Elke week een zondag blijkt me voldoende.  Deze week echter lijkt het erop alsof weer  drie  na mekaar te verwerken krijgen.  Kerstdag lijkt als hoogdag het best op een zondag en gisteren, tweede kerstdag kregen we bezoek op hun zondags  op de aperitief.  Jolientje was de directe reden  van die gasten om bij ons een glaasje te komen meedrinken en mee te genieten van de gedienstige vrijgevigheid van Kasper die maar hapjes ronddeelde alsof ze in de kortste keren van het tafeltje weg moesten zodat hij het opnieuw voor zich alleen zou hebben. 
Als hij hier is, gebruikt hij dat als zijn geliefd speelplekje waar al zijn boekjes op gestapeld liggen. Niet dat hij zich daar bij beperkt.  Nee hoor, want het hele vloeroppervlak van woonkamer en keuken neemt hij in. Als je hier komt als Kasper er is moet je goed uit je doppen kijken want hij zaait alles overal rond.  
In de lente en zomer verlegd hij dat naar het terras en de tuin. Dan moet ik regelmatig van zijn tuigjes uit de vijver vissen.  Die heeft hij dan over de vijverafsluiting, zeg maar het hekketje, gekieperd. Je moet hem voortdurend in het oog houden want hij zit meer dan boordevol kattenkwaad.  Hij kan zich ook zeer lang stil bezighouden met hetzelfde.

Leen en Maarten zijn vertrokken en Kasper blijft hier een klein weekje logeren tot 30 december.  Gisteren nadat ze vertrokken waren en Kasper zijn tuk had uitgeslapen zijn we met hem naar het speelplein gaan wandelen.  Veel verder kunnen we  niet gaan omdat er geen buggy achter is gebleven.  
Onze kapoen was daarna zeer moe want de 350m heen en terug stapte hij flink mee.  Tussen ons in moest er natuurlijk af en toe eens ...eeeen tweeeee drie...gesprongen worden ook.  Dat spreekt natuurlijk vanzelf.  Alles bereikbare kerstbollen moesten gekerud en betast worden.  Gelukkig zijn die nu allemaal in plastiek. Ook moest hij alle drempels beklimmen die hem de moeite van het beklimmen waard waren.  Gelukkig voor ons is hij eerder kieskeurig. 
Vroeg in bedje was dan ook de oplossing maar het gevolg is natuurlijk dat hij deze morgen opa naar beneden heeft horen gaan. Let heeft hem nog geen half uur later ook maar naar beneden gebracht.  Nu ligt hij hier in de zetel te slapen.  Als hij opa hoort of ziet wil hij erbij zijn  en om zijn honger te stillen weet hij oma te vinden.

Wanneer Letje terug beneden zal verschijnen zal ik wel zien.  Alles staat reeds klaar voor het ontbijt en rond zevenen maak ik de koffie klaar. Zeer vlug verwacht ik haar ook niet.  Ze was al moe van het kerstfeest en rekende erop, te kunnen uitslapen. Ik moet zeggen dat Kasper flink zijn best doet om daar een stokje voor te steken.  Gelukkig ben ik een heel vroege vogel.