Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ze geloofde nog in warmte het huis had zijn charme niet echt verloren ze keek in de ogen van de ziel en wist ergens smeulde nog een vuur dichtbij de oude vlam
ze trachtte verborgen talenten te ontdekken te praten met de ingeslapen geest met een pook porde ze in de bijna uitgedoofde kolen
gewikkeld in het deken van geduld probeerde ze interesse te wekken knetterende vonken brachten hoop nu het haardvuur weer ging branden
ik word overrompeld door de twijfel van de wind hij zoekt een weg tussen het kreupelhout met moeite klautert hij uit de spleet van onzekerheid de twijfelzucht slaat een kreet als het dilemma de kop opsteekt
met een blik van wanhoop kijkt hij naar het meer van de gewoonte dat rustig kabbelend bijna slapend verder gaat
laat hij het gezapige in zijn doen of ontketent hij de storm die de gewoonte breekt
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
