Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
het werd al laat toen de tuinman bezorgde ogen wierp naar zij die naarstig de gevallen herfstbladeren opruimde alsof ze wist ik moet me haasten dit wordt mijn laatste ritueel
hij riep fluisterende woorden die in de takken bleven hangen
dit is de eindstreep ik neem je dadelijk mee naar daar waar eeuwigheid rustgevend in de tuin van Eden schrijft
wat bleef was een herfsttuin die treurde want zij die liefdevol vreugde bracht verdween nog voor de winter werd geboren hij voelde zich verloren winterde koude blikken ontwaakte in een lente die doodse tranen schreide
tot plots een witte vlinder zielvlinderend zijn tuin begroette en bloemen hemels kleurden
ze had het niet begrepen hij kruiste gewoon haar weg er was een tinteling zo moeilijk te verklaren de wind ademde niet meer stilte was zo intens aanwezig het voelde als . . . en deed verschrikkelijk pijn
als een magneet trok hij haar aan "ken je mij meneer" vroeg ze met een bange stem en probeerde weg te lopen
als een heerser stond hij voor haar "ren nu niet weg, het heeft geen zin ik ben de werkelijkheid vandaag breng ik je pijn morgen zal ik je beminnen"
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
