|
Sedert ik weight watchers volg ben ik een fervente soepdrinker geworden. Wel te verstaan, drink ik altijd heel magere soep waarin het vetgehalte verwaarloosbaar is. Regelmatig maak ik dan ook zelf een grote pot dikke soep. Die leng ik dan op, volgens het seizoen. In de winter is die dikker dan in de zomer. Dat is mijn hongerstiller.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren, terwijl Let de boodschappen ging halen stond ik dus in de keuken. Soep maken is meestal een leuke bedoening. Verser kon de prei niet zijn want die zat, toen ik moest beginnen, nog in de grond. Alles liep heel vlot. Het begint altijd in de tuin met de prei en als die proper en zandvrij is komen de dikke uien aan de beurt. De selder haal ik s winters uit de diepvries. Een conservenblikje tomaat en de kruiden maakten dat de inhoud om het water om te toveren in heerlijke soep, compleet waren. Onder de kruiden zit er altijd een beetje  pikanterie om de smaak te verfijnen zonder dat je het proeft of dat het brand op de tong.
Tot nu toe gebruikte in nooit
 de snelkoker maar op aandringen van moeder de vrouw liet ik de grote gewone pot voor wat hij was. Dan de spoep nog een beetje dikker maken hé.
En ja na twintig minuten kon ik er de mixer in plaatsen om alle brokken drinkbaar te maken.
Dan maar eerst proeven om nog wat bij te kruiden en genieten maar van de verse, amper lopende, drank.
Op zicht zag het er goed uit maar er bleven een paar hardnekkige wortelstukken hun vorm behouden. Dan nog maar eens de mixer erin plaatsen en
. pattapoeffff, een harde knal en  een soort steekvlam en van mixen was geen sprake meer. Om van de emotie te bekomen greep ik naar de fles (wijn) die reeds op tafel stond. Ik trilde op mijn benen. Vlug bekomen, vergat ik niet mijn wwpoints te noteren maar wel de zekeringen te controleren, die ik dan nog moest herstellen als Let verder wilde koken...volgens afspraak, ik de soep en de groenten kuisen en Let het eigenlijke koken.
Niets blijft meegaan. Ik had dan ook geen tijd te verliezen en belde Let op, Als je wilt verder blijven mixen dan zal je er eentje moeten halen bij de elektricien. Adieu dus,mixer van mama Louisa.
Toen Let thuis kwam moest ik luisteren naar haar relaas. De winkeldame vroeg namelijk hoe het gekomen was dat er kortsluiting was. Van heel Lets relaas heb ik maar één zinnetje onthouden
mijn man heeft ook eens soep gemaakt. Zou je niet zeggen
en op slag herinnerde ik mij het voorval van jaren geleden toen Let bij metje liet vallen dat ik niets deed in het huishouden. Toen kreeg ik erbovenop nog een bemoeien van tante Cecile op mijn hals. Ik dreigde toen om eens niets meer te doen in ons huishouden en dat ze nog raar zou kijken. Eens met pensioen is alles anders geworden.
Het overdrijven van Let is er blijkbaar nog niet uit en ze overdrijft dan nog in beide richtingen. Als ik tweemaal iets verkeerds doe dan wordt het vlug altijd en wat ik ook help in de keuken, het blijft maar
hij doet ook eens iets. Sta maar vroeg op hé, als je de naam hebt van slaper, dan is het allemaal onbegonnen werk. Dat is de pure folklore van het huwelijksleven hé. Ik zal proberen haar met nieuwjaar een spreuk als geschenk te overhandigen. En die spreuk zal goed passen bij ons want ik weet er ook van, vooral dan als het om cijfers gaat.
Ik maakte dus gisteren mijn eerste ELEKTRO  KNALSOEP en nog lekkere ook. Voortaan wil ik het houden bij gewone soep. Te veel emoties zijn voor niemand goed. De dik gebleven wortelen heb ik er dan maar uit gevist en smakelijk verorberd.
Conclusie: was de  mixer te oud of waren de brokken te groot of mijn soep te dik? Wie zal het zeggen, of is het een beetje alles samen? In elk geval hadden we vroeger een mixer met 160W en de nieuwe is er 450. De brokken zullen groot mogen zijn en de soep dik.
|
