Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
als een twijfelaar had ze toegekeken veel gezien en stil gezwegen onder de schaduw van de luifel probeerde ze te begrijpen zwijgen was een deel van haar woorden aarzelden in het halfduister en pijn sprak in alle stilte met het leven
haar vleugels droegen een verdriet van niet te kleuren duisternis de pijngrens ging over zijn limiet en barstte open in zijn niet meer kunnen
eindelijk voelde ze zich bevrijd nu pijn langzaam uit de wonde sijpelde het voelde als een ontwaken alsof ze uit een nachtmerrie ontsnapte
ze merkte hoe zwarte sneeuw de strijd verloor een eerste bloem bracht weer wat kleur hoog in de lucht zag ze een witte meeuw vol verlangen vloog ze met hem mee
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
