nu je stilzwijgen een verbond sluit
met ik heb geen woorden meer
en je twijfel zaait
in de wildernis van mijn gevoelens
weet ik met mezelf geen raad

verweesd blijf ik in de stilte staan
spits mijn oren in de zoektocht naar een klank
een fluisterstem die overtuiging brengt
en de zekerheid weer in mij laat wonen

heb ik mezelf teveel bloot gegeven
mijn pijn die ik met jou wil delen
de steken van verdriet die me zo pijnlijk raken
misschien weet je niet wat zeggen
kun je het knagen niet begrijpen

ik wacht op een witte vlinder
die woorden bij me brengt
en een klaproos die het bloedrood van mijn hart
aan de rode roos met harde doornen schenkt