Hoe ouder je wordt, hoe minder vragen je stelt. Toch blijf je min of meer op de hoogte van de situatie.  Je krijgt weinig inlichting langs woorden...veel te druk en teveel onder druk van haar werk, laat ik Let met rust.  Ik beroep me meestal op tekens.
Tekens!  
Het zijn geen tekens aan de wand maar in het hele huis en vooral rond het aanrecht vind je tekens die iets zeggen of iets verklappen.
 

Een brood op de plank met het broodmes erbij toont 's avonds dat we aan tafel kunnen.


Flesjes water naast de friteuse, zijn gewoon mijn dagrantsoen.  Zijn ze vol of leeg zal erop wijzen hoeveel  ik er die dag reeds heb gedronken of niet gedronken.


Als er echter in de keuken taart of gebak op het elektrisch fornuis  staat dan weet ik, zonder dat het is gezegd,  dat Leen en haar bende op komst zijn.   Die taarten kunnen zeer verschillend zijn en hangen af van de dagstemming van Let. Voor onszelf wordt er niet gebakken.  Ik zal altijd wel een stukje mee eten.  De grootte hangt af van het aantal points er in mijn ww program van die dag daarvoor nog vrij zijn.  Het is een hele toer om het elke dag te doen kloppen maar het loont ruimschoots de moeite.  Eindelijk hebben ze hier ontdekt dat vader meer karakter bezit dan ze dachten. Niet dat het me veel kan schelen wat anderen over mij denken of zeggen.  Daar veeg ik vierkant mijn broek aan.  Roddels kunnen mij geen barst schelen. 


En als Let sms-jes aan het  samen stellen en verzenden is dan wil dat zeggen wat het wil zeggen.  Het gebeurt niet dikwijls dat ik daar een foto kan van nemen.


Als je ergens twee voetjes ziet, dan weet je dat Jolientje hier is. Wat een rustig kind. Leg het in de zetel, het slaapt.  Leg het op het tapijt, het slaapt verder. Schreien doet ze heel weinig.  Als ze honger heeft kniest ze een beetje.  Als ze wakker is en rustig in haar 'wiebelding' 
alles ligt te bekijken, lacht ze voor een niets.  Vraag mij  niet naar de naam van al die toestellen die vroeger niet bestonden of in een totaal primitieve vorm. Een 'wiege', een 'voiture of kindersjieze' en een 'wuppepeird'.  Nu moet dat allemaal in het Engels? onze moedertaal heeft stilletjes aan afgedaan.
En woensdag moet ik een prostaatpunctie ondergaan en er was hier gisteravond iemand die het enkele jaren geleden heeft ondergaan en die man probeerde om mij goed bang te maken.  Ik moet toegeven dat hij er toch deels is in geslaagd.
Ik hoop dat het is zoals bij die griepprikken waar ze van de uitzonderingen, de algemene regel proberen te maken door iedereen op het ergste voor te bereiden zonder er bij te voegen dat het ook zonder bijwerkingen kan gaan.