Voor vandaag heb ik een ongewoon verhaal dat echt gebeurd is en verder gaat.

Op 22 december 2009 hoorde ik het  verhaal helemaal.  Stukken en brokken had ik er reeds  van opgevangen. 

Twee gescheiden mensen die mekaar gevonden hebben.  De vrouw had drie kinderen ten laste en de man vier, ook ten laste. Ondertussen is er nog eentje bijgekomen. Hoeveel jongens en meisjes er zijn weet ik echt niet.  Het enige wat ik weet is dat er 8 zijn en dat er één van de jongens gehuwd is en een vrouw en een kind heeft.  Dat van die vrouw, moet je er tegenwoordig bijvoegen.  Vroeger was dat vanzelfsprekend. Nu kan dat heel anders uitdraaien.

Tot nu toe niets ongewoons zou je zo denken en je hebt daarin gelijk. Het valt waarschijnlijk nog voor.  Daar kan ik akkoord mee gaan. Nieuw samengestelde gezinnen zijn tegenwoordig schering en inslag.  Er zijn toch wel meer huishoudens waar twee en drie soorten kinderen zijn.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het ongewone in dit verhaal is, dat die twee vroeger mekaar  aanspraken met schoonbroer en schoonzus.

Haar man en zijn vrouw, waren broer en zus.

Op een goede keer is haar man er van onder gemuisd met een veel jonger popje en hij heeft nooit nog omgezien naar zijn kinderen.  Vier maanden na het voorval is ook zijn zus er onderuit getrokken en ook zij  heeft nooit meer uitgezien naar haar kinderen.  Geen van beiden heeft nooit meer contact opgenomen met de eigen kinderen en er is ook nooit onderhoudsgeld betaald.

Zij die achter bleven hebben respectievelijk drie en hij vier kinderen.  Ze kenden elkaar dus zeer goed als schoonbroer en schoonzus  en hebben zo vlug mogelijk de wettelijke scheiding doorgedreven en zijn daarna met elkaar getrouwd. 

Nu vormen ze een stralend koppel met acht kinderen.

De clou van het verhaal is dat haar kinderen hun nieuwe vader aanspreken met nonkel –papa  en zijn kinderen haar als tante- mama. De enige die hen enkel met papa en mama aan spreekt is hun eigen zoontje, het verwende kakkernestje van de jolige bende. De nieuwe pa en ma zijn nog muzikaal ook. Zij speelt saxofoon en hij alle koperinstrumenten. 

Van een sterk, echt gebeurde belevenis gesproken hé. Ik ontmoet die mensen zeer regelmatig en ken ze nu reeds ongeveer een jaar.  Pas nu, 22 december 2009,  hoorde ik hen samen het hele verhaal vertellen. Ik had tot noch toe zo nu en dan flarden opgevangen.  En, zoals ik reeds aanhaalde, vormen ze nu een stralend koppel.