Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
ik vertel je een verhaaltje heel lang geleden ergens in een ver verleden weet je wat er toen gebeurde
interesse trok verveeld zijn schouders op geboeid wou helemaal niet luisteren
gisteren, weet je hoe ik me toen voelde het verdriet en de pijn en angst die naar me keek
het geluk vloog weg luisterde liever niet naar mijn verhaal
of zal ik je vertellen van het kind ik wist me er in te vinden zag hoe het sterren plukte de maan fluisterend een geheim vertelde met een stralende glimlach schonk het me een boeket van lieve woordjes
het huppelde vrolijk rond en . . .
ik straalde gelukkige ogenblikken en in de cirkel van het goed gevoel kwam een menigte aandachtig luisteren
ze voelde niets verkrampte gevoelens tot steen gekneed ijskoude streling over een granieten ziel onbewogen opgeborgen verlangen ten dode opgeschreven begraven onder de bevroren grond
of was er nog iets kon ze ontwaken een tinteling voelen wat warmte in haar lichaam rechtop staan moeizaam strompelen graven in het zand
ze zocht naar iets al was het verdriet het was meer dan niets
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren