Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Denk aan de fijne nerven die uitwaaieren vanuit de steel van een blad een mooi beeld van de verschillende wegen waarlangs een leven kan lopen Gebruik dit beeld om na te denken over je eigen leven, en volg het terug naar je kern. Zie hoe elke keuze uit het verleden je een duwtje in de richting heeft gegeven naar waar je nu bent. Dit helpt je te accepteren dat elke ervaring je iets nieuws heeft geleerd en je verder heeft gebracht op je reis
witte jas laat cijfers dansen sneller, sneller in het rond ik snuif angst en zo alleen het lijken gieren die me prikken ik sla armen om me heen
witte jas lacht lieve woordjes maar ik knijp mijn oren dicht haar echo klinkt steeds luider als klanken op een holle weg hoort ze niet de storm die zo raast
witte jas kan me niet helpen toch ga ik braafjes keer op keer ze spreekt over het aanvaarden samen met de vleugels van de tijd maar alleen ik zie wat ik zie
ik zie je echt niet lopen met een toverhoed en stokje in je hand of kijkend in je glazen bol ik heb je echt veel liever als de vriendin met een speciaal plekje in mijn hart maar je als-ik-kon-tover woordjes gaven me een heel speciaal gevoel
belofte liet op zich wachten speelde een spel met loze woorden dansend op de lijn van veel te lang argeloos, braaf als altijd, spinde in de wachtzaal van het komt wel goed tot geduld plots zichzelf verloor en protest van zich liet horen
geloof wist niet wat er gebeurde eindelijk klopte gegeven woord aan de deur te lang gewacht was in zijn nopjes vier harde werkers, wie had dat gedacht
vreemd hoe ik soms bevangen word tot het schrijven van de taal van een gedicht het hoeft niet veel te zijn, een woord , een beeld ik voel de drang kan er niet aan weerstaan
een wonder is het hoe een pijnlijk iets kan groeien tot het ontdekken van mijn verborgen-ik
dankbaar ben ik voor de momentjes van warmte diep in mij een warmte waarin ik mezelf voel open bloeien
verder gaan probeer ik te verslinden stil staan heeft geen zin
alleen
ik weet niet hoe ik op moet staan te diep ben ik gevallen in de poel van het verwerken emoties tollen langs me heen bespelen me met steken van de pijn gedachten klotsen als dreigend water laten me verdrinken in te veel gedronken gewoonte
hoe moet ik verder met het weten nu ik verweesd lig te versmachten in het gat van verloren evenwicht
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
