Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
schrijfsels in het zand vastgeroeste spinsels gevoelens van mijn niet begrepen ik even schrijf ik alles van me af tot ze met de golven verdwijnen mijn echte ik kent alleen het zand
in je niet te volgen geest staan emoties te dringen het wordt een hevig gevecht om een plaatsje in je brein storm gooit met woorden loslaten krijgt geen kans nieuwe windstoten bezorgen je kopzorgen de verwarring is alom
je gedachten zijn niet te temmen maken wilde sprongen en botsen met de werkelijkheid
al die dagen was je steeds bij mij je leek zo heel gewoontjes tot die ene dag, je ging bijna slapen je schittering over het wateroppervlak alsof je zei : ik schijn alleen voor jou de schuimbekkende golven, je licht dat er zo intens mee speelde ik werd stil en zag alleen je schitter tijd kende ik niet meer, alleen nog voelen hoe je me bespeelde
bij de fonkel van je juweel liep de huiver over mij en huilde ik de pijn die ik bij je achterliet
er rolt een traan heel zachtjes naar benee ze vertelt de stille pijn van zoveel jaren reeds ze smaakt naar het verdriet dat alleen een moederhart begrijpen kan
ze knippert met haar ogen, ik blijf sterk - neen ik huil niet meer een diepe zucht, het lukt me wel maar een tweede komt al snel en dan nog eentje ze huilt tot huilens toe
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
