na de missie raadde de Duitse onderzoekster Christiane Heinicke toekomstige Marsreizigers aan om "iets mee te nemen om aan te werken: een van de grootste vijanden is de verveling. Je moet bovendien bereid zijn om je aan te passen aan de anderen en om compromissen te maken. Als je dat niet kunt, dan moet je niet naar Mars gaan."
Droom De missie op Hawaï was de op één na langste ooit, na een Russische missie die 520 dagen duurde. Er werden eerder al drie korte simulaties uitgevoerd op Hawaï, en er zullen in de toekomst nog twee andere missies plaatsvinden, waarvan er één acht maanden zal duren.
Moest de droom van vele wetenschappers werkelijkheid worden om naar Mars te vliegen, zou de reis naar de Rode Planeet alleen al ongeveer een jaar duren. Experts schatten dat een missie naar Mars één tot drie jaar zou kunnen duren.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
VREEMD OBJECT WAARGENOMEN OP NASA TELESCOOP ( VIDEO )
VREEMD OBJECT WAARGENOMEN OP NASA TELESCOOP ( VIDEO )
Via één van de NASA ruimtetelescopen is een groot cirkelvormig object waar te nemen dat ogenschijnlijk richting aarde koerst.
Misschien is het een technische afwijking in de telescoop, maar dat overheden iets verwachten blijkt onder andere uit het feit dat de Duitse bevolking, geadviseerd door de regering, moet gaan hamsteren.
Op de beelden van de NASA ruimtetelescoop Stereo A is op de beelden van 22 en 23 augustus een vreemd groot cirkelvormig object waar te nemen. Of, beter gezegd, twee cirkelvormige objecten.
Het lijkt er zelfs op dat de twee bollen met elkaar zijn verbonden en dat niet alleen, het lijkt alsof ze ook recht op de aarde af koersen.
Ook in 2011 werden er al eens vreemde objecten waargenomen via deze telescoop, maar dat werd toen door NASA verklaard als interne reflecties.
Wat het dit keer is, weet op dit moment niemand.
Wat we wel weten, is dat de Duitse overheid de bevolking verplicht wil laten preppen en dat heeft uiteraard niets te maken met terroristische aanslagen, maar alles met de nadering van de planeet Nibiru en metgezellen.
Zoals we in een vorig artikel schreven, zullen grote delen van Europa volgens verschillende Nibiru experts zoals Nancy Lieder en de Zeta’s onder water komen te staan.
Dit wordt veroorzaakt door de zogenaamde poleshift, waarbij torenhoge tsunami’s kunnen worden verwacht.
Echter, volgens Nancy heeft de voorbereiding van de Duitse overheid wel degelijk te maken met de komst van Nibiru, maar dat ze zich nu in alle haast voorbereiden op overstromingen die zullen gaan komen en die in dit stadium nog niet zullen worden veroorzaakt door de poleshift, maar de zogenaamde wobble van de aarde.
Deze wobble komt alleen voor op het noordelijk halfrond en je kunt het je voorstellen als een tol. Waarbij de zuidpool van de aarde de punt is waarop deze rust en de noordpool de bovenkant van de tol vormt. Als een tol wat langzamer gaat draaien dan gaat de bovenkant wiebelen. Dat is wat er in toenemende mate gebeurt met het noordelijk halfrond als gevolg van de nadering van Nibiru.
Echter, voordat de planeet Nibiru daadwerkelijk voor die poleshift zal zorgen, zal er ook wat zij noemt een sterke wobble optreden. Een wiebelen van de aarde dat groter zal zijn dan normaal en wat ook gevolgen heeft voor de aarde.
Zo zullen er na deze sterke wobble ook overstromingen optreden, alleen nog niet zo heftig als dat dat met de poleshift zal gebeuren. Wat er door de heftige wobble zal ontstaan, is dat het water in de oceanen en zeeën heen en weer zal klotsen.
Het water van de Atlantische Oceaan zal dan volgens Nancy in een noordelijke richting klotsen en in combinatie met hoog water wellicht vloedgolven van 100 meter hoogte veroorzaken.
UFO Over Oklahoma Has Periscope Sticking out, Aug 28, 2016, Video, UFO Sighting News.
UFO Over Oklahoma Has Periscope Sticking out, Aug 28, 2016, Video, UFO Sighting News.
Date of sighting: Aug 28, 2016 Location of sighting: Oklahoma, USA Here is a great example of a UFO that makes its own cloud around it. As you see in the above screenshots, there is even a three layer trail leading from the larger cloud to the UFO. The UFO actually has a periscope device sticking out of its left shoulder area. Very cool catch. Scott C. Waring www.ufosightingsdaily.com Eyewitness states: Captured this video near Chickasha Oklahoma on August 28, 2016. I don't try to analyze what is going on in our skies. I just notice that it is strange, , not normal, and not how they use to be.
Alien Base Entrance Found Under Floating Island, Argentina Aug 2016, Video, UFO Sighting News.
Alien Base Entrance Found Under Floating Island, Argentina Aug 2016, Video, UFO Sighting News.
Date of discovery: August 2016 Location of discovery: Buenos Aires, Argentina Google coordinates: 34°15'07.8"S 58°49'47.4"W A floating island has been found not far from Buenos Aires, Argentina on Google Map and it rotates in a circle. Argentina has an over abundance of UFO sightings compared to the rest of the world and I believer this is how aliens try to hide this particular entrance to their base. The shape is large and circular, big enough to fit a 100 meter UFO through it. The water below this floating island needs to be dove into and explored. Scott C. Waring www.ufosightingsdaily.com News states: The Eye is a circle of land surrounded by a thin channel of water with an outside diameter of 130 yards. Both, the inner and outer circles, are perfect. The center circle moves and rotates on its own axis. How long had the eye been there? What caused this weird formation? Why does it move? How can it last for so long intact without deforming? How is it possible that having no water currents, aquatic plants don’t grow and cover it entirely? We decided to investigate further. We made our first overland expedition with some equipment, in which the impenetrable vegetation and swamps left us at only 900 yards from the circle completely exhausted. We organized a second expedition. After 8 hours of walking through different paths, we arrived. We discovered that water is incredibly clear and cold, something totally unusual in the area. The bottom is hard in contrast to the swampy marshes surrounding it. The central part floats, We do not know over what… but it floats. We want to return with a complete scientific expedition having: Scuba gear, geologists, biologists, ufologists, specialized drones and more, and take samples of the water, soil, plants and all other objects we may find. We want to understand The Eye's relation with supernatural stories told by locals. We plan to make a movie with all the material, from expedition organization to final evaluation of the samples at the laboratory. We need you to be a part of this adventure, help us finance this project and watch as we unfold the mystery surrounding The Eye, an opportunity exclusive to the project's contributors. It is a concrete and irrefutable strange phenomenon located in an inaccessible place that had never before been reached by men. Join us and be the first to discover it.
A witness at West Jordan in Utah reported seeing a cylinder-shaped UFO floating and changing colors before moving away slowly. According to case 78051 from the witness reporting database of Mutual UFO Network (MUFON), the witness was traveling at 7000 South and Redwood when he noticed two lights floating under 500 feet.
He initially thought it was just a plane, but the lights weren’t moving. When the witness got closer, he noticed a cylinder-shaped figure in between the two bright, white lights, which later turned into purple, red, and blue. As he passed, he looked behind and saw the UFO slowly moving towards the northern side of Utah while changing into three colors.
According to Utah MUFON investigators Robert Crowe and Cary Crowe, the witness claimed to have seen a door that was centered on the cylinder, approximately 10 feet by 10 feet. The witness explained that the door is similar to an airplane that rolls up. The witness did not notice a source of propulsion from the flying object.
The investigators tried to find other witnesses in the area for four hours but failed to find one. They also contacted the local West Jordan Police Department to know if there was any report related to this strange event, but the local police received no report.
The investigators dispose this case as Unknown after failing to find another sighting of this description in a thousand mile radius.
Alien Experts Have Claimed Russian Government Has Been Hiding the Race of Underwater Aliens
Alien Experts Have Claimed Russian Government Has Been Hiding the Race of Underwater Aliens
Undersea phenomenon isn’t new to Russian submarines as they have been encountering it since the days of the Soviet Union.
The files on the so-called unidentified submersible objects (USOs) are still not available for public scrutiny. However, some of the sightings about encounters with undersea creatures and massive objects have leaked out. Researchers Paul Stonehill and Philip Mantle talked about the secret conflict in a new book.
They believe Russian government has been preventing any witnesses to tell the public on the truth beneath the waves.
They claim these encounters range from UFOs duping craft into the sea, meetings with underwater lifeforms, and mysterious submersibles.
One of the most extraordinary is what they called “The Swimmers”.
These so-called alien humanoids stand at three-meter tall and live at 50 meters in the icy underwater around Siberia.
Stonehill and Mantle feature the testimony of Major General V. Demyanenko, a Russian commander of the Military Diver Service. He reportedly warned his crews on the unknown creatures after some encounters in 1982.
These creatures are reportedly clad in a silvery suit and wearing sphere helmets. Soviet Navy divers of seven were thrown to the surface by a mysterious force after they tried to capture one of the creatures in a net.
In another odd encounter, Steamship Raduga has seen a massive fireball emerging from the ocean while sailing in the Red Sea in 1965. The unusual thing allegedly hovered 150 meters above the surface with a gigantic pillar of water around it before it dived again.
Russia Chief of the Pacific fleet’s intelligence department, Admiral V.A. Domislovsky, claimed to have seen an estimated 900 meters long object floating above the water in the Pacific Ocean.
Rear Admiral and nuclear submarine commander Yury Beketov claimed to have witnessed a mysterious activity involving USO in the Bermuda triangle. Based on their radar, the object was moving 250 mph below the surface.
Mr. Mantle said that the Soviet Union’s military fleet commanders kept their secret about the USO subject, and those witnesses who tried to share their experiences were debunked and ridiculed.
Here’s another footage of a possible paranormal activity in the sky above Portland in Oregon. This one was taken on 19th August 2016.
Witness report:
Two bright lights hovered above some trees when a third one appeared out of nowhere How bright they were for being stationary – wasn’t sure The two objects hovered before a third one that showed up next to them appeared. The third started to move away slow before just flat out disappearing. Excited. They just vanished.
Planeten met een diamanten kern zijn waarschijnlijk zeldzamer dan gedacht. Wetenschappers hebben een nieuwe methode ontwikkeld om de chemische samenstelling van sterren – en van nabije exoplaneten – te analyseren.
De nieuwe methode kan helpen in de zoektocht naar een tweede aarde. Door te weten uit welke grondstoffen planeten buiten het zonnestelsel uit bestaan, kan er een simulatie gemaakt worden om de leefbaarheid en biologische evolutie van een exoplaneet in kaart te brengen. “Op die manier kunnen we vaststellen of een aardachtige exoplaneet meer weg heeft van Venus of toch een zusje van de aarde is”, zegt onderzoeker Debra Fischer van de Yale universiteit.
Dankzij de nieuwe methode zijn in het verleden de oppervlaktetemperatuur, de zwaartekracht nabij het oppervlak, de rotatiesnelheid en de chemische samenstelling van 1.600 sterren berekend. En dat allemaal gebaseerd op basis van vijftien elementen die zijn gevonden in deze sterren. Nu hebben onderzoekers 800 nieuwe sterren geanalyseerd. Zij richtten zich nu op de verhouding koolstof-zuurstof en magnesium-silicium.
Eén van de conclusies is dat diamanten planeten zeldzamer zijn dan gedacht. Er zijn namelijk vrijwel geen sterren die zoveel koolstof bevatten dat er diamanten planeten bestaan. Om diamant in de kern te vormen is namelijk veel koolstof nodig.
Uit de nieuwe gegevens blijkt o.a. dat 55 Cancri e onvoldoende koolstof bevat om de naam ‘diamanten planeet’ te verdienen. Overigens is dit geen gloednieuwe conclusie. De theorie van 55 Cancri e als diamanten planeet is in 2013 al ontkracht.
“Diamantplaneten zijn zeldzamer dan we een paar jaar geleden dachten”, vervolgt Fischer. “Diamanten planeten zijn echt kostbaar.”
Toch weer twijfels over stromend zout water op Mars
Toch weer twijfels over stromend zout water op Mars
Caroline Kraaijvanger
Nieuw onderzoek suggereert dat de donkere strepen die in warme seizoenen op Mars te zien zijn, amper of zelfs helemaal geen water bevatten.
Het is een bekend fenomeen op de rode planeet: de Recurring Slope Lineae (RSL). Het zijn donkere strepen op hellingen – bijvoorbeeld kraterwanden – die alleen in de warmere seizoenen op Mars te zien zijn. De strepen zijn doorgaans minder dan vijf meter breed en verdwijnen weer als het kouder wordt.
Stromend zout water Waaruit bestaan deze donkere strepen toch? Vorig jaar dachten onderzoekers het eindelijk te weten. Ze ontdekten op de plekken waar de donkere streepjes opdoken, gehydrateerde zoutmineralen en stelden dat de donkere strepen het resultaat zijn van zout stromend water. Het was wereldnieuws: opeens bleken er in ons zonnestelsel niet één, maar twee planeten te zijn waarop vloeibaar water stroomde (de aarde én Mars).
Temperatuur Nieuw onderzoek geeft echter een iets genuanceerder beeld. Wetenschappers bestudeerden de donkere strepen dit keer met het Thermal Emmission Imaging System (THEMIS) aan boord van de ruimtesonde Mars Odyssey. Dit instrument meet de grondtemperatuur op Mars en uit die grondtemperatuur kunnen de onderzoekers dan weer afleiden hoeveel water de Recurring Slope Lineae bevatten. Want wanneer water aanwezig is in de ruimte tussen zanddeeltjes, dan is dat van invloed op hoe snel een stukje grond overdag opwarmt en ’s nachts afkoelt.
Hier zie je de donkere strepen op een kraterwand. Afbeelding: NASA / JPL-Caltech / Univ. of Arizona.
Weinig water Uit het onderzoek blijkt dat de Recurring Slope Lineae veel minder water bevatten dan gedacht. Als de RSL een heel dun laagje water bevattende grond bezitten, dan zou die laag niet meer dan drie gram water per kilogram grond bevatten. Daarmee zou de grond ongeveer net zoveel water bevatten als de droogste plekken op aarde (de Atacama-woestijn en de Dry Valleys op Antarctica). Als de laag grond die water bevat dikker is, zou de hoeveelheid water per kilogram grond nog kleiner zijn.
Droog of nat? De onderzoekers sluiten niet uit dat water een rol speelt bij het ontstaan van de Recurring Slope Lineae. “Maar de duisternis van de grond hangt niet samen met grote hoeveelheden water, hetzij vloeibaar of bevroren,” vertelt onderzoeker Christopher Edwards. Hij benadrukt dat echter niet kan worden uitgesloten dat volledig droge mechanismen aan het ontstaan van de RSL ten grondslag liggen.
Het nieuwe onderzoek veegt het eerdere onderzoek dat stelde dat de RSL rijk waren aan gehydrateerde zoutmineralen niet van tafel, zo benadrukken de onderzoekers. “Je kunt gehydrateerd zout hebben, zonder genoeg water te hebben om de ruimtes tussen deeltjes te vullen,” legt Edwards uit. “Zouten kunnen gehydrateerd raken door waterdamp uit de atmosfeer te trekken, daar heb je dus geen ondergrondse waterbron voor nodig.” En daarmee zijn de donkere strepen op het oppervlak van Mars dus eigenlijk weer het mysterie dat ze sinds hun ontdekking in 2011 waren. Nog altijd weten we niet waardoor de donkere strepen ontstaan en weer verdwijnen. Stromend water lijkt in ieder geval niet zo’n grote – of zelfs helemaal geen – rol te spelen.
Gefossiliseerde rivierbeddingen ontdekt op oud stukje Mars
Gefossiliseerde rivierbeddingen ontdekt op oud stukje Mars
Caroline Kraaijvanger
De rivierbeddingen bevestigen wat klimaatmodellen van een jong Mars al voorspelden: de rode planeet was warm en nat.
Al sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw ontdekken onderzoekers met regelmaat valleien en kanalen op Mars die door water lijken te zijn uitgesneden. Het bewijs dat Mars ooit nat en warm was, stapelde zich geleidelijk aan op.
Arabia Terra Maar één gebied bleek elke keer een kink in de kabel te zijn. Arabia Terra: een noordelijke vlakte op de rode planeet. Klimaatmodellen van een nat en warm Mars lieten elke keer zien dat het hier lang geleden regende. Maar onderzoekers konden maar geen geologisch bewijs vinden voor flinke regenbuien op de vlakte. “Het leidde ertoe dat sommigen dachten dat Mars nooit warm en nat was, maar een grotendeels bevroren planeet was, bedekt met ijskappen en gletsjers,” vertelt onderzoeker Joel Davis.
Rivieren Davis en collega’s hebben nu echter – eindelijk – bewijs gevonden dat ook Arabia Terra vochtig moet zijn geweest. Ze ontdekten in het gebied gefossiliseerde rivierbeddingen. En niet zo weinig ook: als je ze achter elkaar zou leggen, zou je een afstand van 17.000 kilometer kunnen beslaan. “We hebben nu bewijs gevonden voor uitgebreide riviersystemen in dit gebied en deze onderschrijven het idee dat Mars warm en nat was.” En daarmee moet de planeet een stuk aantrekkelijker zijn geweest voor leven dan wanneer deze bedekt was met ijskappen en gletsjers.
Omgekeerd De rivieren die de onderzoekers ontdekt hebben, zijn ‘omgekeerd’. Het zijn geen geulen, maar heuveltjes in het landschap. Ooit waren het geultjes, waarin het water kiezels en zand afzette. Omdat het omringende landschap sneller erodeerde dan de rivierbedding, ging de rivierbedding gaandeweg steeds verder boven het oppervlak uitsteken. De rivierbeddingen die de onderzoekers nu in Arabia Terra hebben ontdekt, zijn ongeveer 30 meter hoog en tot twee kilometer breed. “We denken dat het de restanten zijn van gigantische rivieren die miljarden jaren geleden stroomden,” vertelt Davis. “Arabia Terra was eigenlijk één grote overstromingsvlakte, grenzend aan de hoog- en laaglanden van Mars. We denken dat de rivieren 3,9 tot 3,9 miljard jaar geleden actief waren, maar geleidelijk aan droogvielen.”
Met deze nieuwe onderzoeksresultaten in gedachten wordt Arabia Terra wel heel interessant in de zoektocht naar sporen van Martiaans leven. Als er miljarden jaren geleden leven was op Mars en die organismen ook in de machtige rivieren van Arabia Terra leefden, zijn resten ervan wellicht nog in de gefossiliseerde rivierbeddingen terug te vinden. “Deze oude Martiaanse overstromingsvlakte is een geweldige plek om te zoeken naar sporen van leven,” vindt onderzoeker Matthew Balme. En misschien gaan we die vlakte al wel heel snel van dichterbij bekijken. Eén van de mogelijke landingsplekken van de ExoMars-rover – deze wordt in 2020 gelanceerd – bevindt zich namelijk in Arabia Terra.
Overleeft Hawkings ruimtevaartuig de trip naar Alpha Centauri?
Overleeft Hawkings ruimtevaartuig de trip naar Alpha Centauri?
Caroline Kraaijvanger
Zal een stofdeeltje roet in het eten gooien en het ruimtevaartuig dat Stephen Hawking binnen 20 jaar tijd naar de dichtstbijzijnde ster wil sturen al ruim voor aankomst vernietigen?
Eerder dit jaar kondigde Stephen Hawking een nieuw wetenschappelijk project aan: Breakthrough Starshot. Het project moet binnen twintig jaar leiden tot de lancering van een ruimtevaartuig dat een bezoekje gaat brengen aan Alpha Centauri: het dichtstbijzijnde stersysteem (dat sinds gisterenavond opeens een stuk interessanter is geworden, zie kader). Het ruimtevaartuig in kwestie weegt niet meer dan een vel paper en gebruikt in eerste instantie een groot, maar flinterdun zeil om op snelheid te komen. Dat zeil wordt door een gigantische laserstraal die vanaf de aarde wordt afgevuurd, versneld. uiteindelijk zal het ruimtevaartuig zich met een snelheid van 60.000 kilometer per seconde door de ruimte haasten. Zelfs met die ongelofelijke snelheid zal het ruimtevaartuig er ongeveer 20 jaar over doen om bij Alpha Centauri te arriveren.
Gisterenavond maakten astronomen bekend dat ze een aardachtige exoplaneet hebben ontdekt die rond de dichtstbijzijnde ster cirkelt. De exoplaneet heeft de naam Proxima b gekregen en draait om de ster Proxima Centauri, onderdeel van het stersysteem Alpha Centauri. De aardachtige planeet bevindt zich in de leefbare zone. “De zoektocht naar leven op Proxima b is de volgende stap,” zo stelde één van de ontdekkers van de exoplaneet, Guillem Anglada-Escudé.
Stof Prachtig plan. Maar is het ook haalbaar? Daarover buigen onderzoekers zich momenteel. En één van de dingen waar ze zich zorgen over maken is: stof. “Zal een ruimtevaartuig dat beweegt met een snelheid die in de buurt komt van de snelheid van het licht in staat zijn om de schade die toegebracht wordt door interstellair gas en stof te overleven?” zo vragen onderzoekers zich in dit recent verschenen paper af.
Kogeltjes Hier op aarde zien we in een enkel stofdeeltje misschien niet zo’n bedreiging. Maar in de ruimte is dat anders. Het ruimtevaartuig van Hawking heeft een snelheid van eenvijfde lichtminuut per minuut. En wanneer je met zo’n snelheid op een stofdeeltje klapt, heeft dat heel andere effecten dan wanneer er hier op aarde een stofdeeltje op je dressoir landt. Met zulke snelheden worden stofdeeltjes als kogels en kan het ruimtevaartuig flink beschadigen. Grote vraag is: zijn die beschadigingen vervelend of fataal voor de missie? Het hangt met name af van de omvang van de stofdeeltjes. Een stofdeeltje van slechts 15 micrometer groot is voldoende om het ruimtevaartuig totaal te vernietigen. Maar, zo stellen de onderzoekers, gelukkig zijn zulke grote stofdeeltjes vrij zeldzaam en de kans dat het ruimtevaartuig zo’n stofdeeltje tegenkomt, is bijzonder klein. Een ontmoeting met kleinere stofdeeltjes is een stuk aannemelijker. “Interstellair stof kan talloze kraters op het oppervlak van het ruimtevaartuig veroorzaken,” zo schrijven de onderzoekers. Tegen de tijd dat het ruimtevaartuig bij Alpha Centauri arriveert, kan het oppervlak van het ruimtevaartuig zo gemakkelijk 30 procent van het volume zijn kwijtgeraakt.
Maatregelen Het goede nieuws is dat er tijdens de ontwikkeling van het ruimtevaartuig wel maatregelen kunnen worden genomen om de kans op beschadigingen door toedoen van stofdeeltjes te verkleinen. Zo kan een 1,3 millimeter dik ‘schild’ gemaakt van grafiet al een verschil maken. Ook lijkt het verstandig om het zeil – dat alleen tijdens het begin van de reis nodig is om het ruimtevaartuig te versnellen – op een gegeven moment op te vouwen en achter een beschermend schild weg te stoppen. “Een andere oplossing kan zijn om het zeil achter het beschermende materiaal, maar voor het ruimtevaartuig te stoppen om de gevoelige elektronica te beschermen.”
Interstellair gas De onderzoekers gingen ook na welk effect het interstellaire gas op het ruimtevaartuig heeft. En ook dat gas kan het ruimtevaartuig beschadigen, maar niet zo erg als het interstellaire stof. Zo zal het interstellaire gas het oppervlak van het ruimtevaartuig slechts tot een diepte van 0,1 millimeter kunnen aantasten. En als het ruimtevaartuig gemaakt wordt van goed geleidend materiaal (bijvoorbeeld grafiet) kunnen beschadigen door zware gasatomen wellicht zelfs helemaal voorkomen worden.
Al met al is er dus nog geen reden om Breakthrough Starshot af te schrijven. Wel wordt duidelijk dat er nog een hoop werk aan de winkel is alvorens dit ruimtevaartuig het luchtruim kan kiezen. Er valt nog veel te onderzoeken en er zijn nog heel wat hindernissen te nemen. Maar het is alle moeite ongetwijfeld waard.
Sterrenstelsel bestaat voor 99,99% uit donkere materie
Sterrenstelsel bestaat voor 99,99% uit donkere materie
Tim Kraaijvanger
Wetenschappers hebben een sterrenstelsel gevonden op een afstand van 320 miljoen lichtjaar van de aarde. Dit sterrenstelsel is even zwaar als de Melkweg, maar bestaat uit veel minder sterren. Dit is te danken aan donkere materie.
Wetenschappers beweren dat het sterrenstelsel Dragonfly 44 voor 99,99% uit donkere materie bestaat. De andere 0,01% wordt verklaard door de aanwezigheid van sterren. “Als je kijkt naar onze Melkweg, dan moet je van iedere honderd sterren er slechts één bewaren. Dan kom je in de buurt van de verdeling van sterren in Dragonfly 44”, zegt onderzoeker Pieter van Dokkum van de Yale universiteit tegen de Amerikaanse nieuwssite New Scientist. “Daarnaast moet je de overgebleven sterren in een blender doen.” Dragonfly 44 is geen mooi spiraalstelsel als onze Melkweg, maar een zogenoemd elliptisch sterrenstelsel.
Volgens Van Dokkum en zijn collega’s zijn er veel meer sterrenstelsels als Dragonfly 44. In het Coma-cluster – een grote groep sterrenstelsels op 320 miljoen lichtjaar van de aarde – zijn 47 zwakke vlekjes te zien. Dit kunnen sterrenstelsels zijn die minstens zo groot zijn als de Melkweg – 100.000 lichtjaar in doorsnee – maar veel minder sterren bevatten. Daarom zijn ze net zo helder als kleinere dwergstelsels.
Met dank aan de spectograaf van de Keck II-telescoop weten de astronomen dat de sterren in Dragonfly 44 een snelheid hebben van 47 kilometer per seconde. Een hogere snelheid betekent dat het sterrenstelsel zwaarder is. Uit de berekeningen blijkt dat Dragonfly 44 een biljoen keer zwaarder is dan onze zon.
Undersea phenomenon isn’t new to Russian submarines as they have been encountering it since the days of the Soviet Union.
The files on the so-called unidentified submersible objects (USOs) are still not available for public scrutiny. However, some of the sightings about encounters with undersea creatures and massive objects have leaked out. Researchers Paul Stonehill and Philip Mantle talked about the secret conflict in a new book.
They believe Russian government has been preventing any witnesses to tell the public on the truth beneath the waves.
They claim these encounters range from UFOs duping craft into the sea, meetings with underwater lifeforms, and mysterious submersibles.
One of the most extraordinary is what they called “The Swimmers”.
These so-called alien humanoids stand at three-meter tall and live at 50 meters in the icy underwater around Siberia.
Stonehill and Mantle feature the testimony of Major General V. Demyanenko, a Russian commander of the Military Diver Service. He reportedly warned his crews on the unknown creatures after some encounters in 1982.
These creatures are reportedly clad in a silvery suit and wearing sphere helmets. Soviet Navy divers of seven were thrown to the surface by a mysterious force after they tried to capture one of the creatures in a net.
In another odd encounter, Steamship Raduga has seen a massive fireball emerging from the ocean while sailing in the Red Sea in 1965. The unusual thing allegedly hovered 150 meters above the surface with a gigantic pillar of water around it before it dived again.
Russia Chief of the Pacific fleet’s intelligence department, Admiral V.A. Domislovsky, claimed to have seen an estimated 900 meters long object floating above the water in the Pacific Ocean.
Rear Admiral and nuclear submarine commander Yury Beketov claimed to have witnessed a mysterious activity involving USO in the Bermuda triangle. Based on their radar, the object was moving 250 mph below the surface.
Mr. Mantle said that the Soviet Union’s military fleet commanders kept their secret about the USO subject, and those witnesses who tried to share their experiences were debunked and ridiculed.
We are all familiar with UFOs, Unidentified Flying Objects that are usually associated with alien crafts. But have you ever heard of a USO? A USO is an Unidentified Submerged Objects, meaning an object that is found in the ocean that cannot be explained. Much like UFOs they are often associated with extraterrestrials and some of the stories are fascinating. So from one of the earliest sightings by Christopher Columbus, to the first time a USO has ever been caught on camera. Sit back and enjoy!http://theforteanslip.blogspot.com/2016/08/5-most-mysterious-unidentified_27.html
The female witness was travelling along the Bruce Hwy in her van, just north of Meringa. She observed a very bright white triangular shaped light high in the sky. The object was travelling on a north trajectory at a speed described as faster than a jet aircraft. The object was obscured from the witness’s view by some high trees ahead of the witness on the north side of the highway. The witness described the object as the shape of a long skinny triangle of bright white light, the edges of the shape were clearly defined and sharp.
The apex of the triangle was the leading point. The witness described the size of the object as similar to that of a B-747 aircraft when they fly over the area, or a little smaller than the size of the moon.
Additional Information: Checks with the Cairns Airport Traffic Control revealed no air traffic movements travelling north at the time of the sighting. The record logbook in the control centre had no abnormal sightings logged for the time. The object described does not appear to be a conventional aircraft as normal lighting configuration was not evident. The object’s description is not characteristic of meteorite or space junk entry/burns. Duration of sighting: 4 seconds. NOTE: The above image is CGI.
Pieter van Dokkum, Roberto Abraham, Gemini, Sloan Digital Sky Survey
The Milky Way has a dark twin. A dimly lit massive galaxy, called Dragonfly 44, consists of a record 99.99 per cent dark matter, and could help rewrite our theories of galaxy formation.
Dragonfly 44 is the Milky Way’s doppelgänger in mass, but its opposite in number of stars and structure.
“If you take the Milky Way and for every 100 stars you keep only one, then you’re getting pretty close,” says Pieter van Dokkum at Yale University. “You also have to put those remaining stars in a blender and mix them all up into a blob.” This galaxy doesn’t have the iconic spiral structure of the Milky Way nor is it a flat disc.
A dragonfly’s eye
And it’s not alone. Van Dokkum and his colleagues spotted it and its neighbours in 2014 with an array of telephoto lenses.
“By pulling them all together into this array, which makes them look like the eyes of an insect, we gather a lot more light,” says van Dokkum. Naturally, they called it Dragonfly.
When the team aimed Dragonfly at the Coma cluster, an immense cluster of galaxies 320 million light years away, they detected 47 faint smudges: galaxies that could be at least as large as the Milky Way, 100,000 light years from end to end, but which contain so few stars that they glow as dimly as dwarf galaxies.
There are two explanations for the appearance of these galaxies: they may be tightly bound by dark matter, the so-far-undetected substance thought to make up about 85 per cent of the mass of the universe. Either that, or they’re unstable – and the violent Coma cluster is currently ripping them to shreds.
How can it have so much dark matter?
To find out, van Dokkum and his colleagues observed Dragonfly 44, one of the largest of the galaxies, with the spectrograph on board the 10-metre Keck II telescope on Mauna Kea, Hawaii. This allowed the team to track how fast its few stars move around the galaxy and therefore calculate its mass: a faster speed means a more massive galaxy.
The team found that the stars clocked in at 47 kilometres per second, making Dragonfly 44 roughly a trillion times more massive than the sun. With so little normal matter, it must contains 99.99 per cent dark matter to hold itself together, which is much higher than the universe at large. It beats another similarly dark galaxy in the Virgo cluster discovered earlier this year, which is 99.96 per cent dark matter.
But astronomers are baffled as to how these dark galaxies arise. “It’s hard to argue with the observations, yet the conclusion from this paper runs counter to my understanding of how galaxies are formed,” says Marla Geha at Yale University. “I’m hoping these objects are rather rare and/or only form in special environments such as a dense galaxy cluster. Otherwise we may need to rewrite galaxy formation.”
The ‘star in a jar’ that could provide limitless energy on Earth
The ‘star in a jar’ that could provide limitless energy on Earth
US Government reveals experiments to create compact fusion plants…
Backs plans to create spherical tokamaks shaped like a cored apple
Existing experiments have used bulkier doughnut-like shapes
Next generation device could lead to commercial fusion power plants
It would provide humankind with near limitless energy, ending dependence on fossil fuels for generating electricity.
US Government physicists have backed plans to create ‘a star in a jar’ – replicating on Earth the way the sun and stars create energy through fusion.
Physicists at the U.S. Department of Energy’s Princeton Plasma Physics Laboratory (PPPL) revealed their plan for a next generation fusion device in a paper published in the journal Nuclear Fusion.
Scroll down for video
Physicists at the U.S. Department of Energy’s Princeton Plasma Physics Laboratory revealed their plan for a next generation fusion device in a paper published in the journal Nuclear Fusion. Pictured, researchers inside the centre stack of the $94-million upgrade of the National Spherical Torus Experiment-Upgrade, which began operating last year.
‘We are opening up new options for future plants,’ said lead author Jonathan Menard, program director for the recently completed National Spherical Torus Experiment-Upgrade (NSTX-U) at PPPL.
The $94-million upgrade of the NSTX, financed by the U.S. Department of Energy’s Office of Science, began operating last year.
Spherical tokamaks are compact devices that are shaped like cored apples, compared with the bulkier doughnut-like shape of conventional tokamaks.
The plants already exists in experimental form – the compact spherical tokamaks at PPPL and Culham, England.
These tokamaks, or fusion reactors, could provide the design for possible next steps in fusion energy – a Fusion Nuclear Science Facility (FNSF) that would develop reactor components and also produce electricity as a pilot plant for a commercial fusion power station.
HOW DOES FUSION POWER WORK?
A simulation of plasma inside the tokamaks
Fusion involves placing hydrogen atoms under high heat and pressure until they fuse into helium atoms.
When deuterium and tritium nuclei – which can be found in hydrogen – fuse, they form a helium nucleus, a neutron and a lot of energy.
This is down by heating the fuel to temperatures in excess of 150 million°C, forming a hot plasma.
Strong magnetic fields are used to keep the plasma away from the walls so that it doesn’t cool down and lost it energy potential.
These are produced by superconducting coils surrounding the vessel, and by an electrical current driven through the plasma.
For energy production, plasma has to be confined for a sufficiently long period for fusion to occur.
The increased power of the upgraded PPPL machine and the soon-to-be completed MAST Upgrade device moves them closer to commercial fusion plants, the researchers say.
The increased power of the upgraded PPPL machine and the soon-to-be completed MAST Upgrade device moves them closer to commercial fusion plants, the researchers say.
The NSTX-U and MAST facilities ‘will push the physics frontier, expand our knowledge of high temperature plasmas, and, if successful, lay the scientific foundation for fusion development paths based on more compact designs,’ said PPPL Director Stewart Prager.
However, the devices face a number of physics challenges.
How it works: Fusion involves placing hydrogen atoms under high heat and pressure until they fuse into helium atoms.
For example, they must control the turbulence that arises when superhot plasma particles are subjected to powerful electromagnetic fields.
They must also carefully control how the plasma particles interact with the surrounding walls to avoid possible disruptions that can halt fusion reactions if the plasma becomes too dense or impure.
Researchers at PPPL, Culham, and elsewhere are looking at ways of solving these challenges for the next generation of fusion devices.
The central stack of the reactor being lowered into place (left), and in situ (right).
The spherical design produces high-pressure plasmas – the superhot charged gas also known as the fourth state of matter that fuels fusion reactions – with relatively low and inexpensive magnetic fields.
This unique capability points the way to a possible next generation of fusion experiments to complement ITER, the international tokamak that 35 nations including the United States are building in France to demonstrate the feasibility of fusion power.
ITER is a doughnut-shaped tokamak that will be largest in the world when completed within the next decade.
Physicists at the U.S. Department of Energy’s Princeton Plasma Physics Laboratory revealed their plan for a next generation fusion device in a paper published in the journal Nuclear Fusion. Pictured, a test cell for the $94m National Spherical Torus Experiment-Upgrade with its tokamak in the center.
WHAT IS ITER?
The International Thermonuclear Experimental Reactor (Iter) will be the world’s largest tokamak nuclear fusion reactor when it’s complete in 2019.
35 nations including the United States are building it in France to demonstrate the feasibility of fusion power.
But its construction is proving a challenge.
A team of engineers in France is currently grappling with building the massive device, which has magnets that weigh as much as a Boeing 747.
This causes the magnetic field to be stronger in the centre than it is on the outer side.
As a result, plasma contained in a tokamak can moves to the outer walls where it then collapses.
In stellarators, plasma is contained by external magnetic coils which create twisted field lines around the inside of the vacuum chamber, according to Science.
The photograph on the left combines the tracer of an electron beam on its multiple circulation along a field line through the machine. On the right is one of the interior components of the W7-X being made
As such, it overcomes can continuously hold the plasma away from the walls of the device.
Its key component is a ring 50 superconducting magnetic coils approximately 3.5 metres in height. In total the device is 16-meters-wide.
The stellarator design was first thought up in 1951 by Lyman Spitzer working at Princeton University.
But at the time, it was thought to be too complex for the constraints of materials available in the middle of the 20th Century.
Now using supercomputers and new materials, researchers have finally made Spitzer’s vision a reality.
While the Tokamak design is ideal for containing this plasma, it poses some safety risks, for instance, if the current fails or there’s a magnetic disruption
‘We all know the trend of global development, the hunger for energy of emerging economies and emerging countries,’ said Professor Johanna Wanka, Federal Minister for Education and Research.
‘So when we talk about energy, we need research that keeps all options open. And one of these options is nuclear fusion.
‘Wendelstein 7-X is an important step forward allowing us to better evaluate the ‘fusion option.’
The machine took 1.1 million hours to assemble, using what has been described as one of the world’s most complex engineering models.
Testing of the magnetic field in the Wendelstein 7-X fusion device was completed in June – much sooner than expected.
The test revealed that the magnetic cage for the fusion plasma, which has a temperature of many million degrees, was working as scientists predicted.
If the machine works for longer periods of time, scientists believe it could herald a change in the direction for fusion power.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
(16).jpg)
