Het is nu het tiende jaar dat ik bezig ben met kleur in Stalhille dat eerst de naam Kleur in het dorp meekreeg . Dat vond ik te algemeen klinken maar ik had de leiding niet. Het eerste jaar waren we met zes of zeven artiesten maat het tweede vielen er reeds twee weg en na enkele jaren bleven we met twee en de school over en nam ik de leiding. Ik kreeg van een artiest in Jabbeke de raad om aan te sluiten bij de cultuurraad. Die stap werd gezet en van toen af werd alle materiële werk dat er komt bij kijken over genomen door de gemeente. De school was mijn enige hoop. Tot dan toe hadden ze maar sporadisch mee gedaan met een paar leerjaren tot vorig jaar. Toen regelde ik een samenkomst . Ik trok naar de school, samen met de voorzitter van de cultuurraad en we bekeken met de directrice de mogelijkheden. Het resultaat was dat alle klassen meewerkten, zelfs de peuterklas. Ze leverden 96 paneeltjes af en we hadden de mooiste schoolmuur sinds het begin van het project. We hebben nu ook wat financiële steun van de gemeente bekomen en dat zou wel eens voor de directrice het doorslaggevend argument kunnen zijn om de geestdrift bij de leerkrachten hoog te kunnen houden.
Gisteren kreeg ik hulp van diezelfde voorzitter van onze cultuurraad om de paneeltjes een grondlaag te geven zodat de verf houdt. Ik had het nodige voorbereidend werk geleverd zodat we om negen uur konden starten. Rond drie uur in de namiddag waren we klaar met onze 100 waterproof plankjes. Die staan nu te wachten op vervoer naar de school. Dat stond gepland voor vrijdagmorgen. Ik kan dus zeggen dat ik op schema zit.
Rond drie uur in de namiddag waren we klaar met onze 100 waterproof plankjes. Die staan nu te wachten op vervoer naar de school. Dat stond gepland voor vrijdagmorgen. Ik kan dus zeggen dat ik op schema zit.
Het vervoer doe ik altijd met de kruiwagen. Zo kan ik rijden tot op de speelplaats en direct onder het afdak waar ze moeten staat. Het is een goede beweging- en evenwichtsoefening. Een paar honderd meter een bovenop geladen kruiwagen stabiel houden. Ik had één keer wat teveel geladen en de hele stapel lag in de goot. Toen moest ik er enkele terg meenemen naar mijn atelier om de hoeken wat te restaureren. Nu ga ik bij voorkeur een supplementaire keer over en weer. Je kent toch de spreuk van die ezel die zich geen tweede keer stoot aan dezelfde steen!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|