Kaspertje gaat overdag naar de crèche en komt gedurende de winter weinig buiten. Als hij hier is ligt dat anders. Hij kan in de tuin ravotten zoveel hij wil en is dan ook moeilijk binnen te houden. Zondag namiddag zouden we echter samen een grote wandeling maken. De keuze leek naderhand een beetje de verkeerde kant te zijn uitgegaan. Het is al met al een natte bedoening geworden.
Het begon allemaal heel droog en leuk maar dat duurde amper tien minuten. Toen begon het heftig te regenen. Als je met zijn tweetjes in een stevige vlaag terecht komt is dat niet zo erg. Je trekt de kap van je regenvest wat dieper over je oren en indien mogelijk ga je vlug schuilen. Als je twee vervoermiddelen voor kinderen meeduwt, wordt dat veel minder gemakkelijk. Een plastieken overtrek is dan de oplossing. Voor Jolientje was dat geen probleem. Die sliep door alles heen. Op een bepaald ogenblik, toen de kinderwagen op drie wielen een ogenblikje halt hield, trok ze eventjes één oogje open maar toen we verder gingen naar het kasteel viel het oogje vlug weer dicht. Ze sliep verder tot we terug thuis waren en honger begon te krijgen. Leen is een beetje bang dat het mooie slapertje plots zal veranderen. Ik vroeg haar ...veranderen in wat? Het enige antwoord dat ik kreeg was een benadrukt, minder vriendelijk en luider uitgesproken...papaaaa!
We stonden op de parking Torhout steenweg van het kasteel van Tillegem en het enige wat we konden doen als wandeling, was tot aan het kasteel en terug naar de auto's. Het bleef op het einde regenen tot we bijna weer thuis waren.
Toen we schuilden in het voorportaal van het kasteel zagen we dat het heel dreigend zat en besloten naar huis terug te keren Het begon al heel vlug water te gieten. Kasper verdroeg dat plastiek gedrocht niet boven zijn hoofd en zorgde voor een luid protest. Hij liet zich buiten de buggy hangen en werd dan ook kletsnat.
Toen we thuis kwamen was hij doorweekt tot op zijn vel. Een kwartiertje maar hebben we daar in dat portaal geschuild.
Eens terug in Stalhille, zagen we dat het daar niet had geregend en dat heel de kuststrook zonnig was. De scheidingslijn was zoals gewoonlijk, de vaart van Brugge naar Oostende. Maarten had op de computer in het weerbericht gelezen dat het zeer slecht strandweer zou worden. Daarom hadden ze gekozen voor het Tillegem bos. Toch deed die korte natte wandeling deugd.
In de tijd reeds zei Pien dat de kust over een microklimaat beschikt dat zonniger is dan in het binnenland. Dat zien de huidige weermensen soms over het hoofd. Daarom worden de horecauitbaters er hier soms heel kwaad om als ze het weerbericht lezen of horen. Zondag zal dat niet anders geweest zijn alhoewel dat in de winter minder het geval is dan in de zomer. Er zijn heel wat zaken gesloten en al wie toch komt gaat zo wie zo iets drinken of eten.
|