04-03-2010 om 10:42 geschreven door art

 De koude blijft maar aanhouden.  Hoe mooi wandelweer het ook lijkt van achter  glas, om het ook effectief te doen moet je dik aangekleed zijn. 
Gisteren wou ik een flinke wandeling maken maar hoe ik ook stapte in mijn volle vermogen, opwarmen lukte niet.     Het  bleef bibberen geblazen. Ik was gewoon te licht gekleed en had daarbij nog de verkeerde schoenen aan ook.

Lang heeft mijn wandelen dan ook niet geduurd. Ik veranderde van gedacht.

Bij het maken van de oefeningen van 'Photoshop Ellements'  ben ik blijven steken, voorlopig toch, op de oefening van een foto spiegelen. De lagen blijven vergrendeld waardoor de foto draait op de andere laag.  Ik zal blijven zoeken hoe dit te ontgrendelen valt.
Het is de laatste oefening die we moeten maken.  We zullen ze in klas verband wel oplossen maar het zou een grote overwinning zijn  op mijn onwetendheid moest ik er thuis in slagen.
Het kan ook niet allemaal lukken van de eerste poging.

05-03-2010 om 08:32 geschreven door art

Niettegenstaande opa Vanelsen was overleden zou de verjaardag van Kasper toch gevierd worden.  Oma wilde het.  We waren uitgenodigd.
Er ging veel aandacht naar Oma en naar Kasper.  Eerst hebben we ons medeleven betoond en ze vertelde het hele relaas en dat het leven verder gaat en dat dit leven nu haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen is.

We hadden om 13u met de trein richting Kapellen genomen. In Brussel wilden we overstappen naar de trein richting Amsterdam.  We waren aan de vroege kant en konden een trein eerder nemen naar Antwerpen centraal om in Mechelen uit te stappen.

Maarten stond ons op te wachten en nog geen 5 minuten later waren we bij de bouw.  Hij was er aan het werk. Nu ze pas ten vroegste tegen begin mei zullen kunnen verhuizen gaat hij veel zelf doen, o.a. de binnendeuren plaatsen en alle muren schilderen,  waardoor ze  veel geld kunnen uitsparen.  De babyborrel zal waarschijnlijk in de loop van de maand juni plaatsvinden.
 

De vrije kant van de trap is beweiligd door een vannet.


De trapleuning staat tegen de muur. Op het bovenste komt er een stijlmuur.


Vanuit het venster, door de stellingen heen heb je een prachtig zich op de bijgelegen watertoren die een prachtig orientatiepunt is, zowel met de bus als te voet.


Op het eerste verdiep is de speelruimte voor de kinderen. De schommel hangt er reeds.  En ik zal niet alles verklappen maar dat is toch iets heel appart hoor. Dat moet je met je eigen ogen zien  om het te kunnen geloven. Ik voorzie toch wel tantes  die ongelovig met hun hoofd zullen schudden. 


 Eens buiten wordt je aandacht vooral getrokken naar de heel nabije watertoren.


Het deel van de tuin dicht bij de bouw is een warboel .


Het verdere deel is dan een wildernis en eerst moet je een paar stevige, bij regenweer glibberige hindernissen overwinnen om daar toegang te krijgen.  We zijn niet lang gebleven om dan te vertrekken naar Kapellen...toch wel een 25 minuten rijden bij vlot verkeer.  

 

.

07-03-2010 om 17:23 geschreven door art

Gaan wandelen aan zee in het zonnetje. Tien minuutjes rijden, fijn lekker warm in de auto. Uitstappen op de parking en alles in orde, aangenaam in de zon. De meegenomen sjerp laat je maar liggen, niet nodig.

We komen op de dijk na een korte helling naar boven.

Twee stappen terugzetten.  Een ijzige wind sneed alle woorden uit onze mond weg. Maar we beten door tot aan de eerste trap naar het strand en het laagwatergedeelte  om vaste voet aan de grond te hebben. Zonder woorden was het gegaan maar met een schouderduwtje en een hoofdbeweging naar links. Vanaf dan was het wind mee.  Toch moest in nog mijn kraag recht zetten.  Let was ingeduffeld in haar kap.  We keerden terug in volle zon maar drie trappen in de andere richting zijn we naar de dijk terug geploeterd in het opgehoopte zand.

Daar is een klederenwinkel   die we vlug binnen stapten. In de zomer blijf ik altijd buiten op de mannenbaken die juist voor de ingang staan.  Daar zitten zo goed als nooit vrouwen op want die zijn aan het snuisteren en het neuzen in de textiel.

Gisteren had ik mijn fotoapparaat mee maar onverrichte zake keerden we terug. Zonder handschoenen waren mijn vingers te versteven en met handschoenen fotograferen,  begin er zelf maar eens aan. Met protocolhandschoentjes aan zou het misschien wel lukken maar wie draag die nu tegen de koude.

De thee heeft thuis dubbel gesmaakt en pas dan voelden we hoeveel deugd we hadden gehad van onze sterk ingekorte bewegingsuitstap. Heerlijk!!!???

08-03-2010 om 09:17 geschreven door art

Toen ik gisteren voor mijn bijdrage over dat wandelen en passende figuur zocht om bij opgehoopt zeezand te plaatsen stootte ik plots   op een virus en kreeg er een melding van. Op het eerste ogenblik is dat in zulke omstandigheden toch altijd even schrikken.   Het geeft mij altijd het gevoel alsof ik op een mijn ben gelopen en het er levend van af breng en niet dat van bekropen worden van vieze beesten.  Een ander gevoel is dat van  ik heb je bij je pietje hé vriend.

09-03-2010 om 09:27 geschreven door art

11-03-2010 om 10:51 geschreven door art

Op de PC bezig zijn vraagt volle .  Voor mailadressen moet het kloppen tot in de kleinste detail of je kan fluiten naar de verbinding.

Om bewerkingen te verrichten op bv.  ‘Photoshop Elements’ mag je geen enkel onderdeel vergeten en dan nog in de juiste volgorde of je hier fluiten naar  resultaat. En telt er nu juist?....Dit is dan ook de reden waarom ik  nu 's morgens tussen 5 en 6u oefeningen maak en theorie herhaal voor mijn lessen op SNT en het resultaat is zeker niet uitgebleven.  Al de rest wordt opgeschoven, de 'blogs' als eerste kandidaat. 

12-03-2010 om 11:30 geschreven door art

Ik had zojuist de foto’s die genomen werden de dag voordien nog eens bekeken en er zaten heel wat onscherpe bij.  Ik geraak vermoeid.  Het was een helse week. Mijn fototoestel lag nog op het bureau en ik wilde het bergen.  De bergtas stond op de grond viel om bij het erin plaatsen van mijn toestel.  Mijn apparaat ‘robbelde’ over de grond.  Bij een vluchtige controle leek het niet helemaal pluis. Het lichtte op maar een heleboel foto’s leek verdwenen.  Ik was te vermoeid om veel na te denken en ging maar naar bed en slapen dat ik deed.

Om half vier ben ik na een wat rusteloze slaap, puur uit miserie opgestaan.  Ik liep overal tegenaan.  Een goed stortbad bracht me wel enigszins op de been.

Na mijn stil half uur heb ik eerst de nieuwsberichten bekeken, die ik de avond voordien had gemist en dan ben ik op de PC gaan werken. Mijn fotoapparaat liet ik nog even in de tas zitten.  Studeren voor de SNT cursus heb ik wijselijk achterwege gelaten en verzorgde ik de tuinblog.

Toen kwam het apparaat aan de beurt. Het werkte maar er stond een melding die ik  nooit eerder kreeg: ’Intern geheugen is vol’. Rap afsluiten en de geheugenkaart controleren.  Die was door de tuimeling gewoon losgekomen.  Een klein duwtje en de opluchting was groot.  Alles werkte weer normaal.  Een verwittigd man is er in mijn geval meer dan twee waard.
Ik spaar jullie de onscherpe foto's niet hoor. 








Maar ik zal er geen commentaar bij geven.  Het beste wat ik nu kan doen is terugkruipen onder de lakens en mijn vermoeidheid eruit slapen.

15-03-2010 om 06:52 geschreven door art

En dan hebben we eindelijk kaartjes leren maken. Je krijgt een foto en een opdracht er rond.

17-03-2010 om 17:51 geschreven door art

Routine kan je enkel belomen door te oefenen.

Vandaag in de heel vroege morgen, maakte ik twee oefeningen die we in klas nog niet maakten.


We vertrekken van 1 foto.

Na het uitvoeren van alle opdrachten is dit hier het resultaat.



Hier vertrekken we van twee foto's.
zie boven en onder.



Dit is het uiteindelijke resultaat.  De routine komt er stilaan in. Ik moest maar één keer mijn theorie raadplegen en een tweetal keren moest ik op e menubalk eventjes proberen waar bepaalde opties te vinden waren.  Het zal nu een kwestie zijn van regelmatig zulke oefeningen te maken tot de routine erin gebeiteld zit.

18-03-2010 om 08:14 geschreven door art

Dinsdag hebben we in SNT een hoofdstuk van Photoshop Elements afgesloten met een uitstap in het Minnewaterpark. De bedoeling was om foto’s te maken waarvan de voorgrond scherp en de achtergrond totaal wazig was m.a.w. macro fotografie.  Maar ook het omgekeerde…wazig op de voorgrond en scherpte in de achtergrond. We leerden ook het apparaat regelen om onderbelicht,  bij zeer zonnig en overbelicht,  bij duister weer, foto’s te nemen. Het effect van inzoomen werd bekeken.  De fotoschikking t.t.z. de compositie kwam ook ter sprake. Vooral dit laatste onderwerp lukte bij mij opperbest.  Zo kreeg ik van 6 medestudenten hun mailadres met de vraag om hun foto door te sturen.

25-03-2010 om 10:39 geschreven door art

Vandaag plaats ik wat foto’s die ik gisteren nam in eigen tuin en huis. Deze foto’s hebben allemaal gemeen dat ze van heel dicht genomen zijn bij het onderwerp, hoogstens enkele cm ervan af.  De stand van het apparaat op super macro.


Hier is het onderste deel van het madeliefje wat wazig omdat het te dicht bij de lens was. Als je goed de foto bekijkt dan zie je dat ik in feite het gras op de ideale afstand had en is het gras hier in de kijker gekropen ten nadele van het bloemetje. Dat is de leerschool van het fotograferen. 


Deze mini paasbloem heb ik eerst van opzij benaderd en dat geeft dit gewone resultaat. In de plaats van met super macro te werken kon ik evengoed inzoomen van op een meter afstand.

Ga je er frontaal tegenaan met een boeiender resultaat want dan zie je meer dan van op de gewone kijkafstand.  Ik kijk nu in het hart van een bloem.


Denk nu maar niet dat ik dit droge blaadje daar heb gelegd om een interessante compositie te hebben. Daar heeft de natuur zelf voor gezorgd. Dat is een onderwerpen dat je zelf  moet kiezen uit  alles wat je rondom rond aangeboden wordt. 


 In oma's keuken verzorgt ze haar orchideeën.


Dat zijn nu eenmaal open bloemen die in feite niet zo moeilijk te houden zijn als ze maar op de juiste plaats staan. Het fotograferen van die schoonheden is dan ook helemaal geen probleem. 


Je kan er van opzij naar kijken met een donkere achtergrond.


Als je ze echter tegenlicht frontaal bewondert dan krijg je prachtige effecten.

26-03-2010 om 08:27 geschreven door art

Ja inderdaad, zou ik het doen, ja of nee.... deze blog enkel nog beperkt toegankelijk maken?

Zo zouden enkel nog de personen die ik toestemming geef op deze blog kunnen.

Dan zou ik familiefoto’s kunnen plaatsen en misschien ook iedereen van de familie de kans geven om op mijn blog, hun foto’s te plaatsen.
Graag zou ik daar reacties op krijgen!   Elk zijn gedacht en ik doe dan het mijne.

02-04-2010 om 06:29 geschreven door art

Een mooie drukke week is voorbij.  Niettegenstaande Kasper bij ons was als leuke bezoeker, heb ik veel kunnen werken in de tuin.  Ondertussen was Kasper druk met zijn fietsje, met de kippen en de poes.  Het enige kattenkwaad dat hij heeft uitgehaald is onze eenzame hyacint gepluimd voor meer dan de helft om die bloemblaadjes dan over het hekje in de visvijver te gooien. De vijvers zijn goed afgesloten en ook op het einde van de moestuin is de doorgang naar de achterkant van de berm voorzien van een hekje.

Drie op de vier dagen dat hij hier verbleef zijn we in de namiddag  met hem op stap geweest naar de zee, de kinderboerderij en naar Tillegem bos. De overblijvende dag is Let er mee naar het mooie speelpleintje in Stalhille gaan ravotten. Vrijdag keerden we dan met de trein terug met hem naar Mechelen waar Leen en Maarten de hele dag waren met Jolien. Tussen Dendermonde en Mechelen was hij tegen zijn oma aan in slaap gevallen. Bij ons heeft hij zich geen enkele maal vuil gemaakt maar rond de bouw duurde het geen tien minuten of hij gleed van boven één van de hopen aarde naar beneden op zijn broek. Met zijn broekgat vol aarde snelde hij naar binnen.  Leen heeft die dag drie keer de vloer aangeveegd om zo het gevaar van weggijden op dat zand weg te nemen.

11-04-2010 om 08:37 geschreven door art

Op een frisse morgen met luchtemperatuur op thermometerhut van 4° nam in onderstaande foto's.

16-04-2010 om 14:44 geschreven door art

Normaal gezien moet je in een zak kruipen om onder de as te leven.  Nu hebben we een schitterend zonnig probleem.  We krijgen zon in overvloed en de as krijgen we er hoog boven ons gratis bij. We leven dus letterlijk onder de as maar in de zon zonder 'in zak en as' onze dagen te moeten slijten.  Het is een geschenk van moeder natuur.  Voor de één is het vergiftigd en voor de andere is het een extra gelegenheid voor woekerwinsten.  Kijk maar naar de vele taxibedrijven rond de luchthavens.
Dag  vulkaan.
Dag zon.  

 Wees gegroet   moeder natuur. 

Of moet je haar omhelzen



Awhhhhoeeee schijnheilige uitbuiters.Waar hebben we dat nog gehoord en gezien.
Je vraagt je dan terecht af of er wel veel nieuws is onder de zon.  Het lijkt alleen maar anders                           maar waarheen?
Thuis blijven natuurlijk in zon en as .

17-04-2010 om 06:50 geschreven door art

Een paar bijdragen heb ik verwijderd omdat er foutjes in geslopen waren.

Ondertussen zijn Let en ik 30 jaar getrouwd.  Met een eenvoudig etentje in een vertrouwde omgeving zijn we dat gaan vieren.

Voor de rest is het zeer druk en zal het hier op dit front een beetje stil zijn.

26-04-2010 om 09:02 geschreven door art

Ik vind toch een gaatje om iets op de blog te plaatsen.   Zonder commentaar, enkele foto’s van onze wandeling op zondag 25 april, in Bulskampveld.

27-04-2010 om 08:44 geschreven door art

Dinsdag kregen we de leukste en interessantste les van de hele serie. Zo kondigde de leraar ook de les aan.  Hij voegde er aan toe: ‘We gaan vandaag foto’s bewerken zoals je enkel met de computer kan.  Geen enkele andere methode of werkwijze kan dat maar eerst moeten we het toevoegen van verschillende lagen nader bestuderen en het laten afdrukken van foto’s via email’.

De pauze kwam, in tegenstelling tot anders, heel vroeg.  Zo hadden we nog bijna anderhalf uur om ‘de overvloeimodus’ aan te leren.  Het bestaat erin dat je boven de originele foto een kleurlaag legt en die dan op een twintigtal wijzen kan laten overvloeien in de kleuren van het origineel.


foto boven: Dit is de originele foto waar ik een rode kleur aan toevoegde.















Je kan om het even welke kleur uit het aangeboden kleurenpallet toevoegen en dan op één van de aangeboden mogelijkheden uit de lange lijst, laten overvloeien.  Ik verzeker je dat je echt voor heel mooie verrassingen kan komen te staan.
We hadden enkel het voorbeeld gevolgd via het grote scherm boven het bord. Ik had dus geen enkele nota en alles moest komen van mijn geheugen.  Drie uur,  verspreid over twee dagen, heb ik gezocht en alle mogelijke pistes gevolgd tot ik deze morgen plots toch de overvloeilijst open kreeg.  Nu heb ik alles genoteerd want ik vraag de laatste tijd zoveel van mijn oude geheugen dat het wel eens alles door mekaar gaat mixen.  Dan zijn die nota's van goudwaarde. 

29-04-2010 om 06:09 geschreven door art