Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
verwrongen woorden deden het gevoel verstommen messcherp sneden ze in het geluk schillen van de pijn vielen als dwaze wezens op de grond rondtollend in het niet meer kunnen verbrijzelde het verdriet tot een eenzaam hoopje ellende
ze zocht woorden voor een gedicht liefst hartverwarmend met een vleugje troost zodat ogen niet meer schreiden en mensen hoopvol plukten van de draden van het leven
er was iets ze hield haar adem in noemde het lichtinval en als een verbaasde reizigster werd ze meegevoerd door de eeuwen heen tot vlakbij de plek van stille nacht
ze zag hoe herders ingetogen hulde brachten aan het kleine kind pas geboren in een stal en engelenkoren zongen hemelse muziek een fonkelde ster zei dit is het Kindeken speciaal voor ons geboren hier op aard
ze voelde hoe vrede in haar kwam warmte en geborgenheid en schreef voor alle mensen een gedicht
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren