De laatste keer dat wij bij Leen in Leuven waren zijn we even in Mechelen geweest om het terrein te bekijken waar ze zouden bouwen.  Toen was de plateau de dag voordien gegoten. Nu moet je maar eens kijken  na twee  maanden , hoe ver het staat.  Er is veel vertraging door een ziektegolf bij de werknemers van de afwerking.  Ik ben even binnen geweest in de bouw maar het enige wat ik tot nu toe van de tuin zag was het begin.  De vorige keer konden we er niet in omdat over de totale breedte  een strontlaag lag open gevloeid van wel 10 cm dik. Onder de oprit zat een ouderwetse gemetste beerput en daar hadden ze toen werkelijk het onderste uit de kan (put) gehaald. Nu was dat grotendeels ingesijpeld of opgedroogd en er was ook een passage gemaakt.  Ik ben eerst  tot een beetje over halfweg  gegaan maar op zeker ogenblik zijn er geen afsluitingen meer.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Toen ben ik maar terug gegaan naar de bouw en vroeg ik Leen tot waar hun tuin liep…’tot aan de afsluitingshekkens  met de Volvo-garage.’ Was haar antwoordt.  Daar heb ik geen foto van genoemen.
Dan zijn Let en Kasper de tuin ingegaan tot halfweg maar ik ben doorgestoken tot het einde. Eens de enige spar van de tuin , een grote halve kerstboom,  voorbij is de grond een beetje overgroeid met bramen. Toch kan je relatief gemakkelijk door. 

Vroeger kon ik goed de lengte van een terrein bepalen door mijn stappen van één meter toe te passen. Op kleine lengtes klopte dat altijd.  Ik dacht dat Maarten of Leen mij hadden gesproken over zo’n honderd meter. Bij mijn honderdste stap was ik nog niet eens aan het gebouw en finaal kwam ik op 135 uit. Leen wist het dus niet exact.  Een beetje meer dan honderd, was opnieuw haar antwoord.  Toen we terug  in Leuven waren vroeg ik het aan Maarten en die zei 135.  Ik wist meteen dat ik de stappentechniek van 1m nog bezat.  De juiste breedte stapte ik niet af en vroeg het ook niet maar ik denk aan 14m en dat is een goede breedte maar door de enorme lengte daar tegenover, lijkt hun tuin een lange smalle gang te zijn. Het lijkt op een bos omdat hij vanaf halfweg samenvloeit met een aangrenzend perceel van gelijke aard.  De begroeiing  bij hen bestaat hoofdzakelijk uit notenbomen en hazelaars. Er is nog veel dringend werk aan de bouw en in de tuin, alleen maar om zf te bakenen en te maken dat Kasper niet verloren loopt in het bos.  Hoe ver het ook staat, op 1 februari moeten ze in Leuven buiten zijn en desnoods gaan ze in Mechelen in hun eigen  huis kamperen zonder trappen en allemaal beneden wonen en slapen.

In het voorjaar houden ze dan babyborrel en ik hoop dat er van onze familie een goede vertegenwoordiging zal zijn.  Ofwel wordt er een bus ingezet ofwel zal er moeten verstandig ‘gecarpoold’ worden.  De twee families zijn opnieuw apart uitgenodigd want van weerszijden zijn er bijzonder veel rechtstreekse tantes.  De nonkels zijn vooral aangetrouwd, op enkele uitzonderingen te na gesproken. Of neven en nichten uitgenodigd worden weet ik niet.  Waarschijnlijk wel!


De hoek aan de voorkant waar je door het huis heen het groen van de tuin opmerkt. 


De achterzijde waar je veel glas opmerkt.  Binnenin heb ik even geloerd maar je zou er de benen kunnen breken van al de buien, leidingen en materiaal  op de grond. Waar nu de stelling staat, wordt later een grote verranda aangebouwd. 


Daarbij waren er twee werklieden aan het werk.  Leen en Let zijn tot bij hen geweest. Ik ben de tuin in gegaan.


De bedoeling was om tot het einde te gaan.


Ik ging steeds maar dieper en keerde mij dan regelmatig om een foto te nemen in de richting van het huis. op een bepaald ogenblik zie je het niet meer van de bomen en de struiken. 


Eens aan de hun spar gekomen ben ik de eerste keer teruggegaan. Er staan nog sparren in het bos maar die zijn niet van hen.  Bekijk goed de spar en je zult begrijpen waarom ik het heb over een halve kerstboom.


Omdat ik de grens niet vond ben ik het dus aan Leen gaan vragen. Halfweg hun eigendom houdt de tuin van de buren op en gaat over in bos dat met Leen en Maarten's tuin vervloeit.  Als je de afsluiting van de buren doortrekt tot het einde dan heb je een juister idee van de grootte van de tuin.  Nu toont hij enorm ruim door die overvloeiing. 


Over de tuintjes heen heb je zicht op de watertoren van Mechelen die daar in de buurt staat.  die ziet er helemaal niet uit als een watertoren. Waar ze het water opslaan kan je niet zien. Achter hun tuin ligt het industriegebied.  Wat de notelaars betreft, denk ik dat er 9 of 10 staan.